Dagur - 20.02.1993, Blaðsíða 19

eeer isúid9i .os lUBsbisBUBj - huðaq - sr
Laugardagur 20. febrúar 1993 - DAGUR - 19
Sakamálaþraut
Ólafur Axelsson vann leiksigur í Nitouche og var kallaður Celestin söng-
kennari í mörg ár eða jafnvel áratugi eftir þetta.
og var Bláa kápan sýnd alls 20
sinnum, þar af tvisvar á Siglu-
firði.
Metaðsókn á Nitouche
Ekki þurftu leikhúsgestir að bíða
lengi eftir næstu óperettu. Priðja
og vinsælasta óperettan sem LA
hefur fært upp var Nitouche eftir
F. Hervé í þýðingu Jakobs Jóh.
Smára. Hún var frumsýnd 19.
apríl 1965 og sló í gegn. Þetta
hefur greinilega verið sérstaklega
eftirminnileg sýning því í Leik-
félagsblaðinu 1983 er rætt við
Ólaf Axelsson, sem lék Celestin
söngkennara í Nitouche, og þar
segir að hann að sumir kalli hann
enn Celestin söngkennara. Þar er
því líka fleygt að sami áhorfand-
inn hafi séð Nitouche 20 sinnum
eða oftar.
Leikstjóri var útvarpsmaður-
inn góðkunni Jónas Jónasson.
Um tónlist sáu Guðmundur Kr.
Jóhannsson og dr. Maria Bayer
Júttner. Gunnar Bjarnason
teiknaði leiktjöld en Aðalsteinn
Vestmann málaði. Þjóðleikhúsið
lánaði nokkra búninga en Karó-
lína Jóhannesdóttir saumaði
aðra.
Þórunn Ólafsdóttir, söngkona
úr Reykjavík, fór með hlutverk
nunnunnar Denise en í öðrum
aðalhlutverkum voru áðurnefnd-
ur Ólafur Axelsson og Sigríður
P. Jónsdóttir sem lék abbadísina.
Skemmst er frá því að segja að
sýningin var talin ein sú besta
sem Leikfélag Akureyrar hafði
boðið bæjarbúum og þátttakend-
ur fengu allir afbragðsdóma.
Metaðsókn varð á sýningarnar,
sem alls urðu 25 á Akureyri og 2
í Ólafsfirði.
Sjálfsagt muna margir eftir
Nitouche og fá ljóma í augun við
minninguna. En síðan hefur
Leikfélag Akureyrar ekki sýnt
hreinræktaða óperettu heldur
fjölda söngleikja. Tæplega 30 ár
eru liðin og nú fá leikhúsgestir
loks að sjá óperettu aftur, Leður-
blökuna eftir Strauss. Frumsýn-
ing er áætluð 26. mars. SS
Úr Nitouche. F.v.: Sigríður Eysteinsdóttir, Renata Kristjánsdóttir, Guðlaug
Hermannsdóttir, Kolbrún Daníelsdóttir og Eiríkur Eiríksson.
Verið á undan Carter lögregluforingja að leysa
þrautina. Ykkur til aðstoðar eru teikningar með
mikilvægum vísbendingum...
LOdð í garðinum
- eftir Francis Clarke
Síðdegissólin kastaði drungalegum skugga frá háu
gullregns-trénu á fjármálamanninn Edgar
Simmons. Hann var látinn og lík hans lá
á grúfu á grasflötinni, skammt frá verönd
húss hans sem var hið glæsilegasta.
Carter lögregluforingi og Graham undirforingi
veltu líkinu yfir á bakið og Dr. Thursby, lögreglu-
læknirinn kraup við hlið þess á grasið. Hann bölv-
aði lágt þegar hann fann vætuna seytla í gegnum
buxnaskálmina og leit
homauga í átt-
ina að
grasúðar-
anum sem stóð
sakleysilegur og
hreyfingarlaus
skammt frá
þeim. En
þegar hann
stóð aftur á
fætur, var
efasemda-
svipur á
andliti
hans.
„Sko... skrámumar á
enninu gætu hafa orsakast
af falli á grasúðarann,"
tilkynnti hann. „Eg veit
satt að segja ekki
hvað varð
honum
að bana.
Við verð-
um að bíða
eftir krufn-
ingarskýrsl-
unni til að
fá úr því skor-
ið hvort það eða
hjartaáfall leiddP
hann til dauða.“
Carter gekk til
læknisins og
Graham und-
irforingi
brosti þeg-
ar hann sá yfirmann sinn krjúpa
þar sem líkið hafði fyrst legið
því með því komst hann hjá því
að væta buxur sínar eins og læknirinn. Carter
rannsakaði skrámumar af kostgæfni.
