Dagur - 20.02.1993, Blaðsíða 4

4 - DAGUR - Laugardagur 20. febrúar 1993
ÚTGEFANDI: DAGSPRENT HF.
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI,
SÍMI: 96-24222 • SÍMFAX: 96-27639
ÁSKRIFT KR. 1200 Á MÁNUÐI • LAUSASÖLUVERÐ KR. 110
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 765 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
UMSJÓNARMAÐUR HELGARBLAÐS: STEFÁN SÆMUNDSSON
BLAÐAMENN: GEIR A. GUÐSTEINSSON, HALLDÓR ARINBJARNARSON,
(íþróttir), INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 96-41585, fax 96-42285),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, ÓLI G. JÓHANNSSON,
ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON, SIGRÍÐUR ÞORGRÍMSDÓTTIR
(Sauöárkróki vs. 95-35960, fax 95-36130), STEFÁN SÆMUNDSSON,
ÞÓRÐUR INGIMARSSON. UÓSMYNDARI: ROBYN ANNE REDMAN
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RÍKARÐUR B. JÓNASSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRÍMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI: HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTVINNSLA: DAGSPRENT HF.
Háttur margra stjórnmála-
manna er að segja eitt en
framkvæma annað. Reynslan
sýnir til dæmis að ekki er vert
að byggja allt of mikið á
kosningaloforðum pólitíkusa.
Þau eru stundum grafin og
gleymd um leið og kjörstöð-
um er lokað. Hástemmd loforð
um alls kyns aðgerðir til að
skapa betri tíð með blóm í
haga eru oftar en ekki sett
fram til þess eins að fá
almenning til að „kjósa rétt“.
Eftir á má svo finna ótal
afsakanir fyrir því að svíkja
gefin loforð.
Orð og efndir núverandi
ríkisstjórnar er glöggt dæmi
um þann ósið stjórnmála-
manna að segja eitt en meina
annað. í kosningabaráttunni
lofuðu frmabjóðendur núver-
andi stjórnarflokkar öllu
fögru. Þeir ætluðu svo sann-
arlega að skapa hér fyrir-
myndarríki; eins konar para-
dís á jörð. Meirihluti kjós-
enda beit á agnið, eins og til
var ætlast. Stjórnarmyndunin
gekk greiðlega fyrir sig og
„hvítbók" ríkisstjórnarinnar
leit dagsins ljós. Þar fékk
meirihluti kjósenda staðfest-
ingu á því að hann hefði him-
in höndum tekið, því kosn-
ingaloforðin voru á sínum
stað í þeirri ágætu bók. Hún
var, að því er virtist, ávísun á
fyrirmyndarríkið. Um svipað
leyti fór hins vegar að halla
undan fæti á stjórnarheimil-
inu. Síðan hefur komið í ljós
að ávísunin á fyrirmyndarrík-
ið reyndist innstæðulaus
með öllu. Kjósendur fengu
hana „í hausinn" aftur og
hafa síðan þurft að greiða
hærri dráttarvexti en nokk-
urn hefði grunað.
Þótt ríkisstjórninni hafi
mistekist hrapallega að upp-
fylla kosningaloforðin kemur
enginn að tómum kofunum
hjá henni þegar skýringa er
leitað: „Syndir fyrri ríkis-
stjórnar", „erfiðar ytri
aðstæður", „ófyrirsjáanlegir
erfiðleikar í ríkisfjármálum"
og síðast en ekki síst einn
allsherjar „fortíðarvandi“,
eru vinsælustu afsakanir
stjórnarþingmanna og ráð-
herra á yfirstandandi kjör-
tímabili. Þessi atriði eiga að
réttlæta það að ríkissjóðs-
hallinn hefur ekki minnkað
þótt hann ætti að gera það;
að skattar hafa hækkað, þótt
þeir ættu að standa í stað eða
lækka; að lágmarkslaun og
skattleysismörk hafa ekki
hækkað, þótt þau ættu að
gera það; að kaupmáttur ráð-
stöfunartekna hefur minnkað
í stað þess að vaxa; að vextir
hafa hækkað í stað þess að
lækka; að atvinnuleysi hefur
aukist í stað þess að minnka,
og síðast en ekki síst að byrð-
unum hefur ekki verið dreift
jafnar milli þjóðfélagsþegna,
þrátt fyrir loforð um hið
gagnstæða. Þannig mætti í
raun lengi telja. Þegar litið er
til kosningaloforðanna annars
vegar og efndanna hins
vegar, stendur ekki steinn
yfir steini hjá núverandi
stjórnarflokkum. Þeir hafa
þurft að éta þau öll ofan í sig.
Skilaboð ríkisstjórnarinnar
til kjósenda, nú þegar kjör-
tímabilið er tæplega hálfnað,
eru skýr. Þau rúmast í einu,
sjö stafa orði: „Afsakið!“.
BB.
Afsakið!
Lundúnapistill
Þórirjóhannsson skrifar
Af Erosi, Quaglino’s
og Kalla Bretaprins
í síðasta pistli sagði ég frá því
að Eros hafi verið fjarlægður frá
Piccadilly Circus til viðgerðar.
