Dagblaðið Vísir - DV - 16.09.1995, Blaðsíða 35

LAUGARDAGUR 16. SEPTEMBER 1995
físka
43
r Nýótskrifaður fatahönnuður:
I París finnur maður fyrir tískunni.
- segir Ragna Fróðadóttir sem vakið hefur athygli fyrir sérstæða hönnun
„Ég ætlaði að sýna kvöldklæðnað,
lokaverkefni mitt, en síðan bætti ég
við ýmsum einfaldari fatnaði,
kannski meiri skvísufotum. Ég hef
þó ekki verið að búa til unglingafót
heldur föt fyrir konur sem eru eldri
en 25 ára,“ segir Ragna Fróðadóttir
sem í sumar útskrifaðist sem fata-
og textílhönnuður frá Institute
Superieur des Arts Appliques í Par-
is. Á fimmtudagskvöld var Ragna
með sýningu á hönnun sinni í .Loft-
kastalanum sem vakti mikla at-
hygli.
Ragna segir að þessi tískusýning
hennar eigi ekki margt sameiginlegt
með stóru tískusýningunum í París.
„Mig langaði að gera eitthvað virki-
lega mikið frá mér sjálfri," segir
hún. „Það liggur mikil hugmynda-
vinna að baki hverri flík, sérstak-
lega lokaverkefnum mínum. Hver
flík var lengi í þróun áður en ég
varð fyllilega sátt við hugmyndina.
Ég teiknaði sama kjólinn aftur og
aftur áður en ég var ánægð, síð-
an hófst vinnan við efnispruf-
ur. Einnig bjó ég kannski til
flík úr plasti sem síðan þró-
aðist út í satín en ég legg
mikla vinnu í efnin,“ seg-
ir Ragna.
Meðan viðtalið fór fram
sat hún með jakka í
höndum sem hún saum-
aði krosssaum í með >
breiðum satínborða.
Eins og þeir hafa
tekið eftir
sem séð
hafa flík-
ur Rögnu
er mikil
handa-
vinna í
hverri
flík, hún
teiknar á
efnið og
saumar
það
síðan út
eða
þrykkir.
Þannig
hefur hver
flík sína
sérstæðu
áferð.
. . framtíðarstarf. Ég sá
einhvem tíma buxur
í blaði sem mig lang-
aði í, fékk peninga til
að kaupa efhi í Toft og
settist niður við
sauma án þess að hafa
gert nokkuð slíkt
áður. Þetta gekk upp
og buxurnar vöktu at-
hygli þó þær væru
illa saumaðar.
Ég saum-
aði líka
ferm-
X Tl
4 ÍK
íngar-
fötin
mín.
Á undan-
förnum árum
hefur aukist mjög
áhugi ungra
stúlkna á hönnun-
arnámi. „Það er
mjög jákvætt því þá
getur þetta orðið at-
vinnugrein hér á
landi. Atvinnumögu-
leikar eru ekki mikl-
ir núna og hönnuðir
verða að vera mjög
klárir svo að eftir
þeim sé tekið. Sjálf er
ég á algjörum byrjend-
areit í minni þróun, er
ennþá að leita fyrir mér.
Þó ég sýni þennan fatnað
í dag getur verið að ég
verði með allt annars
konar föt á næstu sýn-
ingu.“
Ragna segir að
upphaflega hafi
hugur hennar
stefnt í búninga-
hönnun. „Ég og
kærastinn minn,
Þorkell Harðar-
son kvikmynda-
gerðarmaður,
ákváðum fyrir
nokkrum árum
að fara til París-
ar. Ég hafði ver-
ið þar eitt ár
sem skiptinemi
og líkað vel. Hins vegar er
þar aðeins einn búninga-
hönnunarskóli og til að
komast í hann þarf maður
að hafa talsverða undirbún-
ingsmenntun. Ég ákvað því
að taka fatahönnun sem
undirbúning fyrir búninga-
hönnun síðar. Síðan fannst
mér fatahönnunin mjög
skemmtUegt fag, margt að
gerast og allt leyfilegt."
Áður en Ragna fór til Frakk-
lands fyrst hafði hún verið í
tónlistarnámi og hugði á
frekara nám á því sviði. „Ég
byrjaði reyndar að sauma á
mig fót tólf ára gömul og
hafði þá hönnun í huga sem
A tíma-
bUi heill-
aði tón-
listin mig
þó meira.
Ég lærði í
Tónlistar-
skólanum í
Reykjavík á
ranskt horn,
iótti nám-
skeið hjá
Sinfóníu-
hljómsveit
æskunnar
og hafði
hug á að
leggja
þetta fyr-
ir mig.
