Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.2002, Qupperneq 20

20___________________________________________________________________________________________LAUGARDAGUR 20. APRlL 2002
Helgarblað_________________________________________________________________________________________________py
DV-MYND HILMAR ÞÓR
Of miklar hugsjónlr?
„Ég sá sjálfa mig aldrei fyrir mér í fremstu víglínu. Ég var alltafí baklandinu og er mikil hugsjónamanneskja.
Sumir hafa haldiö því fram viö mig aö þess vegna gæti ég ekki veriö í pólitík, ég heföi alltof miklar hugsjónir og
væri ekki tilbúin aö gefa eftir í því sem ég trúi á. “
Framsóknargenin
eru sterk
- Anna Kristinsdóttir er í fimmta sæti R-listans. Hún byrj-
aði níu ára að vinna fyrir Framsóknarflokkinn og er nú í
fyrsta sinn í fremstu víglínu stjórnmálanna
„Framsóknargenin eru mjög
sterk. Ég er alin upp af miklu fram-
sóknarfólki og mínar fyrstu minn-
ingar sem tengjast vinnu eru af
Tímanum en þar byrjaöi ég að svara
í síma þegar ég var níu ára. Ég vann
á Tímanum með hléum og í sumar-
störfum þangað til ég komst á ung-
lingsaldur; ég endaði inni á mynda-
safni hjá Gunnari V. Andréssyni,"
segir Anna Kristinsdóttir, fram-
sóknarkona og frambjóðandi í
fimmta sæti R-listans í borgar-
sijómarkosningunum. Framsóknar-
genin sem hún talar um eru komin
frá föður hennar, Kristni Finnboga-
syni, sem var áhrifamikill í Fram-
sóknarflokknum um áratugaskeiö.
Anna er úr stórri fjölskyldu, er ein
af þrettán systkinum.
Ég spyrt hvort hafi ræst úr þeim
öllum og Anna svarar: „Það er
reyndar bara einn sem hefur setið í
hreppsnefnd. Ég held ég hafi smitast
hvað verst af þessrnn virusi. Ég
vona að þau kjósi öO rétt og hef
grun um að svo sé raunin með
flesta.“
18 ára tvíburamóðir
„Ég var nú ekkert sérlega virk í
flokknum þegar ég var yngri. Ég tók
alltaf þátt i prófkjörum en á ung-
lingsárunum komst ég á mótþróa-
skeið og ætlaði að ganga í Æsku-
lýðsfylkinguna. Það varð ekki úr
því.
Rúmlega tvítug var ég kosin í
stjóm Félags ungra framsóknar-
manna í Reykjavík og síðan hef ég
setið samfellt í stjómum í Fram-
sóknarfélögunum; það em átján ár
og af þeim hef ég starfað í níu ár á
skrifstofu flokksins. Þegar ég hætti
á skrifstofunni fór ég í stjómmála-
fræði í Háskóla íslands (eins og ég
sagöi þá er þessi víms öflugur!).
Ég var 18 ára þegar ég eignaðist
tvíbura og fór því aldrei í fram-
haldsskóla. Ég þurfti því undanþágu
til að fá að hefja nám í stjórnmála-
fræði. Það tókst eftir mikið þref en
var alls ekki átakalaust. Námið hef-
ur lyft mér svolítið út yfir þessa
daglegu umræðu um pólitík; gefur
mér aöra sýn. Allir stjórnmálamenn
ættu að taka nokkra kúrsa í stjórn-
málafræði. Það kennir manni ekki
síst að virða skoðanir annarra. Ég
hafði reyndar tileinkað mér það
áður; mér hefur aldrei líkað enda-
lausar hártoganir og þref. Ég vil
ræða málin á málefnalegum
gmnni.“
18 ára tvíburamóðir, það er ekki
einfalt líf, segi ég. Anna segir að tví-
buramir hafi komið mjög á óvart.
„Það finnst örugglega mörgum eins
og ég tali aftan úr fomöld en það
var ekki fyrr en daginn áður en þeir
fæddust sem kom i ljós að ég gekk
með tvo. Þetta eru gæðadrengir,“
segir Anna, „tvítugir í byrjun maí.
Við höfum alið hvert annað upp, ég
hef hjálpað þeim og þeir mér. Síðan
á ég einn fimm ára dreng, gerði
langt hlé á barneignum."
Ég spyr hvort þeir taki virkan
þátt í kosningabaráttunni.
