Dagblaðið Vísir - DV - 22.02.1999, Blaðsíða 15

MÁNUDAGUR 22. FEBRÚAR 1999
15
Umferðarofbeldi
Fjölmiðlar hafa
undanfarið velt sér
upp úr þeim aga-
vandamálum sem við
er að etja í grunnskól-
um. Ég get ekki sagt
að þessi vandi komi
mér óskaplega á óvart
því ég á samskipti við
foreldra þessara
barna á götum borg-
arinnar daglega.
Krakkarnir nota
hvellhettur en foreldr-
amir bíla og er mun-
urinn þar með upptal-
inn. Hafi fjölmiðlar
áhuga á agavandamál-
um þá er hér af nógu
að taka.
Kjallarinn
Asta
Svavarsdóttir
bókmenntafræðingur
Utrás á götum
borgarinnar
Það er eins og fólk fái útrás fyr-
ir allt sem er að i lifi þess á götum
borgarinnar. Og miðað við keyrsl-
una þá er alveg óskaplega mikið
að. Mikið hlýtur sá einstaklingur
að eiga bágt ef það að
svína á samborgur-
unum, keyra hraðar
en þeir eða halda
þeim fyrir aftan sig
er svo mikið „kikk“
að hann er reiðubú-
inn að fórna lífi sínu
og annarra fyrir það.
Þetta endurspeglar
gríðarlega reiði og
óánægju sem fólk
hefur ekki stjóm á
eða nennir ekki að
eiga við. Nema auð-
vitað að þetta sé bara
hrein og klár
heimska. Ef ungling-
ar búa við þetta á
heimilum landsins
þá er ekki að sökum
að spyrja.
Blekkingin bítur í rassinn
Ómar Ragnarsson fjallaði eitt
sinn um fyrirbærið umferðarof-
beldi í fréttum. Því miður er of-
beldi útjaskað orð en þessi hegðun
er ofbeldi i orðsins fyllstu því
þetta getur endað með líkamstjóni
og/eða dauða. íslendingar eru
þekktir fyrir agaleysi. Allir sem
hafa farið til útlanda vita hvaða
orð af okkur fer. Yfirleitt hefur
okkur fundist þetta óskaplega
fyndið og merki þess hvað við
emm frjálslynd.
„Hins vegar værí það bráðsnjallt
ef við værum látin taka prófíð
upp á nýtt á tíu ára fresti. Þeim
peningum væri vel varið. Sérstak-
lega ef fallhlutfallið yrði svolítið
hátt.u
Allar siðmenntaðar þjóðir vita
að við erum bara nýaflúsaðir
sveitamenn en það er gott að lifa í
blekkingunni. En blessuð blekk-
ingin bítur mann í rassinn þegar
fólk sest inn í eins til tveggja
tonna drápstæki og hefur enga
„Það er eins og fólk fái útrás fyrir allt sem er að í lífi þess á götum borgarinnar. Og miðað við keyrsluna er al-
veg óskaplega mikið að,“ segir Ásta m.a. í greininni.
stjórn á sjálfu sér eða tilfmningum
sínum því þá er voðinn vís. Og
umferðin hefur aldeilis tekið toll-
inn sinn.
Burtséð frá öllum sálarflækjum
og ofvirkum löngutöngum þá eru
óskaplega margir á ferð sem virð-
ast ekki kunna að keyra. Fyrir
nokkrum árum var tekin sú und-
------------, arlega ákvörðun
að láta ökuskír-
teinin gilda þar til
fólk yrði sjötugt. í
sjálfu sér má
segja að endurnýj-
un skírteina hafi
ekkert annað upp
á sig en útgjöld
fyrir viðkomandi.
Hins vegar væri
það bráðsnjallt ef
við værum látin taka prófið upp á
nýtt á tíu ára fresti. Þeim pening-
um væri vel varið. Sérstaklega ef
fallhlutfallið yrði svolítið hátt.
Fólk eldist
Það kemur nefnilega fyrir á
bestu bæjum að fólk eldist. Snerp-
an glatast sem og ýmislegt fleira.
Samt sem áður heldur fólk öku-
réttindum von úr viti þótt það sé
gjörsamlega óhæft til aksturs. Svo
eru margir sem „gleyma" umferð-
arreglunum fyrir utan nú það að
þær eru endurnýjaðar annað slag-
ið. Borgin breytist líka í áranna
rás. Hringtorgum hefur fjölgað
gríðarlega og eru margir sem
svitna við tilhugsunina eina. Enda
virðist það að aka í hring alveg
óstjómlega erfltt. Það er múgur og
margmenni sem getur það ekki. -
Og fyrst ég er byrjuð; eru öll
stefnuljós landsins biluð?
