Dagblaðið Vísir - DV - 16.02.1999, Qupperneq 16

CYAN MAGENTA
16
ÞRIÐJUDAGUR 16. FEBRÚAR 1999
SÖNGVARAR
á besta aldri
Einsöngvaranám er afar krefjandi og
tekur oftast ekki undir fjórum árum
að Ijúka því. Ekki eru allir söngnemar
nýbúnir að slíta barnsskónum því í
söngskólunum er að finna fólk á öllum
aldri. Tilveran hitti á dögunum þrjá
söngvara sem allir eiga það sammerkt
i
»
)
5

Svanhildur tilbúin að taka lagið ásamt kennara sínum, Snæbjörgu Snæbjarnardóttur, sem sit-
ur við flygilinn. DV-mynd ÞÖK
að hafa verið komnir á miðjan aldur
þegar þeir hófu söngnámið.
Svanhildur Guðmundsdóttir messósópran:
Lét gamlan draum rætast
Tónlist hefur alltaf skipað ríkan sess í mínu
lífi. Þegar ég var ung langaði mig að læra
að syngja en ég ýtti því frá mér. Fyrir rúmum
fimmtán árum ákvað ég svo að drífa mig en þá
var ég heimavinnandi með litla dóttur mína.
Það var kjörið tækifæri og ég er fegin að ég lét
það ekki renna mér úr greipum," segir Svan-
hildur Guðmundsdóttir messósópran en hún
lauk einsöngsprófmu á aðeins sjö árum.
„Ég hef alltaf verið sísyngjandi og á mínu
æskuheimili var mikið hlustað á tónlist.
Mamma lék á harmóníumorgel þannig að það
má segja að ég hafí fengið tónlistina í arf með
móðurmjólkinni. Ég fór hins vegar ekki í söng-
námið til þess að slá í gegn. Ég var heldur ekki
viss I byrjun um að ég myndi nokkuð klára
þetta. Námið reyndist svo mjög skemmtilegt
þótt það væri erfiðara en ég hafði ímyndað
mér. Tónfræði og hljómfræði voru til dæmis
fog sem ég hafði aldrei lært. Svo lærði ég á pí-
anó í fyrsta skipti og lauk fjórum stigum þar.
Það hvarflaði stundum að mér að gefast upp
en þá var Snæbjörg Snæbjamardóttir, kennar-
inn minn, alltaf til staðar og hún stappaði í
mig stálinu," segir Svanhildur.
Einsöngstónleikana hélt Svanhildur fyrir
tíu árum. Eftir það var Svanhildur búsett um
skeið í Noregi þar sem hún söng með
gospelkór. Frá því í haust hefur hún að svo
sungið með Söngsveitinni Drangey. „Það er
óskaplega gaman í söngsveitinni og nauðsyn-
legt að halda röddinni við. Ég hef ekki hug á
framhaldsnámi en það er aldrei að vita nema
ég fari á námskeið í framtiðinni. Það er aldrei
of seint að byrja að læra og það á alls ekki að
spyrja fólk hversu gamalt það sé heldur miklu
frekar hvað það geti,“ segir Svanhildur Guð-
mundsdóttir. -aþ
Steinn Erlingsson barítonsöngvari:
Söngnámið opnaði mér nýjan heim
Það hafði alltaf blundað hjá mér löngun að læra
söng. Ég hef sungið frá því ég man eftir mér og
vissi alltaf að ég hefði ágæta rödd,“ segir Steinn
Erlingsson barítonsöngvari.
Það dróst að Steinn hæfi námið enda
stundaði hann sjóinn í tæp tuttugu ár.
Það var ekki fyrr en hann ákvað að
koma f land að hann sá fram á að geta
látið drauminn rætast. „Ég hafði verið
í Karlakór Keflavíkur og fleiri kórum
en þegar ég kom i land árið 1975 fór ég
fljótt að kanna möguleika á söng-
námi.“
Steinn settist á skólabekk hjá Snæ-
björgu Snæbjamardóttur í Tónlistar
skóla Garðabæjar og lét það ekki aftra
sér að keyra í Garðabæinn úr Keflavík til
þess að sækja tímana.
