Dagblaðið Vísir - DV - 19.01.1999, Blaðsíða 16

CYAN MAGENTA
16
Jfc
WÞ .iff,

ÞRIÐJUDAGUR 19. JANUAR 1999
Hestamennskan
Hestamennska er mjög vaxandi tómstundagaman um allt land. Á Akureyri hefur
hestamönnum fjölgaö mjög á undanförnum árum og aðstaða þeirra hefur farió sí-
hatnandi.
Tvö hesthúsahverfi hafa risið rétt ofan bœjarins og þar er iðandi
líf alla daga. Á þessum árstíma hafa menn
tekið hross sín á hús og þá er mest að gera.
Flestir gefa tvisvar á dag og það þarf að hleypa hestunum út til
að hreyfa sig. Reynt er að hreyfa alla reiðhesta nokkrum sinnum í
viku og sumir eru að fást við tamningar. Tilveran lagði leið sína í
hesthúsahverfið Breiðholt um kvöldmatarleytið dag einn í siðustu
viku og þar var líf og fjör nánast í hverju húsi.

■ UL

•••••♦♦••••♦•♦••••
• ♦ • • • • • •
Meira en
tómstundagaman
segja Ólafur Svansson og Anna Catharina Gros
Pað má segja að við séum að
vasast í öllum hlutum hesta-
mennskunnar, í hestaferðum,
tamningum og keppni," segja
hjónin Ólafur Svansson og Anna
Catharina Gros sem eru með 10
hross á húsi á Akureyri í vetur. Þau
voru ásamt hjálparmönnum að
vinna við að taka hey inn í hlöðuna
í hesthúsinu þegar Tilveran hitti
þau og það var með naumindum að
þau gæfu sér tíma fyrir smáspjali.
Ólafur segist hafa stundað hesta-
mennsku alveg frá fimm ára aldri
en Anna Catharina sem er frá Sví-
þjóð frá 7 ára aldri í sínu heima-
landi. Hestamennskan hefur heltek-
ið þau en bæði stunda önnur störf.
Ólafur er húsasmiður en Anna Cat-
harina sjúkraþjálfari. „Við getum
ekki lifað af hestamennskunni einni
og sér en það hjálpar vissulega að
geta selt einn og einn hest,“ segja
þau. Þau eiga 14 mánaða gamlan
son og segja að sá stutti sé þegar far-
inn að prófa að fara á bak.
„Við höfum þetta þannig að pabbi
kemur hingað á morgnana og gefur
en svo komum við bæði eftir vinnu,
gefum, ríðum út og gerum annað
sem þarf að gera. Hjá okkur er
hestamennskan orðin miklu meira
en bara tómstundagaman, hún er
stærsti hlutinn í lífi okkar og við lif-
um fyrir hestamennskuna. Við
erum svo heppin að hafa bæði
áhuga á þessu, í okkar tilfelli hefðu
málin ekki getað gengið öðruvísi,“
segja þau hjónin. -gk
Olafur og Anna Catharina, stund
milli stríða í hlöðunni.
DV-mynd gk
Erum komin með „fullt hús
n
segja hjónin Ágúst Ásgrímsson og Hulda Sigurðardóttir
Innbæingamir Hulda Sigurðar-
dóttir og Ágúst Ásgrímsson eru
hjón og bæði forfailin í hesta-
mennskunni. Hulda hefur stundað
hestamennsku frá bamsaldri en
Ágúst segir að þótt hann hafi haft
áhuga á hrossum frá unglingsárum
hafi hann aldrei haft neina aðstöðu
til að stunda hestamennsku fyrr en
hann kynntist Huldu. „Strax eftir
að við kynntumst fóram við
vestur í Skagafjörð og í þeirri
ferð keypti ég minn fyrsta
hest,“ segir Ágúst.
„Hestamennskan heltekur
mann,“ segir Ágúst. „Þetta er
þó bara tómstundagaman hjá
mér en Hulda er i þessu af
fullum krafti og er að temja
fyrir aðra. Við gefum ekki upp
hvað við eigum mörg hross,
segðu bara að við séum með
„fullt hús“, segja þau, aðspurð
hver sé hrossaeign þeirra. Þau
segjast vera með 15-20 hross á
járnum á sumrin. Aðspurð
hvort þau stundi keppni með
sín hross segja þau það ekki
vera nema að þau hafi gert dá-
lítið af því að taka þátt í kapp-
reiðum og á því verði ömgglega
framhald.
Ágúst er vel þekktur á Akureyri
sem íþrótta- og sportmaður. Hann
hefur leikið knattspymu með KA, er
í dag leikmaður íslandsmeistaraliðs
Skautafélags Akureyrar í ís-
hokkí en hann er ekki
hvað síst þekktur sem
veiðimaður og gildir
þá einu hvort um er
að ræða silung, lax,
rjúpur eða gæsir. Þegar
Ágúst var spurður um
muninn á hesta-
reyndar fyrir hann: „Þegar hann
sinnir hinum áhuga-
málunum drepur
hann allt sem hann
aiveg sáttur við þetta
við af hógværð: „Þeir
þá, mótherjamir í
íshokkíinu."
svar og bætti
sleppa nú enn-
Gunnar og Vigfús með hinn
þekkta stóðhest Röðul á milli sín.
DV-mynd gk
Hressir
mann að
fliugast
ávið
hrossin
- segja Vigfús
Björnsson og
Gunnar Kr. Friðjónsson
Hulda og Agúst ásamt tveimur af
gæðingum sínum.
DV-mynd gk
¥ið erum búnir að vera sam-
an með h esta í húsi síðan í
vor og líkar bara ágætlega,"
segja þeir Gunnar Kr. Frið-
jónsson og Vigfus Bjömsson, en
þeir eru með „fulit hús“ hesta i
Breiðholtshverfinu á Akureyri.
Báðir hafa vasast í hestamennsku
frá bamsaidri, Gunnar lengst af í
Vopnaflrði þaðan sem hann er, en
Vigfús segist fyrst hafa flogist á við
„húnvetnska fanta" átta ára að
aldri og fram að fermingu. Þá hafi
komið hlé á hestamennskunni en
hann hafl aftur tekið upp þráðinn
fyrir 25 árum.
„Hestamennskan endurlífgar
okkur. Við fáum þetta beina sam-
band við náttúruna og það hressir
mann mikið á sál og líkama að
fljúgast á við hrossin," segir Vig-
fús. Þeir félagar tóku sín hross á
hús skömmu fyrir jól, en Gunnar
sem segja má að sé atvinnumaður
þegar hestar eru annarsvegar,
hafði verið við tamningar austur á
Vopnaflrði í haust og framan af
vetri.
„Við höfum það fyrirkomulag að
Gunnar gefur á morgnana, en ég
kem svo síðdegis. Oft eram við
líka báðir héma samtímis eins
og núna,“ segir Vigfús. Og
Gunnar bætir við: „Hrossin
era ekkert frábragðin okkur
mönnunum. Þau þurfa að
éta að minnsta kosti
tvisvar á dag. Menn
geta ekki farið
fram á það að
eiga góða hesta
ef þeir nenna
ekki að ala þá
sómasam-
lega.“
I
I