Dagblaðið Vísir - DV - 19.11.1990, Blaðsíða 12

12
Spumingin
Ertu feimin(n)?
Kristófer Pétursson afgreiðslumað-
ur: Nei, það hef ég aldrei veriö.
Guðbrandur Þorkelsson, f.v. lög-
regluvarðstjóri: Ég var þaö þegar ég
var yngri, nú verö ég bara feiminn
þegar ég sé fallegar stúlkur.
Þorsteinn Kári Bjarnason bókavörð-
ur: Ég tel varla aö svo sé. Hins vegar
hlýtur maður alltaf að vera á varö-
bergi gagnvart óþægilegum aöstæð-
um.
Guðný Rósa Hannesdóttir skrifstofu-
maður: Það kemur fyrir, helst á
vandræðalegum augnablikum.
Auður Jónsdóttir skrifstofumaður:
Já, oft. Feimnin getur skotið upp
kollinum viö ótrúiegustu aðstæður.
Gunnar Ásmundsson sjómaður: Ég
var það en held ég sé það ekki lengur.
. MÁNUDAGUR 19. NÓVEMBER 1990.
Lesendur dv
Byggðagreiðslur eða niðurgreiðslur:
Úr einu feninu í annað
Steingrímur J. Sigfússon landbúnaðarráðherra. - „Gat lítið lesið fyrir toll-
múramenn Evrópu,“ segir m.a. í bréfinu.
Sverrir Sigurðsson skrifar:
Eftir því sem ég les um og heyri í
fréttum virðist tilboð íslands um viö-
skipti með landbúnaöarvörur vera
allt annað og ræfllslegra en búið var
að kynna fyrir hinni svonefndu
GATT-nefnd. - Nú eru komnir fyrir-
varar tvist og bast m.a. um endur-
skoðun á mestöllum pakkanum. -
Ef ég skil þetta rétt (sem ég treysti
mér alveg til enda ekki flókið mál)
þá verða útgjöld íslenska ríkisins
(les. skattborgaranna) nánast
óbreytt til íslensks iandbúnaðar.
Það sem áður var kallað niður-
greiðslur og útflutningsbætur á nú
að breyta i annað og verra, nefnilega
ölmusugreiðslur til bænda í formi
,,byggðastyrkja“, sem færu þá beint
til bændanna. - Verður þetta til að
afnema tolla- og innflutningshöft á
landbúnaðarvörum til og frá Islandi?
' Landbúnaðarráðherra er kominn
heim eftir að hann var valinn til þess
að fara til Genfar í Sviss og lesa þar
fyrir tollmúramenn Evrópu úr plaggi
því sem gengur undir heitinu
„GATT-tilboð íslendinga". En gall-
inn er bara sá að hann gat lítið lesið
fyrir tolimúramenn um hvernig við
ætlum að rýmka innflutningsreglur
hjá okkur. Segir reyndar að það sé
útilokað því „varlega verði að fara í
slíkt“. - Skyldum við hafa heyrt þetta
einhvern tímann áður?
Það ætlar því ekki að verða ein
báran stök í byrjun samskipta okkar
við hina nýju Evrópu. Það eru ekki
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Hugsanleg innganga íslendinga í
Evrópubandalagið er hitamál í hug-
um margra. Aðilarnir er gerst þykj-
ast þekkja mál þetta hafa tjáð alþjóð
að innganga í bandalagið verði þjóð
okkar algjörlega hættulaus. Vegna
smæðar okkar getum við sem fyrr
haldið sérvisku okkar eins og ekkert
hafi í skorist. - Eina breytingin við
inngöngu okkar sé aö tollamúrar, er
umlukt hafa Evrópuþjóðir til þessa,
hverfi af íslenskum varningi. Og er
þetta aðalástæða þess að við sækjum
nú um inngöngu, að sögn.
Dregin hefur verið upp fógur mynd
Ragnheiður Halldórsdóttir skrifar.
