Þjóðviljinn - 11.07.1981, Blaðsíða 11

dægurtónlist
Helgin
Ul. — 12. júli 1981 ÞJÓÐVILJINN — SIDA 11
Stray
Cats
Boxiö kom á óvart.
Hægt er aö fara fljótt yfir atr-
iði þau sem boðið var uppá á
litla sviðinu. Þvi nær undan-
tekningalaust voru þær hljóm-
sveitir sem þar komu fram hand
ónýtar. Aðeins Boxiö úr Kefla-
vik sýndi einhverja góöa takta.
aldrei verið betri. Það er eins og
allt sé að smella saman. Þeir
fluttu nokkur hefðbundin
Taugadeildarlög af mikilli til-
finningu og hrifu viðstadda með
sér. Lög eins og „Hvitir salir”,
„Listaverk” og „Kear long-
nokkur gömul lög auk nokkurra
nýrra m.a. ,„Bjór” sem verður
titillag á litlu plötu þeirra fé-
laga.
Lokaatriði á dagskrá kvölds-
ins var Þeyr. Þeir fluttu öll sin
góðu gömlu lög, lög eins og
„Live transmition”, „En”, og
„Heima er best”. Þeyr flutti aö-
eins eitt laga af væntanlegri
plötu „Bás 12” og ef hin lögin
verða eitthvað i likingu við það
ætti útkoman að verða frábær.
Hljómsveitin er orðin ótrúlega
örugg og góð. Hljóðfæraleikur
er allur til fyrirmyndar. Sam-
spil Sigtryggs og Hilmars var
snilld. Gitarleikur þeirra Gulla
og Steina var eins og við var aö
búast frábær. „Mixermaður-
inn” fór nokkuð illa með söng
Magnúsar i upphafi en það
skánaði þegar á leið. Annars
var hljóðblöndunin bölvað klúð-
ur hjá Þey miöað við þaö hve
þaö hafði verið gott þar á undan.
Þeyr var tvimælalaust hljóm-
sveit kvöldsins þrátt fyrir góða
takta hjá Taugadeildinni og
BARA-Flokknum.
Aðstandendur hljómleikanna
Eskvimó og Sterió eiga þakkir
skilið fyrir mjög gott starf. Sér-
staklega eiga þeir félagar i
Eskvimó (Guðni Rúnar og fé-
lagar) lof skilið fyrir gott starf.
Megi framtak sem þetta
blómstra.
1 heild var hér um góða kvöld-
stund að ræða og þakka ég öll-
um fyrir það. Hljómsveitunum,
áhorfendum svo og aðstandend-
um.
Undertones
Föstudaginn þann
þriðja þessa mánaðar
áttu sér stað meiri háttar
tónleikar í Laugardals-
höll. Fram komu um 13
hljómsveitir þar á meðal
flestar okkar bestu auk
nokkurra sem nýstignar
eru út úr bílskúrunum.
Best er að vikja strax að smá
atviki sem átti sér staö á tón-
leikunum og blöðunum hefur
verið tiðrætt um. Þ.e.a.s. hand-
töku á liðsmönnum hljómsveit-
arinnar Be. Bé. Ben. A dagskrá
þeirra var ikveikja i einum liðs-
manni hljómsveitarinnar, að
sjálfsögðu hugðust þeir slökkva
i honum aftur! En aðstandend-
um hljómleikanna þótti það
ótryggt sökum ölvunar liðs-
manna hljómsveitarinnar.
Bönnuðu aðstandendur þvi liös-
mönnum B.B.B. að koma fram.
Reiddust þá nokkrir kappanna
og i æðinu brutu þeir rúður og
slettu málningu á Höllina. Réð-
ust þeir siðan upp á svið með
látum og vélsög sem að visu var
bandlaus en um það var engum
kunnugt nema þeim. Lögreglan
skarst þvi i leikinn og flutti þá i
steininn. Það er óskiljanlegt
hvernig hægt er að gera svo litið
mál sem þetta að stórmáli og
krossferð B.B.B. milli blaðanna
er bráð fyndin. Það eru allir
sammála um aö aðstandendur
hljómleikanna hafi gert það
eina rétta. Hættum nú að velta
okkur upp úr smáatriðum og
snúum okkur þess i staö að
sjálfum tónleikunum.
