Dagblaðið Vísir - DV - 30.04.1999, Blaðsíða 6

Viö sem hírumst hérna árin löng skiljum stundum
ekki alveg hvað útlendingar sjá við þetta
blessaða sker. Hvað þá fólk sem hefur engan
sérstakan áhuga á náttúruskoðun, hestamennsku
eða laxveiði. Mike Page var að koma í
níunda sinn og svarar hér nokkrum afhverju-
spurningum. Af hverju ísland, af hverju
hardkor og af hverju 40 húðflúr?
Uppreisn
með húðflúri
„Oþægilegasta húöflúrið. Fimm mínútur
af helvíti og alsælu á sama tíma. Vinur
minn geröi þetta í San Fransisco. Flestir
halda að krafturinn á bak viö tilurö al-
heimsins sé vera - guö guöanna - en ég
sé þetta fyrir mér sem vef sem tengir
allt, andlegt og líkamlegt, meövitaö og
ómeövitaö, endalausa fortíö og enda-
lausa framtíö. Þennan vef kraftsins kalla
ég Kaos. Þegar ég fékk húöflúriö var ég
þó bara reiður pönkari og þaö haföi allt
aðra meiningu."
Mike Page er Kani og eitt af
þessum fríkum sem hefur gert ís-
land að sínu öðru heimili. Hann
kom fyrst fyrir átta árum, en er
nýkominn aftur í níunda skipti.
Hann er að spá í að vera í sumar
til að slappa af, lesa, skrifa og búa
til tónlist undir nafninu Wickerm-
Byrjaði með millilend-
ingu
„Ég hafði heyrt í íslenskum
hljómsveitum og erlendum tónlist-
armönnum sem höfðu unnið á ís-
landi,“ segir Mike. „Á leiðinni til
Evrópu eitt vorið átti ég þess kost
að millilenda hérna. Þannig byrj-
aði þetta. En ég veit í
sjálfu sér
y (í
ekki af hverju ég kem aftur og aft-
ur. Það er e.t.v. hallærislegt að
segja það, en kannski kem ég
vegna þess hve það er friðsælt
héma.“
Hér er alla vega meira næði en
í New York, þaðan sem Mike kem-
ur. Hann er þaulkunnugur „hard-
kor“ rokk senunni í Bandaríkjun-
um og hefur velkst í þeim pakka
árum saman. Honum finnst frekar
skondið að sú sena sé loksins kom-
in til íslands.
„Það hefur tekið þessa tónlist
nítján ár að hafa einhver áhrif á
íslandi, en því miður hafa flestir
frumkvöðlarnir í þessu úti hætt.
Þessi tónlist verður þó alltaf til
staðar, ný bönd taka við af þeim
gömlu, en þetta verður aldrei eins
og á síðasta áratug. Eins lengi og
það eru til krakkar sem ekki
finnst allt með feldu í þjóðfélaginu
og verða að fá útrás fyrir reiðina,
þá veröur til hardkor."
í síðermaskyrtu í tvö ár
Mike verður að telja þegar hann
er spurður hversu mörg húðflúr
hann er með. Loks gefst hann upp,
hlær og segir að í raun sé hann
þakinn einu stóru húðflúri. Jánk-
ar loks að þetta séu eitthvað í
kringum 40 stykki. Eðlileg spurn-
ing - en kannski heimskuleg - frá
húðflúrlausum blaðamanni:
Af hverju?
„Ég var pönkari sem bjó í
sveitalúðabæ og húðflúrin vora
mín leið til að gera uppreisn gegn
þröngsýnu þjóðfélagi og því
stranga kristilega uppeldi sem ég
hafði fengið. Ég var sautján þegar
ég fékk fyrsta húðflúrið og gekk í
síðermaskyrtu í tvö ár svo foreldr-
ar mínir sæju það ekki. Þau vissu
ekki um það fyrr en ég flutti úr
smábænum."
Hefuröu séö eftir einhverju í
sambandi viö þetta?
„Þetta er honnun frá Maya-indíánum, sem var upprunalega ofan
á inngangi aö hofi í gömlum Maya-bæ, Yaxchilan. Listaverkiö er
núna í The British Museum eftir aö Bretar stálu því og þrem
öörum úr sama hofi. Mayarnir stunduöu þaö aö láta sér blæöa
á pappírssnepla sem þeir síöan brenndu. Svo sáu þeir sýnir í
reyknum. Þetta er ein sýnin, snákur sem rís upp úr öskunni.
Mayarnir gátu talaö viö framliöna anda og spurt þá um leiö-
sögn. Ef þú skoöar húöflúriö vel sést höfuö koma út úr munni
snáksins. Þaö er einn hinna framliönu anda. Tattoo Don setti
þetta á mig. Þaö tók samtals níu tíma í þrem skorpum.“
Þetta er bara pjúra skreyting. Eg sá mynd af
þessari hönnun uppi á vegg hjá húðflúrlista-
manninum Marcus Pacheco í San
Fransisco. Mér líkaöi vel viö mynd-
ina og viö ákváöum aö skella
>. henni á mig.“