Það er ef til vill að bera í bakkafull-
an lækinn að tala um rétt búfjár í
umferðinni umfram okkur tvífætl-
ingana en ég get ekki orða bundist.
bara fiskveiðimálin, lögsaga okkar
og tollmúrar á unnum fiski sem ætla
að veröa okkur fótakefli í samning-
um, heldur eru landbúnaðarvörurn-
ar líka þröskuldúr sem sennilega
verður aldrei stigið yfir á meðan við
höfum framsóknarmenn í öllum
stjórnmálaflokkum sem af einstakri
að þessu flókna og torskilda máli.
Mynd sem, því miöur, stenst ekki
þegar nánar er að gætt. Einfaldlega
af þeirri ástæðu að í gjörvallri mann-
kynssögunni er hvergi dæmi þess að
þjóð hafi fengið eitthvað hjá öðrum
þjóðum án þess að láta eitthvað af
hendi sjálf. - Þjóðir gera einfaldlega
ekki hver annarri greiða á þennan
hátt og allra síst nú á dögum.
Þátttaka íslendinga í EB þýöir að
við munum neyðast til aö gefa svo
og svo mikið af fiskimiðum okkar í
hendur útlendinga. Og þess vegna
eru þeir líka jafnólmir og raun ber
vitni til að fá okkur til samstarfs. En
- Meöfram þjóðvegum landsins hafa
bændur búfénað sinn á beit. Ef öku-
maður verður fyrir því að kind eða
hestur hleypur fyrir bíl hans svo tjón
hlýst af þá ber hann alla ábyrgð á
eljusemi strita við að reisa ramm-
geröa tolla- og haftamúra kringum
landið. - Þegar við höldum að við
höfum leyst eitt vandamálið finnum
við upp annað verra. Förum úr einu
feninu í annaö. Já, það má segja hér
sem oftar að svo megi böl bæta...
þeir bera það ekki utan á sér eins og
sönnum „pröngurum“ sæmir. Muni
ég rétt vöktu sólbakaðir Spánveijar
einmitt máls á þessu fyrir skemmstu
og voru þá að hugsa um sína eigin
togara. Fleiri munu fylgja í kjölfarið.
Eg bið ykkur, ágæta ráðamenn, að
hugleiða þetta sökum þess aö íslend-
ingar eiga aðeins eitt, er þessar þjóð-
ir sækjast eftir, sem sé okkar gjöfulu
fiskimið. Viö getum ekki og megum
ekki semja um veiðiheimild erlendra
fiskiskipa. Þess vegna er samningur-
inn ekki fýsilegur kostur. - Ég segi
því nei.
því. - Ekki bóndinn.
Bændur fá líka betra verð fyrir
skepnuna, ef ekið er á hana, heldur
ef hún fer í sláturhús! Því láta bænd-
ur sér þetta í léttu rúmi liggja þar til
þeir veröa gerðir ábyrgir fyrir því
tjóni sem eigur þeirra valda öðrum.
- Mér er ómögulegt að sjá réttlæti í
því aö bændur einir landsmanna séu
„stikk-frí" í þessum efnum. Þar sem
hundahald er leyft í þéttbýli er hund-
eiganda skylt aö tryggja sig fyrir
tjóni sem hundur hans kynni að
valda. Bændur hafa aftur á móti ekki
neinar slíkar tryggingar.
Mikiö hefur veriö rætt um aukiö
umferöaröryggi. Fyrir Alþingi liggur
nú frumvarp um lækkun á leyfilegu
áfengismagni í blóði ökumanns. -
„Malt-frumvarpiö" svokallaða. Ég
vil benda flutningsmönnum frum-
varpsins á aö ef þeir hafa áhuga á
auknu umferðaröryggi ykist það
stórlega við að banna lausagöngu
búíjár á þjóövegum landsins. - Og
að sjálfsögðu bæru bændur ábyrgö á
sínum búfénaði.
Tímarnir erU breyttir. Við búum
ekki lengur í gamla bændasamfélag-
inu. Því tala ég fyrir munn allra öku-
manna, sem um þjóövegina fara, og
segi: búféð af þjóöveginum!
