Dagblaðið Vísir - DV - 23.11.1992, Blaðsíða 12

12
MÁNUDAGUR 23. NÓVEMBER 1992.
Spumingin
Ert þú farin(n) aö hugsa.
til jólanna?
Guöbjörn Gústafsson nemi: Nei, þaö
er ég ekki farinn að gera.
Agnes Sævarsdóttir ræstitæknir:
Nei, það held ég ekki.
Davíð Garðarsson námsmaður: Já,
núna akkúrat í dag.
Ingveldur Ágústsdóttir, starfsstúlka
hjá sælgætisgerðinni Freyju: Já, það
held ég bara, svolítið svona.
Unnur Björnsdóttir nemi: Jú, ég er
farin að hugsa mjög mikið um jólin.
Lesendur
Ný atvinnutæki-
færi á íslandi
Umtalsverðum rekstri verður aldrei komið á nema með utanaðkomandi
fjármagni, segir hér m.a. - Bláa lónið við Svartsengi.
G.H. skrifar:
Mig langar til að vitna í grein sem
ég las nýlega í einhveiju tímaritinu
hér um Austurríki og þá miklu
möguleika sem sjálf náttúran og aðr-
ar aðstæður hafa fært Austurríkis-
mönnum nánast á siifurfati til að
efla atvinnustarfsemi í sínu landi. -
En eru ekki fleiri lönd en Austurríki
og mörg lönd Mið-Evrópu sem eiga
ósnerta náttúru og náttúrufyrir-
bæri? - Jú, mikil ósköp. En dægur-
þras, vangaveltur og skýjaborgir
loka fyrir möguleikana á að nýta
þessa möguleika.
í Austurríki streymir úr iðrum
jarðar vatn sem líklega hefur fallið
til jarðar fyrir meira en 4000 árum.
Vatnið inniheldur frumefni og gas,
og nær þetta vatn alit aö 120 stiga
hita. Þetta gas er nýtt ásamt jaröhit-
anum fyrir heilsubótarlindir sem
auglýstar eru grimmt og þúsundir
manna sækja heim ár hvert.
Hversu oft hefur ekki verið talað
um að gera Hveragerði að heilsubæ
á alþjóðlegan mælikvarða? Þegar það
virtist úr sögunni fóru menn að huga
að Svartsengi og hinu frábæra Bláa
lóni. Sama virðist ætla að verða uppi
á teningnum þar. - Dægurþras og
vangaveltur um hveijir eigi aö gerast
eignaraöilar, og hverjum megi
treysta til að byggja upp nauðsynlega
aðstöðu.
Auövitaö verður hvorki þama né
annars staðar byggt rteítt upp nema
með erlendu íjármagni. Og þá vand-
ast nú málið! Hér má ekki koma inn
erlent íjármagn nema í formi lántöku
sem fylgir óbærileg skulda- og vaxta-
byrði fyrir almenning.
Við íslendingar eigum ótal mögu-
leika, ekki síður en t.d. aðrar Evr-
ópuþjóðir, en við ætlum aldrei að
skflja aö það er okkur ofviða, svo
fámennir sem við erum, að koma af
stað umtalsverðum rekstri nema að
fá utanaðkomandi fjármagn sem er
alfarið í eigu útlendinga. Aðstöðu og
skflyrði getum viö útvegað að kostn-
aðarlausu og það ætti að vera okkar
framlag. Atvinnutækifæri þarf að
skapa hér og þau verða til vegna
þessara framkvæmda, og halda
áfram að vera tfl með því að sýna
þá samvinnu og samstarfsvilja sem
nauösynlegur er til að viöhalda slík-
um rekstrarfbrmum og þeim við-
skiptamönnum sem hingað myndu
sækja.
Bankarán í allra augsýn
B.S. skrifar:
Það var framið bankarán úti á
landi fyrir u.þ.b. tveimur árum. Rán-
ið var framiö um hábjartan dag að
ölium starfsmönnum viðstöddum
utan einum. Enginn hreyfði hönd eða
fót enda hefði það ekki þýtt neitt.