„Söngnámið breytti miklu fyrir mig. Ég
var algerlega ókunnugur menningunni
í kringum sönginn og hafði einung-
is sungið fyrir vini og kunn-
ingja á góðri stund. Ég var
dálítið eingangraður eins
og oft vill verða með sjó-
menn þannig að söng-
námið opnaði mér alger-
lega nýjan heim,“ segir
Steinn.
Eftir söngnámið hér
heima tók Steinn sig
upp ásamt fjölskyld-
unni og hélt til Tuc
son í Arizonaríki í
Bandarikjunum.
„Þetta var fýrst og
fremst tæknilegt
söngnám og
mikið unnið
með
ýmsa tækni. Mér fannst þetta afskaplega gott nám
og ég fór að fmna miklu betur hvers ég er megn-
ugur.“
Á tónleikum
Siðan þá hefúr Steinn verið afkastamik-
ill á söngsviðinu og hefur meðal ann-
ars gefið út geisladisk með nokkrum
af uppáhaldslögunum sínrnn. Um
áramótin kom Steinn fram á tón-
leikum í Njarðvík þar sem hann
söng með frænda sínum og einum
efhilegasta söngvara landsins, Dav-
íð Ólafssyni. „Það var stórkostlegt
að syngja með Davíð og tónleikam-
ir hefðu ekki getað tekist betrn-. Það
er vonandi að við frændur getum
einhvern tíma endurtekið þetta og
svo er aldrei að vita nema maður
gefi út annan disk,“ segir
barítonsöngvarinn
Steinn Er-
lingsson að
lokum.
-aþ
Barbara Stanzeit á aðeins áttunda söngstigið eftir:
Söngurinn góður fyrir sálina
timmtugsaldri og
er búinn að vera að
síðan.
DV-mynd Teitur
Mig hafði alltaf langað að læra söng
og þegar ég frétti að Sieglinde Kah-
mann væri byrjuð að kenna í tónlistar-
skólanum í Garðabæ ákvað ég að skella
mér. Þar með gat ég slegið tvær flugur í
einu höggi; lært að syngja og talað
þýsku við hana Sieglinde vinkonu
mína,“ segir Barbara Stanzeit sem hóf
söngnám þegar börnin hennar sex voru
flogin úr hreiðrinu.
Söngurinn hefur fýlgt Barböru alla
tíð og hún byrjaði að syngja í barnakór
á æskuárunum
í Þýskalandi.
„Skömmu eft-
ir að ég fluttist
hingað byrjaði
ég í Al-
þýðukórn-
um sem
dr. Hall-
g r í m u r
Helgason
stjórnaði.
Það var óskap-
lega skemmtilegt
tímabil og ekki spillti fyrir að ég kynnt-
ist manninum mínum í kómum."
Barbara segist mæla með því við alla
sem hafa gaman af söng að bregða sér í
nám. „Það breytir heilmiklu og þótt
maður hafi sungið alla tíð þá er svo
gaman að gera hlutina markvisst. Það
er undirleikari til staðar og maður
vinnur eftir ákveðnu prógrammi. Svo
er náttúrlega gott fyrir alla söngvara að
læra öndun og aðra tækni,“ segir Bar-
bara.
Fráhvarfseinkenni
Tónstigin sem Barbara hefur lokið
eru sjö og aðeins það síðasta eftir. Hún
þurfti að taka sér hlé frá vinnu í vetur
vegna mikilla anna í vinnunni en hún
starfar sem veirufræðingur á rannsókn-
arstofu Landspítalans í veirufræði. „Ég
ætla að klára áttunda stigið, það er bara
spuming hvenær. Ég hef verið í fríi í
vetur og er þess vegna komin með hálf-
gerð fráhvarfseinkenni. Söngurinn er
svo góður fyrir sálina og ég losna við
alla óþægilega spennu og verð alveg
stálslegin eftir góðan söngtima," segir
Barbara Stanzeit, sópransöngkona og
veirufræðingur.
-aþ