Dagur - 24.12.1966, Page 28

28
manns og það var nnnið í baðstof-
nnni á vetrum og líka sofið þar.
Fólk blandaði rneira geði þá en nú
og eiginlega var allt miklu félags-
legra. Oft komu gestir og töfðu
lengi. Stundum voru þeir mjög
skemmtilegir og fréttafróðir. Pabbi
og mamma voru eins og konungur
og drottning í ríki sínu. Þau voru
stjórnsöm og þurftu að vera það,
þar sem svona margt fólk var.
En snúum okkur nú aftur að
ballinu, sem var rétt að byrja. Við
höfðum tæpast lyst á súkkulaðinu
og kökunum fyrir tilhlökkun. Svo
reis Nonni virðulega úr sæti sínu,
tók nikkuna sína æfðurn höndum,
þennan mikla töfragrip. Og dans-
inn hófst. Eftir litla stund var ein
iðandi kös á gólfinu. Það var sung-
ið og dansað og ef einhver var með
fýlusvijr eða var óframfærinn, var
hann óðar dreginn fram á gólfið.
Nikkan hans Nonna dugði vel og
Nonni sjálfur auðvitað ekki síður.
Það bogaði af honum svitinn, en
hann var óþreytandi.
Sumar stelpurnar voru eldri en
ég, jafnvel nokkrum árum, og þótt-
ust vera eitthvað merkilegar með
sig og hafa vit á hlutunum. Þær
töluðu mcira um stráka þegar þær
hittust en við, sem yngri vorum, og
þögnuðum þegar okkur bar að! Eg
vissi ekki hvernig tíminn leið,
klukkutíma eftir klukkutíma. Ein-
hverntíma um rniðja nótt tók ég
eftir því, að kunningjakona mín,
sem var fermd vorið áður og lík-
lega 15 ára gömul, var horfin úr
baðstofunni. Það leið nokkuð löng
stund og þá rann upp ljós fyrir
mér, því einn strákurinn var líka
horfinn, einmitt strákur, sem hún
hafði dansað mest við. Foi'vitni
mín tók alveg af mér ráðin og áður
en ég vissi af, fór ég að leita. Eg
læddist fram göngin, sem voru
skuggaleg þrátt fyrir ljóstýru. Veit
ég þá ekki fyrr til, en ég nærri rekst
á þau bak við eina lrurðina. Og
hvað haldið þið að þau hafi verið
að gera nema kyssast? Mér varð al-
veg orðfall og ég stóð þarna eins og
saltstólpi og fyrirvarð mig Jró fyrir
að horfa á þetta. Já, og hlusta á
pískrið í þeim. Þau sáu mig ekki og
eftir stutta stund dró ég mig í hlé
og fór sömu leið til baka. En nú
hafði ég eitthvað til að hugSa um.
Fram að þessu hafði ég aðeins séð
fullorðið fólk kyssast. Þetta var allt
annað og spennandi hlaut það að
vera, af því það var skemmtilegra
að standa þarna í hálfgerðu myrkri
og kulda i staðinn fyrir að dansa.
Ég var á þeim aldri, að hugsa mjög
þokukcnnt nm ástarlífið. Mér
hafði kannski flogið ýmislegt í hug
í því sambandi, einkum út frá því
scm ég heyrði aðra segja eða ræða
um i hálfkveðnum vísum. En allt
svoleiðis tal fannst mér leiðínlegt
og jafnvel Ijótt. En var þá ljótt að
kyssast eins og þau frammi í göng-
unum? Eða var það ósköp gaman?
Það vissi ég ekki. Ég var þó skotin
í Stjána en óskir mínar í sambandi
■við hann náðu fyrst og fremst til
leikja og svo var líka gaman að tala
við hann — en að kyssa hann — það
mun mér naumast liafa dottið í
hug.
Ég dansaði og dansaði og allir
dönsuðu. En einhvern veginn var
það svo, að þetta ball fékk annan
svip eftir leitarferðina mína. Lík-
lega hefi ég glápt venju fremur á
Stjána, því hann kom nú til mín og
bauð mér í dansinn. Hvað myndi
ég nú gera, ef við mættumst'af til-
viljun í göngunum og hann — væri
kannski eins og hinn strákurinn —?
Mér fannst ég reglulega Ijót að vera
að hugsa um þetta en gat ekki að
því gcrt. En hvað var hann að
hugsa? Það vissi ég ekki og svo töl-
uðum við saman eins og venjulega.
Klukkan var víst farin að ganga
fjögur eða fimm um morguninn og
enn var ekkert lát á skemmtuninni,
þegar ég ákvað að vera nú reglu-
JÓLABLAÐ DAGS
-----------------------f-----
lega sniðug við Stjána. Ég sagði
honum eins sakleysislega og mér
var unnt, að mér væri svo voðalega
heitt. Eigum við að skreppa út,
sagði hann, og kæla okkur svolítið?
Svo fórum við svo lítið bar á, ég á
undan og beið hans frammi í göng-
unum. Eitthvað straukst við fótinn
á mér og mér varð bilt við. En þetta
var bara kötturinn, sem hafði ekk-
ert gaman af dansi. Og svo kom
Stjáni. Honum var dimmt fyrir
augum og hann var nærri búinn að
reka sig á mig. Hann læddist eins
og þjófur og ég hélt niðri í mér
andanum. Og þarna stóðum við
hvort hjá öðru. Aldrei þessu vant
sagði hann ekki orð. Svo kom kisi
aftur og nuddaði sér malandi upp
við okkur. Það er bara kötturinn
sagði ég. Já, það er kötturinn, sagði
hann. Kannski sögðum við eitthvað
meira, álíka gáfulegt. Svo kom ég
óvart við Stjána og áður en ég vissi
þreif hann utan um mig. Ég
gleymdi víst að streitast á móti.
Þetta var ósköp spennandi og for-
vitnilegt. Nú ætlaði hann víst líka
að kyssa mig og einhverjar efasemd-
ir skutust um kollinn á mér. En ég
hafði ekki tíma til að hugsa. Hátt
og hvæsandi hljóð rauf þögnina.
Stjáni hafði stigið ofan á skottið á
kettinum. Þar með lauk fyrsta ævin-
týrinu á fyrsta ballinu mínu, því að
það setti að mér óstöðvandi hlátur,
en Stjáni sagði Ijótt eins og fullorð-
inn maður. Með beztu jólakveðju.
Bína.
1 H i
(J (I (B II 9