Dagblaðið Vísir - DV - 26.08.1995, Qupperneq 22

22
LAUGARDAGUR 26. ÁGÚST 1995
Knattspyrnuamma á Akranesi:
„Þeir hafa gaman af
þessu, strákamir"
- segir Unnur Sveinsdóttir en í hennar hús hafa landsliðsmenn verió sóttir í tæplega tvö hundruð leiki
Unnur Sveinsdóttir, knattspyrnuamman á Skaganum, ásamt frændunum og barnabörnum, Ólafi Þóröarsyni, fyrir-
lióa ÍA, og Sigursteini Gíslasyni.
Hér er aðeins hluti af afkomendum Unnar Sveinsdóttur, sem leikiö hefur
knattspyrnuna af snilld, það eru Teitur Þórðarson, sem stendur fyrir aftan,
Sigursteinn Gislason, Stefán Þórðarson, Ólafur Þórðarson og Þóröur Þórð-
arson. DV-myndirSigurbjörg Þrastardóttir
Sigurbjörg Þrastardóttir, DV, Akranesi:
„Það er svo sem ágætt að þeir séu
að pjakkast með boltann, þessi grey
- þeir gera þá ekki annað á meðan,“
segir hún meðal annars, ættmóðir
einnar mestu fótboltafjölskyldu
Skagans. í þessum orðum, sem
hljóma þó svo hversdagslega, felast
margfræg sannindi um uppeldisgildi
íþrótta - að iðkun þeirra haldi ung-
mennum frá óreglu og óhollustu.
En það er einmitt háttur Unnar
Sveinsdóttur að draga úr og láta allt
hljóma hversdagslega - henni þykir
t.a.m. ekki tiltökumál að eiga á viss-
an hátt hlutdeild í knattspyrnuland-
sleikjum. Ekki miklar hún sig heldur
af barnabörnum sínum sem farið
hafa utan í atvinnumennsku. Og síst
af öllu dettur henni í hug að stað-
hæfa að Skagamenn verði íslands-
meistarar í ár, þar sem mótið er ekki
úti enn. Mestar áhyggjur sem „knatt-
spyrnuamman“ Unnur hefur varð-
andi boltabröltið er að strákarnir æíi
of grimmt og keyri sig út fyrir aldur
fram.
Akranesbær var í eina tíð nafntog-
aður fyrir þrennt sem þar þótti vera
í hærra gæðaflokki en víðast annars
staðar. Hin „heilaga" þrenning sam-
anstóð af kartöflum, knattspyrnu og
kvenfólki en í seinni tíð eru þaö víst
helst kartöflurnar sem hafa dalað...
Því veröur að minnsta kosti ekki á
móti mælt að Skagamenn hafa um
árabil verið í fremstu röð knatt-
spýrnuliöa á íslandi og þaðan hafa
margir fræknir kappar komið. Fjöl-
margir þeirra hafa skipað landsliðs-
sæti og sumir gengið til liðs við félög
á erlendri grund, fjarri kartöflugörð-
unum heima.
Ávextir á ættartrénu
Afkomehdur Unnar Sveinsdóttur,
sem fyrir skemmstu fagnaði 85 ára
afmæli sínu, eru margir meðal
þekktari kappa Skagamanna. Unnur
var gift Teiti Benediktssyni, sem lést
árið 1939, og átti með honum þrjú
börn.
Sonur þeirra, Sveinn Teitsson, lék
með hinu svonefnda gullaldarliði
Skagamanna á árunum 1951-64, auk
fjölda landsleikja, og sonur hans,
Árni Sveinsson, fetaði í fótspor hans
á 8. og 9. áratugnum.
Dóttursynir Unnar, Ólafur og Teit-
ur Þórðarsynir, hafa um árabil verið
i eldlínu knattspyrnunnar. Teitur lék
með meistaraflokki Skagamanna í
nokkur ár áður en hann hélt utan í
atvinnumennsku. Hann geröist síð-
an þjálfari og stýrir nú liöi Lilleström
í Noregi. Ólafur var í nokkur misseri
atvinnumaður í Noregi en er nú fyr-
irliði íslandsmeistara Skagamanna
og á að baki 248 leiki með liðinu.
Þess má geta að faðir Ólafs og Teits
(og tengdasonur Unnar Sveinsdótt-
ur) er Þórður Þórðarson sem var
einn af máttarstólpum gullaldarliðs
Skagamanna á 6. og 7. áratugnum.
Bræðurnir Þórður og Stefán Þórð-
arsynir eru langömmubörn Unnar
og eiga báðir sæti í Akranesliðinu,
Þórður sem markvörður og Stefán
sem framhetji.
Þá er ótalinn Sigursteinn Gíslason,
sem er dóttursonur Unnar, en hann
var valinn leikmaður 1. deildar á síð-
asta keppnistímabili og er fastamað-
ur í ÍA-liðinu.
„Já, já, þetta eru allt ágætisdreng-
ir,“ segir mamman, amman og lang-
amman Unnur í Nýlendu og brosir
hógvært þegar á kappana er minnst.
Það má með réttu segja að hún eigi
vissa hlutdeild í þeim kappleikjum
sem þeir hafa háð en hún sver þó af
sér aö hafa haldið að þeim knetti og
takkaskóm þegar þeir voru pattar.
Ekki svo mjög
stirð...
Til þess að grafast fyrir um upp-
sprettu íþróttaáhugans liggur beint
við að spyrja hvort Unnur sjálf hafi
stundaö íþróttir á árum áður.
