Dagblaðið Vísir - DV - 10.04.1999, Blaðsíða 22

LAUGARDAGUR 10. APRÍL 1999 1TIV

Fleury-Merogis fangelsið i París
er ekki lengur dvalarstaður kon-
unnar sem gekk undir nafninu
„góða álíkonan“. Hin sjötíu og fjög-
urra ára gamla Eisabeth Cons-Bout-
boul fékk frelsið fyrir góða hegðun
tíu árum áður en refsitíminn átti að
renna út. Hún þótti góður huggari,
sálusorgari og ráðgjafi samfanga
sinna og reyndar sumra fangavarð-
anna líka. Hún hlustaði á þá er þeir
lýstu vandamálum sínum og gaf
þeim góð ráð. Fangelsisstjórninni
fannst Elisabeth hafa svo góð áhrif
á fangana að hún var sérstaklega
beðin um að sinna þeim sem erfið-
astir voru taldir. Henni tókst ráð-
gjöfin vel og lærði meðal annars
spænsku til að geta sinnt nokkrum
kólumbískum föngum.
En hvers vegna sat Elisabeth
Cons-Boutboul í fangelsi í París? Jú,
hún var dæmd til fimmtán ára
fangavistar fyrir að hafa lagt á ráð-
in um morð tengdasonar sins. Sjálf
neitaði hún því hins vegar að hafa á
nokkum hátt komið að morðinu.
Lögmaður kvænist
knapa
Tengdasonurinn, Jacques Perrot,
var kunnur lögmaður og kominn af
vel efnuðu fólki í París. Hann þótti
myndarlegur og franska þotuliðið
tók honum opnum örmum. Hann
hafði verið skólabróðir Laurents
Fabius, sem er nú forseti franska
þjóðþingsins.
Lögmannsstörf Perrots voru þó
ekki það eina sem hann fékk orð á
sig fyrir. Hann haföi áhuga á veð-
reiðum, hraðskreiðum bílum og fal-
legum konum. Við veðhlaupabraut-
ina kynntist hann frægasta
kvenknapa í Frakklandi, Darie,
dóttur Elisabeth Cons-Boutboul.
Darie varð fyrsta konan til að sigra
í árlegu veðhlaupi í Boulogne í Par-
ís. Hún var ýmist á veðhlaupabraut-
um höfuðborgarinnar eða
Deauville. Á kvöldin sást hún gjam-
an í næturklúbbum.
Þau Jacques og Darie gengu í
hjónaband í apríl 1982 og hálfu ári
síðar eignuðust þau son. Hvomgt
þeirra hafði nægan tíma til að sinna
honum nægilega vel og það kom því
í hlut móður Darie að sjá um hann
að miklu leyti, þó stundum væri
drengurinn hjá bamfóstru.
Vandræðin byrja
Með tímanum fór þaö að ergja Per-
rot að kona hans var frægari en hann.
Vikublöðin fóm að nefna hann
„Herra Darie Cons-Boutboul“. Darie
kom að staðaldri fram í sjónvarpi og
var þar að auki dálkahöfúndur hjá
stærsta veðhlaupatímariti í Frakk-
landi, Tierce Magazine. Þá þekkti hún
vel ný-gaullistann Jacques Chirac, þá-
verandi borgarstjóra í París, en hann
er nú forseti Frakklands. Chirac skip-
aði hana í íþróttanefnd flokks síns.
Tengsl Darie við Chirac urðu Per-
rot fjötur um fót í viðleitni hans til að
hasla sér völl í stjómmálum á vegum
sósíalista. Hann bjóst við því að verða
tilnefhdur dómsmálaráðherra, en
Laurent Fabius var þá nýorðinn for-
sætisráðherra og hafði látið að því
liggja að hann myndi biðja Perrot að
taka við ráðherraembættinu. Það
varð Perrot hins vegar ekki til fram-
dráttar að í matarboðum hjá Fabius
hafði Darie óspart í frammi gagnrýni
á stefhu stjómar Fabius og þótti oft at-
gangshörð.
