Dagblaðið Vísir - DV - 12.04.1997, Blaðsíða 28

F
28 h&lgarviðtalið
P“
LAUGARDAGUR 12. APRÍL 1997 JjV JjV LAUGARDAGUR 12. APRÍL 1997
Igarviðtalið
v
Ólöf Rún Skúladóttir sagði starfi sínu lausu hjá Sjónvarpinu og settist í ritstjórastól nýs tímarits:
Ólöf Rún Skúladóttir, fréttamaður
á Ríkissjónvarpinu í næstum áratug,
er horfin af skjánum eins og áhorf-
endur hafa vafalaust tekið eftir.
Sumir eru þegar farnir að sakna
þýðu raddarinnar og sannfæringar-
krafts í fréttaflutningi. Hún las með
söknuði síðasta fréttatímann sinn á
fóstudaginn langa. Ólöf Rún hefur
sem kunnugt er tekið við ritstjóra-
stöðu tímaritsins Allt sem Þórarinn
Jón Magnússon gefur út. Ólöf Rún er
á nokkurs konar tímamótum. Hún
hefur söðlað um og hyggst auka við
reynslu sína og þekkingu með þessu
nýja starfi. Starfið leggst mjög vel í
hana og hún er sannfærð um að rit-
stjórastarfið sé gefandi og skemmti-
legt.
„Þessir fyrstu dagar hafa verið
mjög frábrugðnir því sem ég er vön
úr Sjónvarpinu. Ég hef ekki orðið
vör við nein rólegheit hingað til og á
ekki neitt sérstaklega von á því að
svo verði í framtíðinni. Þetta er samt
sem áður allt önnur hrynjandi," seg-
ir Ólöf Rún.
Á tímaritinu verður harður kjarni
fastra starfsmanna auk lausapenna.
Þetta ætti að vera kærkomið tæki-
færi fyrir marga í faginu til þess að
koma á framfæri hugmyndum sín-
um. Nokkrir starfsmenn sem starfað
hafa hjá Fróða hafa gengið til liðs við
Ólöfu Rún og félaga. Stefna blaðsins
hefur verið mótuð og lesendur eiga
von á hlýlegu og jákvæðu blaði sem
vonandi verður skemmtilegt og fróð-
legt í senn.
Fjögurra barna móðir
Það er í mörgu að snúast hjá Ólöfu
Rún en hún býr ásamt fjölskyldu
sinni í Garðabænum. Eiginmaður
hennar er Sigurður Þór Ásgeirsson
rekstrarverkfræðingur og steypu-
skálastjóri hjá ÍSAL en hann tók við
starfi Rannveigar Rist. Þau eiga
börnin Skúla Hauk, þrettán ára,
Hjördísi Hugrúnu, tíu ára, Heiðdísi
Hönnu, sjö ára i dag, og Halldór
Kára, tveggja ára. Hún er dóttir
Skúla Brynjólfs Steinþórssonar, fyrr-
verandi flugstjóra, og Ólafar Sigurð-
ardóttur bankastarfsmanns og ólst
upp í Hlíðunum fram að níu ára
aldri en flutti þá í Garðabæ. Ólöf
Rún útskrifaðist frá MR og síðan frá
Háskóla íslands með BA-próf í þýsku
og ensku. Eftir það lá leiðin vestur
um haf þar sem hún stundaði
mastersnám í tvö ár í Kalifomiu með
sérhæfingu i fréttum í útvarpi og
sjónvarpi. Hún hefur starfað hjá Stöð
2, Heimsmynd, Bylgjunni, morgunút-
varpinu með Leifi Haukssyni á Rás 2
og tæpan áratug á fréttastofu Sjón-
» varpsins.
Óskaði eftir leyfi
Ólöfu var boðin þátttaka í mótun
þriggja nýrra tímarita. Það varð til
þess að hún óskaði eftir ársleyfi frá
Sjónvarpinu í byrjun apríl þar sem
hún vildi spreyta sig á nýju verkefni.
Hún fékk vilyrði fyrir leyfinu hjá
fréttastjóra og framkvæmdastjóra
Sjónvarpsins.
„Það kom í ljós þegar fram-
kvæmdastjórn fyrirtækisins fjallaði
um mín mál tveimur dögum áður en
ég hugðist fara í umrætt leyfi að ég
fengi það ekki. Erindinu var hafnað
og vísað til reglna þar að lútandi.
