Þjóðviljinn - 13.01.1989, Blaðsíða 25

DÆGURMÁL
A 25
Johnny Winter gæðablúsari frá
suðurríkjunum.
Metnaðarlítið framtak.
ets. Eins og fólk undir þrítugu
hefur verið að uppgötva í gegnum
kvikmyndir lést Buddy Holly í
flugslysi árið 1959. Hann hefur
Einn af frumkvölum rokksins Buddy Holly.
haft mikil áhrif á rokklistina og
voru áhrif hans mest á fimmta og
sjötta áratugnum. Holly var með-
al annars stór áhrifavaldur á
rokktröllinn McCartney og
Lennon, sem báðir voru miklir
aðdáendur hans. The Beatles
tóku mörg laga Holly, til dæmis
„Words of love“.
Enginn áhugamaður um rokk-
tónlist getur talist fullgildur í fé-
laginu ef hann hefur ekki ein-
hverntíma lagt hlustir við tón-
smíðar Buddy Holly og er þessi
safnplata því upplögð fyrir yngri
áhugamenn í þeim tilgangi. En
plötur Holly sjást nánast ekki í
rekkum hljómplötuverslana. Á
þessari plötu er rokkið í þeim ein-
faldleika og hráleika sem það
kom af skepnunni og hún er
hrikalega þægileg tilbreyting frá
skarkalanum sem er öll heimsins
eyru að sprengja.
Sittlítið af
miðurgóðu
Nú kem ég að þriðju safnplöt-
unni sem ég set í flokk með alleið-
inlegustu og tilgangslausustu
safnplötum, þó ekki sé hún
kannski sú versta sem útgáfufyr-
irtækjum hefur dottið í hug að
framleiða. Petta er platan „Frost-
Plötur
og
önnur
söfn
lög“. Hún ber metnaðarleysi út-
gefenda sinna pínlegt vitni og það
er leiðinlegt til þess að hugsa að
það skuli vera stærsta og öflu-
gasta plötuútgáfufyrirtæki lands-
ins sem stendur fyrir þessu.
Það er ekki verið að kynna
eitthvað nýtt og ferskt, þvert á
móti hefur nokkrum þeirra
hljómsveita sem á „Frostlög"
eru, tekist ágætlega upp í iðnað-
inum, framleiðslunni og hinum
hvimleiða skarkala útþynnta
poppsins. Þetta er samansafn
misgóðra dillara sem allir verða
orðnir grænir af leiðindum yfir
eftir nokkra daga. Það er engu
líkara en hún sé gefin út fyrir út-
varpssnúða, þeim til þæginda svo
þeir geti í smekkleysi sínu spilað
hana alla í einu og þar með losnað
við að skipta um plötu.
Þetta eru stór orð. En þeim er í
raun ekki beint til tónlistarmann-
anna sjálfra, heldur til útgáfunn-
ar. Það er beinlínis sorglegt að
þessi plata skuli vera eina framlag
Steina hf í útgáfu yngri tónlistar-
manna í dag.
Eins og á mörgurn lélegum
safnplötum þvælist eitt og eitt
ágætt lag inn á milli og pirrar það
plötueigandann enn meira.
Hljómsveitin Ný Dönsk er ágæt
og það sama má segja um Tod-
mobile. Þessar hljómsveitir er þó
langt í frá að flytja einhver stór-
virki.
Það væri öllum, plötukaupend-
um, tónlistarmönnunum og út-
gefendunum gerður greiði með
því að gefa þessar hljómsveitir út
í sitt hvoru lagi. Þannig geta
plötukaupendur nálgast eða
forðast þær eftir vild, tónlistar-
mennirnir fengið sanngjarnt
tækifæri og útgefendurinir gætu
safnað gullplötum á veggina hjá
sér og seðlum í kassann hjá sér.
-hmp
HEIMIR
PÉTURSSON
Tómas bassi Einarsson yngri að árum.
Föstudagur 13. jðnúar 1989 NÝTT HELGARB
Gæðasöfn
Safnplötum ýmis konar hef-
ur verið með auglýsinga-
skrumi og klækjum komið inn
á fjölda fólks frá því plötuút-
gáfa hófst. Oftar en ekki er
sullað saman hinum ýmsu
tónlistarmönnum og með því
reynt að höfðatil „allra.“ Það
á að höfða til þeirra sem vilja
hraðatónlist, þeirra semsem
vilja rólega tónlist, þjóð-
lagatónlist, kántrý og svo
framvegis og svo framvegis.
Og þaðervarlatilþaðheimili
sem ekki á í safni sínu ein-
hverja safnplötuna sem fær
alla fjölskyldumeðlimi til að
verða græna í framan af
flökurieika.
Það sem réttlætir safnplötuút-
gáfu af mínum dómi er tvennt. í
fyrsta lagi ef um er að ræða
eitthvert óvenjulegt safn af
lögum hljómsveita eða tónlistar-
manna, til að mynda ef gefin er út
safnplata með öllum lögum
hljómsveitar sem áður hafa að-
eins komið út á litlum plötum,
eða safn bestu laga tónlistar-
manns eða hljómsveitar sem
starfað hefur lengi og gefið mikið
út. í öðru lagi eru safnplötur síð-
an réttlætanlegar ef er verið að
gefa út úrval af einhverju nýju og
spennandi sem ekki hefur hlotið
náð útgefenda áður.
