Dagblaðið Vísir - DV - 21.11.1998, Síða 30

30
m
DV í heimsókn hjá Pátri Marteinssyni og Unni Valdimar
r
Eg er meðal
DV, Stokkhólmi:_________________
„Ég er bara einn af þessum með-
almönnum," segir Pétur Marteins-
son.
Nú, segi ég.
„Já, sumir eru fæddir snilling-
ar. Það eru menn eins og Mara-
dona og Pele. Þeir hafa þetta í fót-
unum. Svo erum við þessir hinir
sem verðum að vinna okkur upp
og berjast í því að gera okkur
sjálfa að betri knattspyrnumönn-
um. Ég hef þurft að byggja upp
sjálfstraustið og breyta hugsunar-
hætti mínum, breyta viðhorfi
mínu til lífsins til að ná hingað
sem ég er kominn nú.íí
Pétur Marteinsson er besti vam-
armaðurinn í sænska boltanum og
hann ætlar sér lengra. Hann hefur
á þremur árum unnið markvisst
að því að breyta sjálfum sér úr sár-
um, vonsviknum og leiðum Fram-
ara; annarrar deildar manni i ís-
lensku knattspymunni í að verða
eftirsóttur leikmaður í Þýskalandi,
Ítalíu, Hollandi, Englandi, Svíþjóð
- og Noregi.
Seldi sig fyrir milljónir
Það hefur tekið hann þrjú ár að
gera sjálfan sig að eftirsóttum,
dýrum knattspyrnumanni. Og nú
er hann með tugmilljóna króna
samning upp á vasann. Allt að 800
þúsund krónur á mánuði í laun og
þá er ótalið að hann gat selt sjálf-
an sig og stungið peningunum í
vasann. Hann átti sig sjálfur og
evrópsk knattspyrnulið stóðu í
biðröð í haust til að greiða honum
milljónir fyrir að koma og skrifa
undir samning. Hann samdi til
þriggja ára við Stabæk í Noregi.
„Það segir enginn við mig að
þetta sé hórerí. Ég sé hins vegar á
Intemetinu hvernig umræðan er.
Aö mínu mati em þetta mannrétt-
indi,“ segir Pétur. Það sem málið
snýst um er svokallaður Bosnan-
dómur frá mannréttindadómstóln-
um í Strasbourg. Þar var úrskurð-
að að knattspyrnumenn, sem ekki
hefðu fastan samning við eitthvert
félag, gætu selt sig sjálfir án þess
að króna kæmi í hlut félagsins.
Pétur var í þessari stöðu þar til á
dögunum að hann „seldi“ sig Sta-
bæk í Noregi.
Fyrir sunnan suðurbæ
Pétur hefur undanfarin þrjú ár
búið í Stokkhólmi og leikið með úr-
valsdeildarliðinu Hammarby í einu
af úthverfum borgarinnar. Hverfið
kalla heimamenn Söder om söder -
fyrir sunnan suðurbæinn - og
þama hefur lengi búið fólk sem
ekki hefur þótt í húsum hæft ann-
ars staðar. Og liðið hefur alltaf þótt
ævintýralegra en önnur lið í Sví-
þjóð. Stuðningsmennirnir hafa með
sér félag sem heitir: „Takíann á
hælinn".
„Það er dæmigert fyrir stemning-
una í liðinu. Menn hafa svona „tek-
ið hann á hælinn" í gegnum árin og
stundum átt glimrandi tímabil en
svo hefur allt farið í klúður þess á
milli. En stuðningsmennimir hafa
aldrei gefist upp og það koma fleiri
áhorfendur á leiki Hammarby en
nokkurs annars liðs í Svíþjóð," seg-
ir Pétur.
Pátur, Unnur og Offi
Hann býr sjálfur „söder om
söder" með konu sinni, Unni Valdi-
marsdóttur sálfræðingi, og kann vel
LAUGARDAGUR 21. NÓVEMBER 1998 JjV
við sig i hverfi bóhema og vafa-
samra náunga. Þau búa í blokk við
Rossinvegen og nota daginn eins og
annað fólk í úthverfi stórborgar.
Fara með lestinni niður í miðbæ
eða kaupa inn í verslanamiðstöð-
inni í hverfinu.
Nágranninn fær lánaða
tómatsósu og svo er örstutt út í skóg
til að viðra Offa. Það er stóreflis
hundur af boxerkyni og heitir Offi
af því aö amma Unnar átti hund
með þvi sama nafni. Unnur man að
amma hennar sagði henni frá þess-
um hundi en af einhverjum ástæð-
um hefur enginn annar í fjölskyld-
unni heyrt um kvikindið.
Rannsóknarstaða á
Karolinska
En nú er veran í Hammarby senn
á enda. Pétur fer til Noregs um
mánaðamótin nóvember-desember
en Unnur verður að fara á milli
Óslóar og Stokkhóms í hverri viku í
vetur. Fram og til baka allan vetur-
inn. Hún vinnur á Karolinska
sjúkrahúsinu í Stokkhólmi og ætlar
að ljúka doktorsprófi þaðan árið
2001 eða 2002. Hún vinnur að rann-
sóknum á lífi ekkna sem hafa misst
menn sína úr krabbameini.
Rannsóknarstaða viö Karolinska
í Stokkhólmi er ekki bara eitthvert
dútl sem hver sem er gengur inn i
hvenær sem er. Þetta er ein virtasta
stofnun innan læknisfræðinnar í
heimmum og fyrir Pétur og Unni
varð niðurstaðan sú að hún héldi
áfram í Stokkhólmi þótt hann færi
til Noregs. Og Pétur setti það upp að
Stabæk borgaði flug fyrir Unni einu
sinni í viku milli höfuðborganna.
Það var samþykkt umyrðalaust!
Eitt sumar á Ólafsfirði
„Ég valdi Stabæk einmitt vegna
þess að þá gætum við hist reglu-
lega í vetur. Ef ég hefði t.d. farið til
Ítalíu þá hefði það verið vonlaust
mál. Lífið er ekki bara fótbolti og
peningar," segir Pétur.
Þau sjá þó fram á að veturinn
verði erfiður því Unnur verður að
vera í það minnsta fjóra daga í
viku í Stokkhólmi. Á næsta ári get-
ur hún verið lausari við og unnið
úr rannsóknunum í Noregi. En
þessi niðurstaða þýðir að bæði
geta gert það sem þau hafa áhuga
á.
Pétur og Unnur kynntust á
Ólafsfirði þegar þau voru 18 ára
gömul og hann kom, Reykvíking-
urinn, í bæinn til að spila fótbolta
með Leiftri. Þjálfarinn var Mart-
einn Geirsson, faðir Péturs. Nú eru
liðin sjö ár frá fyrsta sumrinu á
Ólafsfirði og þau löngu gift. Unnur
á foreldra sína heima á Ólafsfirði
en sjálf hefur hún nú siðustu árin
bara komið þangað í fríum.
Enn ósáttur við Fram
Pétur var Framari og hefur verið
það frá sjö ára aldri. Þá tóku þeir
sig upp nokkrir guttar í Breiðholt-
inu, lærðu á strætisvagnakerfið og
fóru niður í bæ ákveðnir í að verða
Framarar. Nú er hann orðinn 25 ára
gamall og búinn að segja skilið við
Fram, ósáttur við liðið og það sem
gerðist þar.
Pétur er í sömu sporum og nokkr-
ar aðrar stjörnur í íslenska fótbolt-
anum. Ríkharður Daðason og Helgi
Sigurðsson voru líka í Fram og
hættu. Af hverju?
„Það var stjórnin sem klúðraði