Dagblaðið Vísir - DV - 11.11.1993, Blaðsíða 15

FIMMTUDAGUR 11. NÓVEMBER 1993
15
Golf völlur og
kirkjugarður
Um skeið hefur verið tekist á um
spildu innst í Fossvogsdal innan
landamæra Kópavogs. Naumasti
þverpólitískur meirihluti í bæjar-
stjórn samþykkti að kynna skipu-
lag dalsins með golfvöll á þessari
spddu. Einu rök sem ég hef séð og
heyrt þessu til grundvallar eru aö
bæjarfulltrúar hafi veriö undir
þrýstingi frá forsvarsmönnum
Golfklúbbs Kópavogs, sem er land-
laus.
Klúbbvöllur
Samkvæmt því snerust þessi
áform um aö skapa aöstööu fyrir
klúbbvöll, sem sagt athafnasvæði
fyrir Golfklúbb Kópavogs. Nú vil
ég honum gott eitt sem iðkandi
íþróttarinnar i frístundum og hef
því undrast þessi áform þeim mun
meira sem þau hafa verið harðar
sótt. Ég hef ekki haft áhyggjur af
slysahættu eða ónæði, heldur af
þeirri óskaplegu þröngsýni sem
markað hefur þessi áform. Það yrði
golfklúbbnum hreinlega fjötur um
fót að hasla sér þarna völl.
Upp í Leirdal
Alvöru golfvöllur hér á landi þarf
helst að vera á besta láglendi, auk
þess að rúmt sé um hann. Vissulega
er láglendi í Fossvogi og raunar það
eina sem Kópavogur á ónotað. En
Kópavogur á enn einn ósnertan dal
rétt ofan ýtrasta láglendis, Leirdal,
rétt suðaustur af Fífuhvamms-
KjaUaiinn
Herbert Guömundsson
félagsmálafulltrúi Verslunar-
ráðs íslands
landi, allmarga tugi hektara. Hug-
myndir um nýtingu hans eru ekki
fullmótaðar þótt spáð hafi verið í 3
þúsund manna byggö með tilheyr-
andi aðstöðu, m.a. íþróttasvæði, og
einnig svæði fyrir 20 hektara
kirkjugarð. Auk þess er ennþá ór-
áðstafað ögn minna „frímerki" en
ætlað hefur verið fyrir golfvöllinn
í Fossvogi.
Þegar það datt í mig fyrir nokkr-
um vikum að skipta mér af þessu
golfvallarmáli hér á þessum vett-
vangi lá raunar fyrir að fjölmargir
íbúar í Fossvogi höfðu allt á horn-
um sér út af golfvelli þar - og þá
„í öllum þessum atriöum má spyrja
hvort þaö sé eðlilegt aö hengja sig 1
bæjarmörk og stunda eins konar þjóð-
ernispólitík 1 framkvæmdum þegar
íbúar, fé og fyrirtæki eru á fleygjferð
fram og tU baka yfir þessi mörk.“
Séð yfir Leirdalinn. - Hugmynd um að koma klúbbvelli Golfklúbbs Kópa-
vogs þar fyrir.
kom einnig í ljós að þegar var hafin
könnun á þessari hugmynd sem
hér er viðruð, að koma klúbbvelli
Golfklúbbs Kópavogs fyrir í Leir-
dalnum. Hún snýst þó aðallega um
að nýta hluta af Leirdal í tengslum
um undirgöng við klúbbvöll Golf-
klúbbs Garðabæjar sem er aðeins
snertispöl frá. Þetta er að mínu
mati snilldarhugmynd sem gæti
leitt til þess að Garðabær og Kópa-
vogur sameinuðust um athyglis-
veröasta og öflugasta golfsvæði á
norðurhjara veraldar.
Kirkjugarður?
Alvöru 18 holu golfvöUur þarfn-
ast 45-50 hektara lands. Sameinað
land frá Kópavogi og Garðabæ
gæti líklega nægt fyrir annaðhvort
tvo 18 holu velh af minni gerðinni
eða einn stóran 18 holu völl og jafn-
framt stóran 9-12 holu vöU. I Leir-
dal má nýta hluta af fyrirhuguðu
íþróttasvæði í þessu skyni enda er
örstutt á íþróttasvæðiö í Smára-
hvammslandi. Og spyrja má hvort
ekki megi hugsa sér fyrirhugaðan
kirkjugarð í Fossvoginum eða velta
því fyrir sér hvort ekki sé um sein-
an að halda í hugmynd um kirkju-
garð innan bæjarmarka Kópavogs
þar sem flestir frumbyggjarnir
hafa nú þegar verið jarðaðir utan-
bæjar.
