Dagblaðið Vísir - DV - 26.08.1995, Side 30

38
LAUGARDAGUR 26. ÁGÚST 1995
Sérstæð sakamál
Dauðinn kom
/;
til kvöldverðar
Kvöldveröarboö Joes Cleaver og
konu hans, Hildu, voru þekkt. Þau
sátu yfirleitt hefðarfólk og var þá
ekkert til sparað, hvorki í mat né
völdum vínum. Hjónin voru vei
efnuð og til þeirra kom einkum
annað efnafólk sem og áhrifamenn
á ýmsum sviðum. Og til þess var
ætlast að karlmenn mættu í smók-
ing og konur í kvöldkjólum.
Fordrykkir voru ætíð bornir
fram klukkan sjö og þegar sest var
að kvöldverðarborðinu, klukku-
tíma síðar, voru á borðum valdir
réttir og vín frá góðum árum.
Þannig gekk þetta til að kvöldi
1. september 1986. Við borðið sátu
þá Joe og Hilda Cleaver. Þau voru
bæði áttatíu og tveggja ára en hún
hafði þá fengið heilablóðfall og
lamast að hluta svo að hún sat í
hjólastól. Að auki sátu að snæðingi
Margaret Murphy, sjötug hjúkrun-
arkona sem annaðist Hildu, sonur
Cleaver-hjóna, Thomas, og kona
hans, Wendy. Thomas hafði misst
annan fótinn og var með gervifót.
Ólæstútihuró
Wendy, sem var fjörutíu og sex
ára, var lagleg kona sem setti það
ekki fyrir sig að taka til hendinni
gerðist þess þörf. Hún hafði tekið
aö sér að matbúa þetta kvöld. Hafði
hún annast matseldina í dýrum
kvöldkjól en sett á sig svuntu.
Hús.Cleaver-hjóna var nefnt Bur-
gate House og stóð á bökkum ár-
innar Avon í Hamsphire á Eng-
landi. Þarna er allajafna mjög frið-
samt og þvi var það siður hjónanna
að læsa ekki útihurðinni fyrr en
komið var að háttatíma enda hafði
það ekki komið fyrir aö óboðnir
gestir sýndu sig. En allt er einhvern
tíma fyrst.
Rétt fyrir klukkan tíu um kvöldið
gerðist það sem enginn hafði átt
vona á. Wendy var nýbúin aö bera
fram eftirrétt, jarðarber og melónu,
þegar dauðinn kom til kvöldverðar,
eins og síðar var komist að orði um
það voðaverk sem unnið var á
heimili Cleaver-hjónanna þetta
kvöld.
Óhugnanleg aðkoma
Daglega kom til starfa á heimil-
inu þjónustufólk en það bjó í þorp-
inu Fordingbridge sem er skammt
frá. Þegar þaö kom til vinnu að
morgni næsta dags sá þaö sér til
skelfingar að útidyrnar stóðu opn-
ar og reyk lagði út af efstu hæð-
inni. Þegar inn var komið reyndist
þar talsveröur eldur og hafði hann
teygt sig niður stigann.
Þrátt fyrir reykinn og eldinn
tókst þjónustufólkinu að komast
inn í eitt svefnherbergjanna á efri
hæðinni. Þar kom það að Wendy
Cleaver á rúminu. Hún hafði verið
bundin á höndum og fótum og kefl-
uð. Hafði henni verið nauðgað. Um
háls hennar var snúra sem hún
hafði verið kyrkt með.
Með erfiðismunum tókst þjón-
ustufólkinu að komast inn í annað
svefnherbergi en þar lá Joe Cleaver
bundinn á rúminu og var látinn.
Kona hans, Hilda, sat í hjólastóln-
um rétt hjá rúminu og var hún
sömuleiðis látin. Aftan við hjóla-
stólinn lá svo Margaret, hjúkrun-
arkonan, og var hún einnig lífvana.
í baðherbergi við hhðina á þessu
svefnherbergi fannst líkið af
Joe og Hilda Cleaver.
George Stephenson.
John Daly.
Wendy Cleaver.
George Daly.
Thomas Cleaver.
Burgate House.
Thomas, syni hjónanna. Var
greinilegt að hann hafði reynt að
flýja þvi rúður í baðherbergis-
glugganum höfðu verið brotnar.
Rannsóknin hefst
Þjónustufólkið, skelfingu lostið
yfir þessari hroðalegu aðkomu, hóf
baráttu við eldinn og tókst að hefta
útbreiðslu hans. Síðan hafði það
samband við næstu lögreglustöð
og tilkynnti hvernig komið var.
Þeim sem þar tóku viö boðunum
þótti ljóst að um hroðalegan glæp
væri að ræða og því voru gerðar
ráðstafanir til þess að senda rann-
sóknarlögreglumenn og tækni-
menn á vettvang.
í ljós kom að öllum skartgripum
kvennanna hafði verið stolið. Á
heimihnu var lítill peningaskápur
en þeim sem þama höíðu verið á
ferð hafði ekki tekist að opna hann.
Þá hafði þeim sést yfir að líta í
gervifótlegg Thomas en í honum
var jafnvirði um hundrað þúsund
króna í seðlum.
