Dagblaðið Vísir - DV - 30.04.1999, Blaðsíða 14

Þau eru hætt að vera þunglynd! The Cranberries léttrokka
sem aldrei fyrr á nýju plötunni og ætla enn einu sinní að
ana út í heiminn til að skemmta þúsundunum.

Rokk
fiolskyklu
jIJ jtJitJ
NR. 321 tt
víkuna 30.4-7.5. 1999
m
Sætl Vikur LAG
Besta hljómsveit allra landsmanna
kemur sterk inn í númer 36. Hverjum
kemur það við?
FLYTJANDI 9/4 16/4
1 12 LADYSHAVE GUS GUS 1 1
2 9 YOU STOLE THE SUN FROM ME .MANIC STREET PREACHERS 7 13
3 6 MY NAME IS EMINEM 3 24
4 2 ALLOUTOFLUCK .SELMA (EUROVISION) 8 -
5 7 WHY DON’T Y0U GET A J0B OFFSPRING 2 2
6 4 EINN MEÐ ÞÉR SKÍTAMÓRALL 12 14
7 3 IFYOUBELIVE SASHA 17 17
8 10 TENDER BLUR 4 5
9 6 STRONG ,.. .ROBBIE WILLIAMS 9 8
10 2 IT’S NOT RIGHT BUT IT’S OK .. .WHITNEY HOUSTON 19 -
11 2 NEÐANJARÐAR .. .200.000 NAGLBÍTAR 13 -
12 11 STR0NG ENOUGH CHER 6 3
13 2 CANNED HEAT JAMIROQUAI 20 -
14 6 SHEEP GO TO HEAVEN CAKE 5 9
15 9 MARIA BLONDIE 14 10
16 3 THANK ABBA FOR THE MUSIC ... .VARIOUS ARTISTS 32 40
17 8 NO SCRUBS TLC 11 11
18 1 NEW NO D0UBT IMilJ
19 6 PR0MISES .. .THE CRANBERRIES 18 6
20 8 BIRTIR TIL LAND 0G SYNIR 15 12
21 21 FLY AWAY LENNY KRAVITZ 10 4
22 5 REMAKE MY FIRE HOUSEBUILDERS 26 28
23 2 ELECTRICITY SUEDE 28 -
24 3 EVERY YOU, EVERY ME PLACEBO 21 21
25 4 REALLIFE BON JOVI 31 31
26 4 FREAK ON A LEASH KORN 22 16
27 4 TEQUILA TERROVISION 36 32
28 4 HOW LONG’S A TEAR TAKE TO DRY .. .. .BEAUTIFUL S0UTH 29 33
29 1 I AIN’T MISSIN YOU RAHSUN InýttI
30 5 IN OUR LIFETIME TEXAS 23 26
31 5 THAT DON’T IMPRESS ME MUCH SHANIA TWAIN 33 34
32 8 CHARLIE BIG POTATO SKUNK ANANSIE 16 7
33 1 SWEAR IT AGAIN WESTLIFE Kfc’HHH
34 3 MY STRONGEST SUIT SPICE GIRLS 25 25
35 2 TONITE SUPERCAR 37 -
36 1 HVERJUM KEMUR ÞAÐ VIÐ STUÐMENN ItMlJlJ
37 6 YOU GOTTA BE DES’REE 24 19
38 2 CLOUDS ACROSS THE MOON ‘97 RAH-BAND 40 -
39 6 CHANGES 2PAC 27 15
Hvítl rapparinn
Eminem segir okkur
hvað hann heitir
númer 3.
GusGus halda áfram
að raka á toppnum.
Taktu þátt í vali
listans í síma 550 0044
4íÆ
íslenski listinn er samvinnuverkefni Bylgjunnar og DV.
Hringt er í 300 til 400 manns á aldrinum 14 til 35 ára, af
öllu landinu. Einnig getur fólk hringt í síma 550 0044 og
tekiö þátt í vali listans. Islenski listinn er frumfluttur á
flmmtudagskvöldum á Bylgjunni kl. 20.00 og birtur á
hverjum föstudegi í DV. Listinn er jafnframt endurfluttur
á Bylgjunni á hveijum laugardegi kl. 16.00. Listinn er
birtur, aö hluta, í textavarpi MTV sjónvarpsstöðvarinnar.
íslenski listinn tekur þátt í vali „World Chart“ sem
framleiddur er af Radio Express í Los Angeles. Einnig
hefur hann áhrif á Evrópulistann sem birtur er í
tónlistarblaöinu Music & Media sem er rekið af bandariska
tónlistarblaöinu Billboard.
Yfirumsjón með skoöanakönnun: Halldóra Hauksdóttir - Framkvæmd könnunar: Markaðsdeild DV - Tölvuvinnsla: Dódó
Handrit, heimildaröfiun og yfirumsjón meö framleiðslu: Ivar Guðmundsson - Tæknistjórn og framleiðsla: Þorsteinn Ásgeirsson og Þráinn
Steinsson Otsendingastjórn: Ásgeir Kolbeinsson, Jóhann Jóhannsson og Ragnar Páll ólafsson - Kynnir í útvarpi: Ivar Guðmundsson
Fjórða plata íranna í The Cran-
berries var að koma út. „Bury the
Hatchet“ dælir út léttrokkinu og
það má búast við að eitthvað bæt-
ist við bankainnstæður fjórmenn-
inganna. Ekki það að þau þurfi
meira; The Cranberries hefur þeg-
ar selt 28 milljón eintök af fyrstu
þrem plötunum sínum. Þau færu
létt með að liggja í leti til eilifðar-
nóns en þetta eru duglegir írar og
léttrokkið þeim í blóð borið. Gríp-
andi lög eins og „Promises“ af
nýju plötunni sjá til þess að
léttrokkið þeirra streymir út um
útvarpstækin í sumar. The Cran-
berries er bara eitt af þessum
böndum sem virðist komið til að
Amma drukknaði
í gosbrunni
Það ætti að vera huggun fyrir
alla stritandi bílskúrsrokkara að
vita að flestar hljómsveitir eiga
klaufalega byrjun. Fyrir níu
árum, vorið 1990, hét hljómsveitin
The Cranberry Saw Us og í stað-
inn fyrir Delores O’Riordan stóð
Niall Quinn við hljóðnemann.