í öUum þessum atriðum má
spyrja hvort það sé eðlUegt að
hengja sig í bæjarmörk og stunda
eins konar þjóðernispóUtík í fram-
kvæmdum þegar íbúar, fé og fyrir-
tæki eru á fleygiferð fram og til
baka yfir þessi mörk. í mínum huga
eru þau orðin nafnið tómt og eiga
ekki að takmarka hagkvæmar úr-
lausnir í þágu íbúanna.
Herbert Guðmundsson
Menningarátak í Kópavogi
Menningarstarf fyrir almenning
í Kópavogi hefur setið á hakanum
í áratugi. Mjög brýnt er að stórefla
frumkvæði og sjálfstæða starfsemi
í menningarmálum bæjarins. Með
byggingu hins stórglæsilega Usta-
safns, sem kennt er við Gerði
Helgadóttur Ustamann, er verið að
stíga rétt spor í þá átt, en nauðsyn-
legt er að stíga enn stærri skref og
huga að fleiri þáttum menningar
svo í bænum verði blómlegt og fjöl-
breytt menningarlíf.
Listasafn
Lástasafnið mun verða opnað í
apríl á næsta ári á afmæUsdegi
Gerðar Helgadóttur en hún hefur
gefið Kópavogskaupstað fjölmörg
Ustaverk. Fóik hefur mjög ólíkan
smekk og viðhorf fil listar. Það kem-
Kjallaiinn
Sigurrós Þorgrímsdóttir
stjórnmálafræðingur
Því er brýnt að sýningar sem
verða settar upp í hinu nýja lista-
safni verði sem fjölbreyttastar og
ungu Ustafólki, sem er að stíga sín
fyrstu skref í Ustaheiminum, verði
gefinn kostur á að sýna verk sín
þar. Starfsemi safnsins þarf að vera
lifandi og sveigjanleg svo sem flest
fólk, jafnt ungir sem aldnir með
óUkan Ustasmekk, fái notið þess
sem þar er boðið upp á.
Menningarmiðstöð
Nú er verið að leggja drög að því
að koma upp menningarmiðstöð
við hlið listasafnsins. Slík menn-
ingarmiðstöö mundi gegna mun
víðtækara starfi en Ustasafnið.
Fyrirhugað er að hafa þar veitinga-
sölu, ráðstefnu- og tónhsfarsali og
einnig stendur til að flytja þangað
bókasafnið, Náttúrufræðistofu,
TónUstar- og MyndUstaskóla Kópa-
vogs. Fólk á öllum aldri kæmi þá í
miðstöðina tU að sækja þessa þjón-
ustu.
Slík menningarmiðstöð verður
lika að vera lifandi stofnun þar sem
almenningur kæmi til að hlusta á
tónleika eða fyrirlestra um ýmis
málefni eða bara til að fá sér kaffi
með vinum og kunningjum. MikU-
vægt er að aUtaf sé eitthvað um að
vera í húsinu svo miðstöðin skipi
fljótt ákveðinn sess í huga fólks og
það sækist eftir að koma þangað.
Leiklist
Það er mjög æskilegt að hafa
öflugt leikUstarlíf í svo stóru bæjar-
félagi sem Kópavogur er. Því þarf
að efla þann þátt menningarinnar
til mikUla muna. í FélagsheimiU
Kópavogs er mjög góð aðstaöa fyrir
leiksýningar og tónleikahald.
Nauðsynlegt er að nýta húsið undir
slíka starfsemi mun betur en verið
hefur. Hvetja þarf Ustafólk til að
halda þar tónleika, setja upp leik-
verk, vera með skemmtikvöld fyrir
alla fjölskylduna eða fleira þess
háttar. Einnig á að fá gestaleiki
utan af landi eða annars staðar af
höfuðborgarsvæðinu tU að setja
upp sýningar í FélagsheimiUnu.