í fyrstu var ekki að sjá að mikið
væri um vísbendingar. Ljóst var
þó að morðingjarnir höfðu komið
inn um útidyrnar, enda hurðin
ólæst. Þá höfðu þeir farið ráns-
hendi um húsið en síöan lagt í það
eld til þess að afmá öh spor. En af
einhveijum ástæðum hafði eldur-
inn ekki breiðst út heldur kraumað
á efri hæðinni alla nóttina og þess
vegna var húsið ekki brunnið til
grunna þegar þjónustufólkið kom
til starfa morguninn eftir.
Vísbendingarnar
Rannsóknarlögreglumennirnir,
sem voru ýmsu vanir, voru skelfdir
yfir aðkomunni því að augljóst var
að á feröinni höfðu verið mjög
grimmlyndir menn. En hvernig
stóð á því aö þeir höföu gengið beint
inn um útidyrnar? Gat verið að
þeir hefðu þekkt til í Burgate Ho-
use?
Á skrifborði Joes Cleaver fannst
dagbók. Þar var meðal annars
minnst á George nokkurn Stephen-
son sem hafði verið í þjónustu fjöl-
skyldunnar en verið rekinn fyrir
að stela nokkrum kössum af áfengi.
Stephenson reyndist vera á saka-
skrá og kom fram að hann hafði
veriö í slagtogi með tveimur mönn-
um, George og John Daly. Höfðu
þeir framið mörg afbrot og var aö-
setur þeirra í Bournemouth sem
er strandborg skammt frá. Var nú
lýst eftir þremenningunum.
Nokkru eftir að það var gert
hringdi bílastæðisvörður, Doris
Ling, og sagði að hún hefði séð þijá
menn taka sjónvarpstæki úr far-
angursgeymslu bíls. Var brugðist
skjótt við og náðust mennimir
fljótlega.
Ákæran
Þremenningarnir reyndust vera
þeir eftirlýstu. Voru þeir þegar
settir í varðhald og yfirheyrslur
hafnar. Neituðu þeir allir að hafa
nokkuð með ránið og morðin í
Burgate House að gera. Svo margt
benti hins vegar til sektar þeirra
að þegar rannsóknarlögreglan
hafði komið niðurstöðum sínum til
saksóknaraembættisins var þar
tekin um það ákvörðun að ákæra
þá fyrir voðaverkin.
í upphafi réttarhaldanna neituðu
þremenningarnir staðfastlega allri
sekt. En skyndilega breytti John
Daly framburði sínum og kvaðst
sekur. Hann hefði nauðgað Wendy
Cleaver og kyrkt hana á eftir.
Saksóknarinn í málinu, David
Elfer, byggði eftir þetta málflutning
sinn að verulegu leyti á þessari
játningu en vakti sérstaka athygli
á því að vart hefði komið til greina
að neinn sem hefði í huga að ræna
úr húsi efnamanns gengi beint að
aöaldyrunum án þess að vita að
hurðin væri ólæst. Þá benti það
einnig til þess að hinir seku hefðu
þekkt til aðstæðna að þeir virtust
hvorki hafa óttast þjófavörn né
aðrar varúðarráðstafanir, hvað þá
að þeir hefðu búist við átökum þar
sem þeir gætu orðið að láta í minni
pokann.
Það sem gerðist
Elfer saksóknara tókst að nýta
sér játningu Johns Daly til að draga
upp trúverðuga mynd af því sem
gerst hefði á heimili Cleaver-hjóna.
Hann sagði að Stephenson hefði
vitaö að útihurðin var alltaf ólæst
fram að háttatíma. Þá hefði hann
vitað hvenær staðið var upp frá
borðum þegar gestir voru í heim-
sókn. Þremenningarnir hefðu
komið að fólkinu rétt í þann mund
sem það var að byrja á eftirréttin-
um. Ráðist hefði verið á gömlu
hjónin og hjúkrunarkonuna fyrst
en síðan Thomas og Wendy. Allt
hefði fólkiö síðan verið borið upp í
svefnherbergin. Þar hefði Wendy
verið yfirbuguð i annað sinn og
nauðgað. Síðan hefði verið kveikt
í. Allt hefði fólkið síðan dáið af
reykeitrun og brunasárum.
„Það var von ofbeldismannanna
að húsið brynni til grunna,“ sagði
Elfer. „En svo fór ekki. Þess vegna
fannst ýmislegt sem varð til þess
að hægt var að sýna fram á aö
George Stephenson var með John
Daly.“
Gögnin
Nú kom fram hjá saksóknara að
í svefnherberginu, sem Wendy
fannst í, var vindlingastúfur með
munnvatni á og leiddi rannsókn í
ljós að það var komið frá George
Stephenson. Þá fannst hráki í
jurtapotti á neðri hæðinni og tókst
vísindamönnum sömuleiðis að
sanna að hann væri frá honum
kominn.
Loks fundust við smásjárrann-
sókn trefjar á skó StephensonS.
Voru þær úr teppi í anddyrinu.
Sams konar trefjar fundust svo í
bílnum sem mennirnir þrír höföu
nýlega leigt og þótti því yfir allan
vafa hafið að hann heföi verið not-
aður við ránið og morðin og flótt-
ann á eftir.
Þremenningarnir, George Ste-
venson, George og John Daly, voru
alhr dæmdir í ævilangt fangelsi.
Þegar dómarinn, Hobhouse, kvað
upp dóminn sagði hann meðal ann-
ars: „Þið sýnduð Cleaver-fjölskyld-
unni enga miskunn. Ykkur verður
ekki sýnd hún hér.“