Þjóðviljinn - 25.09.1982, Síða 7

Helgin 25.-26. september 1982 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 7
Minning
Hörður Hafliðason
Fæddur 4. mars 1923 — Dáinn 17. september 1982
Enda þótt líkamsdauðinn sé
manninum jafn eðlilegur og fæð-
ingin, ber hann oft að með þeim
hætti, að nánir eftirlifendur og ást-
vinir standa eftir höggdofa, svo
óvænt eru umskiptin, svo þungt er
höggið þegar vandamaður eða vin-
ur er kvaddur brott, snöggt og
óvænt yfir landamærin miklu.
Svo var með Hörð Hafliðason,
sem borinn verður til moldar á
morgun, mánudaginn 27. septem-
ber. Líklega hefur fáum, sem
þekktu þennan hrausta, lífsglaða
mann dottið í hug að hann yrði hrif-
inn brott svo skjótt sem raun bar
vitni. Hann hné niður á íþróttaæf-
ingu hinn 17. þessa mánaðar.
Hörður Hafliðason var fæddur í
Bolungarvík, 4. marz 1923, sonur
hjónanna Kristjönu Guðfinnsdótt-
ur og Hafliða Jónssonar og sem nú
er látinn fyrir alllöngu.
Hörður ólst upp í Reykjavík, í
Vesturbænum. Ér hann hafði
þroska til nam hann ketil- og plöt-
usmíði í Stálsmiðjunni. Hann vann
um margra ára skeið á Vélaverk-
stæði Sigurðar Sveinbjörnssonar,
en þaðan í frá hjá Varastöð Raf-
veitnanna við Elliðaár.
Meðal starfsbræðra sinna hafði
Hörður orð fyrir að vera úrvals
verkamaður, vandvirkur og sam-
vizkusamur.
Hann var frækinn íþróttamaður
á yngri árum og á tímabili meðal
beztu langhlaupara okkar. Hann
var um skeið liðsmaður í íslenzka
landsliðinu í frjálsum íþróttum.
íþróttir stundaði hann til æviloka:
leikfimi, sund, skíðaferðir og fjall-
göngur. Voru og íþróttir sameigin-
legt áhugamál Harðar og Ingi-
bjargar konu hans og hafa börn
þeirra erft þann áhuga frá foreld-
rum sínum í ríkum mæli. Hörður
var áhugasamur og framúrskarandi
ósérhlífinn félagi í Glímufélaginu
Ármanni, Flugbjörgunarsveitinni
og Jöklarannsóknarfélaginu.
Hafði hann yndi af öræfa- og jökla-
ferðurri, enda var hann harðger
maður og þolgóður.
Hann var ekki fljótur til kynna,
en ákaflega traustur og hlýr vinur
og félagi þeim er hann batt vináttu
og félagsskap við.
Hörður var vinmargur maður og
naut sín vel í vinahópi. Kom þá í
ljós rík frásagnar og kímnigáfa
hans.
Árið 1950 giftist hann eftirlifandi
konu sinni, Ingibjörgu Árnadótt-
ur. Eignuðust þau fimm mannvæn-
leg börn. Þau eru: Auður, íþrótta-
kennari, Guðrún flugfreyja, Krist-
jana, nemi, Björk, nemi og Bárð-
ur, nemi. Barnabörnin eru þrjú,
Hörður Már, Inga Sóley og Hall-
dóra. Voru þau í miklu uppáhaldi
hjá afa sínum. Hörður var ástríkur
heimilisfaðir, trygglyndur og ætt-
rækinn.
Minningar leita á hugann. Ég
minnist ógleymanlegrar og fjöl-
mennrar öræfaferðar er fjölskyldu-
lið okkar fór inn í Jökulheima fyrir
nokkrum árum. Hörður og Inga
skipulögðu þá ferð frábærlega vel
og útveguðu húsnæði fyrir þennan
fjölmenna hóp í fjallaskálunum inn
við rætur Vatnajökuls.
í þeirri ferð kom sem oftar í ljós
hve næmt auga Hörður hafði fyrir
umhverfinu og hve mikill náttúru-
unnandi hann var. Nutum við föru-
nautar hans þar í ríkum mæli kunn-
ugleika hans. Þarna inn í miðju
landinu var hann eins og heima hjá
sér, sagði okkur örnefni, leiðbeindi
og fræddi.
