Dagblaðið Vísir - DV - 08.02.1997, Blaðsíða 22

LAUGARDAGUR 8. FEBRÚAR 1997 JLlV
Angela Schliiter vakti athygli
pilta strax á skólaárunum og vand-
ist því fljótlega að þeir reyndu að
komast í kynni við hana. Hún
kunni þessu vel en það vakti öfund
skólasystra hennar og þar kom að
öfundin í garð Angelu varð meiri en
áður voru dæmi til. Ástæðan var sú
að myndarlegsti ungi maðurinn í
hópnum, Horst Breitweiser, varð
hrifinn af henni. Hann hafði í raun
verið jafnumsetinn af stúlkum og
Angela af piltum.
Árið 1984, þegar þau Horst og
Angela fóru að vera saman, var
hann tuttugu og eins árs og hún ár-
inu yngri. Þau hófu fljótlega sam-
búð en gengu ekki í hjónaband.
Samband þeirra var hins vegar svo
náið að enginn lét sér til hugar
koma að reyna að komast upp á
milli þeirra.
Horst lærði rennismíði og fékk
meistararéttindi en Angela varð úti-
bússtjóri í heildsölufyrirtæki sem
sérhæfði sig i matvöru. Hún hafði
byrjað hjá því sem lærlingur eftir
að hún lauk námi. Þau höfðu því
allgóðar tekjur og gátu leyft sér að
njóta lífsins.
inn,“ sagði Angela, brosandi. „Ég er
komin með afsalið fyrir nýju íbúð-
inni sem ég keypti í eigin nafni. Og
hér er bréf frá lögmanninum mín-
um.“
Holger opnaði skjálfandi höndum
bréfið en í því reyndust vera skiln-
aöarskjöl. Hann átti bara eftir að
skrifa undir.
Angela og Holger fluttu. Hún fór í
nýju íbúðina en hann í herbergi
heima hjá foreldrum sínum.
Hún vissi að hann var ástfanginn af
henni en hún vildi ekki fara að til-
mælum hans eða kröfum í ýmsu.
Henni fannst að hún ætti að ráða.
Hann hélt því aftur á móti fram að
þau ættu að taka ákvarðanir í sam-
einingu. Meðal þess sem henni féll
ekki var sú ósk hans að hún hætti
að reykja.
Ekki leið á löngu þar til Holger
varð fyrir öðru áfalli. Vinir hans
sögðu honum að þeir hefðu heyrt að
hafði hann stungið hann í brjóstið,
hálsinn og andlitið. Loks brotnaði
hnífsblaðið á rifi en þá fór Holger
fram í eldhús, náði í annan hníf og
hélt áfram að stinga Horst.
Réttarlæknar töldu alls þrjátíu og
fjórar stungur á líkinu þegar þeir
fengu það til rannsóknar.
Hugðist brenna húsið
Eftir að hafa stungið Horst til
skemmdir yrðu. Það varð aftur til
þess að aðrir íbúar hússins lentu
ekki í eldsvoða sem hefði getað kost-
að þá lífið því komið var fram á nótt
og þeir í fastasvefni.
Lögreglan var ekki lengi að gera
sér grein fyrir því að Holger Tiem-
ann hlyti að vera sá seki. í fyrsta
lagi var hann eiginmaðurinn for-
smáði en í öðru lagi hafði honum
sést yfir að í handfangi steikarhnífs-
ins, sem hann tók með og skildi eft-
ir brotinn á vettvangnum, hafði
hann skorið upphafsstafina sina.
Fyrir rétt
Málið var tekið fyrir í landsrétt-
inum í Rottweill 1994. Meðal vitna,
sem saksóknarinn leiddi fram, var
Angela og var hún spurö um orsak-
ir skilnaðarins sem talinn var upp-
hafið að því að Holger missti þá
stjórn sem hann hafði haft á sér
áður en hann vann voðaverkið.
