Dagblaðið Vísir - DV - 08.01.1994, Side 18

18
LAUGARDAGUR 8. JANÚAR 1994
Dagur í lífl Friðriks Erlingssonar skrifara:
Kraftaverk dagsins
Miðsvetrarmorgnamir mála sig
hægt og örugglega upp á stofuglugg-
ana hér á Görðum við Ægisíðu. Það
er eitt allsheijar Utaspil himins og
hafs í kyrru frosti; einstaka fugl
rennir sér yfir myndflötinn og á raf-
magnsstaumum, sem stendur í tún-
inu fyrir neðan húsið hefur fálki ver-
ið að tylla sér niöur af og til síðustu
daga. Á þessum morgnum finn ég
ekki fyrir borginni sem breiðir úr sér
fyrir aftan mig. Þangað til fiugvél í
aðflugi rennir sér niður að hafíletin-
um fyrir framan gluggana, inn í mitt
miðsvetrarmálverkið frá hægri og
síðan aftur út úr mynd til vinstri þar
sem flugvöllurinn tekur við. Ég er
nýkominn frá Hótel Búöum þar sem
ég var yfir jól og áramót. Á gamlárs-
dag og nýársdag var standandi veisla
meö gleði söng og spih Súkkat-
manna og síðan dans við þjóðlög frá
ýmsum löndum fram undir rauða
morgun, úrvals matur borinn á borö
bæði kvöldin, áttréttað á nýárskvöld,
þjónustuUð stjanaði við mann og
upplifunin var líkt og aö vera staddur
á heilsuhæli fyrir aðalsfólk í upphafi
aldarinnar þar sem maður þarf ekki
einu sinni að hafa fyrir því að vera
til, aðeins njóta og segja já takk.
Hópur góðra gesta upplifði ógleym-
anleg áramót, einstaka náttúrufeg-
urð í faUegasta vetrarveðri sem til
er, þegar eyrun verða stökk eins og
tekex í frostinu og á nýársdag hafði
Bárður gamli dustað rykið af jöklin-
um og sýndi hann stoltur gestum og_
gangandi; ofurhvítan við bláan frost-
himin. Um áramótin lærði ég Uka að
yrkja fimmskeytlu.
Unnið fyrir
Imbakassann
Þaö er sérkennilegt að vera kominn
aftur í bæinn og taka upp þráðinn
þar sem frá var horfið, sjá daginn
rísa úr svörtu fyrir utan gluggann
og taka til við dagleg ritstörf og hand-
ritsgerð eins og ekkert hafi í skorist.
Enginn dagur er í rauninni aiveg
eins, það er engin rútina, en fyrri
part vikunnar hitti ég þá Gysbræður
klukkan tíu að morgni og við horfum
saman á fréttir síðustu daga og leit-
um aö hlálegum tíðindum sem eru
nothæf sem fóður í Imbakassann;
skemmtiþátt Gysbræðra á Stöð 2. Um
tvöleytið er fundi lokið og ég held
heim á leið með buIUð úr okkur á
diktafóni og punkta á blaði. Þá tekur
við hin notalega gönguferð dagsins
niður Laugaveg. Suma daga er eins
og maður sé í erlendri borg; maður
þekkir ekki sálu, týnir sér í íjöldan-
um og gleymir stund og stað í hinu
„alþjóðlega andrúmslofti miðbæjar-
ins“ þar sem „iðandi stórborgarlífið
streymir hjá“ eins og verslunarmenn
komust svo skemmtiiega að orði fyr-
ir jólin. Þá vantar ekki hugmynda-
flugið, kaupmennina. Þegar ég nálg-
ast kaffihúsaklasann hægi ég ferðina
og íhuga hvar sé nú best að sötra
cappuchino; er það hjá nafna og dýr-
inu, er það kannski Mokka? Jafnvel
ég tek strikið inn í næstu bókabúð
og sekk mér niður í bókaskoðun,
skrái hjá mér í huganum hvaða bæk-
ur ég þarf nú að fara að kaupa en
áður en ég veit af hrekk ég upp úr
leiðslunni og er þá kominn aftur út
á götima með, fullan Máls og menn-
ingar eöa Eymundssonar poka af
bókum og er þá orðinn vel kaffiþyrst-
ur. Oftar en ekki fer ég á Hornið í
Hafnarstræti þar sem cappucino
kaffið er betra en víðast hvar annars
staðar. Aöra daga er eins og flestallir
vinir og kunningjar hafi sammælst
um að verða á vegi mínum og það
tekur stundum nokkra klukkutíma
að komast niður Bankastrætið og
niður á pósthús að glugga í pósthólf-
ið en það er ein af spennustundum
dagsins.