Leyfið fékkst ekki þar sem ég var að
fara til annarra starfa heldur en hjá
Sjónvarpinu. Ég hafði þá þegar gefið
vilyrði um að ég tæki þátt í þessu
nýja verkefni þar sem ég vissi ekki
betur en ég fengi umrætt leyfi. Mér
fannst þetta nýja verkefni spennandi
og sá mér ekki annað fært en að
segja starfi mínu lausu hjá Sjónvarp-
inu með ósk um að hætta samstund-
is. Þó að það hefði mátt vinna úr
Mikil breyting
Ólöf er vön að vera í eld-
línu fréttanna þar sem hlut-
imir gerast hratt. Á tíma-
riti gengur allt hægar fyrir
sig. Hún óttast mest að hún
verði óþreyjufull að bíða í
heilan mánuð eftir því að
sjá árangur erfiðisins.
Margir eru þegar farnir
að sakna Ólafar Rúnar af
skjánum þar sem hún hefur
verið nær daglegur gestur Ólöf Rún á folanum Aski sem hún hefur veriö aö þjálfa í vetur.
inni á heimilum lands-
manna. Þetta þykir henni vænt um falið sig á bak við blaðagrein eins og hún sakna þess að vera á skjánum.
að heyra og áttar sig í raun fyrst á fréttamenn á dagblöðum gera. Maður
því núna hversu nálæg hún hefur fórnar ákveðnum hluta af einkalíf- r_ L _____ ' ___
tg a enganjeppa
„Þetta bar brátt að og ég neita því
ekki að mér leið svolítið undarlega á
fóstudaginn langa þar sem ég las síð-
asta tréttatímann minn. Ég hafði tek-
ið mína ákvörðun og vissi að þetta
væri í síðasta sinn sem ég læsi frétt-
irnar. Það væri óhreinskilni að segja
að það sé ekki einhver söknuður.
Þetta hefur verið svo stór hluti af
mínu lífi lengi,“ segir Ólöf Rún.
Ólöf hefúr þó engar áhyggjur af
þvi að starfið verði rólegt. Að mörgu
er að huga sem ritstjóri og það er
margt sem hún mun læra. Hún sér
þó ekki fyrir sér að hún taki upp á
neinum stjórastælum, allavega eigi
hún engan jeppa enn þá þótt hún sé
orðin ritstjóri.
„Ég vonast til þess að verða góður
yfirmaður. Það hafa allir skoðanir á
því hvernig hlutirnir eiga að vera.
Núna fæ ég tækifæri til þess að móta
hlutina eftir minu höfði. Ég vil þó að
þeir sem starfa með okkur fái að
njóta sín en verði ekki settir undir
einhvern heraga," segir Ólöf Rún.
Fjórða valdið
Þrír stóratburðir
Hún segist ekki geta sleppt því að
minnast á daginn sem Persaflóastríð-
ið braust út, Noregskonungur lést og
Hekla gaus. Það tók nokkrar mínút-
ur fyrir fólk að átta sig á því að
Hekla væri i raun og veru farin að
gjósa. Þá var ekki hægt að tala um
gúrkutíð í fréttum á íslandi. Það er
oft og tíðum rafmagn-
að loft
DV-myndir PÖK „Mér finnst fjölmiðlarnir hafa nálg-
ast tuttugustu öldina ágætlega en það
þyrfti að sinna málum ítarlegar með
einhvers konar rannsóknarblaða-
mennsku. Fréttamenn mættu gjarna
vera aðgangsharðari við máttarstólpa
þjóðfélagsins. Það er talað um að fjöl-
miðlar séu flórða valdið. Á íslandi eru
þeir það stundum en ekki alltaf. Mátt-
ur þekkingarinnar er mikill en oft
hafa fréttamenn ekki tækifæri til þess
að kynna sér málin
eins vel og þeir vilja
gera. Það er meðal
annars vegna
vinnuálags. Stund-
um hefur tekist að
koma inn á þessa
braut en það
mætti vera
meira af því,“
segir Ólöf Rún.
Ólöf nefnir
dæmi um fjöl-
miðla sem
fjórða valdið
þegar þeir
fletta ofan af
hneykslis-
málum ráð-
herra og
það veldur
afsögn
þeirra.
Slíkt eigi
sér ekki
stað hér,
allavega
segir
enginn
af sér
bíba ettit vegna
wveriu tt' 1PesS; hessu Þrýst-
öðtuWetta&.huga4þes
ings.
