Dagur - 24.12.1966, Blaðsíða 19
JÓLABLAÐ DAGS
19
Soíamli jökull,
Við göngum nú inn að jökMnum í botni
dalsins. Hann hírist þar enn í nokkrum
bo.tnum eða skálum og rennur saman
framan við þær. Yfirborðið er víðast
þakið snjófönnum og auðvelt yfirferð-
ar. Aðeins fremst og neðst skín í jök-
ulsvellið, sem er víðast hvar stráð
grjóti, jafnvel stórbjörgum. Fáum við
þar staðfestingu á tilgátu okkar um
jökulgarðinn. Grjótið virðist brotna
aðallega úr hamraveggjum skálanna,
sem jökullinn Mggur í, falla niður á
jökuMnn, sem síðan ber það fram, ef
svo má segja. Sjáum við víða merki
um slíkt ofanhrap steina á jökuUnn.
Hrapið stafar hins vegar af því, að
jökulhnn grefur þannig á vissan hátt
unrlan fjaMinu. í kring. Grjótið, sem
hann grefur þánnig, flytur hann fram
undir sér, sem botnurð, en sumpart
einnig inni í sér (miðurð), enda mátti
víða sjá, að ísinn .var eins og blandaður
grjóti.
Sprungur nokkrar eru uppi við kletta
veggina, en annars er jölcuMinn heil-
legur. Jökulsáin, béljar út úr jökultung
unum á tvéimur, stöðum aðaMega. Hún
er dálítið mjólkurhtuð núna og stafar
það efalaust af mikiMi leysingu, sem
undanfarið hefur verið í jökMnum
vegna hita.
Samt hafði þessi jökuM öM merki
þess að vera Htið virkur þessa stund-
ina og spursmál er það hvort hann
skríður nokkuþ. Honum má líkja við
sofandi mann., ,En sé hann sofandi,
kann hann einnig að vakna, einhvern
góðan, vcðurdag og það virðist hann
raunar hafa gert seinnipart 19 aldar-
innar og þannig, mun hafa verið með
flojri hans bræður. Sú vaka var stutt
nn lpngri var vaka hans áður fyrr, er
J-.ann gekk ofan í dalinn og myndaði
Hrafnhólana. Hvenær skyldi hann
vakna ,á ný? Hvenær koma allir botn-
jöklarnir á Mið-Norðurlandi skríðandi
ofnn í dalina? Kannske gerist það ein-
irvern tíina og þá verður þröngt fyrir
dyrurn á Norðurlandi.
I»ar var hraun brunnið.
Af jöklinum förum við upp á háfjallið,
sem þarna er um 1100 m hátt. Gengur
það sæmilega, þrátt fyrir sprungurnar
við klettaveggina. Þórir velur sér eitt
mesta sprungustykkið til að fara upp
eftii', þaö þykir honum skemmtilegast.
Fyrir bragðið þarf hann ekki að klífa
kletta, því snjófönnin nær þarna alla
leið upp á brún. Ég vel mér annar stað,
Ftaieyjardalsheiði
0
**
/'N-
Ujk’Íí.tXít*.