Tvö svið voru i Höllinni. Aðal-
sviðið svo og litið sviö sem var
staðsett c.a. 20 metra frá þvi
stóra. A litla sviðinu tróðu upp
minnst þekktu hljómsveitirn-
Þetta hófst allt í
Londonderry síöla árs
1975, Þegar þeir Feargal
Sharkey, John O'Neill
Danny O'Neill, Micky
Bradley og Billy Doherty
stofnuðu hljómsveitina
Undertones.
Fyrstu árin voru þrotlaust
strit og æfingar. Hljómsveitin
lék á litlum klúbbum i Derry
uns snælda með hljómsveitinni
rak á fjörur útgáfufyrirtækisins
Good Vibrations. Hjá Good Vi-
brations hljóðrituðu þeir 10
tommuna (EP) „Teenage
Kids”. Næsta leik átti hinn
kunni útvarpsmaður John Peel.
Peel hreifst svo af hljómsveit-
inni að hann lék lagið „Teenage
kids” stöðugt i þætti sinum um
nokkurn tlma. Og áður en langt
um leið voru Undertones
komnir á samning hjá útgáfu-
fyrirtækinu Sire.
Rúmu ári siðar kom út fyrsta
breiðskifa hljómsveitarinnar
sem hét einfaldlega The Under-
tones.Breiðskifa þessi gerði það
gott og skaust upp breska vin-
sældarlistann.
Ariö 1980 kom svo út önnur
breiðskifa hljómsveitarinnar
Hypncítised og naut hún sist
minnihylli en sú fyrsta. 1 árslok
hættu þeir samstarfi sinu við
Sire og gengu til liðs viö EMI.
Fyrsta breiðskifa Undertones
hjá EMI Positive Touchkom út
fyrir skömmu og markar hún
nokkur timamót i sögu hljóm-
sveitarinnar.
A Positive Touch stiga þeir
„west-coast” skrefið til fulls.
En það er nokkuð sem fæstir að-
dáendur hljómsveitarinnar áttu
von á.
Tónlist Undertones er mjög
fersk þrátt fyrir gamlar rætur
og lætur ljúft i eyru. Það er
ar. N.A.S.T. Fan Hódens Kókó,
Exodus, Clitoris, Englaryk, Box
og Tappi Tikarass. A stóra svið-
inu léku þekktari hljómsveitirn-
ar Spilafifl, Taugadeildin,
BARA-Flokkurinn, Fræbbbl-
arnir og Þeyr.
Bassaleikari BARA-flokksins á fullu.
fyrstu plötu hjá plötufyrirtæk-
inu Sun, That’s all right, en dáið
er hann var kvaddur i herinn
1958. Nafnið rokkabillý mun
dregið af þvi að hér er ekki um
að ræða rokk alveg eins og Bill
Haley flutti, né heldur hreina
hillbillý-músik, heldur blöndu af
hvorutveggja. Aðrar rokka-
billýstjörnur frá þessum tima
eru t.d. Carl Perkins, sem
samdi Blue Suede Shoes, en það
lag er einskonar lofsöngur —
eða jafnvel „þjóðsöngur”
rokkabillýja. Jerry Lee Lewis
er lika einn þeirra, Gene Vinc-
ent (Be-Bop-a-LuLa).
Ég held að einum of mikið sé
að segja að rokkabillý hafi dáið
um 1960 þótt blómaskeið þess
hafi verið á sjöttaáratugnum,
þvi að áhrif hefur það haft á
rokkið siðan þótt þau séu mis-
jafnlega greinileg. En með til-
komu Stray Cats má spá rokka-
billý uppreisn æru.