á frétta-
stofum
þegar
mikið
liggur við
en sjaldan \ ---------— __„isu °o,u "/
eins og þá. ^ díanarittr matfltt'1®®
Að sögn’ÁUnn\. Paö m*ttse9\r O'0'BU
Olafar Rúnar®^ag\ urabans,
var ógleyman-'
legt að vinna þátt
um Vigdísi Finnbogadóttur, fyrrver-
andi forseta íslands, og kynnast
annarri hlið á henni. Það sannfærði
Ólöfu Rún enn frekar um hversu vel
Stundum segir
hún blaðamenn fara offari og
ætla að gerast rannsóknarblaða-
menn á einum eftirmiðdegi en það
misheppnist oft. Hún segir Sjónvarp-
ið hafa lítinn þátt tekið í þeim leik og
segir umfjöllun þar vandaða. Til þess
að fá fram það sem maður vill í
mér dags daglega að ég sé þekkt and-
lit í þjóðfélaginu en það hefur síður
en svo verið mér fjötur um fót. Það
er hluti af starfinu og oft hefur það
verið ánægjulegt þegar fólk kemur
að máli við mig. Flestir eru hlýlegir
og vilja mér vel. Það eru þó síður en
svo eintómir kostir við það að vera
þekktur. Oft væri kostur að geta
Börnin hafa kvartað ótrúlega lítið
en óneitanlega fá þau að heyra hvað
móðir þeirra er að gera. Hún segir að
sjónvarpsfólk verði að leiða hugann
frá þvi að allir þekki það. Hún segir
að það sé spuming um að láta starf-
ið ekki rugla sig í ríminu. Fæstir
geri það enda yrðu þeir tæpast lang-
lífir í starfi. Áð vissu leyti kveðst
„Ég er engin ofurkona heldur bara venjuleg íslensk kona,“ segir Ólöf Rún. Frá
vinstri er eiginmaöur Ólafar Rúnar, Siguröur Pór, meö Halldór Kára viö hliö
Ólafar. Fyrir ofan eru Hjördís Hugrún, Skúli Haukur og Heiödís Hanna.
verið fólki í gegnum fréttamanns- inu. Ég held þó að ég hafi verið blind
starfið. á þetta en fólk í kringum mig tekur
„Ég hef ekki mikið velt því fyrir meira eftir þessu,“ segir Ólöf Rún.
Hugði á breytingar
Að mörgu leyti var Olöf Rún farin
að huga að breyttum áherslum í lífi
sinu. Fólk sem vinnur lengi í fréttum
vill gjarna gera eitthvað annað í
millitíðinni og koma síðan aftur til
baka. Hún segir að Dagsljós t.d. hafi
verið mjög góð tilbreyting. Með því
að söðla um aukist sköpunarmáttur-
inn.
Eitt af því minnisstæðasta í frétta-
mennskunni fannst henni að fara til
Tyrklands þar sem dæmt var í máli
Sophiu Hansen í undirrétti í Istanbúl
í fyrsta sinn. Þar upplifði hún mikla
heift heittrúarmanna vegna málsins
og fylgdist með mjög sérstöku réttar-
kerfi. Einnig fór hún í ógleymanleg-
ar ferðir til Namibíu og Malaví í Afr-
íku og vann þætti með öðrum sem
sýndir voru í Sjónvarpinu.
„Ég tók eitt sinn viðtal við tvær
litlar stúlkur sem var bjargað úr
jeppa sem fór á hvolf í á. Þær voru
nær dauða en lífi en þetta eru at-
burðir sem sitja eftir í huganum,“
segir Ólöf Rún.
Vigdís hefði staðið sig í starfi. Einnig
gerði hún þátt um Dúdda heitinn á
Skörðugili og fleiri hestaþætti sem
tengjast mjög hennar áhugamáli.
Hún vonast til þess að eiga kost á því
að leyfa hæfileikanum til þáttagerð-
ar að blómstra meira en verið hefur.
Kraftaverk á fréttastofu
„Auðvitað eru fréttatímarnir frá
degi til dags sumir mjög minnisstæð-
ir. Á hverjum degi eru unnin krafta-
verk á fréttastofunni. Ef áhorfandinn
hefði einhvem gmn um hvað hefði
gengið á rétt fyrir útsendingu. Það
hafa komið stundir þegar maður
vissi varla hvað sneri fram og hvað
aftur. Stundum er myndverið eins og
umferðarmiðstöð þar sem menn
hlaupa stanslaust fram og aftur. Það
er hlaupið inn með innganga allan
fréttatímann og sendiboðar koma
inn með blöð. Eitt sinn þurfti að ýta
sendiboðanum út úr mynd þremur
sekúndum áður en næsti inngangur
fór í loftið. Fréttatíminn var samt
óskaplega rólegur á yfirborðinu,"
segir Ólöf Rún.
