Dagblaðið Vísir - DV - 18.11.2000, Blaðsíða 26

Dagblaðið Vísir - DV - 18.11.2000, Blaðsíða 26
26_________ Helgarblað LAUGARDAGUR 18. NÓVEMBER 2000 I>V Sharon Stone hefur barist fyrir rétt- indum samkynhneigðra. Hún tilkynnti nýlega aö hún ætti lesbíska systur. Stone á les- bíska systur Leikkonan Sharon Stone hefur lengi verið ákafur talsmaður fyrir réttindum samkynhneigðra og hefur það gengið svo langt að aðdáendur hennar hafa velt þvi fyrir sér hvort hún tilheyrði sjálf hópi þeirra. Stone varpaði nýlega ljósi á þetta mál þegar hún lét bera ættleiddan son sinn til skímar. Hann var nefndur Roan en við þetta hátíðlega tækifæri gekk syst- ir Sharon með henni upp að altarinu til þess að halda barninu undir skirn. Þar voru einnig Phil, eiginmaður Sharon, og Louzette, unnusta Kellyar, systur Stone. Þessi lesbíska systir er nefnilega ástæðan fyrir baráttu Stone fyrir rétt- indum samkynhneigðra og um leið ástæðan fyrir því að hún skilur og þekkir hlutskipti þessa fólks betur en margir aörir. Almenn hamingja rikti vegna þess máls við skímina þó sum- ir vorkenndu Roan litla sem algerlega féll í skuggann af þessum yfirlýsing- um. Ólafur Gunnar Guðlaugsson, rithöfundur og teiknari, er á góðu flugi: - Benedikt búálfur stefnir á heimsyfirráð Ólafur Gunnar Guðlaugsson sendi í fyrra frá sér fyrstu bók sína um Benedikt búáif en önnur bókin um hann kemur út hjá Máli og menningu nú fyrir jólin. Sú heitir Eldþursar í álögum. Ólafur skrifar sögunar og teiknar myndir við þær. Myndskreytingar Ölafs hafa meðal annars vakið athygli yfir- manna hjá Disney, frægasta teikni- myndaframleiðanda heims. Fæðing búálfsins Ólafur er sjálfmenntaður að mestu leyti hvað varöar teikning- ar. Eftir menntaskóla fór hann út til Bandaríkjanna, nánar til tekið til Fort Lauderdale, og lærði al- hliða myndskreytingu og hönnun við listaskóla þar. Hann útskrifað- ist áriö 1988 með hæstu einkunn. Ólafur var fyrsti íslendingurinn sem stundaöi nám við skólann en siðan hann útskrifaðist hefur nokkur fjöldi íslendinga stundað nám við skólann og hafa þeir allir lokið námi með heiðri. „Það er erfitt að lifa af mynd- skreytingum eingöngu á íslandi. Þess vegna hef ég unnið við hönn- un hjá auglýsingastofum, fjölmiðl- um og nú síðast hjá Kynningu og markaði. Ég fékk hugmynd aö bamabók þegar ég vann hjá DV. Mér fannst það fín hugmynd þannig að ég settist niður og fór að skrifa og komst að því að ég gat búið til sögur. Ég fékk góða hjálp hjá Silju Aðalsteinsdóttur og Hildi Hermóðsdóttur sem þá var hjá Máli og menningu. Úr varð Bene- dikt búálfur." Trúir á álfa Benedikt búáifur varð til á skrif- stofu Ólafs í 120 ára gömlu húsi sem hann býr í ásamt fjölskyldu sinni. „Ég var í hálfgeröri tilvistar- kreppu; var á því skeiði að endur- uppgötva sjálfan mig. Ég sat í stól og horfði á stóran gólflistann í her- berginu. Þaö var skuggi á listan- Olafur Gunnar og strákamir Ólafur Gunnar með strákunum sínum, Ragnari og Ara. „Ég var í hálfgeröri tilvistarkreppu; var á því skeiöi aö endur- uppgötva sjálfan mig. Ég sat í stól og horföi á stóran gólflistann í herberginu. Þaö var skuggi á listanum, einna líkast því aö lítiö nef stæöi út úr veggnum. Þar sem ég er gegnsýrður af hasarblööum, datt mér í hug aö þetta væri búálfur meö stórt nef. “ „Ég man eftir fyrsta hasarmyndablaðinu sem ég átti. Það var Ironman, hefti tólf. Ironman barð- ist í því hefti við sovéskt illmenni enda kalda stríðið í hámarki. “ um, einna líkast því að lítið nef stæöi út úr veggnum. Þar sem ég er gegnsýrður af hasarblöðum, datt mér í hug að þetta væri búálfur með stórt nef. Þá fór ég að velta því fyrir mér hvemig Dídí, lítil frænka konunnar minnar, myndi taka því ef hún sæi búálfsnef standa út úr vegg. Af þessu kviknaði persónan Benedikt búálfur, ævintýri hans og heilir álfheimar, troðfullir af álf- um, drekur og öðram furðum." Og Ólafur trúir sjálfur á þessar vættir. „Ég trúi á álfa og aðrar vættir, ekki síst vegna þess að ég tel heim- inn vera skemmtilegri fyrir vikið. Heimurinn er eins og við sjáum hann - en era þá pabbi og mamma bara til þegar við sjáum þau? Hvað þá með alla álfana?