En það
breytt-
ist og
hönn-
unin
náði
aftur
yfir-
hönd-
inni.“
Með
Rögnu-stíl
Ragna er tæpra 25 ára, uppalin í
MosfeUsdal. Hún segir að það hafi
ekki verið algengt að unglingar
væru að sauma föt en hún var öðru-
vísi að því leyti. „Vinkonur mínar
sögðu alltaf við mig að ég væri með
sérstakan Rögnu-stU en ég veit ekk-
ert hvernig hann er. Mér hefur
aUtaf fundist gaman að litum og hef
verið ófeimin að ganga í litskrúðug-
um fötum. Ég kaupi mér þó yfirleitt
aldrei föt,“ segir hún. „Maður verð-
ur mjög vandlátur þegar maður hef-
ur lært hönnun.“
V
Ragna tók þátt í samsýningu skól-
ans í París í júní sl. og voru föt
hennar síðan valin í úrvalssýningu
í verslunarmiðstöðvunum Prin-
temps og Les HaUes. Sumarið 1994
hannaði hún og saumaði fyrir versl-
unina Frikka og dýrið í Reykjavík
og einnig starfaði hún sem aðstoðar-
manneskja við búninga í kvikmynd-
inni Víkingasaga. Þá um vorið að-
stoðaði hún einnig japanskan
stílista, Hatsue Yokota, fyrir tísku-
myndatökur í París.
Ragna segist alltaf hafa heiUast af
útlöndum og hún hefur ferðast mik-
ið. Hún bjó t.d. í Danmörku í eitt
sumar. „Ég hef litla trú á að ég geti
fest rætur algjörlega á íslandi," seg-
ir hún. „Mér finnst gott að vera á Is-
landi en ævintýraþráin togar alltaf í
mig. Ég fer aftur til Parísar í lok
september og ætla að reyna fyrir
mér á vinnumarkaðnum að minnsta
kosti í eitt ár.
Snobb í faginu
Institute Superieur des Arts App-
liques í París tekur aðeins sextíu
nemendur á ári. Námið tekur þrjú
ár og segir Ragna að fyrsta árið hafi
verið almennt listnám, litafræði,
málun og teikning. Þar sem París er
ein helsta tískuborgin í heiminum
er hönnunarnám mjög vinsælt.
„Það er snobb í kringum þetta fag í
París. Borgin á sér líka langa sögu
sem tískuborg og fatahönnun er
viðurkennd grein þar. Maður
fann fyrir að hönnuðir eru hefð-
bundnir, ekki fríkaðir en framar-
lega á sínu sviði. í París finnur mað-
ur fyrir tískunni sem gerist ekki
annars staðar. Það skiptir miklu
máli að vita hvað tíska er og hvert
straumar hennar liggja."
Ragna segist ekki hafa haft að-
gang að frægustu hönnuðum borg-
arinnar. „Þetta er lokaður heimur.
Það kemst ekki hver sem er inn á
tískusýningarnar, Ég fékk boðsmiða
á sýningu hjá Vaíentino og það var
skemmtilegt. Þar sýndu toppmódel
og fræga fólkið horfði á. Helst fór ég
þó á sýningar hjá hönnuðum sem
enn hafa ekki náð mikilli frægð.
í læri hjá meistara
í rúmt ár starfaði Ragna hjá
japönskum hönnuði, Shinichiro
Arakawa, með skólanum. „Ég saum-
aði hjá honum og undirbjó með hon-
um tískusýningar og var honum til
aðstoðar baksviðs meðan á sýning-
um stóð. Einnig framleiddi ég skó
hjá honum sem meðal annars voru
seldir í Frikka og dýrinu. Það er
ekki algengt að nemendur séu í
vinnu hjá hönnuðum og ef svo er
starfa þeir
kauplaust.
Þetta er stór
heimur og
fólk er tilbú-
ið að leggja
ýmislegt á
sig til að fá
reynslu og
kynnast
tískuheim-
inum. Ég
komst í
vinnu hjá
þessum
manni í
gegnum ís-
lenska vin-
konu rnína,
Elvu Kára-
dóttur, sem
er sníða-
meistari og
hefur starf-
að hjá
mörgum
góðum
hönnuðum í
París. Það
var ómetan-
leg reynsla
að komast svo nálægt hönnuninni
sjálfri og kynnast hugsunum hönn-
uðarins. Japanir vinna líka á sér-
stakan hátt, þeir flækja svolítið fyr-
ir sér hlutina. Ég lærði heilmargt,
sem ég ekki kunni, hjá þessum
hönnuði. Shinichiro er ennþá ungur
að árum en hann á framtíðina fyrir
sér því eftir honum er tekið."
íslensk hönnun hefur verið að
þróast og ungt fólk sækir í að eign-
ast sérhqnnuð föt. Ragna segir að ís-
lenskir hönnuðir séu að gera töff
hluti. „Fötin höfða til ungs fólks og
þar er líka góður markaður - unga
fólkið er tilbúið að eyða miklum
peningum í föt,“ segir hún.
- En fyrir hvaða tískuhönnuð í
París myndi hún helst vilja starfa?
„Ég myndi vilja vinna fyrir
Gaultier eða Christian Lacroix -
þeir eru æðislegir. En það er bara
draumur og það er gott að láta sig
dreyma."
Myndirnar hér á síðunni eru teknar á sýningu Rögnu Fróða-
dóttur í Loftkastalanum á fimmtudagskvöldið. Ragna er til
vinstri en Hulda B. Ágústsdóttir skartgripahönnuður til
hægri. Sýningunni var ákaflega vel tekið. DV-myndir GVA
A