:>'Á )
„Fimm huöflur sem
runnu saman í eitt.
Fyrst kom sæhestur-
inn, af því aö ég fíla
sæhesta. Hann er
umkringdur öldum
og keltneskri hönn-
un. Þaö er ekkert
súper andlegt viö
þetta, ég haföi bara
áhuga á keltneskri
list þegar ég fékk
mér þetta. Þessi
húöflúr eru um tíu
ára gömul og
Marcus geröi þau öll
nema sæhestinn. Ég
er búinn aö gleyma
hver geröi hann.“

„Þetta er sambiand
af Bakkusi og
„Græna manninum",
sem er gamalt goð úr
heiðni og er tákn fyrir
náttúruna. Tattoo
Don geröi þetta í
Buffalo, New York,
og verkið tók ekki
nema tvo tíma.“

„Það er
ekki hægt að
sjá eftir ein-
hverju sem er
ekki hægt að
breyta og er
hluti af sjálfum þér. Ef ég hefði
ekki eitt einasta húðflúr núna
myndi ég samt fá mér húðflúr. Ég
myndi fá mér aðra hönnum, sam-
hverfa og bara í svörtu."
Húðflúrin byrjuðu sem uppreisn
en urðu von bráðar að andlegri og
persónulegri útrás.
„Ég læt húðflúra mig með
táknum sem standa fyrir
gamla menningu sem ég
flnn mig í og hef stúderað.
Ég hef líka heimsótt flest
þau svæði í heiminum sem
þessi gamla menning átti sín
blómaskeið."
Glæsilíf á 300 kall
Mike er búinn að vera á
stanslitlu flakki í fimmtán ár. Hef-
ur oft þrætt Evrópu og Mið-Amer-
íku og á síðasta ári flæktist hann
um Asiu.
„Vegna áhuga á tíbetskri
menningu og búddaheim-
fór ég til Indlands til að
sjá Dalai Lama. Þaðan fór ég
til Nepal og Tíbet. Fæstir Tibetar
vita eitthvað um menningarsögu
Tíbet, enda kenna Kínverjar þeim
bara kínverska sögu og vilja að
þeir viti sem minnst um eigin arf-
leið. Leiðsögumaðurinn minn vissi
t.d. ekki að Tíbet Vcir sjálfstætt riki
fyrir árásir Kínverja og að landið á
eigin þjóðfána."
„Astæöan fyrir
þessu er aö ég
kem af írum.
Þetta er gömul
írsk hönnun úr
„The Book of
Kells“. Hollensk-
ur húöflúrari,
Igor Mortis,
geröi þetta í San
Francisco. Þaö
tók fimm tíma í
tveim skorpum."
Frá Tíbet hélt Mike til Taílands
og Indónesíu.
„Það var eingöngu til að slappa
af,“ segir hann og rekur dýrðarsög-
ur af eyjunni Bali þar sem vist á
glæsihóteli og kóngamáltíð þrisvar
á dag kostar 300 kall.
„Maður er heppinn ef maður
finnur bjórglas á 300 kall á ís-
landi,“ segir Mike að lokum, „en ís-
lendingar slátra allavega ekki svín-
unum og hænunum sínum úti á
miðri götu.“
-glh
6
f Ó k U S 30. apríl 1999