„Mér hefur tekist að gera tví-
burana að framsóknarmönnum,
þeir hafa aldrei efast um að þeir
væru framsóknarmenn þótt þeir séu
ekki mjög virkir í flokksstarfinu.
Þeir eru báðir í námi og annar situr
í varastjórn hárgreiðslunema. Ég er
mjög fegin því aö þessi áhugi á fé-
lagsmálum hafi smitast yfir í þá. En
ég gef þeim nokkur ár þangað til
þeir fara að taka þátt í flokksstarf-
inu af fullri alvöru."
Og sá yngsti?
„Hann er fimm ára og ekki farinn
að taka virkan þátt. Það má víst
ekki taka böm í stjómmálaflokka
fyrr en þau eru orðin 16 ára. Hann
hefur meiri áhuga á Disney og
myndi kjósa hann ef hann væri í
framboði.“
Fordómalaus flokkur
Staða Framsóknarflokksins er
sígilt umræðuefni hvort heldur litið
er á fylgi eða samstarf við aðra
flokka. Flokkurinn er í ríkisstjóm
með Sjálfstæðisflokki, í samstarfi
viö Samfylkinguna og Vinstri
græna í Reykjavík og fleiri bæjarfé-
lögiun og nú síðast voru fréttir um
sameiginlegt framboð framsóknar-
manna og sjálfstæðismanna á Húsa-
vík.
„Einn af meginkostum Framsókn-
arflokksins er miðjustefnan,“ segir
Anna, „við útilokum ekki samstarf
við neinn. Ég tel að fólk sé í stjóm-
málum til að hafa áhrif og vinna að
góðum málum. Þá skiptir ekki máli
í hvaða flokki menn eru. Stjómmál
snúast fyrst og fremst um málamiðl-
anir; þegar fariö er í framboð verð-
ur að reyna að ná samkomulagi.
Þetta er ekki ósvipað hjónabandi."
Myndirðu segja að það ríktu for-
dómar gagnvart Framsókn?
„Ég er ekki frá þvi að ég hafi
fundið fyrir slíku héma í Reykja-
vík,“ viðurkennir Anna. „Ég er
gjaman spurð hvort ég sé úr sveit
eða ættuð utan af landi. Hvorugt á
við í mínu tilfelli. Þegar flokkurinn
var stofnaður fyrir 85 árum var
hann fyrst og fremst bændaflokkur.
Síðan hefur samfélagið breyst gríð-
arlega og flokkurinn líka.“
Sumir vilja halda því fram að í
orðunum „ungur framsóknarmað-
ur“ sé fólgin þversögn.
„Það er fúllt af ungum framsókn-
armönnum og ég get ekki séð neina
þversögn í því. Framsóknarflokkur-
inn á fullt erindi við kjósendur, við
erum fordómalaus flokkur sem vill
hag fólk sem mestan hvort sem það
býr á landsbyggðinni eða í Reykja-
vík.“
Hálfsannleikurinn
Sumir hafa þóst orðið varir við
nýjan „stjórnmálakúltúr" í kosn-
ingabaráttunni í borgarstjóm. Anna
segir að yngra fólk sé með aðrar
áherslur í stjómmálum. „Á tímabili
einkenndust stjómmál af orðaskaki
og átökum," segir Anna. „Kjósand-
inn sat stundum eftir og skildi
minnst af umræðunni. Yngra fólk er
með aðra „taktík", vill frekar ræða
málefnin, taka ekki hluta af sann-
leikanum og bera hann á borð. Mér
líkar ekki kosningabarátta þar sem
hálfsannleikur er borinn á borð fyr-
ir kjósendur.
Ég hef það á tilfinningunni og
fmn mjög fyrir því í háskólanum aö
ungt fólk er ekki tilbúið að fylgja
einum flokki í blindni. Úngt fólk vill
taka afstöðu í ákveðnum málum.
Það sem mun gerast í íslensku sam-
félagi er að kosningahegðun mun
breytast mjög mikið. Fólk hefur
ekki þörf til að skrá sig í flokk og
vera í honum ævilangt."
í fremstu víglínu
„Ég sá sjálfa mig aldrei fyrir mér
í .fremstu víglínu. Ég var alltaf í
baklandinu og er mikil hugsjóna-
manneskja. Sumir hafa haldið því
fram viö mig að þess vegna gæti ég
ekki verið í pólitík, ég heföi alltof
miklar hugsjónir og væri ekki tilbú-
in að gefa eftir í því sem ég trúi á.