Stuldurinn stóð yfir í marga mánuði
og fór ekki leynt. - Þetta var rán af
þeirri tegund sem ekki er saknæmt
að sumra mati.
Ég sagði aö einn starfsmaður hefði
ekki verið viðstaddur. Til þess voru
gildar ástæður. Honum hafði verið
sagt upp störfum. Yfirstjómendum
bankans hafði hugkvæmst að nú
þyrfti aö spara og þá var auövitað
sjálfsagt að segja þeim upp sem styst-
an hafði starfsaldur. Allt í góðu lagi
meö það. - AUir sáu aö það var já-
kvætt að bankinn héldi vel utan um
fjármuni sína.
Einn starfsmaður hafði hætt og þar
höfðu eflaust sparast nokkur hundr-
uð þúsund króna á ársgrundvelli.
Skítt með þótt bankinn væri undir-
mannaður og langar biðraöir löngum
við afgreiðsluna. Það var þó alla vega
búið að eyða mörgum milljónum tfl
aö vel færi um nýjan bankastjóra,
fyrst í nýrri íbúð og svo einbýlis-
húsi. Eftir tvo mánuöi eða svo í nýju
einbýlishúsi var bankastjórinn far-
inn í annan banka í öðrum landa-
fjórðungi. - Skyldi hafa þurft að eyða
jafnmörgum milljónum í vistarverur
handa honum á nýja staðnum?
Þannig spara opinberar stofnanir á
íslandi. Er nema von að þeir sem
beijast í bökkum nú, þeir sem nán-
ast svelta, vegna atvinnumissis séu
sárir og undrandi? Er nema von að
sumum verði á að kalla svona nokk-
uð þjófnað? Hvenær kemur sá dagur
að hætt verður aö meðhöndla al-
menning í þessu landi eins og tusku-
brúður, á meðan aðrir sópa tfl sín
fjármagni í krafti valds og réttinda?
- Er ekki komið nóg?
Eiturlyfjasmygl og ábyrgð fjölmiðla
n myndina að reyna þessa aðferð í stað
þess að hryggjast yfir einstaklingn-
um sem gerðist sekur um slíkt lög-
brot eða kannski gleðjast yfir því að
þetta magn nær ekki að verða ungu
fólki að falli.
Ástæðan fyrir handtökunni er að
sjálfsögðu sú að viðkomandi hefur
undir höndum eiturlyf sem getur
eyðflagt og lagt í rúst líf ótal ungra
manna og kvenna. Nær væri að und-
irstrika að svo mikið magn dugi tfl
að eyðfleggja líf t.d. 10-20 ungmenna
og líf fjölskýldna þeirra um leið. En
það tjón verður að sjálfsögðu ekki
metið tfl fjár, hvað þá skaði þjóðfé-
lagsins í heild þegar upp er staðið.
Fjölmiðlar og fréttamenn innan
þeirra hafa gífurleg áhrif og er
ábyrgð þeirra mikfl. - Frétt, sem er
sett fram eins og ég hef bent á í upp-
hafi bréfsins, hefur ákveðin áhrif og
ekki æskfleg. Það er hins vegar von
mín að fréttamenn muni í framtíð-
inni gera sér grein fyrir áhrifamætti
sínum og reyna að nýta hann til að
stuðla að æskflegri mótun og þróun
þess samfélags sem þeir þjóna.
Undanfarið ár og allt til þessa hefur
það vakið athygli mína að frétta-
menn, sem flytja fréttir af eiturlyfja-
smygli, hafa eins og undirstrikað í
lok fréttanna að svo og svo mörg kíló
af hassi eða ööru dópi, sem um ræð-
ir, sé svo og svo margra þúsunda eða
milljóna króna virði í sölu úti á hin-
um almenna eiturefnamarkaði.
í þeim filvikum, sem aðfli er tekinn
með ólöglegan vaming eins og þenn-
an, er nauðsynlegt að mínu mati að
ekki sé sífellt endurtekið hversu
gróðavænleg þessi iðja sé. Ég yrði
ekki hissa þótt ég heyrði að einhveij-
ir af þeim sem eru í miklum kröggum
og heyrðu slíka frétt fengju hug-
Hringið í sima
632700
milli kl. !4og 16
-eða skrifið
Naíh ogsímariri veröurað fylgjabréfum
Eru gróðasjónarmiðln af eiturefna-
sölu um of í sviðsljósinu?
