Dagblaðið Vísir - DV - 31.12.1999, Blaðsíða 40

„Þessi kona er verri en Adolf
Hitler," sagöi saksöknarinn Sara
McArdle þrumuraustu þegar hún og
hópur annarra svonefndra sérfræð-
inga fengu hina tuttugu og fimm ára
gömlu Kelly Michaels dæmda í
fjörutíu og sjö ára fangelsi fyrir að
hafa gróflega misnotað nítján börn
eitt hundrað og fimmtán sinnum á
We-Care barnaheimilinu i
Maplewood í New Jersey í Banda-
ríkjunum.
í þrjú ár hafði Kefly haldið fram
sakleysi sínu en enginn trúði henni.
Fjölmiðlar höfðu lýst meintu athæfi
hennar í smáatriðum og þjóðin var
afar reið konunni sem sat undir
ákæru um að hafa misnotað þriggja
til sex ára gömul böm sem henni
hafði verið trúað fyrir.
í einangrun
Eftir dómsuppkvaðninguna var
Kelly færð í eitt af verstu kvenna-
fangelsum i Bandaríkjunum, en það
er í Clinton í New Jersey. Fyrsta
hálfa annað árið var hún höfð í ein-
angrun svo að hægt væri að vernda
hana fyrir öðrum fóngum.
Kelly var fædd í Pennsylvaníu og
ólst upp hjá strangtrúuðum kaþ-
ólskum foreldrum. Hún byrjaði að
læra uppeldisfræði, en þegar hún
var orðin tuttugu og tveggja ára
ákvað hún að reyna að láta gamlan
draum um að verða leikkona ræt-
ast. Hún gekkst undir próf í kunn-
um leiklistarskóla í New York og
stóðst það. Hún átti hins vegar ekki
að byrja námið fyrr en flmm mán-
uðum síðar, eða í apríl 1985, og því
réð hún sig sem kennslukona á We-
Care-barnaheimilinu í Maplewood.
Hún varð fljótlega vinsæl meðal
bamanna og starfsfélaganna og
ýmsir söknuðu hennar þegar hún
hætti til að hefja leiklistamámið.
Hitamælirinn
Um viku eftir að Kelly fór i skól-
ann þurfti fjögurra ára drengur á
bamaheimilinu að fara til læknis.
Hann stakk hitamæli í endaþarm-
inn á honum og þá sagði drengur-
inn: „Þetta gerir ungfrú Michaels
líka.“ Hefði Kelly verið að því spurð
á þessari stundu hvort hún hefði
gert það hefði svarið verið jákvætt,
því hún hafði mælt drenginn í há-
degisverðarhléi af því hún hélt að
hann væri að verða lasinn.
Á þessum tíma náði móðursýki
tengd kynferðislegri misnotkun
barna hámarki í Bandaríkjunum.
Læknirinn, kona, hafði orð á því við
félagsráðgjafa, Peg Foster, að dreng-
urinn hefði látið umrædd orð falla
við sig. Foster hafði þegar samband
við foreldra barnanna.
„Við höfum grun um að kona sem
var við störf á bamaheimilinu hafi
gerst sek um hryllilegt athæfi við
nokkur af bömunum þar,“ sagði
hún i bréfi til þeirra. Foster kallaði
siðan foreldrana á fund og lagði
þeim reglurnar um hvernig þau
ættu að fylgjast með bömum sínum.
Leiðandi spurningar
í upphafi hafði ekkert bamanna
neitt að segja um Kelly Michaels.
En með því að bjóða þeim sælgæti
og fleira fengu foreldramir börnin
til að svara nokkrum spumingum
þeirra. Og áður en vika var liðin
var ungfrú Michaels orðin að skelfi-
legu skrímsli.
Er hér var komið var lögreglan
kölluð til sem og sálfræðingurinn
Eileen Tracy. Yfirheyrslan yfir
bömunum var vægast sagt mjög
vafasöm. Eftirfarandi er tekið beint
úr upptöku er rætt var við fimm ára
gamlan dreng:
„Hefur ungfrú Micahels stungið
nokkru upp í rassinn á þér?“
„Það veit ég ekki.“
„Auðvitað veistu það. Þú færð að
Sannfærðu
alla
í skopstælingu
af réttarhöldum
sem stóðu í ell-
efu mánuði tókst
saksóknara og
svonefndum sér-
fræðingum að af-
vegaleiða bæði
dómara og kvið-
dómendur. Full-
yrðingar sál-
fræðingsins
Eileen Tracy um
að ein af ástæð-
um þess að sum
barnanna vildu
ekki borða tún-
fisk væri sönnun
þess að þau
hefðu sleikt kyn-
færi Kefly þóttu
góðar og gildar.
Fjölmiðla
gerðu sitt tfl að
magna móður-
sýkina og niður-
staðan af öllu
þessu varð sú að
Kelly var dæmd
í fjörutíu og sjö
ára fangelsi.
Árvökulli
blaðakonu,
Dorothy Rabin-
owitz frá
Harpers Mag-
azine, fannst
hins vegar óþef-
kom fyrir hæstarétt, en í stað hans
kom annar álíka frægur lögmaður,
Wifliam Kunstler.
Dóminum yfir Kelly Michaels var
hrundið. Dómararnir þrír sem það
gerðu gagnrýndu harðlega saksókn-
ara og dómara í fyrri réttarhöldun-
um.
