Dagblaðið Vísir - DV - 24.05.1997, Side 22

22
LAUGARDAGUR 24. MAÍ 1997 U"V
sérstæð sakamál
r
Ohugnanlegur ferill
Fyrstu tvö líkin fundust á heitum
sunnudegi í júlí. Tveir menn, sem
höfðu haldið til veiða í Niskey-
vatni nærri Atlanta í Georgíu í
Bandaríkjunum, fundu þau. Þau
voru bæði af svörtum drengjum. At-
hugun leiddi í ljós aö þeir báðir, Ed-
ward Smith og Alfred Evans, höfðu
verið skotnir en líkunum síðan
fleygt í vatnið. Réttarlæknar gátu
svo skýrt frá því að morðin hefðu
verið framin um tíu dögum áður.
Þau vöktu ekki sérstaka athygli,
enda var mikið um morð í Atlanta.
Á næstu tveim mánuðum fundust
lik af tveimur svörtum drengjum til
viðbótar og bentu öll ummerki til
þess að um sama morðingja væri að
ræða. En það var þó ekki fyrr en
in en öll höfðu fómarlömbin verið
svört börn eða táningar.
Frá því í mars 1980 fram í maí
árið eftir fundust lík tuttugu tán-
inga til viðbótar. Flest voru á reki í
Chattachoochee-ánni og þegar lög-
reglan gat staðreynt að minnst sex
líkanna hafði verið kastað af sömu
brúnni vom fjórir menn settir á
vakt við hana, dag og nótt.
Aðfaranótt 22. maí heyrðu lög-
reglumennirnir að bill staðnæmdist
á brúnni. Rétt á eftir heyrðist
skvetta. Þetta var skutbíll og ók
hann strax burt. Hann var eltur og
náðist fljótlega að stöðva hann. Öku-
maðurinn var Wayne Williams, tutt-
ugu og þriggja ára sjónvarpstöku-
maður en hann gaf sig líka út fyrir
fylgjast með ferðum hans allan sól-
arhringinn. Williams var hins veg-
ar ekki aðeins vökull fréttamaður
heldur sérfróður um rafbúnað og
komst fljótlega að því að með ferð-
um hans var fylgst. Hann gerði sér
því leik að því að blekkja lögreglu-
mennina. Lét hann þá elta sig á
miklum hraða og lauk eltingarleikn-
um með því að tveir þeirra slösuð-
ust. Þá gat hann farið ferða sinna
um hríð án þess að með honum
væri fylgst. Vitni sá hann þó bera
stóran pappakassa út úr húsinu sem
hann bjó í.
Húsleit
Er vitnið gaf sig fram töldu rann-
sóknarlögreglumennirnir að Willi-
ams kynni að hafa verið að losa sig
við sönnunargögn. Tókst nú að fá
dómara til að veita húsleitarheimild
og skömmu síðar var Williams
handtekinn í þriðja sinn. Á meðan
var gerð leit heima hjá honum.
mbEkkert fannst sem talið var
tengjast morðunum en tæknimenn,
sem komu i húsið, tóku eftir grænu
flókateppi í vinnustofu hans. Hún
var innréttuð eins og upptökuver og
þar voru fleiri hundruð hljóðupp-
tökur af söng ungra svertingja,
greinilega fólks sem hafði viljað láta
reyna á sönghæfileika sína.
Williams hafði auglýst í blöðum
að hann leitaði að börnum og ungu
fólki á aldrinum ellefu til tuttugu og
eins árs til að leika í rokkhljóm-
sveitum eða syngja með þeim. En
þótt hann gæfi sig út fyrir að leita
að hæfileikaríku fólki voru engin
dæmi um að hann hefði nokkru
sinni komið neinum á framfæri.
Allt benti þvi til að auglýsingamar
voru brella til að lokka ungt fólk til
hans. Það styrkti þá trú að margt
barnanna og ungmennanna, sem
myrt höfðu verið, höfðu einmitt gert
sér vonir um að öðlast frægð í tón-
listarheiminum.
Syrgjandi ættingjar Nathaniels Cater.
hinn níu ára Yusuf Bell hvarf að
lögreglan fór að sýna morðunum
áhuga. Yusuf var sonur Camille Bell
sem var kunn fyrir mannréttinda-
baráttu sína. Og drengurinn hafði
verið þekktur, meðal annars úr
sjónvarpi, fyrir afburðagáfur. Hann
leysti áreynslulítið þyngstu stærð-
fræðiþrautir og sjónminni hans var
slíkt að hann gat lært heilar al-
fræðiorðabækur utan að.
Kynþáttahatari?
Líkið af Yusuf fannst í kjallara í
yfirgefnu húsi tíu dögum eftir að
hann hvarf. Ljóst var að hann hafði
verið fangi og hafði orðið að þola
misþyrmingar í aö minnsta kosti
viku áður en hann var myrtur.
Móðir hans lét til sín heyra svo
um munaði og kallaði þeldökka
menn til liðs við sig. Hún og fleiri
þóttust viss um að raðmorðinginn
væri kynþáttahatari. Umræðan olli
því að lögreglan ákvað að gera átak
til að finna hinn seka og var nú
skipuð sérstök sveit tuttugu og
fimm manna til aö rannsaka morð-
að leita að hæfileikaríku tónlistar-
fólki fyrir plötuútgáfufyrirtæki.
Sleppt
Williams skýrði svo frá að hann
hefði veriö að kasta rusli af brúnni
og þar eð sú fullyrðing varð ekki af-
sönnuð í flýti var honum leyft að
fara. En ákveðið var að með honum
skyldi fylgst dag og nótt, ekki síst
eftir að nokkrir fréttamenn höfðu
lýst undrun sinni yfir því að Willi-
ams skyldi alltaf verða fyrstur til aö
koma meö frásagnir og myndir þeg-
ar fórnardýr raðmorðingjans umtal-
aða fundust.