Ein bcsta hljómsvcit lra um þessar mundir
gaman til þess að vita að enn
skuli vera til hljómsveitir sem
leiti fyrirmynda til hippatima-
bilsins.
Hljóðfæraleikur er allur hinn
ágætasti og sérstaklega er það
gitarleikur þeirra bræöra John
og Danny O’Neill sem er at-
hyglisverður. Þeim tekst að
skapa hin miklu „west-coast”
áhrif.
Positive Touch er afbragðs
breiðskifa sem ég er fullviss um
að allir hafi gaman af.
Aðrar hljómsveitir stóðu þeim
langt að baki. Ekki bætti úr
skák að hljómurinn var eins og
hann gerist verstur. Engu að
siöur var gaman að fá tækifæri
til aö hlýða á þessar hljómsveit-
ir svona á einu bretti.
Aðra sögu er að segja af stóra
sviöinu. Allar hljómsveitirnar
sem þar komu fram voru góðar
og flestar mjög góðar.
Spilafiflin voru annað atriðið
á dagskrá kvöldsins og léku þau
nokkur frumsamin lög. Meðal
annars þau lög sem verða á
væntanlegri plötu þeirra. Tón-
list Spilafiflanna sver sig nokk-
uð i ætt viö tónlist Talking
Heads. Allur hljóðfæraleikur
var hinn ágætasti svo og söngur
aðal „fiflsins”.
Taugadeildin átti allan heiður
af þvi að hleypa lifi i áhorfend-
ur. Þeir voru mjög góðir og hafa
ing”. Þeir voru mildari, kröft-
ugri og öruggari i flutningi sin-
um en oftast áður. Hljóðfæra-
leikur var þéttur og góður svo
og söngur óskars og Egils.
BARA-Flokkurinn tók við af
Taugadeildinni á stóra sviðinu
og léku flest lögin af væntan-
legri plötu. Þeim tókst vel upp
eins og svo oft áöur. Hljóöfæra-
leikur allur hinn tilþrifamesti.
Þeir fluttu m.a. lögin „Radio
prison” og „Boiling water” en
flutningur á þvi siðamefnda var
einn af hápunktum kvöldsins.
Eftir að hafa hlýtt á óskapn-
aðinn i Englarykinu og kröftuga
tóna Boxins hófu Fræbbblarnir
leik. Athygli vakti að Assi gitar-
leikari var fjarverandi.
Fræbbblunum tókst betur upp
en oftast áður og munar um að
Stebbi trommari gengur nú heill
til skógar. Fræbbblarnir léku
Bandariska hljómsveitin
Stray Cats er skipuð þrem
mönnum: Lee Rocker bassa-
leikara, Slim Jim Panthon
trommuleikara og gitarleikar-
anum og söngvaranum Brian
Setzer. Þeir starfa i Bretlandi
þar sem þeir hafa gert þrjár litl-
ar plötur sem hafa náð vinsæld-
um: Runaway Boys, Rock This
Town og Stray Cat Strut og eru
þessi lög meðal þeirra 12 laga á
þessari plötu. Stray Cats leika
rokkabillý hljómlist af mikilli
kunnáttu, og gæða það jafn-
framt nýju lifi, einkum er blæ-
brigðarikur gitarleikur Brians
Setzers. Þar að auki eru textar
þeirra sumir innihaldsrikari en
tiðkast með gömlu rokkabillý-
lögin. Það er heilmikil
„keyrsla” á þessari plötu Stray
Cats og þeir sýna fram á að
hægt er að flytja liflegt rokk
með einfaldri hljóðfæraskipan,
og án þess að of mikið sé lagt i
trommu „settið”, eins og sést á
meðfylgjandi mynd. Ég mæli
með þessari plötu jafnt fyrir
gamla rokkara sem yngri.
Sumir vilja segja aö rokka-
billý hafi lifnað með Elvis Pres-
ley er hann söng inn á sina
Sigurðsson
skrifar