Dagblaðið Vísir - DV - 19.01.1999, Blaðsíða 15

ÞRIÐJUDAGUR 19. JANÚAR 1999
Snjóbrettamolar
Si\jóbrettin eru ekki ný af nál-
inni eins og margir
kunna vafalaust að
halda. Þau eiga
sér rúmlega þrjá-
tíu ára sögu. Snjó-
brettin voru fimd-
in upp í Banda-
ríkjunum og eru
náskyld brimbrett-
unum. Upphaflega
voru snjóbrettin
vetraríþrótt þeirra
sem stunduðu
brimbretti enda
stillinn svipaður
hvort sem menn
kljúfa öldur eða
renna sér í púður-
snjó. Hjólabrettin
eru af sama meiði
og færni á þeim
þykir góð undir-
undir snjó-
orettin. í kringum
1970 komst snjó-
ættaframleiðslan
á skrið en
brettin voru
þung og klunnaleg miðað við það
sem þekkist í dag.
Auðveltað læra á snjóbretti
Snjóbrettin hafa náð gríðarlegri
útbreiðslu undanfarin ár og hljóta
sífellt meiri viðurkenningu í heimi
útiíþrótta. Þau verða til dæmis í
fyrsta skipti meðal keppnisgreina á
næstu ólympíuleikum.
Snjóbrettamenn virðast sam-
mála um meginástæða vinsælda
brettanna sé hversu auðvelt sé að
læra á þau. Á
fyrsta
degi
nái flestir að
halda jafnvægi
og siðan komi
framfarirnnr
mjög hratt
á eft-
Eftir þriggja daga æfmgu eru flest-
ir komnir með góðan stil og ráða
vel við brettið. Þá segja menn
meiösl hlutfallslega fátíðari en á
skíðum og þeir sem slasast á brett-
um eru yfirleitt að reyna mjög erf-
iða hluti.
Búnaðurinn valinn
Þegar velja á snjóbretti og fylgi-
búnað borgar sig að leita ráða hjá
fagmönnum. Það er að mörgu að
huga svo sem hæð og
þyngd viðkom-
andi. Þá er
hægt kaupa
bretti af ýms-
um gerðum
og skiptir
máli hvort
menn eru
byrjendur eða
lengra komn-
ir. Klassískur
snjó-
brettafatnað-
ur er viður
og þægileg-
ur og
má segja um
snjóbretta-
skóna sem eru
mjúkir og
þægilegir.
Skómir em til
þess fallnir
að snjó-
brettamenn
eiga auðveit
með að klifa
brekkurnar ef
lyftur eru til
dæmis lokaðar.
Þótt fólk fái sér
ekki snjó-
brettafatnað
fyrstu er nauðsynlegt að vera í bux-
um með góðri vatnsvöm þvi snert-
ingin við snjóinn er mun meiri en
á skíðum. Fyrir þá sem vilja prófa
er viða hægt að leigja bretti og er
meðaiverðið í kringum tvö þúsund
krónur fyrir daginn.
m d
ij Jr^J JJ
15
Skíöi og sleðar
heyra sögunni til
og snjóbrettin eru
komin í staöinn.
Snjóbrettin eru annaö
og meira en bara
iþrótt því í hugum
margra sem stunda þau
eru þau lífsstíll.

Aðalheiður Birgisdóttir snjóbrettakona:
Heiða sýndi blaðamanni og Ijósmyndara DV léttar snjó-
brettaæfingar á Arnarhóli. DV-mynd Pjetur
ýndi hlekkurinn er ein ör-
fárra verslana sem sérhæfa
sig í snjóbrettum. Blaöamað-
ur leit inn í verslunina á dögunum
og hitti fyrir Aðaiheiði „Heiðu“
Birgisdóttur sem þykir ein albesta
snjóbrettakona landsins. Heiða hef-
ur unnið ötullega að framgangi
iþróttarinnar auk þess að hvetja
stelpur óspart til að prófa snjóbrett-
in.
