Þjóðviljinn - 20.11.1982, Blaðsíða 11

Helgin 20. - 21. nóvember 1982 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 11
Flestir lesendur Þjóðviljans
munaeftir hinum
stórskemmtilegu
Mexíkópistlum hjónanna
Sigurðar Hjartarsonar og
Jónu Sigurðardóttur sem
birtust í blaðinu í fyrra og
hitteðfyrra. Þau dvöldust í
Mexíkó í nær 2 ár ásamt
fjórum börnum sínum, en
komu heim s.l. sumar. Núna
er f jölsky Idan að gefa út bók
um dvölina í Mexíkó sem
nefnist Undir Mexíkómána.
Kemur hún út næstu daga.
Við gripum þær mæðgur
Jónu og Sigríði
Sigurðardóttur glóðvolgar í
vikunni til að spyrja um
bókina og Mexíkó, en sú
síðarnefnda myndskreytir.
- Hver voru eiginlega tildrög
þess aö þið lögðuð land undir fót og
fóruð til Mexíkó?
- Það var nú eiginlega búinn að
vera draumur okkar í 17 ár sem við
létum svo loks verða að veruleika.
- Og var svo veruleikinn í sam-
ræmi við drauminn?
- Hann var í raun miklu stórkost-
Viðtal við
Jónu
Sigurðardóttur og
Sigríði
Sigurðardóttur
um nýja bók
um mannlíf í
Mexíkó,
byggða á
tveggja ára
eigin reynslu
Undir
Mæðgurnar Sigríður og Jóna
með fjölskyldufyrirtækið,
bókina Undir Mexíkómána.
Ljósm.: eik.
Tilboð óskast í eftirtalin tæki:
1. Massey - Ferguson 135 dráttarvél árgerð
1969.
2. International 354 dráttarvél árgerð 1976.
Vélarnar verða til sýnis við Áhaldahús Kópa-
vogs, Kársnesbraut 68, mánudaginn 22.
nóv. 1982.
Tilboðum sé skilað á sama stað fyrir hádegi,
þriðjudaginn 23. nóv. 1982.
Áskilinn er réttur til að taka hvaða tilboði sem
er eða hafna öllum.
Nánari upplýsingar gefnar á staðnum.
Forstöðumaður.
Canon Ijósritunarvélin sem
STÆKKAR
MINNKAR OG
LÆKKAR
verðið um 50%
Canon
PLAIN PAPER COPIER Wk WWk
izi=al25
Sala, ábyrgð og þjónusta
Shrifuélin hf BSQ
Suðurlandsbraut 12 Símar 85277 & 85275
Mexíkómána
legri. Við ætluðum upphafiega að
vera í eitt ár í Mexíkó og ferðast
síðan um S-Ameríku.Við ákváð-
um i eftir árið að vera kyrr í.
Mexíkó og kynna okkur landið enn
betur í stað þess að flakka um mörg
lönd og kynnast kannski engu. Við
ókum um 40 þúsund kílómeíra í
Mexíkó, en náðum þó ekki að fara
yfir það allt. Fjölbreytnin er
óskapleg og mannlíf og náttúra sí-
breytileg frá einum stað til annars.
Við fórum kannski til Mexíkó með
eina mynd af landinu í huga, en
komumst að því, að myndirnar eru
fjölmargar. Forn menning hefur
blandast nútímanum á skemmti-
legan hátt.
- Eru ekki andstæðurnar
miklar?
- Þær eru tæplega meiri annars
staðar, hvork í mannlífi né náttúru.
Þar er allt frá hryllilegri fátækt upp
í jafn hryllilegt ríkidæmi, og frá
eyðimörkum til frumskóga.
- Mér er sagt að þið hafið búið
eins og innfæddir í litlu þorpi.
- Um 5 mánaða skeið bjuggum
við í þorpinu Puerto Angel - Eng-
ilshöfn - á Kyrrahafsströnd. Það er
u.þ.b. dagleið í rútu frá Acapulco.
Við bjuggum þar í sams konar húsi
og innfæddir. Það var eiginlega
bara eitt þak, sem sjö stoðir héldu
uppi. Við þvoðum í læknum og
böðuðum okkur upp úr honum
ásamt svínunum og ösnunum, en
náðum að vísu ekki í drykkjarvatn
úr honum eins og margir þorpsbúar
gerðu. Þeir gerðu sér enga grein
fyrir samhengi á milli sóðaskapar.
og sjúkdóma.
- En borðuðuð þið sama fæði og
þeir?