Samkennd
Hrafnhfldur Guðmundsd. skrifar:
Mannréttíndabrot og kvenna-
kúgun, eins og birtíst okkur í
máli tveggja lítilla telpna, ís-
lenskra rfkisborgara, og móður
þeirra, hlýtur að vekja samkennd
og viðbrögð okkar kvenna á ís-
landi gegn misrétti sem viðgengst
á bömum og konum.
Þegjum ekki þunnu hljóöi og
látum ekki þetta viðgangast án
þess að við allar sem ein fordæm-
. um slíkt framferöi. Sendum tyrk-
neskum dagblöðum mótmæli
okkar gegn þessum mannrétt-
indabrotum eins oft og þurfa þyk-
ir. - Ég skora á konur hvar sem
þær vinna, einnig á kvennalista-
konur, aö semja, fyrir hönd ís-
lenskra kvenna, álit á þessu broti
gegn íslenskum rikisborgurum í
Tyrklandi og senda tyi-kneskum
dagblöðum. Það gæti iíka hjálpað
þarlendum bömum og konum ef
við létum vel i okkur heyra gegn
misréttinu. - Svíkjum ekki litlu
stúlkumar um samstöðu í þessu
mannréttindamáli.
,iDagpeningar“
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Það hefur nú komlð fram, svart
á hvítu, oitar en einu sinni og oft-
ar en tvisvar aö „dagpeningar"
ráðherra virðast næstum því vera
gjafafé þvi þeir þurfa t.d. ekki að
greiða hótelreikninga sína með
dagpeningunum. Auk þess fá eig-
inkonur ráðherra hálfan dagpen-
ingaskammt ferðist þær með eig-
inmönnunum.
Hér er um að ræða stórfé sem
ég held að verði nú að stöðva
greiðslu á ef ekki á fullkomnlega
að sjóða upp úr hiá hinum al-
mennu borgunun landsins. Það
væri fróðlegt aö vita nákvæmlega
hvar þetta dagpeningakerfl fyrir
ráðherra gildir.
Alliafaðrir
-ekkiviðl
Helga Sig. hringdi:
í sambandi við forræðismál
dætra þeirra Sophiu Hansen og
Halims A1 hins tyrkneska finnst
mér einkennilegt hve obbinn af
fólki getur verið ósanngjam í
umræðunni. Fólk segir sem svo
að það sé réttlætismál að telpum-
ar fái að vera hér hjá móður sinni.
En er þetta rétt? Hefur ekki ein-
mitt verið barist fyrir því að faðir-
inn eigi lika sinn rétt? Hann veit
sem er að fari telpumar hingað
heim fengi hann þær ekki aftur,
líkt og þær fást ekki hingað nú. -
En það er eins og við íslendingar
viljum alltaf varpa sökinni á aðra,
við eigum aldrei neina sök!
Jóhannes skrifar:
Ofangreind fýrirsögn birtist í
blaöi nýlega. Sagt var að menn
væm að ræða málið og formaður
Kaupmannasamtakanna taldi
þetta þetta þess viröi að skoða. -
Vonandi sýna nú kaupmenn hvað
í þeim býr. - Mér dettur hins veg-
ar ekki í hug að kaupmenn hafi
þann manndóm til að bera að þeir
leggi í svona nokkuö. - Þeir vflja
frekar kvarta og kveina og óska
eftir að ríkið „skapi skilyrðin"
eins og nú er í tísku að krefjast.
Eorsetiog
forrædismálið
í forræðisdeilu um dætur Sop-
hiu Hansen og Halims A1 hefur
enginn fariö ffam á að forseti ís-
lands beiti sér fyrir lausn málsins.
- Þótt sendiherra íslands ræði \úð
forseta Tyrklands hefur það ekki
sömu áhrif og ef forsetar landanna
ræddust viö beint. - Þetta ættu
baráttusamtök fyrir að fá telpum-
ar heim að leggja áherslu á.