Dagblaðið Vísir - DV - 16.10.1990, Síða 15

ÞRIÐJUDAGUR 16. OKTÓBER 1990.
15
Vitni vantar að
borgarstjómarfundi
Borgarstjórn er tekin til starfa ettir sumarfrí og reglulegir fundir hafnir
á ný, segir greinarhöfundur. Frá fundi í borgarstjórn Reykjavíkur.
Jæja, þá er borgarstjórn aftur
tekin til starfa eftir sumarfrí og
reglulegir fundir hafnir á ný.
Borgarstjómarandstaðan hóf
vetrardagskrána.með tiilögum um
úrbætur í dagvistarmálum - við
litlar * undirtektir meirihlutans.
Nýkjörinn borgarfulltrúi hafði gert
sér vonir um að tillöguflutningur-
inn myndi vekja upp málefnalegar
umræður um þann vanda sem við
er að etja á dagvistarheimilum
borgarinnar; að tekist yrði á um
leiðir til úrbóta og skipst á skoðun-
um um þá hluti sem snerta líf reyk-
vískra fjölskyldna.
En því miður, nýkjörnum borgar-
fulltrúa varð ekki að ósk sinni.
Málflutningur meirihlutans var
með þvílíkum eindæmum - og svo
fjarri aðalatriðum málsins að það
var raunalegt á að hlýða.
Ríflega 200 rými auð
Tillögurnar voru fluttar vegna
þess ófremdarástands sem skapast
hefur vegna starfsmannaeklu og
lélegrar nýtingar vistunarrýma á
dagvistarheinúlum borgarinnar.
Það er hrikalegt til þess að vita að
222 vistunarrými skuU ekki nýtast
börnum sem bíða vegna þess
hversu erfitt er að fá fólk tíl starfa
- aðallega faglært fólk.
Á sama tíma og það er verið að
taka upp breytt vistunarkerfi og
þróa ákveðnar skipulagsbreyting-
ar á dagvistarheimUum borgarinn-
ar - sem þýða aukið vinnuálag og
breytta starfshætti - ætti að vera
hægt að hefja endurmat á launa-
kjörum starfsfólksins og undirbúa
næstu samningsgerð. Ymis atriði
væri jafnvel hægt að leiðrétta nú
þegar - þrátt fyrir þjóðarsátt.
Það var þess vegna sorglegt að
hlýða á mál sjálfstæðismeirihlut-
KjaJlarinn
Ólína Þorvarðardóttir
borgarfulltrúi Nýs vettvangs
ans á síðasta borgarstjórnarfundi.
Hafi ég vonast eftir því að menn
héldu sig viö sjálft umræðuefnið
þá er mér núna ljóst að það var
borin von.
Reiðiraup borgarstjórans
í stað umfjöllunar um ástandið á
dagvistarheimilunum máttu borg-
arfulltrúar sitja undir því er borg-
arstjóri jós út úr sér uppnefnum
og fimmaurabröndurum - meira í
bræði en gamni að því er virtist -
og flutti mál sitt í sárri málefnafá-
tækt. Biðhstana kaUaði hann „ein-
falda skráningarhsta", borgarfull-
trúa Nýs vettvangs kaUaði hann
deUdaskipt „forræðishyggjufólk"
og réð varla reiði sinni yfir að við
skyldum voga okkur að líta á dag-
vistun barna sem eðUlega þjónustu
við reykvískar fjölskyldur. MáUð
allt afgreiddi hann sem gamla úr-
elta plötu og vitnaði loks í þjóðar-
sátt!
Ábendingar um óeðlUegan launa-
mun á milh sveitarfélaga, starfs-
mannaskort og langa biðUsta
hrukku eins og vatn af gæs. Það
leyndi sér Utt að borgarstjórinn er
ekki búinn að jafna sig eftir kosn-
ingamar og á margt ósagt enn.
Hann á erfitt með að stilla orða-
flaumnum í hóf og heiftina á hann
erfitt með að hemja. Það er líka
deginum ljósara að hann gerir eng-
an greinarmun á sjálfum sér sem
embættismanni (borgarstjóra) og
póUtíkusi.
Hvað er þjóðarsátt?
„Það vantar vitni aö þessum mál-
flutningi," hugsaði ég þar sem ég
sat undir ósköpunum. Hvernig get-
ur sjálfur borgarstjórinn leyft sér
annað eins þegar um er að ræða
jafnmikUvægan þjónustugeira og
dagvistun bama í Reykjavík?
Hvernig getur hann leyft sér að
tala um þjóðarsátt á sama tíma og
hann lætur hækka bílastæðagjöld
borgarinnar á einu bretti um 50%?
Með annarri hendinni er hægt að
hækka gjöld en með hinni halda
menn niðri launum - og tala svo
um þjóðarsátt!
Ég kannast ekki við það að bág
launakjör starfsmanna Reykjavík-
urborgar hafí orðið að veruleika
með þessari þjóðarsátt. Þau em
uppsafnaður vandi margra ára.
Auk þess vitum við að þjóðarsáttin
var ekki gerð til þess að tryggja
algjöra stöðnun heldur tU þess að
koma böndum á verðlag og ná nið-
ur verðbólgu. Það hefur tekist með
undraverðum hætti - og slíkur ár-
angur hlýtur að teljast forsenda
þeirra breytinga sem gefa þjóðar-
sáttinni inntak, eins og BSRB hefur
rækilega bent á.