Hörður átti vandað ljósmynda- og
skyggnusafn frá öræfa- og jökla-
ferðum sínum og frá eldgosum síð-
ustu áratugi, einnig fjölskrúðugt
steinasafn. Myndakvöld hans voru
bæði skemmtileg og fróðleg.
Hér skal að leiðarlokum þakkað
fyrir góða vináttu, fyrir marga
ánægjulega samverustund. Eg
kveð með trega kæran svila minn
og góðan dreng og þakka honum
samfylgdina.
Guð blessi minningu Harðar
Hafliðasonar og veiti fjölskyldu
hans styrk.
Júlíus J. Daníelsson.
Fallinn er frá Höröur Hafliöa-
son, reyndasti jöklafari landsins.
Kallið kom óvænt og alit of
snemma. Hann var manna
hraustastur.
Ungur aö árum var Höröur i
hópi þeirra skiöamanna, sem
tengdust jöklarannsóknum. Um
tvitugt tók hann þátt i rannsókna-
ferðum á Mýrdalsjökul og siöar
björgunarleiöangri til Báröar-
bungu vegna Geysisslyssins. Ariö
1950 var hann einn af stofnendum
Jöklarannsóknafélagsins, og
siðan fór hann i flestar feröir
félagsins á Vatnajökul. Alltaf var
leitaö til Harðar um þátttöku i
rannsóknarferöum, við boranir,
landmælingar, þyngdarmælingar
og þykktarmælingar.
Hörður vann aö þykktarmæl-
ingum á jökli frá upphafi issjár-
mælinga fyrir sjö árum. Þaö var
mikiö lán fyrir okkur yngri menn.
Með honum vorum við öruggir.
Reynsla hans var mikil og hann
vissi ávallt hvernig bregöast
skyldi viö, ef bill fór i sprungu eða
dátt niöur um is, belti valt af,
meiöar eða drif brotnuöu, tjöld
var aö fenna i kaf. Hann hélt ró-
semi sinni og viðbrögð hans voru
hnitmiðuð viö erfiöustu aðstæöur,
blautur, kaldur, svangur og
þreyttur. Til þess þarf mikinn
sálarstyrk og seiglu. Við reglu-
bundinn vinnudag á jökli var
Höröur alltaf aö, hélt röö og reglu
i búöunum, geröi viö þaö sem bil-
aði og var listasmiður á járn. En
þegar fréttir komu um óvænt at-
vik heim I búöir og rætt var um
viöbrögö vaföi hann þegjandi
saman svefnpokanum. Það var til
marks um aö hann byðist til þess
aö fara og jafnframt dæmigert
um fyrirhyggju hins reynda
jöklafara, sem aldrei treystir þvi
hve löng hin stysta ferö kann aö
verða.
Við fráfall Harðar sækja á ótal
myndir, allt frá þvi aö hann færði
mér, veðurathugunarmanni,
vistir og nýjan fisk i Jökulheima
sumarið 1963, þar til við ákváöum
aö skriöa i pokana á þurrum
sandhól við Drekann sl. vor og
gátum nælt okkur i nokkurra tima
svefn uns élin vöktu okkur aö
morgni. Þannig endaði siöasta
ferö okkar. Þaö leyndist engum
hve Hörður naut ferðalaga, aö sjá
heim til Jökulheima úr Heima-
skarði, elda þar kjötsúpu, ganga
um hlaðiö, tina upp rusl og stinga
þvi i vasann, finna vað á Tungná
og leiö upp jökulinn, viröa fyrir
sér svip Kerlingar, horfa á drilin
hverfa eitt af ööru, endalausa
snjóbreiöuna framundan, en
Þóristind einan risa upp yfir fjall-
Til leigu
Borgartún 33
2. og 3. hæö (ca. 300 m2 hvor) að Borgartúni
33 Reykjavík (austurendi).
Til sýnis á skrifstofutíma Vörubílastöövar
Þróttar.
lendiö aö baki, skima eftir Páls-
fjalli, Þóröarhyrnu og Hábungu
og loks greina Sviahnúka. Hann
naut þessara mynda og við
lærðum þaö af honum.