Eínn og yfirgefinn
Carter leit hugsandi á vel snyrta grasflötina. „Sko,
ef Langton garðyrkjumaður segir satt um að hann
hafi verið að klippa limgerði hinum megin í garð-
inum, gat hann ekki hafa séð það sem gerðist hér.“
Hann benti Graham á að koma með sér um leið og
hann arkaði af stað.fram fyrir húsið þar sem þeir
fundu fjölskyldubflstjórann, Cyril Crowley þar
sem hann var
að þurrka af
skínandi fínum
bílnum.
Hann sýndi
spumingum
mannanna lít-
inn áhuga. „Ja,
já,“ viður-
kenndi hann.
„Eg var hér einn og yfirgefinn þegar þetta gerðist.
Eg var rétt að byrja að þvo bílinn þegar frú
Simmons æpti og þá hljóp ég til að athuga hvað
væri að. Ég fann landstjórann á flötinni, næstum
því ofan á garðúðaranum svo ég hljóp til að skrúfa
fyrir vatnið. Langton kom líka hlaupandi eins og
tjandinn væri á hælum hans...“
Alfred Langton var myndarlegur en skuggaleg-
ur ungur maður. Hann leit flóttalega á frú
Simmons á meðan á yfirheyrslunni stóð. „Ég var
nýbúinn að skera blóm í vönd og
færa frú Simmons," sagði hann.
„Þá bað yfirmaður minn mig að
skera limgerðið hinum megin í
garðinum. Hann sagðist sjálfur
ætla að færa grasúðarann svo
ég þyrfti ekki að koma aftur.
Ég sótti því klippumar og fór.
Það næsta sem gerðist var að frú
Simmons æpti.“
Hrein ágiskun
„En þú fékkst þér drykk fyrst,
var það ekki?“ spurði Carter
lögregluforingi og af sakleysis-
legum svip hans að dæma, sá
Graham að þetta var hrein ágiskun.
Það kom honum því skemmti-
lega á óvart að heyra
angton jánka þessu.
„Sko, já,“ viðurkenndi
hann. „Það var heitt úti
og frú Simmons
bauð mér
[drykk. Ég lauk við hann
: á veröndinni áður en ég
fór. Varla gerir
_T~ það mig að glæpa-
manni?“
„Kannski," umlaði
Graham um leið og
mennimir tveir gengu
inn í húsið til að hitta
ekkjuna. Frú Simm-
ons var ung kona
með társtokkið andlit en virtist
samt mjög falleg þrátt fyrir áfall-
ið. „Edgar var búinn að færa gras-
úðarann einu sinni og var að fara
út í garðinn til að færa hann aftur,“
sagði hún snöktandi. „Ég var að
koma blómum fyrir í vasa í stofunni og þegar hann
beygði sig niður eftir slöngunni sá ég hann detta
og reka höfuðið í. Læknirinn var búinn að segja að
hann gæti fengið annað hjartaáfall hvenær sem
er... ég bjóst hins vegar ekki við þessu!“
„Jæja, hvað sýnist þér, Graham?" spurði Carter
þegar mennimir tveir gengu aftur út á veröndina.
Um leið og hann sagði þetta virti hann hugsandi
fyrir sér tvö tóm glös sem stóðu á garðborðinu.
„Þurfum við að bíða eftir krufningarskýrslunni?
Annað þeirra
lýgur... og mér
sýnis að hér
hafi verið
framið morð!“
Hvers vegna
lítur þetta út
fyrir að vera
morð og hver
lýgur?
Lausn á sakamálaþraut:
'IACj J3BU jnQjæj QU9A
uuunQn jnpi) oas §o qisbjS b j3b[ qu9a jsjXj jnjai| QtJtn 'tinBjq
QU9A uinuoq jipun qisejS iqjoij ‘(SuipuoqsiA BSofjSnE uiq) uub
-JEQnSBJ§ BJæj QB JEA UUBq JE§9Cj QIJJOp JBUU91J jnQEUIUI§I9 IJEJ-J
'IACj Ijsýj SUOUimiS pjj §0 SUI9 I5J5J9 B§9J§§nJ0 JSIQJ9§ „QlsXjg"
Óperettan Nitouche sló í gegn hjá LA 1965. Hér má sjá leikstjórann Jónas
Jónasson lengst t.h. togast á við söngkonuna Þórunni Ólafsdóttur á mynd
sem tekin var af hópnum á æfingu.
Auglýsing í Degi
ber árangur