Dagblaðið Vísir - DV - 12.08.2000, Blaðsíða 16

16
Helgarblað
LAUGARDAGUR 12. ÁGÚST 2000
I>V
Fótfráa Julia
hleypur á ný
Julia Roberts hefur haft orð á sér
fyrir að skipta um unnusta með
reglulegu millibili og nú spyija
menn sig hvort hún sé aftur að láta
til skarar skríða. Þannnig er nefni-
lega mál með vexti að Julia og
unnusti hennar, Benjamin Bratt,
hafa ekki hist svo mánuðum skiptir.
Julia hefur meira að segja sést með
gömlum kærasta, Jason Patric, sem
lék aðalhlutverkið í Rush og um
daginn sást til þeirra þar sem hún
smellti blautum kossi á varir
Jasons. Sem endranær neita tals-
menn leikaranna hins vegar öllu.
Pavarotti
pungar út
ítalska óperustjarnan Luciano
Pavarotti hefur ákveðið að gefast
upp gagnvart skattayfirvöldum í
heimalandi
sínum en
hann hefur
átt í fjögurra
ára langri
baráttu við
skattinn.
Hann segir
að hann hafi
ekki brotið
neinar reglur
og eigi alls
ekki að
punga út
þeim milljón-
um sem um
ræðir. Söngvarinn er hins vegar
bara orðinn leiður á þessu strögli og
vill fá frið og þess vegna hefur hann
ákveðið að borga umrædda fjárhæð,
sem er tugir milijóna, og setja þar
með punktinn á þetta mál og kaupa
sér með því frið.
Frægt fólk getur
líka verið fúlt út í
skattinn.
Vinnufriður
Það var afar hátíðleg stund í lífi mínu
þegar ritstjórn DV fór þess á leit við mig -
í vor - að ég skrifaði fastan helgarpistil
fyrir íslensku þjóðina á hverjum laugar-
degi um einhverja framtíð.
Mér varð þegar ljóst að ef úr þessu ætti
að geta orðið yrði ég að skipuleggja afar
nauman tíma minn gersamlega uppá nýtt.
Eftir viku umhugsun ákvað ég að bregðast
ekki þjóð minni og hinum virta fjölmiðli
með því að renna af hólmi. Með þjóðar
heill og hag að leiðarljósi ákvaö ég að
verða við áköfum bænum ritstjórnar DV.
Það fyrsta sem ég gerði - að þessari
ákvörðun tekinni var að tilkynna fjöl-
skyldu minni að að frá og með deginum í
dag og um næstu framtíð yrðu þriðjudag-
ar og miðvikudagar helgaðir hugleiðing-
um minum vegna greinar sem þyrfti að
skila hvern fimmtudagsmorgun. Lesendur
Dagblaðsins Vísis og þar með þjóðin öll
yrði að sitja fyrir og þessvegna bæri konu,
börnum, barnabörnum, bamabarnabörn-
um og ættboganum öllum.að gestum meö-
töldum, að virða helgi vinnustofu minnar,
sem stundum er kölluð „húsbóndaher-
bergi" eöa jafnvel kontór. Mér fannst þetta
ætti að vera auðvelt þar sem olnbogarými
er það gott í eldhúsinu að bæði er þar
hægt að strauja, stunda matseld, hekla,
prjóna og taka á móti gestum án þess að
vinnufriði mínum sé spillt.
- Næði og aftur næði. Það er næði sem
ég þarf, sagði ég við konu mína á þriðju-
daginn var, þegar hún birtist á kontórn-
um.
- Þú verður að hjálpa mér að baða tík-
ina einsog skot, svaraði hún að bragði, -
ég vil ekki að nokkur maður sjái hana
svona drúUuga uppfyrir haus. Og svo
bætti hún við:
- Já, og meðan ég man. Hann Grímur
hringdi og sagðist þurfa að tala við þig. Ég
sagði honum að þú yrðir heima í allan
dag og að hann gæti komið hvenær sem
hann vildi.
Eftir nokkra umhugsun svaraði ég :
- Þat var ok.
Grímur frændi konunnar minnar á sér
þá ósk heitasta að feta í fótspor mín og
hætta að drekka.Til að ná þessu takmarki
ekur hann stundum hingað uppí Borgar-
Qörð, drepur á bilnum á hlaöinu, færir sig
í aftursætið, tekur tappa úr brennivíns-
flösku og þambar úr henni vel niðrí axlir
en gætir þess vandlega aö við heiðurshjón-
in tökum ekki eftir neinu. Svo gengur
hann til stofu, tekur þar til við keðjureyk-
ingar og ræðir við mig um áfengisbölið
daglangt og stundum langt frameftir nóttu,
hvort sem ég er vakandi eða sofandi í stól.
