Dagblaðið Vísir - DV - 12.08.2000, Qupperneq 22

22
Helgarblað
LAUGARDAGUR 12. ÁGÚST 2000
DV
immtmmm ■
Spilafíknin leiddi til morðs:
Hættulegur
leigubílstjóri
í stuttu pilsi
Þau áttu ekkert sameiginlegt og
lifðu gerólíku lífi. Hún var fátæk
eins og kirkjurotta. Hann var for-
ríkur ellilifeyrisþegi sem fékk svo
háar mánaðargreiðslur að honum
tókst aldrei að eyða þeim, aðeins
hluta þeirra. Afgangurinn var á
bankabókum sem urðu bara þykk-
ari og þykkari.
Hún bjó í hrörlegu bakhúsi en
hann í stórhýsi í lúxushverfi í Vín.
Samt sem áður hittust þau og með
þeim þróaðist vinátta sem varð ör-
lagarík fyrir þau bæði.
Eva Meyer, sem var 48 ára, var
leigubílstjóri. Peter Hodny, 65 ára,
var verkfræöingur á eftirlaunum og
fastur viðskiptavinur hennar.
Hodny átti erfitt með gang og
ferðaðist þess vegna um Vín í leigu-
bíl. Eftir að hafa ferðast einu sinni
með Evu, sem leit vel út og klæddist
stuttu pilsi, pantaði hann hana aft-
ur og aftur.
Eva bjóð með eiginmanni sínum,
sem einnig var leigubílstjóri, og
tveimur bömum þeirra í lélegri
íbúð í einu af verstu hverfum Vín-
ar. Þau höfðu rétt til hnífs og skeið-
ar þó að þau þénuðu samanlagt
næstum 250 þúsund íslenskra króna
á mánuði þegar búið var að draga
skattinn frá. Fyrstu vikuna hvers
mánaðar lifðu þau nefnilega hátt.
Það sem eftir var mánaðarins urðu
þau að velta hverri krónu og voru
þannig sífellt í fjárhagsvandræðum.
Þess vegna kom það sér vel fyrir
Evu að kynnast Peter Hodny sem
var milljónamæringur. Þegar hann
hafði verið fastur viðskiptavinur
hennar um mánaðarskeið spurði
hann hana dag nokkum hvort hún
þekkti einhvem sem gæti þrifið hjá
honum, að sjálfsögðu svart. Þetta
var stórt tækifæri fyrir Evu og hún
bauðst til að taka ræstingamar að
sér. Peter Hodny var þakklátur
henni því hann vissi ekki hvaða
persónu hann hafði hleypt inn á yf-
irráðasvæði sitt. Hann komst að því
alltof seint.
Tók strax toll af reiðufénu
Eva fékk lykil að íbúðinni í stór-
hýsinu og lagði sig alla fram við
þrifin. Hún var með kústinn og af-
Peter Hodny
Peter var ríkur og auötrúa. Þaö
kostaði hann lífið.
Heimili riklsmannsins
Viö ræstingarnar í lúxusíbúðinni
fann moröinginn bankabækur og
reiöufé.
þurrkunarklútinn á lofti i öllum
herbergjum lúxusíbúöarinnar og
fann þannig staðina þar sem við-
skiptavinur hennar geymdi reiðufé
sitt og bankabækur á. Hún tók strax
toll af reiðufénu. Einn daginn tók
hún um 80 þúsund krónur. Forríkur
ellilífeyrisþeginn tók ekki eftir
neinu. Hún hafði oft skammtað sér
af reiðufénu áður en hún fór loks í
bankann með eina af bankabókum
Hodnys.
Við ræstingamar hafði hún fund-
ið erfðaskrá þar sem Hodny ánafn-
aöi börnum sínum stóran hluta
eigna sinna. Féð var á bankabók og
í erfðaskránni var lykilorð sem var
nauðsynlegt að kunna til að geta
tekið út úr bókinni.
