Dagur - 23.12.1959, Blaðsíða 20
20
JÓLABLAÐ DAGS
Séð fram Öxnadalinn.
— (Ljósmynd: Edvard Sigurgeirsson.)
liggur upp að vatninu, sem er löng
og allbrött leið, síðan i'ram með
vatninu að vestan að árósunum.
Þar var bátskel, sem höfð var til að
róa á fram á vatnið með íyrirdrátt-
arnet, því að veiðin var framkvæmd
með fyrirdrætti. — iÞegar fleiri en
tveir menn voru við fyrirdráttinn
fóru tveir fram á vatnið. Annar
reri, hinn hélt í togið. Þriðji mað-
urinn var í landi með hinn enda
netsins.
Nú vildi prestur fara fram og
halda í togið, þótti það skemmti-
legra en vera í landi. Mun hann
hafa staðið í skut bátsins, því að svo
var kænan lítil, að ekki gat nema
ræðarinn setið á þóftunni. Ofurlítil
kvika var á vatninu og mun prestur
hafa hrasað niður á borðstokkinn,
þegar bátnum var snúið við og hon-
um 'hvolft samstundis, og báðir
mennirnir fallið í vatnið. Ólafur
Jónasson — svo hét sá sem var með
presti — gat komizt á kjölinn, en
það tók nokkurn tíma hjá dionum
að ná til prests og draga hann upp
á kjölinn og síðan að ná í togið,
sem flaut á vatninu skammt frá.
Gat svo Jón bróðir hans dregið
bátinn að landi. Þá var séra Hall-
grírnur örendur, að því er séð var,
enda kunnu þcir 'bræður engar að-
ferðir til Jífguna r. Urðu þeir
'hræddir og fór Ólafur í skyndingu
heirn að Hrauni og sagði tíðindin.
Var þá sent á næstu bæi og fengin
hjálp til að bera prestinn hcim að
Hrauni. Bóndi fór út að Steinsstöð-
um til að tifkynna ekkjunni og
börnunum þessi sorgardðindi og
ráðgast um, ihvort fíytja ætti Jíkið
út að Steinsstöðum. Niðurstaðan
varð séi að Mk prests stóð uppi í
Hrauni, unz jarðarförin fór fram
og munu Hraunshjónin hafa veitt
Jreztu aðstoð sína.
Þetta er auðskilið á kvæði Jónas-
ar um fráfail föður síns svohljóð-
andi:
Þá var ég ungur
er unnir luku
föður augum
fyrir nnér saman.
Man ég þó missi
minn í heimi
fyrstan og sárastan,
er mér l’aðir livarf.
Man ég og minnar
móður tár,
er hún aldrei sá
aftur heim snúa
Jeiðtoga Ijúfan
og Jjós á jörðu
sitt og sinna.
Það var sorgin þyngst.
Nærri rná geta, Iivert feikna áfall
þetta hefur verið fyrir Steinsstaða-
'lieimiJið, en Rannveig var kjark-
kona og hélt hún btiskap áfrarn
með tilsjón barna sinna. EJdri son
ur hennar — Þorsteinn — mun þá
Jiafa verið kominn nokkuð y.fir
feraiingu. Hann var mesti ráðdeild-
armaður. Rannveig, systir hans, var
14 ára, en Jónas á níunda aldursári.
Anna, systir þeirra, var yngst og
fædd á Steinsstöðum, en ekki er
mér kunnugt um aldur hennar.
i