Ég veit semsagt að ef Grímur „droppar
inn“ einsog hann kallar það þá er vinnu-
friðurinn svo gersamlega úti að vonlaust
er að setja saman tossamiða hvaðþá vits-
munalega hugleiðingu í DV fyrir þjóðina
að njóta.
Og í þeirri veiku von aö Grímur láti
ekki sjá sig byrja ég vikuskammt minn í
DV helgaðan verslunarmannahelginni.
Best að athuga hvað ég kemst.
Þá er barið að dyrum í vinnuherbergi
mínu og konan mín vindur sér inn og
spyr mig hvað ég haldi að Grímur vilji
með kaffmu. Þá segi ég með umtalsverðri
festu:
- Viltu gera svo vel að hringja í hann
Grím frænda þinn og segja honum að ég
verði ekki heima í dag.
- Hvert á ég að segja að þú hafir farið?
- Segðu honum að ég sé við jarðarfór.
- Hver heldurðu að fari aö láta jarða sig
á miðvikudegi?
Og nú fer hún að taka til á skrifborðinu
mínu. Þá segi ég við hana - afar blíðlega
einsog mér er svo tamt:
- Ég skal taka til. Hringdu í Grím og
stoppaðu hann af.
Nú verður löng þögn. Hún nær ekki í
Grím og ég kem ekki orði á prent.
Og sem þessi þögn er að verða óbærileg
er drepið á útidyrnar þrem þungum högg-
um.
Svona kveður enginn maður dyra nema
Grímur frændi konunnar minnar.
Og ég segi við konu mína:
- Kona góð. Það er ljóst að hugvekja
mín fyrir helgarblað DV verður ekki sam-
in í dag, og á morgun er það of seint.
Svo kæru lesendur DV og landsmenn
allir.
Um þessa helgi hef ég öngvan pistil
fram að færa.
Flosi
Ágústa og Pórarinn eiga köttinn Pugsley:
Horfir mikið á sjónvarp
- liföi af fall niður þrjár hæðir og hryggbrot
„Pugsley heitii'
í höfuðiö á eðlu
sem Linda
Hamilton heldur
sem gæludýr í
kvikmyndinni
Terminator. Hann er undan læðu sem
vinkona mín á og ég ákvað strax þegar
ég sá hann blindan og nýfæddan að
hann væri minn köttur,“ segir Ágústa
Ragnarsdóttir auglýsingateiknari en
hún og Þórarinn Gylfason eiga köttinn
Pugsley.
Þó um væri að ræða ást við fyrstu
sýn komst Pugsley ekki í hendur
Ágústu og Þórarins fyrr en hann var 15
mánaða en Pugsley er 5 ára og á af-
mæli 18. nóvember. Þegar þau tóku
hann til sín bjuggu þau í risíbúð í
Teigahverfinu. Þar gat Pugsley ekki
farið neitt út en smátt og smátt var far-
ið að hleypa honum út á þakið þar sem
hann gat spássérað eftir breiðri
steyptri þakrennu hringinn um þakið
og sleikt sólina. Kettir eru alla jafna
fótvissir og lítt lofthræddir en það var
á þessu þaki sem Pugsley horfðist í
augu við dauðann og lenti í þeim
hremmingum sem móta líf hans síðan.
Hryggbrotni kötturinn
„Við vitum ekki hvað gerðist en
Pugsley hrapaði ofan af þakinu þrjár
hæðir og lenti í runna. íbúi á neðstu
hæðinni heyrði væl og sá hann skríða
út úr runnanum. Við sóttum hann
strax en sáum að hann var mikið
meiddur þvf afturhluti líkamans virtist
alveg lamaður og kötturinn hafði
greinilega hryggbrotnað. Hann virtist
ekki fmna mikið til en við töldum víst
að dagar hans væru taldir."
Dýraspítalinn var lokaður þegar
slysið varð, enda fóstudagskvöld.
Ágústa og Þórarinn óku með Pugsley
heim til Katrínar Harðardóttur dýra-
læknis sem var á bakvakt.
