Þjóðviljinn - 07.08.1982, Blaðsíða 17

Helgin 7. - 8. ágúst 1982 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 17
Jón Kári Hilmarsson aðstoöarvitavörður og Hrólfur Gestsson snún-
ingastrákur háma i sig steikina.
Hér sér niður i lendinguna i Látravik. Þar er ekki lendandi nema i ládauðum sjó eins og nú er. Hjalti Fcgursta útsýn úr eldhúsglugga sem húsfreyja á tslandi hefur.
Indriðason keyrir hjólbörurnar en Auðbjörg frá Skagaströnd er úti fyrir.
Veðurtaka er á þriggja tima fresti allan sólarhringinn
og hér býr Sigga Hanna sig undir að senda veörið I
gegnum talstöðina.
Sigriöur Hanna Sigurbjörnsdóttir vitavörður á Horn-
bjargsvita.
Bókasafn Jóhanns Péturssonar er
eitt hið stærsta á landinu og mörg
fágæti i þvi. Hér er fyrsta útgáfa
af Ijóðmælum Jónasar Hall-
grimssonar, Kaupm annahöfn
1847.
Yfir hásumarið er mikill gesta-
gangur i vitanum og þykir sjálf-
sagt að veita öllum beina, a.m.k.
kaffi og brauð, og oft er nætur-
gisting veitt ef fólk kemur blautt
og hrakið. Aðalgestatiminn er þó
vart nema 1—2 mánuðir. Aöra
tima er þögn, ekkert heyrist
nema veðurhljóð og brim. Yfir
háveturinn er myrkur og gnauðar
i björgum.
Ariö 1968 var Einar Bragi hér
sumarvitavörður og sagði þá um
Jóhann vitavörð: ,,AÖ þrauka hér
i 8 ár — þaö er einn kaflinn i
afrekasögu Islendinga og ekki sá
ómerkasti.” Nu er Jóhann búinn
að þrauka hér i 22 ár. Hvað má þá
segja.
En að vera gestkomandi i
vitanum um hásumar er yndi,
Sigga Hanna hafði orð á þvi að
ekki mundi önnur húsfreyja hafa
fegurra útsýni úr eldhúsglugg-
anum en hún. Þar er fyrst til að
taka sóleyjatún svo mikið að ekki
mundi annað meira og f jær tekur
við Hornbjarg með Fjölum undir,
hvitum af fúgli. Þaö er annars
meira hvaö örnefni hér eru lika
mögnuð: Oxi, Brýni, Blakkibás,
Drifandi og Fjalir.
r
A reka
Stundum koma skakbátar meö
þorsk i soðið handa vitaveröinum
og einn dag kom Auðbjörg frá
Skagaströnd aö sækja reka. Skip-
verjar eru með hluta af reka-
réttindum i Smiðjuvik á leigu og
höfðu i vor keypt reka af Jóhanni
vitaverði. Nú voru þeir komnir aö
sækja hann, 1200—1500 staura
rifna eöa efni i þá. Þetta voru
hinir hressustu karlar og auð-
vitað þáðu þeir veitingar i
vitanum þó aö þeir mættu engan
tima missa til aö koma staurum i
sjó meðan flóös nyti. Þyngstu
rekaviðadrumbarnir eru sjálf-
sagt 3—400 kg og enginn leikur að
eiga við þá nema saga þá fyrst og
það var reyndar gert i fjörunni.
Rifnu staurarnir voru sóttir á
hjólbörum i útihús og rennt á
rennibraut niður i fjöru eöa settir
i vagn og hifðir með spili.
Meðfram rennibrautinni eru
tröppur, 50—60 talsins, niður i
fjöruna og ekki fyrir mæðna að
hlaupa upp hana oft á dag.
Gunnar Sveinsson heitir skip-
stjórinn og Indriði Hjaltason vél-
stjórinn en Benedikt Gunnarsson
er háseti. Auk þess voru strák-
lingarnir Hjalti og Arsæll og
Anton með i förum. Gunnar segir
að Auðbjörgin taki 2000 staura i
ferð og 20—22 krónur fáist fyrir
staurinn. En þetta kostar mikið
erfiði en er þó skemmtileg til-
breyting frá fiskiriinu. Indriði
vélstjóri er eldri maöur og hann
segist hafa unun af þvi að flækjast
um vlkur á Hornströndum, það sé
hreint og beint stórkostlegt. Það
kemur enda i ljós að hann kann
Hornstrendingabók utan aö.
Þeir eru að heilan dag og fram
á kvöld og kveöja svo með
virktum. Þegar kvölda tekur er
sest að steik i vitanum og siðan
tekin einhver úrvalsbók úr hillu,
spjallað saman yfir kaffi eða
spilað. Oti er 12 stiga hiti, hægur
suðvestan andvari og skyggni
gott. Setið er fram á rauða nótt og
sannarlega er nóttin rauð þvi að
klukkan að ganga þrjú er sólar-
lagið blóðrautt og sólin gægist
upp úr sjónum lengst norður i
Dumbshafi.. Hú.n slær daufum
bjarma á vikur og nes. GFr
-<*