Að þessum inngangi loknum
get ég komið mér að efninu. Ég
ætla að vekja athygli á þremur
safnplötum. Tvær þeirra má setja
í þann flokk safnplatna sem ég tel
réttlætanlegar, en þá þriðju í
þann aumkunarverða flokk sem
fjölskyldur landsins grænka yfir.
Byrjum á góðu fréttunum.
Grammið flytur nú inn safnplötur
með hinum og þessum lista-
mönnum sem annars eiga fátt
sameiginlegt. Plöturnar eru flest-
ar ef ekki allar tvöfaldar en eru
seldar á verði einnar, enda eru
lögin á þeim fyrir löngu búin að
raka inn fúlgum bæði fyrir höf-
unda þeirra og útgefendur. Hér
er því kannski verið að þjóna
tónlistarunnendum svona einu
sinni.
Albínói úr
sól og hita
Plöturnar eru gefnar út undir
titlinum „The Colletor series“ og
er ein þeirra safn laga með suður-
ríkjabiúsaranum Johnny Winter.
Hér er á ferðinni þrælblátt úrval
laga sem Johnny Winter spilaði
inn á plötur á sjöunda áratugn-
um, meðal annars nokkur lög
eftir þá Jagger og Richards, til að
mynda „Let it bleed“ og „Jumpin
Jack Flash.“ Þá er lag eftir Megas
þeirra Ameríkumanna á plötu-
nni, herra Bob Dylan, “Highway
61 revisited". Sá lagahöfundur
sem hins vegar er fyrirferðamest-
ur er gamall félagi Winters, gít-
arleikarinn Rick Derringer.
Fyrir þá sem fíla þéttan og góð-
an gítarblús er þetta bláupplögð
plata og þeir sem í nautnaæði af
einhverjum toga, hafa rispað
Winter-plöturnar sínar til ólífis
geta hér fundið bærilega huggun.
Rokkrætur sem
aldrei visna
Önnur ákaflega vel þegin
safnplata undir samheitinu „The
Collector series“, er plata með
lögum eins af frumkvöðlum nú-
tíma rokktónlistar, Buddy Holly
og hljómsveitar hans The Crick-
Djass
Bassinn liúfi og dimmi
Síðastliðinn laugardag hélt
Tómas R Einarsson djass-
bassi tónleika í Norræna hús-
inu. Tómas og hljómsveit
fluttu 10 lög eftir hann þar af 8
sem aldrei höfðu verið flutt
opinberlega áður. í sem fæst-
um orðum, þá voru tónleik-
arnir hinir bestu djasstón-
leikar og það fer ekki á milli
mála að Tómas er lúnkinn
lagahöfundur.
Lögin eru öll hin áheyrilegustu
og Tómas seilist ekki allt of langt
að hinu nútímalegasta formi, í
þeim skilningi að áheyrandinn fái
það á tilfinninguna að hljóðfæra-
leikararnir séu allir að spila sitt
hvort lagið. Fyrsta lagið minnir
mig að hafi heitið „Sírenurnar
bláar og súrar“,- góð opnun sem
fylgt var eftir með gullfallegu lagi
sem heitir „Sorg“. Tómas náði að
túlka með bassanum þá strauma
sem fara um sorgmætt fólk en
sorgin er eitt erfiðasta viðfangs-
efni allra listamanna.
Sigurður Flosason saxafón-
leikari hafði stórt hlutverk á tón-
leikum Tómasar. Hann er saxa-
fónleikari í miklum vexti og ör-
yggi hans verður stöðugt meira.
Sólóin hans voru vel byggð upp
og ekki hægt að segja annað en
Sigurður hafi skilað sínu með
mikilli prýði.
Það gerðu hinir hljóðfæraleik-
ararnir einnig en þeir voru ekki
eins áberandi og þeir Tómas og
Sigurður, sem hlýtur að skrifast á
útsetningar Tómasar. Aðrir
hljómsveitarmeðlimir voru Birg-
ir Baldursson trommur, Ásgeir
Steingrímsson trompet, Eyþór
Gunnarsson píanó og Össur
Geirsson á básúnu. Þeir voru,
eins og áður sagði, meira í bak-
grunninum, en persónulega hefði
ég viljað hlutverk píanósins
stærra. Eyþór lék á blíðu nóturn-
ar en ég var alltaf að bíða eftir
einhverri djassgeggjun, rífandi
píanósólói.
„Tyrkneski baðvörðurinn", er
lag sem skar sig úr frá hinum hvað
stíl varðar. Virkilega skemmti-
legur tónn og vantaði ekkert
nema gufuna í salinn til að
fullkomna verkið. Þá lék Tómas
einstaklega fallegt lag einn á
bassann, „Uppspuni", minnir
mig að það heiti. f þessu lagi
komu hæfileikar Tómasar einna
skýrast fram og sannaðist það
eina ferðina enn að hann er með
okkar albestu bassaleikurum.
Þessi dagskrá á tvímælalaust
heima á plötu og vonandi drífur
Tómas sig í hljóðver hið fyrsta.
Það er vel til fundið að halda
tónleika klukkan 4 á laugardegi.
En ég hefði heldur viljað að þeir
færu fram í notalegra umhverfi
þar sem fólk getur setið við borð
og drukkið kaffi á meðan það ný-
tur tónlistarinnar.