„Við héldum að hann yrði svæfður
en Katrín er mikill kattavinur og góð-
ur læknir og hún ráðlagði okkur að sjá
til í tvær vikur þar sem hann hefði ein-
hveija tiffmningu og vita hvort hann
næði ekki einhverjum bata.“
Daginn eftir fór Pugsley upp á dýra-
spítala þar sem hann dvaldist í tvær
vikur og tók litlum framfórum. Eigend-
umir heimsóttu hann daglega og
Ágústa segir að ástand hans hafi verið
ömurlegt.
Ágústa Ragnarsdóttlr og Þórarinn Gylfason elga köttinn Pugsley.
Pugsley heitir i höfuöiö á eölu í bíómynd og liföi af ótrúlegar slysfarir. Hann horfir mikiö á sjónvarp,
einkum fugla- og dýralífsmyndir á National Geographic, og á sínar eigin uppáhalds-
myndir á myndbandi.
„Ég held að
hann hafi viljað
deyja. Hann var
máttlaus, hafði
tapað allri reisn
og var algerlega
niðurbrotinn.
Starfslið spítalans
lagði sig ffam um
að gera honum líf-
ið auðveldara en
það virtist varla
duga.“
Ég vil lifa
Eftir tvær vik-
ur ákváðu þau að
taka hann heim
og og leyfa honum
að deyja þar og
Ágústa segist hafa
búið sig undir að
fá töflu sem hún
myndi sjálf gefa
honum þegar
stundin kæmi. En
þegar Pugsley
þekkti umhverfi
sitt á ný á leið upp
stigann lifnaði
heldur yfir hon-
um.
„Hann vissi
auðsjáanlega að
hann var kominn
heim og þegar við
settum hann á gólfið þá reisti hann sig
upp nóg tO þess að geta lagt afturhlut-
ann upp að veggnum og þannig „hljóp“
hann inn í stofu og vom þetta fyrstu
merkin um að hann gæti hreyft sig
meira en hann hafði gert sfðustu 14
daga.“
Við þetta ákváðu Ágústa og Þórar-
inn að Pugsley skyldi komið aftur tO
heilsu og nú tók við tímabO strangrar
endurhæfmgar. Pugsley var látinn
skríða upp stigann mörgum sinnum á
kvöldi, var látinn æfa stökk upp á stóla
með harðfiskbeitum og fékk frískandi
nudd og teygjuæfingar á eftir. Eftir
nokkum tíma fór hann að geta gengið
óstuddur þvert um gólf þó göngulag
hans væri eins og hjá mjög ölvuðum
manni. Hann gat stokkið upp í stól, síð-
an upp í rúm og loks upp á borð tO að
fá gómsætan harðfiskbita.
„Hann kvartaði stundum undan
meðferðinni á sér en vissi að við vær-
um að gera honum gott, auk þess sem
hann var orðinn lífsglaður á ný og vOdi
komast tO fúllrar heOsu aftur.“
Hver er bestur?
í dag býr Pugsley ásamt eigendum
sínum á jarðhæð við Sundlaugaveg.
Þar er stór garður sem hann valsar um
að lyst, klOrar í trjám, veiðir fúgla og
berst af fullri hörku við aðra fressketti
í nágrenninu og virðist halda sínu í
þeim slagsmálum.
Pugsley er enn meö dálitla kryppu
eða hnúð á bakinu og stingur við á
vinstra afturfæti sem brotnaði í faOinu
og Ágústa segir að hann sé varkár
gagnvart ókunnugmn en afskaplega
kelinn og blíður við eigenduma eftir að
hann lenti i slysinu.
„Hann var kelinn fyrir og það hefur
sannarlega ekki minnkað. Það er ynd-
islegt að eiga kött sem liggur á magan-
um á manni þegar maður er að lesa og
sefur á koddanum við hliðina á mér.
Við tölum mikið við hann og hann er
mOtiO ferðaköttur sem fer tO Akureyr-
ar með okkur í fríum, kikir í sumarbú-
staðinn og afi hans og amma í Þorláks-
höfii (foreldrar Ágústu) passa hann
þegar við förum tO útlanda."
Óskar í uppáhaldi
Pugsley horfir mikið á sjónvarp og
hefur sérstakt dálæti á myndum þar
sem fúglar eða mýs koma við sögu.
Hann á kvikmynd Þorfinns Guðnason-
ar um íslensku hagamúsina Óskar á
myndbandi og fær stundum að horfa á
hana.
„Þá setjum við stól upp við sjónvarp-
ið og myndina í tækið og Pugsley situr
á stólnum í sömu hæð og skjárinn og
horfir af mikOli athygli. Hann horfir
annars mest á National Geographic þar
sem mikið er um dýramyndir."
-PÁÁ