Menningar-
neistinn að kvikna
Kópavogsbúar, tökum höndum
saman og stefnum að blómlegu
menningarstarfi í bænum. Nú þeg-
ar menningameistinn er aö kvikna
í Kópavogi verða bæði bæjaryfir-
völd og ekki síður íbúar bæjarins
að hlúa vel að þessum neista svo
að hann verði að skærum loga.
Sigurrós Þorgrímsdóttir
„Nú þegar menningarneistinn er að
kvikna 1 Kópavogi verða bæði bæjaryf-
irvöld og ekki síður íbúar bæjarins að
hlúa vel að þessum neista svo að hann
verði að skærum loga.“
ur ekki aðeins til vegna mismun-
andi uppeldis og menntunar ein-
stakiinganna heldur geta kynslóðir
haft mismunandi sjónarmið til lista.
Meðog
ámóti
A eða B-leið ríkisstjórnar
„Það er
grundvallar-
atriði viö aUa
samnings-
gerð innan
ASÍ að samn-
ingsrétturinn
er þjá ein-
stökum stétt-
arfélögum.
Fyrirbæri
einsoglauna-
nefindin, þar sem miklu ákvörð-
unarvaldi er þjappaö saman á
fáar hendur, er undantekning.
Þess vegna var umboð launa-
nefhdar skilgreint mjög þröngt.
Verkefni hennar var einungis að
meta fbrsendur kjarasamnings-
ins, efndir á yfirlýsingum tengd-
um honum og hugsanleg tílefni
tU uppsagnar en ekki almenn
endurskoöun samningsins. Öli-
um breytingum á honum hefði
þurft að vísa tU einstakra stéttar-
félaga enda höfðu þau ekki gefið
Iaunanefnd umboð tU þess aö
fjalla um frávik frá samningnum.
Hugmyndir um ieið B voru háð-
ar þvi að málið yrði afgreitt á
vettvangi launanefndar. Þaö var
aldrei nein trygging fyrir því að
þetta tUboð myndi gilda við upp-
töku nýrra samninga. Leið B gild-
ir því einungis i afgreiðsluferli
sem er ófært. Hugmyndir um aö
framlengja hefði mátt samning-
inn og velja á miUi leiðar A og B
á síðara stigi eru út í hött og eru
í hrópandi mótsögn viö starfs-
hætti innan ASÍ. Leið B kom þvi
aldrei tíl greina sem ákvörðun
iaunanefndar. Þess utan var það
einhuga mat samninganefndar
ASÍ og launanefndar að leið B
væri mun iakari kostur og það
gUdir einkum um þá ailra tekju-
lægstu auk eUi- og örorkuiífeyris-
þega og atvinnulausra."
LeiðB
„Ég tel að
ieiöBséótví-
rætt betri en
leið A, fyrst
og fremst
vegna þess að
skatturinn
sem ríkið
verðurafskU- Guðmundur Ólals-
ar sér ekki s°n' bagfræðingur í
nema að hluta utanrikisráðuneyf-
tíl launa- inu-
manna. Þetta stafar af því aö við
búum við fijáist markaðskerfi á
öðrum matvörum en landbúnaö-
arafurðum. Þegar skatturinn
hverfur eykst eftirspurn eftir
þessum vörum og framleiðendur,
innflyljendur og kaupmenn hafa
svigrúm tU þess að hækka verð
tU sín eitthvaö. Þetta stafar ekki
af Ulgirni af þeirra háifu; það er
einfaldlega skylda þeirra við
fijálsar markaðsaðstæöur aö ná
sem bestu verði fyrir sig; annars
ættu þeir að hætta 1 rekstri.
Rannsóknir erlendis benda til
þess að 20 tU 30% af skattinum
gætu hafnað annars staðar en hjá
launþegum. Hugsanlega er þetta
hlutfaU hærra hér á landi vegna
umburðarlyndis gagnvart háu
matarverði og UtUs veröskyns
verðbóiguþjóðarinnar. Sumir
nefna 50% í þessu sambandi. Þá
mun umtalsvert tapast vegna
skattsvika. Þess vegna mun stór
hluti skattalækkunariimar lenda
í annarra vösum en launþega.
Meginregian er sú, ef styrkja á
einhvern, þá er best aö greiða
sfyTkinn sem miUiliöalausast.
Leið B hefur einmitt þennan kost;
hún nýtist launþegum miklu bet-
ur. Atvinnulausura og öryrkjum
hjálpar hún að vísu en úr því
hefði mátt bæta með öðrum
hætti." -kaa