„Þetta eru nútímanornaveiðar án
hliðstæðu og skammarblettur á
bandarísku réttarfari. Hvað eftir
annað hefur verið gengið á rétt
Kelly Michaels af fólki sem hefur
gefur sig á vald miklum hugarór-
um,“ sögðu dómaramir.
Falskt vitni
I ljós kom að hinn svonefndi
barnasálfræðingur, Eileen Tracy,
sem saksóknari hafði leitt fram sem
helsta sérfróða vitni sitt, var alls
ekki menntaður sálfræðingur. Þá
varð ljóst að lögreglumenn og konur
höfðu reynt að lokka bömin til að
gefa rétt svör og dygði það ekki var
sumum þeirra hótað. Þá kom fram
að sérfræðingum verjanda var neit-
að að ræða við börnin.
2. desember 1994 varð saksókn-
araembættið að fella niður allar
ákærur á Kelly Micahels.
Þegar hún var að því spurð hvort
hún fyndi til reiði gegn því full-
orðna fólki sem hefði hrundið af
stað óg alið á móðursýkinni sem
varð henni svona dýrkeypt svaraði
hún:
„Ég er ekki reið bömunum, því
þau voru fórnarlömb alveg eins og
ég. En ég fmn til mikillar reiði í
garð saksóknara og sérfræðinganna
Kelly með tvö málverkanna sem hún gerði í fangelsinu.
ur af öllu mál-
inu. Henni
tókst að fá að-
gang af eftirrit-
um af samtöl-
um sálfræð-
inga og lög-
reglumanna
við börnin.
Það varð til
þess að hún
varð sannfærð
um að Kelly
Michaels væri
saklaus. Árið
1992 fór
Dorothy á fund
hins fræga lög-
manns
Mortons Stav-
is, sem var þá
komin á eftir-
laun. Hann fór
yfir það sem
Dorothy lagði
fyrir hann, en
fór síðan á
fund Kelly í fangelsinu og ákvað
skömmu síðar að áfrýja dómnum
yfir henni og taka engin laun fyrir
málflutninginn.
Morton Stavis lögmaður.
svonefndu sem stóðu að öllum mála-
tilbúnaðinum með sjúklegum hug-
arórum."
Fyrirmyndarfangi
Kelly hagaði sér mjög vel í fang-
elsinu. Hún málaði myndir, orti
ljóð, söng í kómum og kenndi öðr-
um föngum. í fimm ár missti hún
aldrei vonina um að sá dagur kæmi
þegar sannleikurinn yrði leiddur í
ljós.
Árið 1993 tókst Stavis að sann-
færa dómskerfið um að grundvöllur
væri fyrir áfrýjun til hæstaréttar.
Þá var Kelly látin laus gegn trygg-
ingu. Stuttu síðar trúlofaðist hún
blaðamanni sem hafði tekið viðtal
við hana í fangelsinu.
Morton Stavis lést áður en málið
Bæturnar
Kelly Michael voru síðar dæmdar
milljónabætur. Þá kom fréttamaður
á hennar fund og bað hana að tjá sig
um þær.
„Peningamir skipta mig engu,“
svaraði hún þá. „Ég fór aðeins í
skaðabótamál til þess að leggja
áherslu á að ákæruvaldið á ekki að
fá að komast upp með slíka fram-
komu án þess að þurfa að gjalda fyr-
ir það. Ég mun ekki nota féð sjálf,
heldur rennur það í sjóð sem á að
greiða kostnað annarra sem líkt er
á komið með og mér þegar þetta
gekk yfir.“
fara um leið og þú hefur sagt frá
því.“
„Já, en ég get ekki munað hvort
hún gerði það.“
„Heyrðu nú ... stakk hún ekki
gaffli upp í rassinn á þér?“
„Ég hata ykkur!"
„Nei, það getur ekki verið. Við
vitum að þér líkar við okkur og um
leið og þú svarar okkur máttu fara
út að leika aftur. Stakk hún ekki
gaffli upp í rassinn á þér?
„Þá það.“
„Hverju stakk hún upp í rassinn
á þér?“
„Gaffli!“
Sara McArdle saksóknari.
Fyrir rétti
Þegar Kelly kom fyrir rétt árið
1987 var málið gegn henni búið að
taka á sig mynd hópgeðsýki. Hún
átti meðal annars að hafa gert eftir-
farandi án þess að nokkrir sam-
starfsmanna hennar hefðu orðið
þess varir:
Smurt jarðhnetusmjöri á kynfær-
in á sér og neytt bömin til þess að
sleikja það af. Neytt þau til að borða
kökur sem hún hafði bakað úr saur
úr sér og til að drekka úr sér þvag-
ið. Neytt þau til að afklæðast og eiga
kynmök.
Hún átti einnig að hafa þrýst
skeiðum og
göfflum upp í
endaþarminn á
drengjunum og
legókubbum og
kertum í kyn-
færi stúlkn-
anna.
Hún átti að
hafa leikið á
píanó meðan
bömin sungu
og stjórnað
söngnum með
blóðugum tíða-
tappa.
Þá átti hún
að hafa hótað
að skera börn-
ih í smástykki
ef þau segðu
frá.
Aflt þetta
átti hún að
hafa gert á
bamaheimil-
inu án þess að
nokkur þar
hefði tekið eft-
ir neinu.