Höröur var einstaklega góöur
feröafélagi. Gamansemi hans var
græskulaus og frásagnarlistin
fáguö þegar stund gafst til skrafs.
Hógværö einkenndi allt fas hans.
Hann brosti og hnykkti gjarnan til
kolli ef honum var skemmt, en
þagöi og gekk burt ef honum mis-
likaði umræöuefni. Hann var
einkar tillitssamur viö feröa-
félaga. Ég sé hann i minningunni
ganga skrefi eftir Eggerti V.
Briem áttræðum þegar vaöiö var
yfir Tungná á eyrum i lok leiö-
angurs sumariö 1976. Man hann
sauma saman sviöinn og blautan
svefnpoka minn i ofsaveöri á
Báröarbungu vorið 1978. Hlaupa
uppi hrakinn fugl á Vatnajökli,
bera hann i búðir og tyggja ofan i
hann mat. Gantast hins vegar við
hrafninn i Jökulheimum, sem
öllum mat stelur, en er nú orðinn
svo matvandur aö hann lætur
saltkjöt ósnert.
Mikill er nú skaði okkar sem
vinnum að jöklarannsóknum.
Þessar rannsóknir eru bornar
uppi af mönnum, sem kunna að
ferðast um jökla á öruggan hátt.
Þar var hlutur hans stór. Viö
félagarnir mátum Hörð Hafliöa-
son manna mest og eigum honum
mikla skuld aö gjalda. Hann hins
vegar mat mest þá viðurkenningu
fyrir störf sin að aðrir ynnu meö
honum aö þeim störfum af áhuga
og einlægni. Marga samrýmda
félaga og vini átti hann i Jökla-
rannsóknafélaginu og Flugbjörg-
unarsveitinni. Þeir munu halda
áfram að feta i sporin hans.
Höröur var gæfumaöur i einka-
lifi. Hann og Inga voru mjög sam-
valin hjón og börnin og barna-
börnin mannvænleg. Hjá Ingu og
fjölskyldu er hugur okkar i þeirra
harmi.
Helgi Björnsson
Fregnin um andlát Haröar Haf-
liðasonar kom eins og þruma úr
heiðskíru lofti, þar sem þessi reglu-
sami og vel þjálfaði maður hefur
ætíð verið ímynd hreystinnar í huga
mér. Hörður var járnsmiður og
verkmaður góður. Hann var stað-
fastur og vel liðinn af samstarfs-
mönnum sínum.
Hörður kvæntist árið 1950 eftir-
lifandi konu sinni, Ingibjörgu Árn-
adóttur. Þau eignuðst fimm mynd-
ar börn, fjórar dætur og einn son.
Hörður og Inga reistu sér hús að
Grundargerði 22, þar sem hefur
verið heimili þeirra síðan. Hörður
var mjög elskur að börnum og
hændust þau að honum sökum
þeirrar nærgætni og rósemi sem
framar öðru einkenndi hann.
Skíðaáhugi foreldranna varð til
þess að leiðir barnanna lágu oft til
fjalla. Sá skóli sem fagur fjalladal-
ur er og virðing foreldranna fyrir
landinu og fegurð þess hefur verið
börnunum ómetanlegt veganesti.
l)m langt árabil hafa þau hjónin
unnið ómetanlegt starf fyrir skíða-
deild Ármanns, fyrst í Jósepsdal og
síðan í Bláfjöllum. Hörður var í
flugbjörgunarsveitinni og vann þar
ómældan 1 íma við margvísleg störf
og tók þátt í fjölmörgum jökla-
rannsóknaferðum þar sem þekking
hans á jöklum kom að góðum
notum.
Þó að Hörður væri rólyndur
maður þá gat smávægilegt atvik
orðið grátbroslegt í meðförum
hans án þess þó að nokkur maður
skaðaðist. Vissulega væri hægt að
skrifa langt mál um margar sam-
verustundir með Herði en nú er
mál að linni.
Ég vil á þessari kveðjustund
þakka Herði Hafliðasyni góða við-
kynningu á lífsleiðinni.