Spennandi pósthólf
Aö eiga pósthólf er á viö að spila í
lottóinu eða jafnvel ennþá meira
spennandi. Og það er ein öruggasta
afsökunin fyrir því að vafra um
miðbæinn. Oft getur verið eitthvað
svo spennandi í pósthólfinu að ég
neyðist til að drífa mig inn á næsta
kaffihús, fá mér annan og glugga í
spennandi póst. Þegar þessu daglega
Laugavegs- og miöbæjarrölti lýkur,
eftir hinar „ólgandi sveiflur í alþjóð-
legu iðukasti miðborgarinnar", stíg
ég upp í fimmuna sem siglir með mig
inn í kyrrðina við Ægisíðu, sest við
tölvuna og reyni að taka ekki eftir
músinni sem er að læðast undan ofn-
inum. Sambúð okkar byggist frekar
á gagnkvæmri virðingu en ótta þó
ég efist ekki um að nýju flókaskómir
mínir skjóti henni stundum skelk í
bringu þegar ég þramma um stofurn-
ar. Hún er kyrrlát og prúð og skyn-
söm í meira lagi því hún lítur ekki
við eiturpokanum sem meindýraeyð-
irinn vildi pranga inn á hana. Og
hver á erfitt með að skilja það? Um
hádegisbilið á fimmtudegi skila ég
af mér handriti fyrir næsta Imba-
kassa og hef þá fjóra daga til að sinna
öörum ritstörfum. Um daginn var ég
titlaður rithöfundur. Ég er mótfall-
inn þeim tith. Ég hef vahð mér starfs-
heitið skrifari sem er mun nákvæm-
ara og í raun réttara því ég er ekki
eingöngu höfundur rita heldur einn-
ig handrita, kvikmynda- og sjón-
varps-, hvers endanleg útkoma er
sjónræn eingöngu. Þó er ég ekki
heldur eingöngu handritshöfundur
því einnig er ég höfundur rita. Og í
stað þess að burðast með titla tvo tek
ég mér aðeins einn, eins og skáldið
sagði. Það er líka alltof fint að vera
rithöfundur. Það er eitthvað svo end-
anlegt og maður hefur ekkert að
stefna að. Þaö er mun betra að vera
bara skrifari, þá getur maður ahtaf
unnið sig upp. Siöla dags hefur miðs-
vetrarmálverkið í glugganum tekið á
sig annan blæ. Sjórinn er glóandi
gullhvítur með köldum bláum
strengjum út frá Lönguskeijum og
fólblá skýin eru guhbrydduð blúndu-
verk á bleikum himnakjól, skreytt
álftum í oddaflugi. Það er auðvelt að
gleyma sér við að horfa á svona
kraftaverk og aht í einu er ég kominn
niður göngustíginn fyrir neðan hús-
ið; kappklæddur í frostinu, í síðbrók,
ullarsokkum og öllum þeim herút-
búnaði sem kuldinn krefst. Hugur-
inn vinnur vel í kyrrðinni og þegar
ég geng aftur heim að Görðum tindra
stjömur innan seihngar og norður-
ljósin þyrlast í sortanum.
Finnur þú fímm breytingar? 239
Hvernig gekk ferðalagið ykkar til Monte Carlo.
Nafn:
Myndirnar tvær virðast við
fyrstu sýn eins en þegar betur
er að gáð kemur í ljós að á
myndinni til hægri hefur
fimm atriðum verið breytt.
Finnir þú þessi fimm atriði
skaltu merkja við þau með
krossi á myndinni til hægri
og senda okkur hana ásamt
nafni þínu og heimilisfangi.
Að tveimur vikum hðnum
birtum við nöfn sigurvegar-
anna.
1. verðlaun: Rummikub-spil-
ið, eitt vinsælasta fjölskyldu-
spil í heimi. Það er þroskandi,
skerpir athyghsgáfu og þjálfar
hugareikning.
2. verðlaun: Fimm Úr-
valsbækur.
Bækumar, sem eru í verðlaun,
heita: Mömmudrengur, Þrumu-
hjarta, Blóðrúnir, Hetja og Banvæn
þrá. Bækurnar eru gefnar út af
Frjálsri fjölmiðlun.
Merkiö umslagið með lausninni:
Finnur þú fimm breytingar? 239
c/o DV, pósthólf 5380
125 Reykjavík
Vinningshafar fyrir tvö hundr-
uð þrítugustu og sjöundu get-
raun reyndust vera:
1. Jóna Guðjónsdóttir,
Skipholti 45,105 Reykjavík.
2. Páll Þórðarson,
Melhaga 5,107 Reykjavík.
Vinningamir verða sendir
heim.
Heimilisfang: