Dagblaðið Vísir - DV - 29.07.1995, Page 33

LAUGARDAGUR 29. JÚLÍ 1995
45
Sex ár í útlöndum - nú húsfreyja í Vigur:
„Ég fann mig aldrei neitt sérstaklega
vel í London, mér leið mjög vel í
Amsterdam en mér finnst lifið hér í
Vigur alveg yndislegt. Ég hef aldrei
séð mig fyrir mér í húsfreyjustarfinu
og eflaust hefðu einhverjir hlegið ef
þeim hefði verið sagt að ég ætti eftir
að standa við eldavélina og uppvask-
ið í aðalstarfi. Ég sem hef bara eldað
fyrir mig eina og bakað eina köku á
ári. Þá eru önnur húsverk hér mér
nokkuð framandi en þau virðast
liggja afskaplega vel fyrir mér,“ segir
Ingunn Ósk Sturludóttir, húsfreyja í
Vigur, en blaðamaður DV heimsótti
þessa paradís í ísafjarðardjúpi á dög-
unum og hitti þá að máli söngkonu
sem hefur heldur betur söðlað um.
Eftir sex ára veru í tveimur af stór-
borgum Evrópu hefur hún sest að í
Vigur. Þar búa nú niu manns fast
allt áriö, örlítiö fleiri á sumrin.
Sogaði í mig
menninguna
„Ég lauk áttunda stigi í söng hér
heima 1987, hélt síðan til Lundúna
árið eftir og var þar í tvö ár í einka-
tímum. Ég notaði tímann þar til þess
að soga í mig menninguna en engu
að síður líkaði mér vistin þar ekki
vel. Mér fannst borgin of stór og ys-
inn of mikill. Eftir tvö sumur í Lon-
don kom ég hingað heim en mig lang-
aði til að læra meira, sótti um í tón-
listarháskóla í Amsterdam og fékk
þar inni í óperudeild."
Ingunn var fjögur ár í Amsterdam
og þar leið henni betur en í London.
Hún segist hafa búið í gamla borgar-
kjarnanum og eignast fullt af vinum,
íslendingum og útlendingum, sem
hún hefur mikið samband við í dag.
Smyglaði
mér með
Síðan Ingunn kom heim úr námi
hefur hún búið í Reykjavík, kennt á
Akranesi og verið að syngja hingað
og þangað. Hún segir að vitaskuld
séu söngvarar á íslandi kannski að
missa af tækifærum sem gætu boðist
ef þeir væru búsettir erlendis en
margir mjög góðir söngvarar sem
hún þekki erlendis hafi miklu minna
að gera en hún. Það sé því ekki
alslæmt að vera söngvari á íslandi.
„Ég gerði tilraun til þess aö komast
að í söng úti en eftir að hafa sungið
fyrir umboðsmann í Þýskalandi, og
fengið mjög góðar viðtökur, gerði ég
mér grein fyrir að ég gæti hvergi
hugsað mér að eiga heima nema á
íslandi.
Aðdragandinn að því að ég bý nú
hér í Vigur er svolítið skondinn því
fyrir ári smyglaði ég mér með systur
minni í afmælisveislu sem haldin var
hér. Góð vinkona hennar er systir
Björns, mannsins í lífi mínu, og ég
varð nokkurs konar boðflenna í
véislunni. Ég hafði komið með sem
söngkona en ég missti allan mátt eft-
- segir söngkonan Ingunn Ósk Sturludóttir
flörð að syngja og ég hélt einsöngs-
tónleika í Reykjavík sl. haust. Ég sé
alveg fyrir mér að ég haldi aðra slíka
áður en langt um líður. Þegar fer að
hægjast um hér þá hugsa ég að ég -
eigi eftir að hafa góðan tíma til þess
að æfa mig, reyndar betri tíma en ég
hef áður haft. Það er sífellt verið að
tala um heimsborgara sem koma
héðan og þaðan en ég held að sveita-
fólk sé ekki minni heimsborgarar.
Hér t.d. er mikið og gott bókasafn og
fólk hér fylgist vel því sem gerist úti
í hinum stóra heimi."