Tveimur dögmn síöar fannst líkið
af ungum manni, Nathaniel Cater, í
ánni. Þá var Williams enn á ný tek-
inn til yfirheyrslu. En hann lét ekki
deigan síga í átta tíma, þrátt fyrir
harðar spurningar, og þar kom að
saksóknarinn gaf skipun um að
honum yrði sleppt. Enn var Willi-
ams laus.
En meðan hann var í yfirheyrsl-
unni höfðu tæknimenn komið fyrir
hlerunarbúnaði í bílnum hans. Aö
auki var sex mönnum nú falið að
Kynþáttaofsóknir?
Þrátt fyrir það sem nú var komið
fram þótti saksóknara ekki grund-
völlur fyrir því að ákæra Williams
fyrir morðin. Til þess skorti nauð-
synleg sönnunargögn. Lögmaður
hans, Mary Welcome, fékk hann lát-
inn lausan en skömmu eftir að hann
fór úr lögreglustöðinni boðaði hann
til blaðamannafundar þar sem hann
gortaði af því hve létt sér hefði
reynst að vísa öllum ásökunum á
hendur sér á bug og í raun hefði
hann haft lögregluna að háði og
spotti.
Margir í fremstu röð þeirra sem
börðust fyrir auknum réttindum
svertingja tóku málstað WOliams og
undir þá skoðun að hann væri fórn-
arlamb kynþáttahatara. Hvítur
maður væri vafalaust sekur um
moröin en sakir kynþáttafordóma
væri athyglinni beint að Williams.
Hann væri vel gefinn, metorðagjarn
og framsækinn en slíkir menn úr
hópi svertingja væru einmitt þeir
sem hvítir kynþáttahatarar beindu
spjótmn sínum að.
Kynhverfur
Foreldrar Williams voru vel gefið
fólk og báðir kennarar. Hann var
einkabarn og hafði verið dekraður,
enda góðum gáfum gæddur. Ungur
að árum smíðaði hann allfullkom-
inn stjörnukíki. Þá kom hann sér
upp útvarpsstöð og hafði tekjur af
því að senda út auglýsingar. Jafn-
framt skrifaði hann spennandi
greinar í mánaðarrit og þá gjarnan
um eitt áhugamála sinna, afbrot.
Jafnframt hlustaði hann oft á fjar-
Wayne Williams.
skipti lögreglunnar og sjónvarps-
myndatökuvélina hafði hann alltaf
við höndina til að geta náð mynd-
um, gerðist eitthvað fréttnæmt.
Þrátt fyrir ásakanir um að kyn-
þáttahatur hefði beint augum lög-
reglunnar að Williams hélt hún
ótrauð áfram að fylgjast meö hon-
um. Brátt kom í ljós að hann sótti
oft krár þar sem hommar komu
saman og þá varð ljóst að áhugi
hans á ungum drengjum kynni að
vera kynferðisleg eðlis. Á þessu
fékkst svo staðfesting þegar farið
var að yfirheyra þá sem svarað
höfðu auglýsingum WiUiams. Sögðu
flestir að hann hefði reynt við þá.
Hringurinn þrengist
í lok júní 1981 bárust niðurstöður
nokkurra rannsókna frá tæknideUd
lögreglunnar. Þær vöktu mikla at-
hygli. Á síöustu tveimur líkum sem
fundist höfðu voru hár af þýskum
fjárhundi sem WiUiams átti. Þar að
auki höfðu fundist í hári þessara
fómarlamba og tíu annarra trefjar
úr græna flókateppinu í vinnustofu
WiUiams.
Er þessar staðreyndir voru lagðar
fyrir saksóknara lýsti hann yfir því
að nú væri komin ástæða tU að gefa
út morðákæru. En rannsóknimar
áttu enn eftir að þrengja að WiU-
iams. Vitni höfðu séð hann á
konsert með Nathaniel Cater tveim-
ur kvöldum áður en hann hvarf.
Höfðu þeir sést ganga burt að hon-
um loknum, hönd í hönd. Önnur
vitni höfðu séð hann með Jimnr
Ray Payne, sem fannst myrtur un
svipað leyti. Loks tókst að sýn,
fram á með óyggjandi hætti að radc
ir nokkurra ungmenna á upptökun
WiUiams væra raddir fómarlamb.
raðmorðingjans.
Fyrlr rétti
Wayne WUlams var ákærður fyi
ir að hafa myrt tuttugu og átta svör
börn og táninga en saksóknari G(
orgíu-ríkis, Lewis Slaton, ákvað a
sækja hann aðeins til saka fyri
morðin á Nathaniel Cater og Jimm
Ray Payne því þar komu afdráttai
lausustu sönnunargögnin við sög
og líkur því mestar á að sakfeUin
fengist á þann hátt.
Réttarhöldin hófust í janúar 198
og stóðu í tvo mánuði. Málið va
tæknilega flókið, gögn margvísle
og mörg vitni vora köUuð tU. Kvií
dómendur fylgdust náið með þ\
sem fram fór, sem og fjölmiðlar, þ\
málið vakti að sjálfsögðu afar mUd
athygli, í senn vegna þess hver hin
ákærði var og hve ógnvænlegur fei
U1 hans þótti. Þá sýndu málalok a
auðfengnasta skýringin, að sumr
mati, á því að grunur lögreglunna
beindist að WUliams, kynþáttahatu
hvítra manna í garð svartra, va
ekki á rökum reist.
Wayne WUliams fékk tvöfalda
lífstíðardóm.
Raðmorðunum linnti strax efti
handtöku hans í maí 1981.