Bað um skilnað
Þar kom að Perrot taldi sig ekki
geta tekið konu sína með í boð hjá for-
sætisráðherranum og fór að sækja
þau einn síns liðs. Samtimis varð
þeim er til hjónanna þekktu ljóst að
sambúð þeirra var orðin erfið.
Dag einn fór Perrot fram á skilnað
og fór að heiman. Hann fluttist til for-
eldra sinna, þar sem hann hugðist
Morðið á tröppunum
Það varð því ekkert úr því að Per-
rot beitti tengdamóður sína þeim
þvingunum sem talið er að hann hafi
haft í huga svo dóttir hennar fengist
til að ganga frá skilnaðinum á að-
gengilegri hátt.
Þetta kvöld ákvað Perrot að snæða
með vini sínum á veitingahúsi.
Hann gekk út um útidymar á heim-
ili sínu klukkan hálfníu en komst
aldrei niður tröppumar. Þegar hann
lokaði dyrunum á eftir sér var hann
skotinn þremur skotum. Byssurann-
sóknadeild lögreglunnar gat síðar
skýrt frá því að kúlurnar hefðu kom-
ið úr byssu með hlaupvíddinni .22 og
hefði hann verið skotinn af stuttu
færi.
Fyrsta kenning lögreglunnar var á
þá leið að afbrýðisamur eiginmaður
hefði skotið hann. Næst kom upp sú
kenning að hann hefði staðið í
vafasömum viðskiptiun. Var ástæð-
an sú að hann hafði sagt vini sínum
að innan tíðar myndi
hann hagnast vel á
máli sem hann gæti þó
ekki rætt.
Löng rannsókn
Næstu þrjú árin gekk hvorki né
rak í rannsókn málsins. Að vísu
beindist grunur að Elisabeth Cons-
Boutboul. Lögreglan hleraði sima
hennar um tima og tók hana
nokkrum sinnum til yfirheyrslu, en
inni í Le Havre. Það var af Bruno
Dessac. Hann hafði verið skotinn í
hnakkann, en það benti til að glæpa-
samtök hefðu tekið hann af lífl.
Rannsókn þessa máls beindi á ný at-
hyglinni að Elisabeth. Hún hafði um
tíma fengið að nota síma í verslun
sem hún kom reglulega í, en hafði
gert það undir fölsku nafhi, Margar-
et Sanson. Maðurinn sem hún ræddi
við í símann kallaði sig Robert, en
nú kom fram að það hafði verið
Dessac. Var ljóst að maðurinn hafði
sprn-t Elisabeth hvenær hann fengi
„peningana vegna tjónsins sem hann
hefði orðið fyrir vegna vatnslekans".
27. september 1989 gaf sig fram
leigubílstjóri, Isauro Figurier, en
hann ók Elisabeth oft. Hann sagði
hana hafa beðið sig að finna leigu-
morðingja því hún þyrfti að láta
ráða’ tengdason sinn af dögum.
Kvaðst Figurier hafa mælt með
Dessac.
Gnmur vaknaði fljótlega um að
Figurier hefði verið mútað svo koma
mætti sök á Elisabeth. Því til stuðn-
ings var vísað til ummæla kærustu
Figuriers, sem sagði hann hafa farið
á bókasafn ekki löngu áður en hann
gaf sig fram, en þar hefði hann lesið
sér til um morðið á Jacques Perrot.
Elisabeth Cons-Boutboul var
handtekin og leidd fyrir rétt. Þar
þótti meira mark takandi á orðum
Figuriers en þeirra sem töldu að
honum hefði verið mútað. Mark var
einnig tekið á tveimur lögregluþjón-
um sem komu fyrir réttinn og sögðu
að uppljóstrarar lögreglunnar, menn
sem af vissum ástæðum yrðu ekki
nafhgreindir, hefðu sagt að Elisabeth
hefði borgað Dessac fyrir að skjóta
tengdason sinh.