Fram kom af hálfu Angelu að hún
hefði ekki getað sætt sig við að mað-
ur hennar fór fram á að hún hætti
að reykja og klæddi sig ekki á þann
hátt að of mikið sæist af fönguleg-
Skilnaðurinn fékk mjög á Holger.
Hann léttist um tíu kílógrömm á
skömmum tíma og gat ekki gleymt
„ljóshærða englinum" sínum, eins
og hann kaflaði Angelu enn, kon-
unni sem hafði fengið hann til að
svíkja besta vin sinn en hafði nú
snúið við honum bakinu.
„Það er engin sanngimi í þessu,"
sagði hann við vini sína.
Bar við ráðríki
Holger gerði að lokum ákveöna
bana fór Holger að safna saman
blöðum og pappír sem hann gerði
svo köst úr inni í íbúðinni. Hann
bar síðan eld að honum og hvarf á
braut. Hann hélt að með því að
brenna húsið til grunna yrði dánar-
orsök Horsts ekki greind og sjálfur
kæmist hann undan refsingu. Hann
myndi síðan fá Angelu aftur til sín
þegar keppinauturinn um hana
Horst Breitweiser.
væri ekki lengur til staðar.
Áætlunin mistókst. Til þess að
tryggja að eldsins yrði ekki vart of
snemma hafði Holger sett fyrir
glugga kjallaraíbúðarinnar þjóf-
helda stálhlera en hann gerði sér
ekki grein fyrir því að um leið tók
hann að miklu leyti fyrir loft-
streymi inn í íbúðina. Og eldur er
súrefnisfrekur. Eldurinn slokknaði
því fljótlega án þess að miklar
Holger gengur úr réttarsalnum.
um likama hennar. Þá sagðist hún
illa hafa getað sætt sig við að sitja
heima þegar hún hefði heldur kosið
að fara á uppáhaldsdiskótekið sitt,
Pennylane, en þangað hefði Horst
gjaman boðið sér eftir að hún sneri
baki við manni sínum.
Saksóknarinn, Wold-Dieter Herr-
mann, krafðist ævilangs fangelsis-
dóms yfir Holger fyrir morð og
íkveikju sem hefði getað stefnt lífi
annarra í hættu.
Verjandinn, Vogt, hélt því fram
að ákærði hefði framið morðið í
geðshræringu. Hann sagði konu
hans hafa „dregið hann á asnaeyr-
unum“ þar til hann hefði
verið kominn í þá stöðu að
hann hefði ekki eygt lausn
á vanda sínum.
Vogt leiddi einnig fram
vitni sem lýstu Holger
þannig að hann væri góð-
viljaður maður og hjálpfús
að eðlisfari og glæpurinn,
sem hann hefði framið,
væri ekki í neinu samræmi
við háttemi hans á liðnum
árum.
Vogt verjandi lauk mál-
flutningi sínum með því að
segja að sér fyndist rétt að
sakborningurinn fengi sex
ára fangelsi.
Dómarinn ákvað að fara
- milliveginn. Hann dæmdi
Holger Tiemann í tíu ára
fangelsi.
Angela fór úr réttinum
strax að dómsuppkvaðningu lok-
inni. Mcirgir fréttamenn sátu um
hana en hún kom sér undan að
svara spumingum þeirra. Nokkrum
dögum síðar sagði hún upp starfi
sínu, flutti úr íbúðinni og settist að
í öðram bæ. Nánustu ættingjar
hennar eru þeir einu sem vita hvar
hún býr nú.
Umskiptin
Árið 1993, þegar þau Horst og
Angela höfðu búið saman í níu ár,
gerðist hins vegar dálítið sem olli
miklu umtali í vinahópi þeirra í
smábænum Böblingen sem liggur
skammt utan við Stuttgart í Þýska-
landi.