Það hefur verið fljúgandi hálka
á götunum nú undanfarið og fullt
af fólki á ferð sem er að farast úr
hræðslu. Auðvitað er það aðdáun-
arvert að það skuli ekki láta ótt-
ann stjórna lífi sínu en hann
stjórnar ökutækinu. Aðdáun er
mér ekki efst í huga þegar þetta
fólk „sikk-sakkar“ á fimmtán
km/klst. fyrir framan mig.
Ég ætla ekki að telja upp öll þau
ósköp sem má sjá hér á götum.
Hins vegar mæli ég eindregið með
strætó. Og reynum nú að dreifa já-
kvæðum straumum. Kannski
koma þeir til baka.
Ásta Svavarsdóttir
Margrét þegir
í dag er hálft ár liðið frá því að
Úlfar Þormóðsson rithöfundur rit-
aði grein í Morgunblaðið og
spurði Margréti Frímannsdóttur
nokkurra spurninga um fjármál
Alþýðubandalagsins. - Tilefnið
var, að Margrét hafði sent flokks-
mönnum bréf þar sem hún bað þá
um að senda þegar í stað það fé
sem þeir gætu verið án, þar sem
fjárhagsstaða flokksins væri í
raun mun verri en áður hafði ver-
ið talið. Sagði Margrét, að á lands-
fundi Alþýðubandalagsins árið
1995 hefði því verið haldið fram að
skuldir flokksins væru 33-35 millj-
ónir króna. Hins vegar hefði kom-
ið i ljós við endurskoðun bók-
haldsins að þær höfðu verið 52
milljónir!
Vegna þessa spurði Úlfar meðal
annars hver hefði gefið hinar
röngu upplýsingar, hvort bókhald-
ið hefði verið falsað og þá hver
hefði falsað það, hver hefði stofnað
til þessara skulda, hver hefði stýrt
peningamálum flokksins og undir
eftirliti hverra.
Flokkssjóöur til einkaafnota?
Þá spurði Úlfar, sem vel að
merkja hefur starfað um áratuga-
skeið innan Alþýðubandalagsins
og ekki síst að fjármálum þess,
hvort rétt væri
að forveri Mar-
grétar á for-
mannsstóli, Ólaf-
ur Ragnar
Grímsson að
nafni, hefði
ásamt fram-
kvæmdastjóra
flokksins haft
nánast óheftan
aðgang að sjóð-
um hréyfmgar-
innar til einka-
nota í gegnum krítarkort eða á
einhvern annan hátt, „hvort þeir
félagar hefðu fundið upp á þessu
bragði til búdrýginda hjá sér með
vitund framkvæmdastjórnar
flokksins" og hvort hlunnindi
þessi hefðu verið gefin upp til
skatts.
Þá spurði Úlfar hvort
einn af framkvæmda-
stjórum flokksins og nú
einn af oddvitum sam-
einingarferilsins „hefði
notað ávísanahefti
flokksins eins og sitt eig-
ið og bókhaldarar hreyf-
ingarinnar setið löngum
stundum við að flokka
nótur af veitingahúsum
borgarinnar frá rekstrar-
nótum flokksins".
Engin svör!
Hér voru á ferð alvar-
legar ásakanir og bjugg-
ust margir við því að
Margrét myndi svara
eins og fljótt og hún
gæti. En Margrét svaraði
Úlfari ekki orði. Þegar
hún hafði þagað í þrjár vikur skrif-
aði annar Alþýðubandalagsmaður,
Jón Torfason íslenskufræðingur,
opið bréf til hennar í Morgunblað-
ið þar sem hann ítrekaði spurning-
ar Úlfars. Enn þagði Margrét.
Úlfar sjálfur skrifaði henni ann-
að bréf tíu dögum síðar þar sem
hann ítrekaði spurningar sinar og
bætti fleirum við. Og enn þagði
Margrét Frímannsdóttir. Og enn
þremur vikum síðar, tveimur mán-
uðum eftir upphafsgrein Úlfars,
skrifaði Jón Torfa-
son Margréti aftur
og beiddist svara.
Og Margrét, sem
jafnan lætur í veðri
vaka að bókhald
Alþýðubandalags-
ins sé „opið og
gegnsætt", þagði
enn.
Og fjölmiðlar
þegja líka
En það er ekki
bara Margrét sem
lætur eins og hún
lesi ekki blöðin.
