Dagblaðið Vísir - DV - 27.06.1995, Side 4

4
ÞRIÐJUDAGUR 27. JÚNÍ 1995
Fréttir
Gunnar Þorsteinsson, forstöðumaður Krossins í Kópavogi:
Prestar labba yf ir
valdalausan biskup
- skammarleg hegðun, segir Snorri Óskarsson, safnaðarhirðir 1 Vestmannaeyj um
„Mér finnst þetta sorglegt. Prest-
arnir eiga að vera fyrirmynd hjarð-
arinnar og berjast gegn synd og rang-
læti en miðað við það sem hefur ver-
ið að gerast innan kirkjunnar með
framhjáhaldi, hjónaskiínaði og í
ýmiss konar siðleysi er eðlilegt að
kirkjan fái ávöxt sundrungar. Þetta
er skammarlegt og ekki kristileg
hegðun hjá prestunum. Hið postul-
lega kennivald þarf að fá meiri virð-
ingu innan kirkjunnar og organisti,
kirkjukór og sóknarnefnd í Lang-
holtskirkju ættu að beygja sig undir
kennivald prestsins," segir Snorri
Óskarsson, safnaðarhirðir Betel-
safnaðarins í Vestmannaeyjum.
DV hefur greint frá því að borið
hafi á ágreiningi innan þjóðkirkj-
unnar á prestastefnu í Háteigskirkju
og að samskiptaerfiðleika milli bisk-
ups og presta varðandi skipun prests
í Hveragerði og samskiptaerfiðleika
sóknarprests, organista og sóknar-
nefndar í Langholtskirkju hafi borið
á góma. Ástandið innan þjóðkirkj-
unnar var borið undir forstööumenn
nokkurra safnaða utan þjóðkirkj-
unnar.
„Ég held að þjóðkirkjan geti ekki
náð friöi í störfum sínum fyrr en
biskup fær meira vald til að skipa
presta. Prestar bera ekki virðingu
fyrir biskupi því að hann hefur ekki
valdið. Þeir geta labbað yfir hann
eins og þeim sýnist. Margar sóknar-
nefndir hafa tekið sér of mikið vald
og því er biskupsembættið rýrara en
það hefur verið lengi," segir Gunnar
Þorsteinsson, forstöðumaður Kross-
ins.
- Er þetta kristileg hegðun?
„Nei, þetta er ekki kristilegt. Þetta
er klaufalegt. Menn eru kristnir og
vilja vel en hafa ekki nægan þroska
til að vinna þessi mál á réttum vett-
vangi,“ segir Gunnar.
„Óeiningin innan þjóðkirkjunnar
er ekkert meiri en áöur hefur verið.
Skiptar skoðanir eru um starfsað-
ferðir og skipulag og það er ekkert
skrítið en mér finnst þetta kannski
einum of mikill órói,“ segir Eiður
Einarsson, forstöðumaður Vegarins.
-GHS
Séra Flóki Kristinsson og herra Ólafur Skúlason biskup ræóast við á prestastefnu.
Séra Flóki Kristinsson:
Biskup missti
sijórnásér
„Ég held að biskup hafi misst
stjóm á sér þegar hann fór að tíma-
setja fundinn þvi að það var náttúr-
lega kjánalegt. Það var einmitt talað
um það í einni ræðunni á presta-
stefnunni að menn ættu ekki að flýta
sér í safnaðardeilum en biskup varð
svo reiður viö mig og annan prest
aö hann gjörsamlega missti stjórn á
sér. Á fundi réðst hann að mér og
heimtaði að fá að vita hvort ég væri
heimildarmaður að frétt Stöðvar 2,“
segir séra Flóki Kristinsson, sóknar-
prestur í Langholtskirkju, um
ágreininginn innan kirkjunnar.
DV hafði símasamband við séra
Flóka til að bera undir hann efnisatr-
iði fréttaljóss í blaðinu í síðustu viku
þar sem greint var frá ágreiningnum
innan Langholtskirkju og kraum-
andi hita á prestastefnu út af Lang-
holtskirkjumálinu og skipan prests í
Hveragerði og kom þá nýleg frétt
Stöðvar 2 um óróleikann innan þjóð-
kirkjunnar til umræöu. Séra Flóki
vildi ekkert láta hafa eftir sér um
þessi mál en sagði að ágreiningurinn
innan Langholtskirkju væri að leys-
ast en ekkert lægi á með að halda
síðasta sáttafund með deiluaðilum.
„Séra Ragnar Fjalar er búinn að
ganga frá þessu í meginatriðum.
Samkomulagið felst fyrst og fremst í
því að við erum að koma okkur inn
á verklag með hreinni verkaskipt-
ingu milli mín og organistans. Svo
fæ ég ákveðna umræðu í gang um
orgelið innan sóknarnefndarinnar
og hvernig verður búið að því í söng-
húsinu. Þetta er það sem þurfti að
gerast þannig að ég fer sáttur frá
borði,“ segir séra Flóki.
