Dagblaðið Vísir - DV - 15.09.1990, Blaðsíða 19

LAUGARDAGUR 15. SEPTÉMBER 1990.
19
Vísnaþáttur
Hver veit nema sé þar saga
Ein er sú bók sem ég lít oftar í en
flestar aðrar (að ljóðabókum þó und-
anskildum). Hún nefnist Svo kvað
Tómas en þar ræðir Matthías Jo-
hannessen, skáld og ritstjóri, við
borgarskáldið okkar, Tómas Guð-
mundsson. í lokakafla bókarinnar
segir Tómas: „Þegar ég var lítill
drengur lá ég eitt sinn veikur og var
lengi þungt haldinn. Svo hjamaði ég
við og einn góðan veðurdag, ég held
í febrúarmánuði, var ég orðinn það
brattur, að móðir mín tók mig á
handlegg sér og bar mig út að suður-
syni, skrifara á Húsavík, Uklega
fundist er hann kvað:
Minninga að ganga garð
gleður máske flesta,
en oft er það sem aldrei varð
eftirsjáin mesta.
Og Einar Benediktsson skáld htur
yfir hðin ár:
Til þín fer mitt ljóðalag
löngum yfir björg og sund.
Manstu okkar eina dag?-
Er ei lífið skammvinn stund?
Eins og hylja haustleg kvöld
heiðarvængsins snögga flug,
leiðstu út í lífsins fjöld,
langt úr sýn, en ei úr hug.
Undir skýjum, yflr mold,
innan hafs og reginíjalls,
aleinn treð ég fótum fold,
fagna engu, - minnist alls.
Himinvíð mín höh er gjörð.
Hana lýsti bros þitt eitt.
Og þótt aht sé jafnað jörð,
ég vil aldrei grafa neitt.
Hljóð og tóm er hjartans borg.
Heimsins svipur breyttur er.
Andi minn, hann á ei sorg.
Alltaf lifir þú hjá mér.
Lokaorðin að þessu sinni á María
Bjarnadóttir, afkomandi Hjálmars
Jónssonar frá Bólu:
Sem dropi falli í hafsins hyl
er hverfult mannlífs skeið,
og aidrei verður aftur til
það augnabhk sem leið.
Torfi Jónsson
Sumarsalan
búin.
Haustsalan
að hefjast.
Vantarallargerðiraf
bílum á skrá og á stað-
inn vegna mikillar
sölu. Ekkert innigjald.
Nýja Bílahöllin,
Funahöfða 1, sími 672277
(3 línur).
Vísnaþáttur
Torfi Jónsson
glugganum. Framundan blöstu við
mér tugkílómetrar af sóltindrandi
mjöh og ég hafði orð á því við móður
mína, hvað mér þætti þetta fallegt.
„Já, það er fallegt, elsku drengurinn
minn,“ svaraði hún. „Og úr því að
þér finnst það fallegt, þá gerirðu fyr-
ir mig að leggja þér það á minni.“
Ég lagði mér það á minni. Ég man
marga daga sem voru merkilegir fyr-
ir það eitt hvað þeir voru fallegir.
Um flest okkar er því svo varið, að
við kunnum Utið með lífið að fara
og gloprum því út úr höndunum á
okkur. Það hef ég Uka gert. Samt hef
ég aldrei gert mér upp þær annir, að
ég gæfi mér ekki tíma til að dást að
því, sem mér hefur þótt fallegt. Ég
hef reynt að festa mér það í minni
eins og móðir mín bað mig. Og ég
hef hugsað mér að halda því áfram,
ef guð lofar.“
Einhver spekingur sagði einhvem-
tíma að „menn lifa ekki hamingjuna,
menn minnast hennar,“ og em ekki
fegurðin og hamingjan af sama toga
spunnar? Ef til viU er það þess vegna
sem skáldin leita svo oft aftur í tím-
ann í kveðskap sínum, einkum þegar
syrtir í álinn.
Anna Sveinsdóttir húsfreyja, Varma-
landi í SæmundarhUð:
Þegar koldimm skúraský
skemmtun afla banna,
hef ég stundum hinkrað í
heimi minninganna.
Guðrún Árnadóttir frá Oddsstöðum
í Lundarreykjadal:
Hugans myndir horfi á,
hjartans Undir streyma.
Mínar syndir sé ég þá
sól og yndi geyma.
Grímur Sigurðsson bóndi á Jökulsá
í S-Þing. kveður svo:
Engu er tapað, engu gleymt,
er okkur vakti gaman.
Allt er munað, allt er geymt,
öUu haldið saman.
Þegar eitthvað þreytir geð
- og það er mörgu sinnum,
burtu það ég þurrka með
þessum gömlu minnum.
Björn Bjömsson, bóndi á Klúku í
Kirkjubólshreppi í Strandasýslu,
man ungdómsárin best er hann Utur
tU baka yfir farinn veg:
Ég man bezt mitt æskuvor,
ungdóms glaum við riðinn.
Önnur flest min ævispor
/ era sem draumur liðinn.
Og söknuð, vegna þess sem var en
' kemur aldrei aftur, má greina í stöku
Ólafs Ólafssonar, bónda á Ytri-Bakka
í Eyjafirði:
AUtaf breytistaldarfar,
ekki eru tíðir samar.
Nú verða gömlu göturnar
gengnar aldrei framar.
En fara skal að öllu með gát. Varnar-
orð Jóns Rafnssonar:
Troðnar skyldu grónar götur 3
gætUega. |
Hver veit nema sé þar saga s
sofin frá í gamla daga. =
Og sú saga hefði í sumum tUvikum
gjarnan mátt vera önnur en hún
varð, eða svo hefur Kristjáni Ólafs-
mwmmtm
HAMMERITE er ryðbindandi lakk, sem
bindur fast og þurrt ryð og stöðvar
ryðmyndun. Það er sjálfgrunnandi
og fljótþornandi háglanslakk, borið á
án undanfarandi grunnmálunar.
HAMMERITE hefur mjög háan
yfirborðsstyrk, þ.e. höggþol, skrapþol,
hitaþol og veðrunarþol. Ýtarlegri upp-
lýsingar fást hjá söluaðilum og í bækl-
ingnum „Beint á ryðið“og einblöðungnum
„Nú má lakka yfir ryðið“ sem eru fáanlegir
hjá þeim.
wm

HAMMERITE FÆST í MÁLNINGAR-
OG BYGGINGAVÖRUVERSLUNUM
HAMMERITE lakkid fæst
í fjölda lita. Skoðaðu litakort
hjá söluaðila.