Fjölmiðlamenn
gera það sama.
Menn geta velt fyr-
ir sér hvort þeir
þegðu ef svona
ásakanir beindust til dæmis að for-
ystumönnum Sjálfstæðisflokksins.
Hverjar sem ástæður eru fyrir
vandlegri þögn Qölmiðlamanna
legg ég til að þeir geri nú annað
tveggja: Gangi eftir því að formað-
ur Alþýðubandalagsins svari þeim
spurningum sem fyrir hana voru
lagðar - eða láti af þeim söng sin-
um að þeir bregði skarpri egg sinni
á meinsemdir samfélagsins og
„hlífi engum“.
Haraldur Johannessen
„En það er ekki bara Margrét sem
lætur eins oghún lesi ekki blöðin.
Fjölmiðlamenn gera það sama.
Menn geta velt fyrir sér hvort þeir
þegðu efsvona ásakanir beindust
til dæmis að forystumönnum
Sjálfstæðisflokksins. “
Kjallarinn
Haraldur
Johannessen
háskólanemi
Með og
á móti
Er rétt aó senda hvert fley
á haf út 1. maí og veiða í
soðið utan kvóta?
Björg í bú
„Þetta er mjög einfalt mál
vegna þes að samkvæmt lögum
er heimilt að fiska sér og fjöl-
skyldu sinni til matar á þessu
tímabili. Við viljum bara undir-
strika mikil-
vægi þessa
réttar og þess
að hann sé virt-
ur. Það hefur
verið þannig
frá upphafi
byggðar að
menn hafa get-
að sótt sér
björg í bú Og Greipsson, banka-
við sem búum utibustjori a Rat-
við sjávarsíð- eyri-
una viljum
nýta þenna frumbyggjarétt okk-
ar. Auðvitað erum við líka að
undirstrika á hverju fólk á lands-
byggðinni lifir og hefur lifað frá
örófi alda. Það er mikilvægt að
stjórnmálamenn gleymi ekki
þeim rétti okkar sem hefur verið
viðurkenndur í aldir.
Með þessu vonumst við tO að
skapa stemningu í þjóðfélaginu
sem verði nógu sterk og áberandi
til þess aö stjórnmálamenn taki
mark á henni. Nú fer kosninga-
baráttan vepia alþingiskosning-
anan brátt af stað svo um munar
og það er mikilvægt að hún verði
ekki háð án þess að stjórnmála-
menn geri sér grein fyrir mikil-
vægi fisksins fyrir landsbyggðina.
Þó vil ég sérstaklega taka
fram að með þesu erum við ekki
að styðja ólöglegar, kvótalausar
veiðar heldur gerum við þetta
allt innan ramma laganna."
Broslegir
hvltflibbar
„Mér finnst þessi hugmynd al-
veg út í hött því að í landinu er
ákveðin stjórnun á fiskveiðum
og eftir henni verðum við að
fara. Sjávarútvegsumræðan í
landinu er far-
in að taka á sig
skelfilega
mynd því það
er eins og
menn haldi að
það sé einhver
lausn að búa
alltaf til fleiri
vandamál. Það
endar í tómri
vitleysu. Við
verðum að
hafa ákveðna stýringu og sætta
okkur við það, ekki síst með til-
liti til þess að við eigum allt okk-
ar undir sjávarfangi. Réttara
væri af mönnum að tala urn
ákveðnar hvalategundir sem eru
að rífa milljónir tonna af fiski úr
vistkerfinu ár eftir ár.
Hins vegar finnst mér dálítið
broslegt að þeir sem hvetja til
þess að senda allar fleytur á haf
út til veiða 1. maí eru aðallega
einhverjir lögfræðingar og hvít-
flibbar. Það sýnir okkur bara
hversu brosleg þessi umræða er
orðin. Inn í umræðuna vantar
hvað eigi að taka við. Mörgum
finnst þetta vont kerfi en þá
verðum við að fá að vita hvað
eigi að koma i staðinn. Ef við
ætlum að setja lepp fyrir bæði
augun og veiða óheft - á hverju
ætlar þjóðin þá að lifa í framtíð-
inni?“ -EIR
Kjallarahöfundar
Athygli kjallarahöfunda er
vakin á því að ekki er tekið við
greinum í blaðið nema þær ber-
ist á stafrænu formi, þ.e. á tölvu-
diski eða á Netinu.
Netfang ritstjórnar er:
dvritst@ff.is
Sverrír Leósson,
útgeröarmaður á
Akureyri.