„Hvaðsegðrþú,
séra Kari?“
Bryndís Júlíusdóttir skrifar:
Eg horfði á þáttinn Kastljós í
Sjónvarpinu sem fjallaði um líö-
an bama og unglinga og ofbeldi
í skólum borgarinnar. - Tveir
fulltrúar unglinga og tveir full-
trúar fullorðinna voru til staðar
auk stjómanda þáttarins.
Meðal annars spurði stjórnandi
þáttarins hvort unglingum og
börnum væri almennt sýnt virð-
ingarleysi af fullorðna fólkinu og
þeim þar með mismunað. - Það
vakti athygli mína að stjórnand-
inn sem virtist hliöhollur böm-
um og unglingum sýndi sjálfur
mjög slæmt fordæmi.
Æ ofan í æ er stjórnandinn
(hún) ávarpaði drengina sagöi
hún t.d. „Hvað meinið þið, strák-
ar?“ - eða „Hvað segir þú um
það?“ - Mér fannst það lágmark,
einmitt þama, að stjórnandinn
hefði lagt það á sig að læra nöfn
drengjanna og muna þau allan
þáttinn. - Við hina fullorðnu not-
aöi hún alltaf nöfnþeirra og titla,
t.d. „Hvað segir þú, séra Karl?“
Athvarf í
hverfunum
Guðmunda Helgadóttir hringdi:
Ég hef hugsaö mikiö um þaö
sem presturinn, séra Karl Sigur-
björnssson sagði i fréttatíma
sjónvarps eitt kvöldið fyrir
nokkro. Hann lýsti á átakanlegan
hátt áreitni við ung börn, og því
hættuástandi sem hér er dunið
yfir í þessum efnum.
Gætu safnaöarheimilin ekki
orðið að einskonar athvarfi í
hveiju hverfi íyrir sigt.d. á tíma-
bilinu milli kl. 1 og 5 fyrir þau
böm sem ganga sjálfala og eiga
hvergi höfði sínu að halla? At-
hvarf þar sem konur, jafnvel afar
og ömmur sem eru heima við
hvort eð er geta gefið af reynslu
sinni og þekkingu og haft ofan
af fyrir þessum börnum.
Kurteisá
kók-bílnum
Jón Ragnarsson hríngdi:
Bíll frá Coca-Cola ók eftir Suð-
urlandsbraut einn rigningardag-
inn fyrir skömmu. Dóttir mín var
á gangi meðfram götunni og var
svo óheppin að fá á sig vatnsgusu
frá bílnum um leið og hann ók
framhjá henní.
Öfugt við það sem flestir bil-
stjórar gera, að aka áfram og
skeyta ekkert um það sem skeöur
í slíkum tilfellum, þá stansaði
bílstjóri kók-bílsins, ungur maö-
ur, og spurði stúlkuna hvort hún
hefði orðið fyrir miklum skakka-
íollum og bað innilega afsökunar
á því sem hann hefði ekki ráðiö
við, óvæntan poll á götunni.
Þetta vildi ég láta koma fram
einmitt núna þegar mikil um-
ræða er í þjóðfélaginu um ókurt-
eisi yngra fólksins.
Sírenuvæl
Lúðvíg Eggertsson skrifar:
Ég er einn þeirra sem em títt á
ferðinni í bifreið um borgina. Það
vekur athygli mina hversu oft
heyrist nú oröið í sírenum lög-
reglubíla og raunar ennþá frekar
í sírenum sjúkrabila. - Þetta hljóð
kveður við í vesturbæ, austurbæ
og miöbæ nánast á öllum tímum.
Hefur slysatiðni aukist gífur-
lega? Varla svo mjög.
Því hef ég orð á þessu aö vand-
ræði geta af hlotist. Ef sírena er
notuð án brýnnar nauðsynjar,
þegar mikiö liggur við, kynnu
menn að fara aö viröa hana aö
vettugi og þaö kann að kosta
harmleik.
InnganganíEB:
Varhugavert spor
Búféð af þjóðveginum