Dagblaðið Vísir - DV - 20.03.1999, Qupperneq 16

LAUGARDAGUR 20. MARS 1999 DV
/ versluninni Gullsporti í
Brautarholtinu tekur á
móti mér Ijóshœró stúlka,
Hilde B. Hundstuen aö
nafni. Hún segist eiga þrjú
mótorhjól, tvœr kisur,
páfagauk og kœrasta. Hún
er eigandi verslunarinnar
og haldin ólœknandi mót-
orhjóladellu.
Hilde kom til íslands frá Noregi
árið 1992, þá tvítug að aldri. Hún
hefur alla tíð haft áhuga á mótor-
hjólum, en í Noregi varð hún að
láta sér lynda að vera aftan á fák-
um bróður síns og frænda. Hilde
þekkti engan á íslandi þegar hún
ákvað að koma hingað en segir að
það hafi verið vinsælt í hennar
vinahópi heima í Noregi að gera
eitthvað öðruvísi en allir aðrir.
Sumir fóru til Bandaríkjanna,
Bretlands, Frakklands og Þýska-
lands en hún sá auglýsingu um að
það vantaði au-pair til íslands og
ákvað að slá til.
„Ég var hér í nokkra mánuði
við að passa börn en fór svo heim
til Noregs. Ég hafði þó eignast
marga góða vini sem vildu endi-
lega fá mig aftur til íslands og létu
sig ekki muna um að útvega mér
vinnu og húsnæði. Þegar ég hafði
svo verið hér nokkurn tíma byrj-
aði ég með strák,“ segir Hilde. Þar
með voru öriög hennar ráðin.
Enginn vildi stelpu í
viúgerðarstarf
„Ég vann á ýmsum stöðum, svo
sem í Kjötmarki, í matvöruversl-
un í Hafnarfirði og í fiskvinnslu
úti á Granda. í tómstundum var ég
alltaf að dunda mér í Hjólheimum
við þetta helsta áhugamál mitt og
fór síðan að vinna hér í Gullsporti.
Ég eignaðist þó ekki verslunina
fyrr en nú í janúar.“
Það er nóg að gera en Hilde er
ein í versluninni. Hún segist þó fá
mikla aðstoð frá öllum sinum vin-
um, þeir skiptist á að koma og
vera henni innan handar við af-
greiðslustörf. í sumar verður hún
þó að ráða starfsmann því salan
nær hámarki á sumrin.
Fólk kemur með hjólin sín og
Hilde gerir sitt besta til þess að
selja þau. Einnig verslar hún með
leðurgalla og ýmsa fylgihluti
sportsins. Á verkstæðinu er hún
síðan að undirbúa hjólin fyrir
sumarið en getur þó bara verið
þar eftir klukkan sjö á kvöldin
þegar hún hefur lokað verslim-
inni. Hilde segir að hún hafi lært
með tímanum að gera við. Auk
þess stundaði hún nám í hjólavið-
gerðum í heilt ár í Noregi.
„Ég sótti um á átján stöðum úti
en þar voru fordómarnir gríðar-
legir,“ segir Hilde. „Mér var sagt
að þeir vildu gjarnan ráða mig en
Hilde B. Hundstuen er eígandi verslunarinnar Gullsport og haldin ólæknandi mótorhjóladellu,
DV-myndir Hilmar Þór
Mótorhjólin númer
eitt, tvö og þrjú
ekki væri hægt að bjóða kúnnun-
um upp á að stelpa væri að gera
við hjólin þeirra."
Á dagatal með berum
strákum
Hún gafst að lokum upp á því að
sækja um störf í Noregi og kom til
íslands þar sem engum þykir und-
arlegt að hún sé að selja og gera við
mótorhjól. Hilde fer líka aUra sinna
ferða á hjóli en hefur aldrei átt bíl.
Hún viðurkennir að það sé stór-
hættulegt að vera á mótorhjóli í
glæpsamlegri umferð höfuðborgar-
svæðisins en segist klæða sig og
aka samkvæmt þeim hættum.
Mótorhjólablöð liggja frammi í
versluninni. Framan á þeim öllum
eru fáklæddar eða óklæddar, itur-
vaxnar stúlkur sem halla sér
nautnalega fram á vélfáka. Fer
þetta ekkert í taugamar á Hilde?
„Jú, þess vegna fékk ég mér
svona,“ segir hún hlæjandi og dreg-
ur fram dagatal með fallegum hjól-
um og stæltum, olíubornum strák-
um. Líka fáklæddum.
En eru margar stelpur sem hafa
áhuga á mótorhjólum?
„Það er harður kjarni, segir
Hilde. „Margar koma og fara en við
erum fimm sem höfum verið í
þessu í mörg ár. Hjá mér eru mót-
orhjólin áhugamál númer eitt, tvö
og þrjú.“
-þhs
„Mér var sagt að þeir vildu
gjarnan ráða mig, en ekki
væri hægt að bjóða kúnnun-
um upp á að stelpa væri að