Segist leita morðingjans
1994 var Elisabeth Cons-Boutboul
dæmd til flmmtán ára fangelsisvist-
ar, eftir að um hundrað vitni höfðu
verið leidd fyrir réttinn, þar á meðal
Laurent Fabius, fyrrverandi forsæt-
isráðherra.
Fimm árum síðar var Elisabeth
látin laus, eins og áður segir. Hún er
orðin sjóndöpur og hjartveik og býr
hjá dóttur sini, Darie, í Marne-daln-
um. Dóttir hennar er gift á ný, en
maður hennar er knapi.
Elisabeth segist ákveðin í því að
gera sitt til að flnna
morðingja Jacques Perrot. En hún
getur ekki leitað til Figuriers leigu-
bílstjóra því hann er horfinn af sjón-
arsviðinu.
“Ég hafði ekkert með morðið að
gera,“ segir Elisabeth Cons-Bout-
boul. „Ég er fórnarlamb samsæris-
manna.“
Mönnum sýnist því sitt hverjum
um hvort morðið á Jaques Perrot,
manninum sem srnnir töldu verða
dómsmálaráðherra í stjórn Laurents
Fabius, hefur verð upplýst eða ekki.
búa um sinn, eða þar til hann hefði
fundið sér hentuga íbúð. Darie gerði
manni sínum ljóst að eftir skilnaðinn
myndi hún krefjast hás meðlags með
syni þeirra. Jafnframt sagðist hún
myndu sjá til þess að ekkert samband
yrði framvegis milli fóður og sonar.
Þetta féll Perrot illa. Hann vildi ganga
frá skilnaðnum á annan hátt og til
þess að reyna að fá því framgengt
ákvað hann að snúa sér til tengda-
móður sinnar, Elisabeth. Honum var
ljóst að hún var mjög hrifin af dóttur-
syni sínum. En Perrot
vissi líka að Elisabeth
var ekki talin öll þar
sem hún var séð. Hún
var sögð hafa staðið i
ýmsu vafasömu og er talið að Perrot
hafi ætlaö að hagnýta sér það.
Máltíðin sem var ekki
snædd
Þann 27. desember 1985 ætlaði Per-
rot að borða með tengamóður sinni.
Hann þóttist viss um að ýmsar af
þeim sögum sem um hana gengju
ættu við rök að styðjast. Reyndar var
hann sannfærður um, eða vissi, að
hún væri stórlygari. -------------
Hún sagðist hafa próf
frá Harvard-háskóla í
Bandaríkjunum og reka
lögmannsstofu í Genf í
Sviss. Perrot vissi að
hún hafði gegnt lögmannsstörfum,
en hafði misst réttindin. Þá sagðist
hún vera komin af aðalsmönnum.
En faðir hennar hafði ekki verið að-
alsmaður, heldur bókhaldari á lög-
mannsstofu í París. Þá sagðist hún
líka vera ekkja og hefði maður henn-
ar farist í flugslysi. 1 raun var hann
á lífi og hafði það ágætt.
Þaö sem Perrot er talinn hafa vit-
að að myndi koma Elisabeth verst
voru ásakanir um að hún hefði haft
stórfé, jafhvirði um eitt hundrað og
tuttugu milljóna króna, af samtökun-
um „Trúboð erlendis", en þeim
tengdist hún. Voru sögumar um að-
ferð hennar við það á þá leið að hún
hefði sent samtökunum reikninga
fyrir lögfræðilega aðstoð við mála-
ferli sem aldrei hefðu farið fram.
Peningana var hún sögð hafa notað
til að kaupa veðhlaupahesta handa
dóttur sinni og leigja handa henni
íbúöir í París og Deauville.
Þau Jacques Perrot og Elisabeth
Cons-Boutboul snæddu ekki saman
umræddan dag, þvi hún hringdi og
aflýsti fundi þeirra.
ekkert kom fram sem nægði til þess
aö hún yrði lögsótt.
Þann 5. maí 1988 fannst lík í höfn-

|