Dagblaðið Vísir - DV - 02.09.1999, Síða 20

Sóley Eiríksdóttir, nemi í Kársnesskóla og náttúruunnandi:
að hlusta á þögnina
óley hefur stundað sjóstanga-
veiði með fjölskyldu sinni frá
því húna var lítil stelpa á Flat-
eyri. Hún býr nú í Kópavogi
en kemur vestur á sumrum
til að njóta kyrrðar og
vestfirskrar fegurðar.
„Það er algjör draumur
að komast í
bátsferð
hörð-
mn og
renna
fyrir
DV-mynd GS
fisk.
Kyrrð-
in er svo
mikil og
ekkert sem
truflar nema sjávarniður og fugla-
kvak. Mér finnst ekkert jafnast á
við það að standa með stöngina og
finna sjávarloftið leika um mig hér
í faðmi fjallanna," segir Sóley.
Sóley er í sumarvinnu hjá Skel-
fiskyinnslunni á Flateyri og segist
ekki geta hugsað sér lífið án þess að
fara vestur á hverju sumri.
„Ég hlakka alltaf tii að komast
vestur á sumrin. Það er svo rosa-
lega gott að losna úr stressinu í
Reykjavík og vera hér í rólegheit-
um. í Reykjavík getur maður til
dæmis aldrei verið einn með sjálf-
um sér en það er svo auðvelt héma.
Mér flnnst gott að hlusta á þögnina
og það er bara svo yndislegt hérna
fyrir vestan,“ segir Sóley Eiríksdótt-
ir.
-GS
i -J I
'-JUJA/J^JJJJ
FIMMTUDAGUR 2. SEPTEMBER 1999
A sjosto
Undanfarið hafa margar fjölskyldur á Flateyri fengið sér báta sem eru án atvinnuveiði-
leyfa. Þetta fólk stundar sjóstangaveiði og safnar sér fiski til vetrarins líkt og útvegs-
bændur gerðu á árum áður. Tilveran forvitnaðist um þetta skemmtilega áhugamál.
Eiríkur Guðmundsson, trásmiður og trillukarl:
Vestfirska sjávarloftið
mannbætandi
Þegar við bjuggum
hér á Flateyri allt
árið þá fiskuðum
við allan fiskinn sem við
borðuðum. Núna höfum
við vetursetu við Foss-
voginn en erum hér á
sumrin og stundum
handfæraveiðar og
sjóstangaveiði," segir Ei-
ríkur Guðmundsson tré-
smiður.
Eiríkur er Flateyring-
ur að uppmna sem sæk-
ir sjóinn frá Flateyri á
hverju sumri enda ná-
lægðin við sjóinn hon-
um í blóð borinn. Hann
' segir alla þá sem reynt
hafi með sér sjóstanga-
veiði í fyrsta sinn hafa
heillast mjög af þessu
enda hafl útivera i vest-
firsku sjávarlofti mjög
bætandi áhrif á fólk.
„Ég man eftir útlend-
ingum, sem fóru með
mér fyrir nokkrum árum
sjóstöng, sem sögðust
hafa fengið jafnmik-
ið súrefni á þessum
tveimur klukku-
tímum sem ferð-
in tók og þeir
hefðu andað að
sér það sem af
-var ævinni. Það
vita allir sem
reynt hafa að það
er ekkert sem er
skemmtilegra en
sjóstangaveiði og
„Útivera í vestfirsku sjávarlofti hefur bætandi áhrif á fólk,“
trillukarl og trésmiður.
hér ríkir gamla lögmálið frá því
að menn vildu fiska fiskinn
sinn sjálfir, skjóta fugl-
inn sinn og borða allt
hægt er að
borða. Fiskur sem
maður veiðir sér
sjálfur i soðið er
miklu betri og sæt-
ari á bragðið en
annar fískur. Það
er bara svoleiðis,"
segir Eiríkur Guð-
mundsson, trésmiður
og trillukarl. -GS
segir Eiríkur Guðmundsson
DV-mynd GS.
Margrét Róberta Martin stangaveiðkona með vænan þorsk á stönginni.
DV-mynd GS
|
Margrét Róberta Martin, húsmóðir og stangaveiðikona:
gerir
matinn betri
Margrét Róberta og Sóley njóta lífsins á hafi út að
loknum skemmtilegum veiðidegi. DV-mynd GS.
argrét Róberta Martin er
fædd og uppalin í Norður-
Karólínu í Bandaríkjun-
um. Margrét hefur oftsinnis dvalið
á íslandi og er nú sest að á Flateyri,
enda móðir hennar þaðan og mikið
af skyldfólki er búsett á staðnum.
Margrét hefur um skeið stundað
sjóstangaveiði og finnst það besta
dægrastytting.
„Sjóstangaveiðin er
engu lík. Ég fer oft
með manninum á
sjó og við tökum
strákana okkar
gjarna með. Þeim
finnst veiðiskapur-
inn afar skemmti-
legur þótt sá yngri
ráði ekki enn við
að veiða. Hann
finnur sig hins veg-
ar vel í þessu og
gefur okkur sem
eldri erum góð
ráð,“ segir Mar-
grét.
Það er algengt að
fjölskyldur á Flateyri sameinist í
þessu tómstundagamni og þeir sem
reynt hafa eru flestir á þeirri skoð-
un að ekkert komi í staðinn fyrir
sjóstangaveiðina þar sem fjölskyld-
an öll tekur sameiginlega á í
skemmtilegu kappi um hver fiskar
mest og hver fær stærsta fiskinn.
Að mati Margrétar eru það einstök
forréttindi að búa við aðstæður sem
gera fólki kleift að nýta sér auðlind-
ir náttúrunnar með þessum hætti
og það rétt við húsdyrnar.
„í Bandaríkjunum var töluvert
um að fólk stundaði fiskveiðar rétt
við heimili mitt. Það heillaði mig
aldrei. Hérna gegnir þetta öðru máli
og það er hreint æðislegt að komast
í kyrrð og ró á hafi úti. Það er ein-
stök tilfinning að bjóða fjölskyld-
unni fiskrétti sem eru algjörlega frá
manni sjálfum komnir. Þetta er
miklu betri matur enda sögðu karl-
amir að fyrirhöfnin gerði matinn
betri og því væri stolinn harðfiskur
miklu betri en keyptur,“ segir Mar-
grét Róberta Martin. -GS