Kvíði ekki
vetrinum
Björn og Ingunn gengu með blaðamanni DV um eyjuna og Björn þekkti hverja
hverjum steini. Hér hefur hann náð í teistuunga undan einum steininum. Lappi
þúfu og vissi hvað leyndist undir
fylgist rólegur með.
DV-mynd SV
ir að ég koma hingað. Spurningin er
sú hvort hafi verið á undan að heilla
mig, maðurinn eða eyjan."
Fimmtán hundruð
ferðamenn á ári
Ingunn flutti út í Vigur í liðnum
maímánuði og segir hún að sér hafi
verið mjög vel tekið. Þar búa nú fé-
lagsbúi hjónin Salvar Baldursson og
kona hans Hugrún Magnúsdóttir,
ásamt þremur sonum, og Bjöm Bald-
ursson og Ingunn. Foreldrar þeirra
bræðra, Baldur Bjarnason og Sigríð-
ur Salvarsdóttir, búa einnig í eyj-
unni.
„Mér hefur verið einstaklega vel
tekið. Hugrún hefur tekið mér eins
og systur og hún hefur verið afskap-
lega þolinmóð við að koma mér inn
í verkin. Hingað koma um fimmtán
hundruð ferðamenn í þann stutta
tíma sem ferðamannatíminn stendur
yfir og því er yfirleitt mikið að gera.
Hingað eru daglega ferðir frá ísafirði
og eftir að fólk hefur gengið um eyj-
una fær það hér veitingar hjá okkur.
Ferðamennimir hrífast einna mest
af fuglalífinu en kyrrðin hér heillar
marga.“
í Vigur er hið sk. Viktoríuhús, hús
sem byggt var 1862, og þar er líka
gömul kornmylla frá 1840. Myllan er
nothæf en Ingunn segir að þótt allt
sé gert heima þá kaupi þau nú korn-
ið malað. Bæði húsið og myllan hafa
verið friðuð og em í eigu Þjóðminja-
safnsins.
Lítið sungið enn
„Ég hef ekki enn sungið hér í eyj-
unni, ef undan eru skildar stöku rok-
ur úti á túni, en ég er síður en svo
hætt að syngja. Ég hef farið út á ísa-
Engum leynist rómantíkin sem
svífur yfir vötnunum á stað eins og
Vigur. Yfir sumartímann er nóg að
gera, mikið er af ferðamönnum og
samgöngur eru tíðar og góðar. Ing-
unn segist hafa verið í Vigur um tíma
í fyrravetur og hún kvíði ekki vetrin-
um nú.
„Það er nú ekki eins og fólk leggist
bara fyrir hér yfir veturinn og bíöi
þess að hann líði. Hér eru rollur og
kýr og við erum að vinna við æöar-
dúninn alveg fram að áramótum.
Hingað kemur bátur tvisvar í viku,
ef veður leyfir, með vistir og slíkt,
og ég er viss um að mér á eftir að
líða álíka vel hér í vetur og hingað
til. Ég mun að auki kenna við Tón*-
listarskólann á ísafirði í hálfri stöðu
í vetur.
Eftir að við Björn kynntumst kom
aldrei neitt annað til greina frá minni
hálfu en að ég flytti hingað. Hér líður
mér vel og hér vil ég vera.“
-SV
Löngufjörur (Snæ). Fjörur miklar og leirur
fyrir Eyja- og Miklaholtshreppi. Þær eru
stundum taldar ná frá Hítamesi allt vestur
að Búðum en venjulegast er að kalla
Lönguíjörur aðeins að Stakkhamri. Um
fjömmar var fyrmrn alfaraleið og mátti fara
þar þeysireið á þéttum söndum en sæta varð
sjávarföllum. Þar vísaði Æri-Tobbi ferða-
mönnum til leiðar yfir HafQarðará með
vísunni:
Smátt vill ganga smíðið á
í smiðjunni þó eg glamri.
Þið skuluð stefna Eldborg á,
undir Þórishamri.
En þar var ófæra og dmkknuðu þeir allir.
ÖRN OG (#) ÖRLYGURf Vinningaskal
K/s f vitjað hja
Dvergshöfða 27, Reykjavík • Sími 568 4866 Erni og Örlygi hf