Búist er við að sáttafundurinn
verðihaldinnívikunni. -GHS
í dag mælir Dagfari_______________
Utanaðkomandi þrýstingur
Deilan í álverinu virðist ætla að
leysast á friðsamlegan hátt. Að vísu
eiga starfsmenn enn eftir aö greiöa
atkvæði um samkomulagið sem
viðsemjendur þeirra gerðu á loka-
sprettinum þegar aðeins fáar
klukkustundir voru eftir þangað til
allt stöðvaðist í álverinu.
Það verður hins vegar að heita
ólíklegt að samningurinn verði
felldur, vegna þess að starfsmenn
fengu nokkurn veginn þaö sem
þeir höfðu beðið um og eiga heldur
ekki annars úrkosti en taka viö því
sem að þeim er rétt. Ríkisstjómin
beið nefnilega tilbúin með bráöa-
birgðalög í handraðanum sem
bönnuðu verkfallið og Alusuisse
beið með tilkynninguna um að ál-
verinu yrði lokað fyrir fullt og allt,
ef verkfall stöðvaði reksturinn.
Þegar fulltrúi Vinnuveitenda-
sambandins gleðst yfir því að sam-
ið hafi verið án „utanaðkomandi
þrýstings" á hann einmitt við það
að ríkisstjómin þurfti ekki að grípa
til bráöbirgðalaganna og Alusuisse
þurfti ekki aö loka fyrir fullt og
allt.
Það er að sjálfsögöu voða gaman
aö vera í verkfalli og leika verka-
lýðsleiðtoga og standa í samninga-
þjarki í karphúsinu í nokkrar vik-
ur. Þetta er átaksverkefni sem
mennirnir sem em í forystu verka-
lýðsfélaganna fá borgað fyrir og
þeir verða vitaskuld aö vinna fyrir
kaupinu sínu við og við og boöa til
verkfalla til að menn skilji að þeir
sinni starfinu.
Það er að sjálfsögðu ágætt hjá
forstjórum álversins að semja um
það í einum samningum að starfs-
menn fái hlutdeild í hagræðingu
og arði án þess að standa við það,
meðan hægt er að komast upp með
það. Þeir sýna þá gagnvart eigend-
unum út í Sviss og annars staðar í
heiminum að álverið á íslandi er
rekið af hörku og starfsmönnum
gefið langt nef. Það er þeirra hlut-
verk að þráast við þegar starfs-
menn heimta hærri laun og meiri
útgjöld af hálfu verksmiðjunnar og
þaö er ekkert sem segir að starfs-
menn eigi rétt á því að staðið sé
við samninga, meðan þeir heimta
nýja samninga um að eldri samn-
ingar séu efndir.
Nýir samningar eru nýir samn-
ingar og hafa ekkert með eldri
samninga aö gera og meðan menn
eru með hótanir um verkfóll og
vinnustöðvanir og einblína stöðugt
á hagræðingu geta þeir ekki farið
fram á samningsvilja af hálfu viö-
semjenda, sem sjá sömuleiðis fram
á að hagræðingin fer fyrir bí ef
verkfall skellur á.
Svo má heldur ekki gleyma því
að álversmenn og starfsmenn
þeirra hafa hagað því svo að verk-
fall skellur ekki á þegar verkfall á
að hefjast, heldur hafa menn
nokkrar vikur upp á aö hlaupa
þangað til slökkt er undir kerun-
um.
Samningaviðræður í álverinu
eru þess vegna eðlilegar og skiljan-
legar í ljósi þeirra hlutverka sem
viðsemjendur leika og allir geta
unað glaðir við sitt í trausti þess
að ekki komi til verkfalls. Annars
grípur ríkisstjómin í taumana með
bráðbirgðalögum og verksmiðj-
unni verður lokaö og það hentar
engum og allir vita aö ekki kemur
til verkfalls. Þess vegna semja
menn aldrei fyrr en á síðustu
stundu til að nýta tímann og sanna
fyrir öðrum að þeir vinni fyrir
kaupinu sínu.
Þetta er ekki utanaðkomandi
þrýstingur, af því aö þrýstingurinn
er enginn meðan á samningaviö-
ræðum stendur. Það vita allir að
ekkert gerist fyrr en á síðustu
stundu og það er engin þrýstingur
að semja fyrr en á síðustu stundu,
þegar viðsemjendur eru sjálfir
búnir aö ákveða að ganga til samn-
inga til að utanaðkomandi þrýst-
ingur verði ekki sagður hafa ráðið
úrslitum.
Menn eru sem sagt alls ekki að
semja til að semja heldur til aö
semja til að forða því að sagt veröi
að utanaðkomandi þrýstingur hafi
leyst deiluna í álverinu.
Menn vita sem er að eftir þann
tíma er ekkert að semja um og það
er betra að semja um eitthvað held-
ur en að semja alls ekki neitt, því
þá verður ekkert um samninga.
Vonandi er eitthvað i þessum
samningum sem menn geta svikið
svo hægt verði að hefja samninga
eftir nokkur ár um að þessir samn-
ingar verði efndir. Forsvarmenn
álversins og starfsmannanna verða
aö hafa eitthvert lifibrauð.
Dagfari