Dagur - 24.12.1966, Blaðsíða 21

JÓLABLAÐ DAGS
21
SESSELJA KR. ELDJÁRN:
Skáldalækjarballið
VETURINN 1908 í síðari hluta
febrúar bar góðan gest að garði hjá
okkur heima á.Tjörn í Svarfaðar-
dal. Það var Hjöri Árna frá Skálcla-
læk. Erindi hans var að bjóða okk-
ur krökkunum heim á ball næsta
laugardag. Hópur sá sem boðinn
var úr Tjarnarsókn voru 13 ungl-
ingar á aldrinum 12—16 ára. Ald-
ursforseti var Tryggvi Sveinbjörns-
son frá Brekku, síðar rithöfundur.
Auk okkar krakkanna var svo Jón-
as frá Brekkukoti sem var ágætur
harmonikuspilari, og því ómiss-
andi á sveitaböllin. Ákveðið var að
hópurinn mættist á Tjörn. Klukk-
an 7 að kvöldi laugardagsins voru
allir boðsgestir mættir heima. Ekki
er ég viss um að mamma hafi verið
róleg þegar hún leit yfir hópinn, og
ef til vill talið hann lítt til stórræða
ef á þyrfti að halda. Mamma snéri
sér því til spilarans og sagði: „Þú
ert nú eini maðurinn sem treysta
má til aðgæzlu í jressum hóp og ert
því sjálfkjörinn til að vera forsjá
barnanna". Þá gall í Tryggva: „Ég
held frú Petrína að jrér sé alveg
óliætt að trúa mér fyrir Sellu“, en
svo var ég kölluð. Ekki sá ég fram-
an r mömmu en einhvern veginn
fannst mér eðlilegt að hún hefði
brosað, og talið líann ólíklegan til
stórræða í ferðalögum og allt ann-
að betur gefið.
Tryggvi var mjög nærsýnn. Við
vorum rétt að leggja af stað niður
hlaðbrekkuna heima þegar
Tryggvi beindi þessum hreystiorð-
um til mömmu. Varla hafði hann
lokið við setninguna þegar hann
rak sig á örlitla jrúfu í brekkunni
og datt kylliflatur. Mín viðbrögð
við byltu Tryggva var að kalla glað
hlakkalega: „Mamnra ]>ú veizt að
íall er fararheill úr garði“.
Veðrið var eins og bezt varð á
kosið, glaðatunglsljós og rifahjarn,
svo Jrað var ekki amalegt að brokka
yfir Tjarnar-tjörnina og Bakkana
yfir að Skáldalæk. Þegar við kom-
um í áfangastað ilmaði af súkku-
laðinu fram baðstófugöngin og
alla leið út á hlað. Það var áreiðan-
lega ekki laust við að vatn kæmi í
munninn á aðkomufólkinu. Dans-
salurinn var vitanlega baðstofan.
Heimafólk hafði lagt á sig að bera
út allt sem lauslegt var. Áður en
ballið byrjaði var öllum veitt
súkkulaði crg kökur eins og hver gat
í sig látið. Þegar svo Jónas tók
harmonikuna rnátti með sanni
segja að líf færðist í tuskurnar.
Ekki hafði þó dansinn staðið lengi
er við heyrðum aðra hljómsveit
sem ekki lét eins vel í eyrum okkar.
Þar var sem sé að bresta á ógurleg-
ur stormur og aftakarigning, og í
kjölfar veðursins kolniðamyrkur.
Mér leist nú ekki á blikuna og snéri
mér því í skyndi til „kafilerans",
sem hafði boðið mér umsjá sína og
taldi liann skyldan til að fara strax
með mér heim.’Hrædd er ég um að
Tryggva hafi ekki litizt of vel á
það, en svara þurfti hann mér ekki,
því Árni, húsbóndinn, gekk þá til
dyra og sagði: „Nú loka ég bænum
og héðan fær enginn að fara fyrr
en birtir af degi“, og þar með var
ég afgreidd. Var nú dansað og mat-
azt eins og magi og fætur jroldu til
morguns og reynt að gleyma Kára,
sem minnti ]rá all illþyrmilega á sig
annað slagið. Þegar dagaði kom í
1 jós að áin hafði rutt sig svo langt
senr augað eygði. Nú var ekki um
neitt annað að velja en að hópur-
inn legði af stað fram með ánni til
að leita að snjóbrú yfir, ef hana
væri að finna. Hvergi sást ísspöng,
fyrr en komið var á móts við Velli,
en þar var spöng. Jónas lagði út á
ána og Nonni frá Tómasargerði á
hæla honum.
Nonni var jafnaldri minn, eld-
skarpur náungi en nokkur glanni,
í það minnsta í þessari ferð. ísspöng
in fór þannig með okkur að hún
klofnaði um miðjuna og myndaðist
stór vök. Vestan vakarinnar var
Jónas, en austan stóð Nonni eftir á
blá brún ísspangarinnar. Þannig
fór um sjóferð þá, en eflaust hefði
verr getað farið. Ekki var Nonni
mikið skelkaður eftir þessar ófarir.
Jónas Vtar einyrki og nú var komið
langt yfir vanalegan gjafatíma
skepnanna svo Jónas taldi ekki
hægt annað en fara heim, enda
ekki þægilegt að fylgja hópnum
eftir hinum megin árinnar, og þar
fór sá er mamma treysti á. Jónas
sagði okkur að nú yrðum við að
halda áfram inn með ánni og leita
eftir hvort nokkur önnur brú væri
yfir, ef svo reyndist ekki yrðum við
að fara fram á Bakkabrú, væri hún
komin af væri ekki um annað að
ræða en fara fram á Skíðadalsbrú
og svo yfir aftur á Iíreiðarsstaða-