Öllum ættingjum og vinum hans
sendi ég innilegustu samúðar-
kveðjur og vona að minningin um
góðan dreng verði þeim huggun
harmi gegn.
Theódór Oskarsson.
Hinn vitri safnar ekki auði,
Því meira sem hánn ver
öðrum til gagns
því meira á hann sjálfur.
. Því meira sem hann gefur öðrum,
því ríkari er hann sjálfur.
Lao Tse.
Þessi gömlu spakmæli koma upp
í hugann, þegar við nú, við andlát
vinar og vinnufélaga Harðar Haf-
liðasonar, minnumst hans með
nokkrum fátæklegum orðum.
Það kom okkur öllum mjög á
óvart þegar sú sorgarfregn barst,
að Hörður væri dáinn. Þennan
sama dag höfðum við kvatt hann að
loknum vinnudegi, glaðan og
hressan eins og ævinlega. Sannast
þar máltækið að enginn ræður sín-
um næturstað.
Það er ómetanlegt að hafa
kynnst og starfað með slíkum
manni sem Hörður var. Hann var
einstaklega traustur og góður fé-
lagi. Rólegur, harðduglegur, ósér-
hlífinn, með afbrigðum greiðvirk-
inn, og tók ævinlega svari þeirra
sem minna máttu sín. Hann hafði í
ríkum mæli til að bera ljúfa kímni
og græskulausa glettni, og þó að
hann væri skapmaður kunni hann
vel að stilla sig. Hörður var mikill
íþróttamaður alla tíð, og bar þar
skíðaíþróttina hæst. Hann starfaði
mikið í félagsskap skíða og jökla-
fara og var oft starfsmaður í jökla-
rannsóknarferðum. Þar naut han
sín vel og þarf ekki að efa ósérhlífni
hans og þrautseigju við þau störf
fremur en önnur. Þá vann hann
mikið fyrir Starfsmannafélag
Landsvirkjunar. Þar sýndi hann
sömu fórnarlund sem annars stað-
ar, og var ætíð reiðubúinn til að
verja tíma sínum fyrir félagið. Vin-
ir hans og félagar þaðan minnast
hans með hlýju og þakklæti. Hörð-
ur hafði mjög góða frásagnarhæfi-
leika fléttaða mikilli í kímni, og
hreif hann okkur samstarfsmenn
sína oft með frásögnum af ferða-
lögum þeim, sem hann hafði tekið
þátt í. Hörður var þeirrar gæfu
aðnjótandi að eiga gott heimili og
samhenta fjöskyldu með áhugamál
sem féllu í sama farveg. Hans
ágæta eiginkona Ingibjörg Árna-
dóttir studdi mann sinn ávallt dygg-
ilega og voru þau mjög samhent og
virtu hvort annað mikils. Hörður
og Ingibjörg eignuðust fimm börn,
sem bera foreldrum sínum vitni um
gott uppeldi og góða leiðsögn.
Að lokum sendum við innilegar
samúðarkveðjur til allra ástvina
hans.
Hvfl þú í friði.
Vinnufélagar.
Nýstofnadur
í tengslum víð nýja verslun
Hljómplötudeild Karnabæjar auglýsir stofnun
plötuklúbbs í tengslum við nýja hljóm-
plötuverslun að Rauðarárstíg 16, Reykjavík.
Með þessu viljum við auka þjónustu fyrirtæk-
isins við tónlistarunnendur um allt land.
Sérstaklega getur fólk utan Reykjavíkur nú
frekarfylgst með því sem gerist í tónlistar -
heiminum og fengið nýjar og gamlar plötur
og kassettur án tafar á kynningar og
klúbbsverði.
NAFN
Við munum mánaðarlega senda félögum
fréttablað með upplýsingum um nýjar og
væntanlegar hljómplötur.Ekki skiptirmáli hvar
á landinu menn búa, við sendum í póstkröfu
eða afgreiðum meðlimi beint í búðinni.
Sendið inn umsóknareyðublað, komið eða
hringið.
Plötuklúbbur Karnabæjar
Rauðarárstig 16, R vík,
S. 11620
bV
l_____________________I
%
Raadarárstigur
HEIMILISFANG
r