Ég hef verið lengi í pólitík og haft
tækifæri til að kynna mér öll mál.
Ég hef mjög vítt áhugasvið þótt
sumt standi mér nær en annað. Ég
vil að aflir íbúar borgarinnar séu
jafnir hvað varðar rétt á þjónustu;
hef komið mikið að málefnum fatl-
aðra og hef mikinn áhuga á því að
þaúfærist frá ríkinu til sveitarfélag-
anna.
Ég hef starfað innan Þroskahjálp-
ar og kynnst því af eigin raun
hvemig það er að ganga í gegnum
kerfiö með böm sem hafa ekki
sömu tækifæri og aðrir. Ég legg
mikla áherslu á að aflir hafi jöfn
tækifæri.“ -sm
Liggja hér án lífs og vonar
leifar Guðna Elíssonar.
Kunningi minn tjáði mér um daginn
aö hann vildi að Islendingar færu að
yrkja stuttar grafskriftarlínur til að
setja á legsteina og krossa til minning-
ar um þá sem famir eru. Taldi hann að
þannig gæti loks orðið okkur að ein-
hverju gagni þessi bragfræðiárátta sem
engin leið virðist að losa þjóðina við.
Sjálfur var hann búinn að yrkja svona
stef sem á að standa á minnisvarða á
gröf hans að honum gengnum. Það
hljóðar þannig:
Liggja hér án lífs og vonar
leifar Guðna Elíssonar.
í síðasta þætti birti ég vísu eftir Þórð
Helgason sem hann orti upp úr annarri
vísu með því aö gera seinni part að
fyrriparti og bæta við nýjum botni. Svo
iila tókst til að í stað úrfellingarmerkis
í rímorðum síðlínanna birtist eitthvert
undarlegt merki sem ég þekki ekki og
hef aldrei séð. Er hér með beðist vel-
virðingar á þessu. Er hér nú önnur
vísa eftir Þórð, reyndar ort í félagi viö
Kristján Eiríksson. Þeir vom við
lundaveiði í Drangey þegar til þeirra
kom stúlka sem vildi safha lundanefj-
um til að búa til úr þeim skartgripi. Þá
ortu þeir:
Skelfing brygði okkur ef
ein með kœrleiksbrimann,
lítil snót með lundanef
lœsti klónum í mann.
Vona ég svo að þessi vísa komist
óbrjáluð á þrykk.
Meðan Páfl Bergþórsson var veður-
stofustjóri var haldið fast í þá venju,
þegar lesið var um veður á hverjum
stað, að hafa nöfn staðarma í þágufalli,
t.d. Hæli, Galtarvita, Djúpavogi o.s.frv.
Vom margir orðnir æði þreyttir á
þessu og fyrsta verk Magnúsar Jóns-
sonar, eftir að hann tók við, var að
breyta þessu í nefnifafl. Þá orti Baldur
Hafstað:
Staðarfallió féll í nótt,
fer hann geyst hann Mangi.
Nú mun enginn anda rótt
austur á Dalatangi.
Andrés H. Valberg var að koma ofan
Kambana með kúlu á dekki og því efins
um hvemig ferðinni lyki. Þá orti hann
þessa hringhendu:
Hýr minn gerist hugur senn
hölt þó merin veröi.
Truntan ber mig örugg enn
ofan í Hveragerði.
Og einhvem tíma á góðri stund orti
hann þessa:
Æsku l blóði enn ég finn,
ekki er rómur breyttur.
Nú er óðarakur minn
allur blómum skreyttur.
Þetta er kallað ferskeytt og víxlhent.
Þegar Tómas Ingi Olrich, sem er af
norskum ættum, tók við embætti
menntamálaráðherra kom upp umræða
um það að í ríkisstjóm sætu fyrir a.m.k.
tveir norskættaðir ráðherrar og sá
þriðji ætti norskan maka. Þá orti maður
sem ekki vifl láta naflis sína getið:
Þjóðin fátœk, þrjósk og horsk
þraukaói af vana,
þar til stjómin nísk og norsk
náði að buga hana.
Margt er eflaust ókomió
af óhöppum og krísum.
En nú þykir mér nóg komið
af norskum fósturvísum.
Við endum á gömlum húsgangi sem
ég rakst á í bók séra Helga Sigurösson-
ar, Safn tU bragfræði íslenskra rímna:
Narri! ef þú narrar mig,
narri skaltu heita;
narrar allir narri þig,
narrinn allra sveita.