Þetta var ungur íri sem vildi að
bandið væri hálfgert grínband og
fannst sniðugt að syngja lög sem
hétu t.d. „Amma drukknaði I gos-
brunni við Lourdes“. Aðrir
meðlimir voru á
öðru máli, ráku
grínarann og fundu
átján ára stelpu sem
hafði ekki aðra
reynslu af söng en að
syngja í kaþólsku
hverfiskirkjunni. Eftir
ár fór sveitin, sem nú
kallaði sig einfaldlega
The Cranberries, til
London og spilaði fyrir
bransakalla. Island-plötur
bitu á agnið og þegar lítið
gekk að sannfæra Lundúna-
búa um ágæti Cranberries
var sveitin send í gámi til
Ameríku. írskir Kanar hömp-
uðu fyrst sveitinni. Fyrsta plat-
an, „Everybody Else is Doing it,
so Why Can’t We?“ kom út 1993
og fór í 3 milljón eintökum. Ári
síðar kom „No Need to Argue“ og
seldist fimm sinnum betur, enda
með ofursmellinum „Zombies“
sem heimurinn fékk á heilann.
Delores 0’Riordan:
fimmta ríkasta kona
á Bretlandseyjum.
Delores kemst á bragðið
Fyrstu árin stóð Delores hreyfing-
arlaus á sviðinu en þegar sjálfs-
traustið jókst fór hún að hoppa og
góla eins og hauslaus stuðhæna. „Ég
var rosalega feimin og saklaus þegar
ég byrjaði," viðurkennir hún.
„Ég fór frá því að
syngja í
ferming-
um i að leiða þús-
undir í fjöldasöng og vissu-
lega breytir svona reynsla manni.“
Þriðja platan, „To the Faithful
Departed", þótti þung miðað við
fyrri plötur og rokkaralífemið fór
að taka sinn hefðbundna toll af
hljómsveitinni. Delores þótti haga
sér tíkarlega, neitaði að fara í við-
töl, réðst á konur ef þær snertu eig-
inmann hennar (hún giftist göml-
um Duran Duran-rótara 1994 og á
með honum son) og minnti á tíma-
bili á beinagrind enda lifði hún á
kaifi og sígarettum. Hljómsveitin
viðurkennir að síðustu árin hafi
verið hræðileg lífsreynsla. Þau
voru að spá í að hætta en tóku sér
hálfs árs frí í staðinn. Nú eru
þau mætt aftur, jákvæð og lífs-
reynd og nýja platan minnir á
fyrstu plöturnar í almennu
stuði. Delores og strákamir
em búin að ákveða að fara í
risatúr um heiminn en aum-
ingja Delores átti erfitt með
að velja: „Ég á mann og lit-
ið barn en ég viðurkenni
að það er alltaf jafnfreist-
andi að fara og spila fyr-
ir þúsundir." Þar hafiði
það; konan sem The
Financial Times telur
vera fimmtu ríkustu
konu á Bretlandseyjum tekur
rokkið fram yfir fjölskylduna. Gott
hjá henni! -glh
plötudómur
Siggi Björns
— Roads: ★★★
Huggulegt
Trúbadorar eru hvimleiðar
skepnur upp til hópa, gjarnir á að
spila „klassísk" popplög á borð við
„House of the Rising Sun“ þangað
til þaggað er niður í þeim með
valdi, annað hvort á leiðinni í
meðferð eða nýkomnir úr henni.
Þeir em nær undantekningalaust
með sítt að aftan. Og þess vegna
kemur ekki á óvart að Danir, þeir
miklu bjórsvelgir og hyggehálfvit-
ar, skuli vera mikið fyrir trú-
badormúsík, svona rétt áður en
þeir líða út af.
Siggi Bjöms hefur sem sagt lagt
ástkæra frændur okkar að velli
með rólegri gítartónlist sinni og
ekkert nema gott um það að segja.
Og það sem meira er, „Roads“ er
bara nokkuð góð plata. Hljómsveit
Sigga er skipuð einvalaliði sem
kryddar einfold lögin og nær á
köflum upp finni stemningu. Pró-
fessional, þið skiljið. J. J. Cale og
Tom Waits em ekki langt undan en
hafa aldrei haft svona flottan
hreim. Lagið „Restless spirit“ er
gott dæmi um hvemig hægt er að
bræða saman mismunandi stíla án
þess að hljóma eins og Paul Simon
í tilvistarkreppu. Það eina sem
skemmir plöfima, að minnsta kosti
fyrir mér, er einhver gítarleikar-
anna sem hefur greinilega stór-
skemmst á of mikilli hlustun á
Dire Straits. Grey-kallinn. Svona
Siggi Björns hefur sem sagt
lagt ástkæra frændur okkar
að velli með rólegri gítartón-
list sinni og ekkert nema gott
um það að segja.
endar þetta þegar menn lögleiöa
hass.
En Siggi Bjöms kemur, sér og
pakkar saman öllum pöbbaglömrar-
um með þessari plötu. Skylduhlust-
un fyrir alla sem hafa jafnhrotta-
lega fordóma í garð trúbadora og ég.
Það er nefnilega gaman að láta
koma sér á óvart. Ari Eldon
f Ó k U S 30. apríl 1999
14