Besti vinur Horst var Holger Tie-
mann en hann var þrjátíu og eins
árs er hér var komið. Hann kom því
oft á heimili hans og Angelu. En nú
varð honum skyndilega ljóst að hún
var farin að sýna honum áhuga. í
fyrstu gætti hlédrægni hjá Holger
því hann vildi ekki bregðast vini
sínum. En að lokum lét hann undan
ágengni Angelu og þar kom að hún
tók saman föggur sinar. Og skömmu
síðar ákváðu þau Holger að ganga í
hjónaband. Tiemanns-hjónin fluttu
síðan i stórt hús í útjaðri bæjarins.
Horst tók þessum atburðum með
furðumikilli ró. Og hann lét sér
heldur ekki bregða þegar Tiemanns-
hjónin skýrðu frá því að þau hefðu
i hyggju aö eignast bam. Þau hefðu
því keypt lítið og fallegt hús í
Svartaskógi.
En tveimur mánuðum síðar
skiptu þau hjón um skoðun. Réttara
er þó að segja að það hafi verið Ang-
ela sem skipti um skoðun. Sögðu
þau nú að þau myndu fresta bam-
eignum en nota í þess stað tímann
til að ferðast og sjá sig um.
Ný umskipti
Þar eð Tiemanns-hjónin höfðu nú
í kjallaraíbúö þessa húss var glæpurinn framinn.
frestað bameignum fóm þau að
svipast um eftir minna og ódýrara
húsnæði. Loks fundu þau íbúð sem
þau töldu henta. Sá Angela um
kaupin. En átta dögum áður en þau
ætluðu að flytja í hana varð Holger
fyrir mesta áfafli sem yfir hann
hafði dunið til þessa.
„Við flytjum hvort á sinn stað-
tilraun til að fá Angelu til að taka
saman við sig á ný. Hann keypti
„sáttagjöf", nokkuð dýran demants-
hring. Angela þáði hann og setti
upp en vísaði Holger síðan á dyr.
Ástæðan til þess að Angela sneri
bakinu við manni sínum var öðru
fremur sú að henni líkaði ekki þær
kröfur sem hann gerði til hennar.
Hoiger og Angela á brúökaupsdaginn.
Angela hefð verið á hóteli í Ulm um
helgi og með henni hefði verið mað-
ur sem hann þekkti vel, Horst Breit-
weiser.
Holger varð mjög miður sín.
Hann missti svefn og þann 14. apríl
1994 missti hann tökin á sér. Að
kvöldi þess dags settist hann fyrir
framan sjónvarpið en gat ekki fest
hugann við það sem hann var að
horfa á.
Örlagarík heimsókn
Um miðnættið gekk Holger fram í
eldhús, tók langan steikarhníf og
setti í vasa sinn. Síðan gekk hann
fjögurra kílómetra leið frá húsi for-
eldra sinna að heimili Horsts Breit-
weiser en hann bjó í kjallaraíbúð í
litlu húsi við Schfllers-stræti í Balg-
heim.
Horst var ekki genginn til náða.
Þetta kvöld hafði hann verið með
Angelu á litlu veitingahúsi,
Pfeffermúhle, í Balingen. Siðan
hafði hann ekiö henni heim en sat
nú og slakaði á þegar dyrabjöflunni
var hringt.
„Ert það þú, Holger?" sagði Horst,
þegar hann sá hver kominn var.
Svo bauð hann hinum gamla vini
sínum inn fyrir. Ekki leið á löngu
þar til Horst varð ljóst að Holger
var kominn til að ræða um Angelu.
„Þú hlýtur að sjá að hún snýr
aldrei aftur til þín, Holger,“ sagði
Horst eftir nokkra umræðu.
Vera má að tónn Horsts hafi ver-
ið helst til hvass því nú var sem
Holger sæi rautt. Hann brá á loft
steikarhnífnum og áður en Horst
gat nokkmm vömum komið við
22 sérstæð sakamál
LEIKSOPPURINN