Nú er svo komið að ein stærstu
launþegasamtök landsins, BSRB,
vilja ekki lengur una ástandinu í
leikskólamálum. Þau hafa haldið
opinn fund til þess að vekja athygli
á sínum sjónarmiðum og reyna að
knýja fram úrbætur. Sá fundur var
haldinn á sama tíma og síðasti
borgarstjórnarfundur stóð yfir.
Þar kom fram að þjóðarsáttin væri
„ekki sátt um óbreytt ástand held-
ur krafa um breytta tekjuskiptingu
og áherslur í þjóðfélaginu. í því
samhengi er úrbætur í málefnum
leikskólans meðal þeirra verkefna
sem brýnust eru“ eins og segir í
bréfi samtakanna.
Ekki spurt um getu
heldur vilja
Þetta er kjarni málsins. Það þýðir
lítið að vitna í þjóðarsátt en neita
á sama tíma að horfast í augu við
ákveðnar leiðréttingar sem þegar
er orðið brýnt að gera. Endurmat
á störfum starfsfólks dagvistar-
heimila er sjálfsagður hlutur - ekki
síst á tímum þjóðarsáttar - þegar
til vandræða horfir með afdrif jafn-
veigamikillar þjónustugreinar og
dagvista.
Hér er ekki spurt um getu - ekki
þegar ríkasta sveitarfélag landsins
á í hlut. Hér er einfaldlega spurt
um vilja - og þeirri spurningu hafa
sjálfstæðismenn svarað með af-
greiðslu sinni á máhnu.
Tillögum borgarstjórnarandstöð-
unnar um úrbætur var báðum vís-
að frá.
Ólína Þorvarðardóttir
„Það er hrikalegt til þess að vita að 222
vistunarrými skuli ekki nýtast börnum
sem bíða vegna þess hversu erfitt er
að fá fólk til starfa - aðallega faglært
fólk.“
Hin hála braut og byggðastefna:
Negldir hjólbarðar
A hverju ári koma tugir eða hundr-
uð manna saman um land allt til
þess að leggja á ráðin um það
hvemig tryggja megi öryggi þeirra
sem í umferðinni em. Hér er átt
við Umferðarráð, umferðarnefndir
sveitar- og bæjarfélaga, trygginga-
félög, lögreglu og fleiri.
Störf þessa fólks lúta öll að sama
marki, þ.e. að fmna ráð til að gera
vegfarendum, akandi eða gang-
andi, ferð þeirra hættuminni. Hver
þekkir ekki hvatningarorð sem
þetta fólk sendir frá sér, svo sem
eins og Búið bíhnn út til vetrar-
aksturs, Verið varkár, varist slys-
in, Gott er heilum bíl heim að aka
og fl. og fl.
Nýr dreifbýlisskattur
Vegna starfa þessara ráða og
Kjallarinn
Eðvarð Árnason
yfirlögregluþjónn
Fólk í dreifbýli spyr hvar aðilar, sem
gefa út fyrirmæli af þessu tagi, hafi
búsetu. Varla á Islandi. Þó gæti það
verið. En öllum má vera ljóst að þeir
hafa ekki búsetu 1 dreifbýlinu.
nefnda höfum við freistast th þess
að halda að árangur náist og fækk-
un geti orðið á hörmungum um-
ferðarslysa. Þessa dagana ber
skugga á þær væntingar. Er að sjá
sem hvatningarorðin, sem segja að
heilum bíl sé gott heim að aka eða
að vera varkár og varast slys, hafi
ekki lengur sömu merkingu. Hvað
er að gerast?
Ljóst er að þarna er um nýjan
dreifbýhsskatt að ræða, skatt sem
á eflaust eftir að verða einhverjum
þyngstur allra skatta. Það sem hér
er átt við eru ný fyrirmæh varð-
andi notkun negldra hjólbarða. Hin
nýju fyrirmæh boða að ekki sé
heimilt að setja neglda hjólbarða
undir bifreiðir fyrr en 1. nóvember
og þeir skuh teknir undan ekki síð-
ar en 15. apríl.
Eru þetta fyrirmæli
Afríkumanns?
Fólk í dreifbýli spyr hvar aðilar,
sem gefa út fyrirmæh af þessu tagi,
hafi búsetu. Varla á íslandi. Þó
gæti það verið. En öllum má vera
ljóst að þeir hafa ekki búsetu í
dreiíbýlinu. Tæpast þekkja menn,
sem standa að svona fyrirmselum,
til aksturs um þjóðvegi landsins
með bundna shtlaginu eftir að þeir
eru orðnir ísaðir. Þeir þekkja ekki
ísi lagða fjah- og heiðavegi sem fólk
í dreifbýlinu þarf að fara um.
Einhver segði að hægást væri að
nota keðjur. Svo er ekki. Keðjur
duga ekki gegn ísingu á bundnu
shtlagi. Einnig hagar oft þannig tíl
að hluti leiðar getur verið um auð-
an veg og óhálan. Síðan getur kom-
ið kafli þar sem vegur er mjög háh.
Þetta eru aðstæður sem skapast á
vegi sem hggur um mishæðótt land
og af misjöfnu rakastigi í lofti.
Ný fyrirmæh um heimhd th að
nota neglda hjólbarða eru slæm
fyrirmæh. Fyrirmæh eru byggð á
líkum skhningi og Afríkumaður
gæti haft á akstri í snjó og hálku.
Hvar eru þeir kerfiskarlar sem
eiga að gæta hagsmuna dreifbýhs-
fólks? Dreifbýlisfólk lýsir eftir
þeim.
Eðvarð Árnason
„Einhver segði að hægast væri að nota keðjur. Svo er ekki. Keðjur duga ekki gegn ísingu á bundnu slit-
lagi,“ segir I greininni.