Hreingerningaæði leigubilstjór-
ans átti sér nú enga hliðstæðu og
það leið heldur ekki á löngu áður en
Eva hafði fundið sparibókina sem
hún kunni nú lykilorðið að. Inni á
bókinni voru nær 2 milljónir króna.
Daginn eftir stóð Eva í útibúi
bankans á Wallsteintorgi í Vín, með
skriflegt en falsað umboð til að taka
út af bókinni. „Hodny er alveg af-
leitur í fótunum í dag,“ sagði hún
við bankastúlkuna. „En ég hef um-
boð frá honum til að taka allt út af
bókinni. Lykilorðið er Austria."
„Þetta var jú bara lán,“ sagði hún
grátandi í réttarsalnum. „Ég ætlaði
að fjárfesta peningana fyrir hann og
hann átti að fá þá aftur með vöxt-
um.“
Eyddi öllu fénu í spilakassa
Ef hún hefði ætlað að gera það
hefði hún ekki átt að aka til hins
fræga skemmtigarðs, Wiener Prat-
er. Þar eyddi hún öllu fénu í spila-
kassa. Það tók að visu allan daginn
en þegar hún ók heim um kvöldið
var hún jafnfátæk og hún hafði ver-
ið um morguninn.
Peter Hodny virtist ekki hafa
uppgötvað að stórfé hefði verið
stolið af honum því nokkrum dög-
um seinna hringdi hann eftir Evu
og spurði hvort hún vildi aka hon-
um til sumarhúss dóttur hans.
Hann langaði að skoða það áður en
hann færi í langa utanlandsferð
með vini sínum.
Eva vildi það auðvitað gjarnan og
ekki leið á löngu þar til þau voru á
leið til Mistelbach nálægt tékk-
nesku landamærunum. Aðeins ann-
að þeirra átti eftir að snúa heim úr
þeirri ferð.
Eftir tveggja tíma akstur komu
þau að sumarhúsinu sem lá af-
skekkt. Þegar þau höfðu gengið um
garðinn bauð Peter Hodny bílstjór-
anum sínum inn í bústaðinn.
„Við sátum í sófanum og spjölluð-
um saman um allt mögulegt," sagði
Eva við réttarhöldin. „Allt í einu
dró herra Hodny mig að sér. Hann
varð mjög ástleitinn. Ég ýtti honum
frá mér en hann hélt áfram og sagð-
ist vilja fá mig i rúmið með sér.
Hann kvaðst vita að ég hefði stolið
bankabókinni frá honum. Hann
sagði að sér væri alveg sama um
peningana en nú gæti ég borgað
með því að sofa hjá honum.“
Barinn meö vodkaflösku
Eva Meyer varð stjörf af hræðslu.
Gæti sá gamli fundið upp á því að
fara til lögreglunnar og kæra hana
fyrir þjófnað? Það mátti undir eng-
um kringumstæðum gerast. Hún
greip fulla vodkaflösku, sem stóð á
borðinu, og sló Peter Hodny í höfuð-
ið með henni. Hún gerði þaö svo
lengi og af svo miklu afli að flaskan
brotnaði að lokum. Það blæddi úr
nefi og munni Hodnys þegar hann
hné niður. „Ég ætla að kæra þig fyr-
ir morðtilraun, hóran þín,“ hrópaði
hann.
Eva Meyer varð viti sínu fjær af
hræðslu. Hún greip þungan vasa og
barði fórnarlamb sitt í andlitið með
honum. Hún hélt áfram þar til hann
lá alveg kyrr. En Eva Meyer vildi
vera alveg viss. Hún fann plastpoka
Skemmtigaröurinn
Þegar Eva haföi fé undir höndum lá leiö hennar alltaf í skemmtigaröinn
þar sem spilakassarnir freistuöu hennar.
Leigubílstjórinn
Eva Meyer var haldin spilafíkn og skorti þess vegna alltaf fé.