„Það eru enn of fáar stelpur sem
stunda snjóbretti
þótt það megi
greina hæga
aukningu. Stelpur
eru oftast nýj-
ungagjarnar en
það er eins og þær
séu líka spé-
hræddar og láti
þess vegna ekki
sjá sig uppi í
fjalli. Þetta er
til að vera
Auðvelt að læra á
bretti
Enn sem komið er er snjó-
brettaiðkunin þó bundin fólki í
kringum tvítugt. Það skýtur
kannski skökku við því snjó-
brettasérfræðingar segja miklu
auðveldara að læra á snjóbretti
en skíði. „Það er hárrétt og
byrjandi getur náð ágætistök-
um á brettinu á um það bil
þremur dögum sem er styttri
tími en það tekur fólk að ná
fæmi á skíðum. Það gefur lika
snjóbrettunum aukið gildi að
þetta er hópíþrótt og það má
segja að ungt fólk í dag upplifi
þetta sem sina eigin menningu.
Frelsið er ótakmarkað þegar
maður er á snjóbretti og hægt
að renna sér hvar sem er að
finna góða brekku,“ segir
Heiða að lokum.
-aþ
Heiða hefur unnið ötullega að
framgangi snjóbrettaíþróttar-
innar hér landi og hún vill sjá
fleiri stelpur bætast í hópinn á
næstu árum. DV-mynd Pjetur
náttúrlega algjör vitleysa í þeim því
stelpur hafa alveg jafna möguleika
og strákar til að verða góðar á snjó-
bretti," segir Heiða.
Þegar Heiða er spurð hvort snjó-
brettin séu ekki bara partur af tísk-
unni í dag segir hún: „Að einhverju
leyti er þetta tískutengt og snjó-
brettafotin í tísku. Ég er samt sann-
færð um að þótt fatnaðurinn eigi
eftir að breytast á næstu árum þá
séu brettin komin til að vera. Þau
eru engin tískubóla. í útlöndum er
snjóbrettaiðnaðurinn á góðri leið
með að verða stærri en skíðaiðnað-
urinn. Það hlýtur að segja sína
sögu,“ segir Aðalheiður.
Brettin komin
Erum ógn í augum skíðamanna
Snjóbrettahópurinn Halla Haröardóttir, Franz Gunnarsson, Arnar Orri
Bjarnason, Ólafur Thorarensen og Þórey Eva Einarsdóttir. DV-mynd Teitur
Jjf ið erum búin að vera saman á
snjóbretti að minnsta kosti
þijú ár. Snjóbrettin eru hópí-
þrótt öfugt við skíðamennskuna þar
sem menn eru oftast einir að renna
sér,“ segir Amar Orri Bjamason sem
ásamt félögum sínum, þeim Ólafi
Thorarensen, Franz Gunnarssyni,
Þóreyju Evu Einarsdóttur og Höllu
Harðardóttur er forfallinn snjóbretta-
áhugamaður.
Þegar blaðamaður hitti hópinn á
dögunum vora þau á leiðinni upp í
Bláflöll þótt veðrið væri frekar vont.
„Það er einn kosturinn við brettin að
það skiptir okkur engu hvort lyftum-
ar eru opnar eða ekki. Við löbbum
bara upp og þurfum ekki að fara hefð-
bundnar leiðir eins og skíðamennim-
ir. Það er miklu meiri fjölbreytni á
brettunum," segir Franz og félagar
hans taka undir með honum. Þau
segja ekki óalgengt að sjá brettalið í
Bláfjöllunum í brjáluðu veðri þegar
engum dytti í hug að fara á skíði.
Aðspurð um hvað sé svona
skemmtilegt við snjóbrettin stendur
ekki á svöram. „Félagsskapurinn
skiptir náttúrlega máli. Það er frá-
bært að vera með vinum sínum uppi
í flalli og renna sér í hóp,“ segir
Halla. „Svo er búnaðurinn miklu
þægilegri. Fötin og skórnir gera
kleift að stimda þetta næstum hvar
sem er. Það hefur lítið verið gert fyr-
ir okkur í Bláfjöllum og ekki laust
við að sumu skíðafólki sé hálfilla við
okkur. Við erum ógn í þeirra augum
og tökum frá þeim pláss í brekkun-
um. Snjóbrettin eru komin til að
vera og á góðum degi í fjöllunum
erum við mun fjölmennari en skíða-
mennirnir. Það segir sína sögu,"
segir Arnar Orri Bjarnason. -aþ