Margt hefur breyst í fjölmiðlun
síðan Ólöf Rún hóf störf hjá Sjón-
varpinu. Ólöf var spurð hvernig
henni litist á íslenska fjölmiðlaflóru
eftir allar þær hræringar sem átt
hafa sér stað undanfarin ár. Hún seg-
ir það synd að Stöð 3 hafi dottið upp
fyrir en hins vegar megi deila um
það hvort markaðurinn hafi verið
nægilega stór fyrir fleiri stöðvar.
Samkeppni er af hinu góða en hún
þarf að vera heiðarleg, segir hún.
mínum málum á annan hátt tel ég
alls ekki útilokað að ég vinni aftur á
einhvern hátt fyrir Sjónvarpið," seg-
ir Ólöf.
Ákveðin ögrun
„Það er alltaf ákveðin ögrun að
taka áhættu í lífinu, auk þess sem
það er skemmtilegt. Það
gerir öllum gott að breyta
til öðru hverju en vissuléga
er þægilegra að vera í ör-
uggu skjóli. Með því að
takast á við ný verkefni
finnur maður oft nýjar hlið-
ar á sjálfum sér,“ segir Ólöf
Rún.
Hún lofar ekki heiminum
á silfurfati í einu tímariti
en vonast til að blaðið verði
kærkomin viðbót við það
sem er fyrir.
„Við reynum að láta
þetta tímarit bera okkar
svipmót og að lesendum
finnist að tímaritið vilji
þeim vel. Við ætlum að
reyna að fara inn á jákvæðu
brautimar,“ segir Ólöf Rún.
Ólöf og Sigurður Þór hafa mjög gaman af þvi að stunda hestamennsku og Halldór Kári er líka kátur þegar hann fær að
fara í hesthúsiö.
fréttamennsku er best að vera
kurteis en ákveðinn. Það þarf
ekki frekju og yfirgang til. Hún
segir suma misskilja starf sitt
sem fréttamenn.
Saknarkvenna í
stjórastóla
Hvernig finnst Ólöfu Rún
konum takast að fóta sig í fjöl-
miðlaheiminum?
„Ég held að þeim hafi geng-
ið ágætlega að fóta sig i fjöl-
miðlum en annars er ég
mjög á móti því þegar verið
er að tala um karla og
kvenna þetta eða hitt. Mér
finnst ekki þurfa að fara
mörgum orðum um það að
það er sjálfsagt að karlar
og konur fái sömu laun
fyrir sömu vinnu. Ég væri
kannski að loka augun-
um fyrir raunveruleikan-
um ef ég sæi ekki að
stjóratitlunum virðist
frekar vera deilt á karla
heldur en konur. Ég
vona þó að það sé að Þ .
breytast en það er trá- ,rn 1 Ijós benar t
leitt að þurfa að setja éq fJT'3' tveim“r dögum3']!kværr
kvóta um hversu fen9< Þaö ekk S a0ur en
margar kcnur séu
stjórar en það er ein en Þja Sjónvarm * ?ar
leið til þess að breyta P nu’ se9ir uiof Rý
þessu. Margir menn eiga konur og n‘
konur eiga menn og við erum öll það hlýtur að vera
saman í þessu þjóðfélagi þannig að okkar allra hagur að komast vel af
og að hæfir einstaklingar fái að njóta
sín,“ segir Ólöf.
Verka-
skipting á
heimilinu
Það er jafn-
rétti eða verka-
skipting á heim-
ili Ólafar Rúnar
eins og hún vill
frekar kalla það.
Hún segist ekki
hafa heyrt það
mikið að hún
hugsi of mikið um
starfsframann og of
lítið um börnin.
Ólöf Rún hefur
áhuga á mörgu og
vildi helst hafa meiri
tíma eins og sjálfsagt
allir. Það eitt gæti
verið fullt starf að
vera mamma fjögurra
barna en íjölskyldan er
samhent og hjálpast að.