„Nei, elskan mín góða, þaö gerði
ég aldrei. Ekki nema leikfimi í skól-
anum og svo var maður náttúrlega i
slábolta í húsagörðum með leikfélög-
unum. Hvað fótboltann áhrærir þá
var honum ekki hampað í mínu ung-
dæmi líkt og í dag. íþróttin sem slík
var enda ný af náhnni og rétt að ná
fótfestu hér en annars fóru flestir
drengir í sveit á sumrin og stóðu
þess vegna ekki í æfingum og slíku.“
Hvað sem allri þjálfun kann að líða
er líkamlegt atgervi hinnar rosknu
konu eftirtektarvert. Hún geysist um
langa ganga og hleypur næstum upp
og niður stiga, að eigin sögn fegin að
þurfa hvorki á lyftum né hjólastól
að halda. Hún samsinnir þó með
semingi þegar fótaflmina ber á góma,
segist síðan að vísu þegar á allt er
litið kannski ekki vera svo mjög
stirð...
Aðstöðubyltingin
Unnur býr á Dvalarheimilinu
Höfða á Akranesi og hefur útsýni
yfir hið umfangsmikla íþróttasvæði
ÍA. Hún hefur alla tíð búiö á Skagan-
um og hefur því ekki fariö varhluta
af hinni gifurlegu uppbyggingu
íþróttamannvirkja á staðnum.
„Hérna var bara auðn í gamla daga,
garðar og bakkar,“ segir hún og
bendir yfir æfingasvæði félagsins
sem breiðir úr sér frá dvalarheimil-
inu að aðalleikvanginum. Umhverfis
völlinn er áhorfendabrekka auk ný-
byggðrar stúku og segist Unnur
gjarnan fylgjast með mannfjöldanum
sem drífur aö þegar leikir fara fram.
Á æfingasvæðinu er auk þess líf frá
morgni til kvölds svo það má segja
að Unnur sé umkringd sparkandi
snillingum á alla vegu.
Uppi á hillu gefur að líta ljósmynd
af gulum og glöðum frændum úr
ÍA-liðinu; Sigursteinn, Ólafur, Þórð-
ur og Stefán brosa þar breitt ásamt
Teiti, þjálfara Lifleström. Myndin
leiðir hugann að fjölskylduboðum og
Unnur er spurð hvort um nokkuö
annað sé rætt en fótbolta þegar ætt-
ingjarnir hittast. Hún svarar því til
aö boltann beri ekki mikið á góma,
nóg annað sé að tala um, enda sé
knattspyrnan „aukabúgrein" fremur
en aðálatriði í lífi fjölskyldunnar.
„En þeir hafa gaman af þessu,
strákarnir, og því er alveg rétt af
þeim að vera í þessu. Knattspyrnan
veitir auk þess íleirum ánægju en
þeim sjálfum, fólk hefur gaman af
að sækja völlinn, fjölmiðlarnir eru
uppteknir af úrslitum leikja og það
er mikil lyftistörig fyrir bæjarlífið ef
vel gengur.“
Endemis æfingarnar
Þrátt fyrir að hafa átt fulltrúa á
völlum víða um lönd til margra ára
segist Unnur aldrei hafa verið dugleg
við að fylgja þeim eftir. Þó má merkja
að hún hefur gaman af að sjá mynd-
ir af strákunum sínum i blöðum og
sjónvarpi og er stolt af þeim þó hún
hafi ekki hátt um það. Fyrir þeirra
hönd er hún glöð yfir því hversu víða
þeir hafa farið í tengslum við kapp-
leikina en Evrópuleikir og landsleik-
ir drengjanna hennar Unnar skipta
hundruðum.
Aðspurð segist Unnur sjaldan vera
hrædd um strákana í átökunum inni
á vellinum - þeir bjargi sér þar, en
samt er ekki laust við að hún hafi
vissar áhyggjur líkt og mæðrum og
ömmum er tamt.
„Það eru þessar óheyrilegu æfingar
sem ég hef illan bifur á. Þeir verða
lappalausir löngu fyrir tímann,
strákarnir, ef þeir halda svona lát-
laust áfram. Það væri ekkert ef þeir
gætu hvílt sig á milli en þessir menn
eru í fullri vinnu auk knattspyrn-
unnar þannig að þetta er náttúrlega
erfitt fyrir þá,“ segir Unnur. „En
þeir eru duglegir, enda þýðir ekkert
annað ef menn vilja standa sig,“
bætir hún svo einarðlega við, næst-
um því eins og reyndur þjálfari.
Skyldi hún hafa gert eitthvað til
þess aö hvetja strákana eða rækta
með þeim knattspyrnuhæfileikana?
„Nei, biddu fyrir þér. Ég hef ekki
alið þá á neinu sérfæði eða sent þá á
þolæfingar. Þeir hafa komist þetta á
eigin áhuga og engu öðru,“ svarar
Unnur um hæl. Hún vill ekki meina
að hæfileikarnir liggi í genunum en
kannski sé það öðru fremur áhuginn
sem erfist. Ungur nemur, gamall
temur; hver tekur upp eftir öðrum
og þeir yngri hrífast auðveldlega með
í andrúmslofti þar sem lífiö snýst
um... nei, aldeilis ekki um kartöfl-
ur, heldur knattspyrnu.
Leikirmeðm.fl. ÍA: Landsleikir
Sveinn Teitsson 197 22
Árni Sveinsson 362 50
Teitur Þórðarson 187 41
Ólafur Þórðarson 250 61
SigursteinnGíslason 246 12
Þórður Þórðarson 86 -
Stefán Þórðarson 45 • -