Eftir að fólk hafði gert sér það
að leik til margra ára að kiifra
upp um hann kom að því að
sprungur mynduðust á þeim
fæti sem hann hvílir á. Túristar
iðka þessa íþrótt í fullkomnu
ábyrgðarleysi og hafa sjálfsagt
ekki ímyndað sér álagið að hafa
almenning prílandi upp á sér
dags daglega fram á hundrað
ára aldur. En sem sagt, nú er
Eros í viðgerð og um tíma ótt-
uðust menn að hann ætti ekki
afturkvæmt heldur skyldi eftir-
líking sett í staðinn. Sá ótti er
ástæðulaus og stefnt er að þvf
að frummyndin verði komin á
sinn stað fyrir aldarafmæli
afhjúpunar styttunnar, 29. júní
nk.
Talandi um Eros, þá stefnir
þingið að því að banna afrugl-
ara sem tjallinn getur fjárfest í,
langi hann til að slappa af að
næturþeli með bjórglas í hönd,
horfandi á ástarmyndir í sjón-
varpi hvar blíðuhót þykja næsta
opinská svo þingmönnum þykir
nóg um. Sú sjónvarpsstöð sem
um ræðir er niðurlensk en send-
ir út frá Danmörku þar sem eru
engin lög um þann iðnað sem
um ræðir. Upp á frónsku heitir
stöðin „Eldrauðar hollenskar".
Sá ráðherra sem býður hvað
mest við herlegheitunum, Peter
Brooke, bauðst til að leggja
sómakenrid sína að veði og
berja augum filmu frá umræddri
sjónvarpsstöð í von um að sann-
færast um bágborið siðgæði
stöðvarinnar. En forráðamenn
gjálífissjónvarpsins hrista bara
hausinn og segjast ekki skilja
frafárið, í myndunum sé ekkert
ofbeldi, nóg sé af því annars
staðar.
Mér hefur verið tíðrætt um
erfiða tíma hér á Bretlandseyj-
um. Prátt fyrir samdrátt og
harmakvein var opnaður um
síðustu helgi, hér í höfuðborg
veitingastaðanna, stór og glæsi-
legur veitingastaður í Burystræti
nálægt Piccadiily Circus. Sá
heitir Quaglino’s og er mitt á
meðal staða sem getið hafa sér
gott orð fyrir mat á heimsmæli-
kvarða: Le Caprice, The
Square, Waltons, Greenhouse.
Quaglino’s cr tískustaður, er
ætlað að vera „in“, tekur 420
manns í sæti. Aðaláherslan er
lögð á sjávarrétti og til mat-
reiðslu hafa verið fengnir fyrsta
flokks kokkar sem matbúa í
ásýnd matargesta, flestir frá „le
Pint de la Tour“, sem er gegnt
íslenska galleríinu í Butlers
Wharf.
Til að hanna staðinn var feng-
inn Keith nokkur Hobb, sem
getið hefur sér gott orð sem
hönnuður veitingastaða. Sér til
fulltingis fékk hann listamann
til að mála súlur í salnum, einn
um hverja súlu. Petta er fólk
eins og Philip Hughes, Javaid
Alvi, Catherine Keraly, Patrick
Kinmouth o.fl. Ljósmyndir eftir
Noelle Hoeppe voru sérstak-
lega pantaðar til að prýða vegg-
ina. Ekkert er til sparað og allt
skal vera rétt, meira að segja er
passað upp á að sandurinn í
öskubökkunum á salernunum
sé í þeim lit sem passar við
umhverfið. Pað sem vekur
kannski mesta athygli er loftið.
Þar sem veitingastaðurinn er að
hluta niðurgrafinn og sóiargeisl-
ar ná ekki inn er lýsingin hönn-
uð þannig að hún breytist, tölvu-
vætt, hægt og rólega til að líkja
eftir dagsbirtu og næturhimni
eftir því sem við á. Þrátt fyrir öll
herlegheitin er Quaglino’s í
ódýrari kantinum miðað við
áðurnefnda staði. Ég held ég
haldi mig við Raefil’s í Kirkju-
stræti í Twickenham, lítill og
rólegur staður og fyrirtaksmat-
ur.
Síðastliðinn sunnudagur var
dagur heiiags Valentínusar,
þegar ástin blómstrar í hjörtum,
ungum sem öldnum. Peir sem
fylgjast með voru hræddir um
að dvöl Karls Bretaprins í
Mexíkó á þessum degi róman-
tíkurinnar yrði heldur einmana-
leg. Annað var uppi á teningn-
um. Hann þótti afslappaður,
tók lífinu með ró og sló á létta
strengi. Hann hafði orð á því að
í Bretlandi væru gefin út „skrít-
in dagblöð“ og gerði þannig
grín að pressunni. Ha,ha!
Aldeilis fyndinn maður!! En
sérfræðingar í málum konungs-
fjölskyldunnar halda að hann sé
fyrst og fremst að sýna að hann
geti vel staðið sig án Díönu.
Kveðja frá Lundúnum,
Þórir.
V