Þjóðviljinn - 03.03.1989, Qupperneq 18

„Ég mun halda þar stuttan
fyrirlestur um alnæmi og forvarn-
ir gegn alnæmi og svara fyrir-
spurnum."
Landsnefnd um alnæmisvarnir
var stofnuð í september sl. og Sig-
ríður er eini starfsmaður nefndar-
innar. Hlutverk nefndarinnar er
að vera ráðgefandi fyrir forvarn-
arstarf gegn alnæmi og í nefnd-
inni situr fólk víðsvegar að og
ræðir hvaða verkefni verða sett í
forgang og hvernig forvarnir
skuli skipulagðar. Starf Sigríðar
felst svo í því að sjá um að hrinda
hlutum í framkvæmd og hún sér
um að hafa samband við fólk og
fyrirtæki. í rúmt ár hefur Sigríður
einnig starfað sem alnæmis-
fræðari á vegum landlæknisemb-
ættisins. Hún fer á vinnustaði og í
skóla og heldur fyrirlestra um
alnæmisvarnir og svarar fyrir-
spurnum. Oft er Alþýðuleikhús-
ið með í för og flytur leikritið
„Eru tígrísdýr í Kongó?“ sem
fjallar um alnæmi. Leikritið er á
léttum nótum og að sögn Sigríðar
vakna oft spurningar út frá því.
Háð fjölmiðlum
Erþessum málum sinnt nóg hér
á landi?
„Ég er nýbúin að hitta starfs -
bræður og-systur á Norðurlönd-
unum, sem sinna fræðslu og mér
finnst allir hafa svipaða sögu að
segja t.d. varðandi áhuga fjöl-
miðla á þessum sjúkdómi. Fjöl-
miðlar hafa fyrst og fremst áhuga
á nýjum fréttum en það hefur
ekkert nýtt komið fram um al-
næmi mjög lengi. Við erum
stöðugt að fást við sömu hlutina
og þar af leiðandi eru þeir ekkert
mjög spennandi. Ég heyrði á
fólki á þessari ráðstefnu að það
hefur mikinn áhuga á að hafa
fjölmiðlana meira með sér. Við
erum mjög háð þeim.“
Hefur svona forvarnarstarf
eitthvað að segja?
„Ég er sannfærð um að það
hefur mikið að segja. Forvarnar-
starf felst fyrst og fremst í upp-
fræðslu og hún skilar sér þannig
að fólk veit allavegana að þessi
sjúkdómur er til, hvernig hann
smitast og hvernig það getur var-
ist honum. Pað sem hefur háð
okkur er að það er ekki svo
auðvelt að komast að fólki utan
áhættuhópanna, sem samt til-
heyrir þeim. Það er yfirleitt talað
um áhættuhópa en við viljum
frekar ræða um áhættuhegðun.
Þótt hegðunin sé bundin við á -
kveðna hópa, samkynhneigða
karlmenn og fíkniefnaneytendur
sem sprauta sig, þá er líka fólk
fyrir utan þessa hópa sem getur
verið í hættu, karlmenn sem enn
eru í felum t.d.
Þessi sjúkdómur smitast fyrst
og fremst með kynmökum. Þótt
sjúkdómurinn smitist fyrst og
fremst með kynmökum karl-
manna þá getur hann líka smitast
með kynmökum karls og konu.
Rætt við Sigríði
J akobínudóttur,
starfsmann
landsnefndar um
alnæmisvarnir
að var ekki auðvelt að finna glufu í dagbók
Sigríðar Jakobínudóttur til þess að rabba við
hana, en Sigríður er starfsmaður landsnefndar
um alnæmisvarnir. Hún var nýkomin frá Dan-
mörku þar sem hún sat þing norrænna alnæmisráð-
gjafa og þegar komin á fullt hér heima. Þó fannst
stund á milli stríða á sjálfan bjórdaginn.
Klukkan ellefu árdegis gat hún hitt undirritaðan en
rúmum klukkutíma seinna þurfti hún að rjúka af stað
til þess að ná Akraborginni, því hún átti að vera með
fyrirlestur í Fjölbrautaskóla Vesturlands upp úr há-
degi.
Smit breiðist líka út til
gagnkynhneigðra. Við viljum
hefta útbreiðsluna, bæði innan
áhættuhópa og einnig að sjúk-
dómurinn breðist út og verði al-
mennur.
Fólk spyr oft hvort þetta hafi
nokkuð að segja, hvort við séum
ekki alltaf með sömu gömlu tugg-
una. Við erum náttúrlega
sannfærð um að þetta skili á-
rangri en það er erfitt að meta
þann árangur. Það er líka erfitt
að meta hættuna á útbreiðslunni.
Við höfum þó eina leið til þess að
komast að þessu, en það er að
18 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 3. mars 1989