- Við lifðum á sama fiskinum í
alla 5 mánuðina og vorum búin að
finna ein 11 tilbrigði til þess að mat-
búa hann til að fá síður leiða á hon-
um. Einstaka sinnum borðuðum
við egg til tilbreytingar, en mjög
erfitt var að fá mjólk. Kjötið
lögðum við okkur ekki til munns,
því að það var af heimaslátruðum
svínum sem lifðu á einhverju drasli
sem þau fundu. Þarna var ekkert
rafmagn, og vatnið þurfti að bera
langar leiðir.
Kópavogskaup-
staöur
Vélamiöstöð
- Urðuð þið ekkert veik?
- Lilja, yngsta stelpan okkar,
sem er 10 ára, fékk innyflaorma.
Hún gekk í skóla í þorpinu, og
þangað kom kerling í frímínútun-
um og seldi mat. Einu sinni
freistaðist hún til að kaupa, þó að
við hefðum bannað henni það, og
hún varð heiftarlega veik. Þegar
við komum heim fékk svo Lilja
malaríu, því að þetta þorp er á
mesta malaríusvæði Mexíkó. Við
tókum reglulega inn pillur gegn
malaríunni, en þær eru ekki alveg
öruggar. Hún hefur nú jafnað sig
alveg.
- Hvernig var þessi skóli sem
hún var í?
- Ég held að hún sé nú farin að
sakna hans, þó að börnin hafi verið
bæði barin og hárreytt í honum.
Hún varð að vísu ekki fyrir því
sjálf, því að hún lærði ailtaf heima,
en mörg barnanna áttu foreldra
sem hvorki voru læs né skrifandi,
og þurfu þau auk þess að vinna
bæði áður en þau fóru í skólann og
eftir að þau komu úr honum. Það
var því ekki von að þau gætu alltaf
komið lesin í skólann. Lilja hafði
það yndislegt miðað við marga
skólafélaga sína, því að hún gat far-
ið á stuttbuxum niður í sólina og
sandinn og leikið sér er hún kom úr
skólanum.
- Er þetta stórt þorp?
- Þar búa líklega um 2000
manns, þó að erfitt sé að ná í ná-
kvæmar tölur. Á skilti við þorpið
segir að vísu að þar búi 6000
manns, en það er nú svona og
svona. Annars hefur fólk þetta
mjög gott í Puerto Angel miðað við
marga aðra staði, því að þar þarf
enginn að svelta. Þeir synda þá
bara út og skutla sér fisk ef eitthvað
sverfur að.
- Hvernig tók fólkið ykkur?
- Það var dálítið tortryggið til að
byrja með; hélt kannski að við vær-
um ríkir túristar; en þegar það sá
að við bjuggum eins og það, varð
það hið elskulegasta. Við tókum
mikinn þátt í hanaati sem er
þjóðaríþrótt Mexíkana, en mann-
lífið í kringum það er mjög fjörugt
og skrautlegt. Með því móti kom-
umst við í góð kynni við marga.
- Nú er Mexíkó talið eitt skuld-
ugasta ríki í heimi og fjármálaó-
reiðan geysileg. Hvað segið þið um
það?
- Þetta er mjög einkennandi
fyrir Mexíkana. Þeir geta helst ekki
lifað öðru vísi en í stórri áhættu.
Inni á heimilunum er alltaf spilað
upp á peninga, og mikið er veðjað.
Þetta gefur lífinu lit.
- Er bókin ferðasaga?
- Nei, hún er fyrst og fremst svip-
myndir frá Mexíkó.
- Og þetta er fullkomið fjöl-
skyldufyrirtæki?
- Já, bókaútgáfan heitir Hregg.
Við hjónin erum skrifuð fyrir
henni, en Sigríður hefur mynd-
skreytt og gert kápu.
- Ert þú lærð í myndlist, Sigríð-
ur?
- Nei, en ég tók á sínum tíma alla
kúrsa í myndlist sem Mennta-
skólinn við Hamrahlíð bauð upp á,
og einnig fór ég á grafíkkúrs í Sví-
þjóð. í Mexíkó fór ég síðan í nám
við gerð steinds glers. Það var hálfs
árs nám á verkstæði, en ekkert þó
bóklegt. í bókinni eru skissur eftir
mig af mannlífi í Mexíkó.
- Og svo eru ljósmyndir líka.
- Já, það eru 8 síður með lit-
myndum sem Sigurður tók og einn-
ig yfir 40 svarthvítar myndir.
- Að lokum: Eruð þið kannski
lent í ferðalögum?
Jóna: - Nei, nú erum við sest að í
bili, þó að gaman væri að geta
skroppið við og við án þess að vera
alltof lengi. Sigríður er hins vegar
rétt að byrja.
-GFr
Canon