Dagblaðið Vísir - DV - 03.10.1992, Side 23

LAUGARDAGUR 3. OKTÓBER 1992.
23
dv_________Vísnaþáttur
Hartog
mikinn
flestir fara
„Hjá sjálfum sér fmnur maður
helst þá eiginleika sem skipta
máli.“ Það var danski rithöfundur-
inn Frithiof Brandt sem komst
þannig að orði en líklega eru þeir
talsvert margir meðal íslendinga
sem gætu gert þessi orð að sínum.
Stökur þær sem hér fara á eftir
renna stoðum undir þá skoð-
un.
Karl Sigtryggsson á Húsavík lýsir
skemmtun á Sauðárkróki þannig:
Á Sauðárkróki söngur bestur
sálum veitir yl.
Þar er enginn minni en mestur,
minnstur er ekki til.
og á síðan fast skot á Skagfirð-
inga:
Þegar flón sér hreykir hátt,
heyrist Þingeyingur
spyrja eins og ósjálfrátt:
„Er það Skagfirðingur?"
Haraldur Hjálmarsson frá Kambi
í Deildardal í Skagafirði leggur
þetta til málanna:
Skýrir þykjast Skagfirðingar,
skemmtilegt er þeirra vit.
Held ég þó að Húnvetningar
hafi meira sjálfsálit.
Þorsteinn Magnússon frá Gil-
haga:
Margan hendir manninn hér,
meðan lífs er taflið þreytt,
að hampa því sem ekkert er
og aldrei hefur verið neitt.
Karl Ágústsson frá Grund í Borg-
arfirði eystra orti um drýldinn
mann:
Má hann telja með þeim bestu,
miklu viti er sáhn gædd,
en sýnist vera, svona að mestu,
sjálfsánægjan holdi klædd.
Ekki veit ég með vissu hver fékk
þessa ráðleggingu frá Karh Sig-
tryggssyni á Húsavík og ágiskanir
eru ekki við hæfi:
Sértu að lækka, htih minn,
láttu fækka hrekki.
Þó að hækki haugurinn
haninn stækkar ekki.
Æðibunugangurinn hefur trú-
lega gengið fram af Áma G. Ey-
lands þegar hann kvað:
Hart og mikinn flestir fara,
fárra kröfur eru vægar,
yrði margt hér auðveldara
ef menn lærðu að fara hægar.
Ari Guðmundsson frá Þúfnavöh-
um í Eyjafirði hefur að líkindum
verið að reyna að ganga fram af
einhverjum þegar hann lét þessa
vísu frá sér fara:
Ég er snjah viö allt hvað er,
enginn fahegar sig ber,
ég er ofjarl ahra hér,
enginn galh finnst hjá mér.
Grimur Sigurösson, bóndi á Jök-
ulsá á Flateyjardal í S-Þingeyjar-
sýslu orti til manns sem barst mik-
ið á:
Jarðarinnar sértu salt,
sem þú hyggst að vera,
það hlýt ég að efa allt,
eins og fleiri gera.
Höfundur næstu vísu, sem ég
veit ekki hver hefur verið, telur að
ahur sé varinn bestur:
Hætt er við að hróðurinn
hljóti skjótt að týnast
þeim, er miða manndóm sinn
mest við það að sýnast.
Nikulás Steingrímsson telur ó-
maklegt lof varasamt:
Lof ber títt af lasti keim,
lim af sama stofni runnið,
er heimurinn fer að hæla þeim
sem hafa htið til þess unnið.
Kristján Ólason, skrifstofumaður
á Húsavík, yrkir svo um þá sem
aldrei efast um sjálfa sig:
Aðdáun og undrun hafa
aukið hjá mér jafnt og þétt
þeir sem aldrei eru í vafa
og alltaf vita hvað er rétt.
Ekki veit ég hver hefur fengið
þessa kveðju frá Braga Björnssyni
frá Surtsstöðum:
Þótt ekki sértu iha gerður,
eigir gilda sjóði vits,
ertu tæpast viðtalsverður
vegna mikhs sjálfsáhts.
Bjarni Jónsson frá Gröf:
Endalaust ég ahtaf finn
annarra sálir grunnar.
Ég er sjálfur, manni minn,
miðja tilverunnar.
Knútur Þorsteinsson, kennari frá
Úlfsstöðum í Loðmundarfirði,
sendi einhverium þessa kveðju:
Þó þú létir hvert um hlað
hreykinn ljós þitt skína,
varstu oftast einn um það
að eygja snihi þína.
Sverrir Stormsker er sjálfum sér
nógur og þarf ekki að leita th ann-
arra:
Vísnaþáttur
Ég endurtek mig ekki
og eigin leiðir fer.
Ég er aðeins undir
áhrifum frá mér.
en gerir sér ljósa grein fyrir
hvernig málum er almennt háttað:
Flest hér virðast feta sama stig,
fæstir vhja að náunganum
hyggja.
Jörðin snýst í kringum sjálfa sig,
sömuleiðis þeir sem hana byggja.
Og um þaö mætti kannski segja
að hann hafi þar hitt naglann á
höfuðið - eða hvað?
Torfi Jónsson
Bók þarf ekki
MMÍÍÍ
2000 krónur
til að vera góð.

Sjfehael
heldur lesendunum föngnum frá
fyrstu síðu til hinnar síðustu.
Samnefnd kvikmynd efflr sögunni
verður sýnd í Regnboganum.
FEMMUSAG
ÚRVALS

‘: k'i

m £
X&..
w ■
r Ahr . ,
\ . / * *•' f f '«Bk; «|

\ JSk ' vfljr jf.

&ST - { jB