“ í biðstöðu hjá Disney Heygarðshornið Hvar er safnið? Guömundur Andri Thorsson skrifar í Helgarblaö DV. Englendingurinn sem vill kaupa Valhöll og jafnvel Geysi líka viröist haldinn algengum kvilla fólks sem auðgast hefur: að kunna ekki að njóta fegurðar án þess að bjóða í hana, án þess að hafa á tilfinning- unni aö það eigi þessa fegurð út af fyrir sig og hafi keypt hana. Með peningunum sinum. Can’t buy me love? Þá að minnsta kosti allt hitt. Hann er eins og maður sem veður inn á fólk og heimtar að eignast það dýrmætasta sem það á. Því hann sé svo ríkur og hafi þar með meiri rétt til að eiga gersemamar en fólkið sjálft. Þaö sem auðkýfingar af þessu tagi gera sér ekki grein fyrir er að maður eignast ekkí endilega hluti með því að kaupa þá. En geti þessi maður nú ekki á sér heilum tekið fyrr én hann er búinn að festa kaup á sögufrægu húsi - mætti ekki bjóða honum Perluna í staðinn? Nú veit maöur svo sem ekkert um Kruger þennan, enda fjölmiðlar ekki búnir að upplýsa mann um hvaða kaupskap hann stundar - helst aö manni skiljist að þama sé um að ræða umboðsmann poppara. En rótin að svona kaupæði er oftast nær einhvers konar ósætti við eigin auð, misræmi milli auðlegðar sálar og ytra ríkidæmis - einhver stór- kostleg vanmáttarkennd. Sá sem stoltur er af verkum sínum og auði sýnir ekki annarri þjóð slíka óvirð- ingu sem þessi maður hefur gert með þrálátum tilboðum sinum í hús á stað sem svo sterkar tilfinningar eru bundnar við hjá þeirri þjóð sem í viðkomandi landi býr. Sannur auðmaður reisir sjálfur hús sem hann bindur sterkar tilfinningar við - en kaupir sig ekki inn á sterk- ar tilfinningar annarra. Þetta er eins og að ætla sér aö kaupa Taj Mahal, án þess að ar- kítektúrnum sé jafnað saman. Þessi eilífu tilboö Kragers í Val- höll eru niðurlægjandi fyrir Islend- inga og áfellisdómur yfir þeim kjörnu fulltrúum þjóðarinnar sem í Þingvallanefnd sitja og eiga að sjá til þess að reisn sé yfir Þingvöllum. Af viðtölum við Jón Ragnarsson veitingamann í Valhöll að dæma hefur Þingvallanefhd ekki leyft hon- um aö ráðast í nauðsynlegar endur- bætur á húsinu, neitaö að kaupa það af honum og nánast neytt hann til að selja það hæstbjóðanda. Eigi frásögn Jóns við rök að styðj- ast sýnir þessi þvergirðingsháttur Þingvallanefndar að hún hafi verið býsna sátt við það sem gestum á Þingvöllum hefur verið boðið upp á nú um árabil. Rándýrt hótel þar sem hægt er aö kaupa vont kaffi við okurverði og sjoppa sem hefur reyndar batnað mikið upp á síðkast- ið - og svo ekki meir. Jón Ragnarsson hefur í þessu máli sýnt bæði óskammfeilni og græðgi. Hann hefur erft veitinga- reksturinn og húsið en ríkið á lóð- ina - þaö er að segja við, þjóðin - og fari svo óheppilega að kaupin gangi eftir og Kruger eignist Valhöll væri Það sem auðkýfingar af þessu tagi gera sér ekki grein fyrir er að maður eignast ekki endilega hluti með því að kaupa þá. En geti þessi maður nú ekki á sér heilum tek- ið fyrr en hann er búinn að festa kaup á sögu- frœgu húsi- mœtti ekki bjóða honum Perluna í staðinn? naumast hægt að segja að veitinga- maðurinn væri vel að þeim pening- um kominn. En stirfni nefndarinn- ar í samskiptum við þennan mann hefur áreiðanlega ekki orðið til þess að viðunandi niðurstaða fáist. í útvarpsfréttum var haft eftir Bimi Bjarnasyni Menntamálaráð- herra og formanni Þingvallanefndar að það sé eindreginn vilji nefndar- manna að þarna sé rekiö hótel með myndarbrag. Eflaust færi vel á slik- um rekstri einhvers staðar á svæð- inu en samt er hótel ekki það sem sárast vantar á þessum stað. Hvar er safniö? spyrja allir útlendingar sem þarna koma. Það er hneisa að ekki skuli fyrir löngu síðan risið einhvers konar safn á Þingvöllum, þessari þjóðarmiðju þar sem saga, náttúra og örlög þjóðarinnar mæt- ast og þar sem „andlegi krafturinn" sem Jónas Hallgrímsson talaöi um að ríkti á staðnum titrar í sérhverju laufi.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.