„Eva fékk lykil að
íbúðinni í stórhýsinu
og lagði sig alla fram
við þrifin. Hún var með
kústinn og afþurrkun-
arklútinn á lofti í öll-
um herbergjum lúxusí-
búðarinnar og fann
þannig staðina sem
viðskiptavinur hennar
geymdi reiðufé sitt og
bankabækur á.“
og dró hann yfir höfuðið á hinum
líflausa manni. Hún batt rafmagns-
snúru um pokann og um háls
Hodnys og herti að.
Þegar hún taldi að hann hlyti að
vera dáinn slappaði hún loks af. En
aðeins örstutta stund. Hún fann
skóflu í skúmum og gróf tveggja
metra djúpa holu í garðinum. Hún
huldi líkið með laufi og greinum.
Sama kvöld ók hún heim til Vínar
en sneri aftur til sumarhússins dag-
inn eftir með 20 lítra bensíndúnk.
Hún hellti bensíni yfir líkið og
kveikti í. Því næst mokaði hún
mold ofan á.
Hún fiarlægði allt í sumarhúsinu
sem gæti bent til þess að morð hefði
verið framið þar. Hún rúllaði sam-
an gólfteppinu, sem var með blóð-
blettum, og fleygði því í ruslagám á
leiðinni heim.
Daginn eftir var hún í leigubíla-
ákstri eins og ekkert hefði gerst.
Hún var meira að segja svo djörf að
falsa yfirlýsingu um að Peter Hodny
hefði selt henni í hendur Chrysler
Stratus blæjubílinn sinn. Hún þótt-
ist vera dóttir Peters Hodnys,
Christine Suchar, og seldi bílasala
bílinn á um 1 milljón króna. Hún ók
til Wiener Prater, eins og hún var
vön að gera þegar hún hafði mikið
fé undir höndum, og eyddi öllum
peningunum í spilakassa.
Á meðan höfðu böm Peters
Hodnys snúið sér til rannsóknarlög-
lllBfKllM
reglunnar. Þau fundu ekki foður
sinn og skildu ekkert í því að hann
skyldi ekki láta heyra frá sér. Lög-
reglan hafði uppi á vitni sem senni-
lega var það síðasta sem hafði séð
Peter Hodny daginn sem hann sett-
ist i bíl uppáhalds leigubilstjórans
síns.
Moröingjanum veitt eftirför
Án þess að gera sér miklar vænt-
ingar fylgdist lögreglan með ferðum
Evu Meyer. Henni var fylgt eftir
hvert sem hún fór, einnig daginn
sem hún fór í þriðja sinn að sumar-
húsinu við tékknesku landamærin.
Lögreglumaðurinn, sem elti hana,
sá að hún bar flísar úr farangurs-
rými leigubíls sins inn í garðinn.
Eftir tveggja klukkustunda dvöl við
sumarhúsið sneri Eva Meyer aftur
til leigubíls síns. Þar sem
lögreglumaðurinn, sem veitti henni
eftirför, varð að halda sig í
ákveðinni fiarlægð til að hún tæki
ekki eftir honum hafði hann ekki
séð að hún hafði raðað flísunum
yfir gröfma í garðinum.
En það varð henni ekki til
bjargar því nú lét lögreglan til
skarar skríða. Sumarhúsið var
rannsakað og einn af leitarhundum
lögreglunnar gelti ákaft við
flísamar í garðinum. Þær vom
fiarlægðar og lík Hodnys fannst.
Eva Meyer var handtekin sama dag
og hún játaði allt. Hún var dæmd í
20 ára fangelsi.
Dómarinn kvaðst ekki hafa dæmt
hana til þyngstu refsingar þar sem
Ijóst væri aö það hefði verið
spilafikn hennar sem átti þátt í
glæpnum.
Morðhótun í tölvupósti
Nágrannamir kepptu um hylli sömu stúlkunnar.