Hún segist hafa sam-
viskubit eins og allar
konur vegna þess að
rjaiiaöinm hún sé ekki nóg með
urrireett /eJ- m uornunum smum. Hún
til regina i/f'að segir að þjóðfélagið mætti
fara til annarrat að ver*'a bamvænna og það
srarfa ætti að hvetja fólk til þess
að fjölga þessari þjóð.
Henni finnst að konur jafnt
og karlar eigi að geta verið í góðum
störfum og hugsað jafnframt um
börnin sín. Þó sé ekki annað hægt en
að horfast í augu við það að það er *
nauðsynlegt að gefa börnunum tíma
og vera með þeim. Ólöf Rún dáist
jafnmikið að heimavinnandi konum
og þeim útivinnandi þar sem þetta sé
alltaf spurning um val.
Ekki hin hefðbundna
móðir
„Er nauðsynlegt að fórna því sem
manni finnst dýrmætast til þess að
sýna fram á einhvern frama í starfi?
Velgengni í starfi og fjölskyldulíf á
alveg að geta átt saman. Sjálfsagt
væri ágætt að vera heima og gefa
bömunum kakó og baka fyrir þau en
það kemur nú fyrir að ég geri það.
Ég er væntanlega ekki hin hefð-
bundna móðir. Bömin mín og eigin-
maðurinn hafa, held ég, fyrirgefið
mér það og sæst við mig eins og ég
er. Við reynum að eiga okkar góðu
stundir saman. Þetta væri ekki hægt
án þess að allir hjálpuðust að. Ég er
engin ofurkona heldur bara venjuleg
íslensk kona,“ segir Ólöf Rún og
skellihlær. Hún bætir því við að stór-
atburður hafi gerst í Garðabænum í
vikunni en þá hafi mamma verið
komin heim fyrir kvöldmat, fiöl-
skyldunni til mikillar ánægju.
Alltaf viljað gera allt
Ólöf Rún hefur alltaf viljað hafa
mikið að gera en sá eiginleiki henn-
ar kom fljótt fram. Hún þarf helst að
fara út úr bænum til þess að geta
slappað af með góða bók, annars er
hún á þönum við að sinna einhverju
hugðarefna sinna.
„Ég var þó rólegt ungbarn en hef
farið síversnandi síðan. Það á mjög
vel við mig að vera í erlinum þó það
sé auðvitað gott að breyta til. Maður
finnur það á ákveðnum tímamót-
um,“ segir Ólöf.
Hún var að ferma elsta barnið sitt
og það yngsta er tveggja ára. Það
vakti hana til umhugsunar um að v
við höfum börnin að láni í ákveðinn
tíma. Áður en við vitum af eru önn-
ur tíu ár liðin og börnin orðin upp-
komin.
„Ég ímynda mér að ég geti verið
meira minn eigin herra og kannski
sinnt bömunum á annan hátt. Það er
mjög jákvætt," segir Ólöf Rún.
Ólöf segir að fólk sem sækir í að
starfa við fiölmiðla sé yfirleitt örlítið
ofvirkt að eðlisfari. Áhugamálin auk
starfsins eru mörg. Fjölskyldan á
hesta sem þau hafa öll mjög gaman
af. Það er fóður Ólafar Rúnar að
þakka að hún byrjaði i hestamennsk-
unni en hún hefði ekki viljað missa
af því. Hún hefur einnig mjög gaman
af því að fara á skíði en hefur ekki
gert nóg að því upp á síðkastið. Hún
er oft dugleg við að hreyfa sig og hef-
ur stundað eróbikk í mörg ár þegar
hún hefur tíma til. Einnig gekk hún
í kór í haust og fer á æfingar einu
sinni í viku, auk þess sem hún er í
tveimur saumaklúbbum. Þannig að
það er nóg að gera hjá ritstjóranum,
mömmunni, eiginkonunni og hesta-
manninum. Hún segist afreka miklu
meiru þegar hún sé undir pressu.
Þetta er allt spurning um að nýta
þann tíma sem maður hefur, segir
Ólöf Rún. Hún segist helst þurfa að
þjálfa þann eiginleika að biða eftir
sjálfri sér.
„Þetta er eins og indíánarnir sem
stoppuðu öðru hverju til þess að bíða
eftir sálinni. Það mættu margir hcifa
það í huga í þessu þjóðfélagi hrað-
ans,“ segir Ólöf Rún og bætir við að
það sé oft auðveldara að gefa ráðin
en að fara eftir þeim. -em

t