Dagblaðið Vísir - DV - 09.11.2002, Blaðsíða 19

LAUGARDAGUR 9. NÓVEMBER 2002
Helqarblcið TXST
I <3
www.palmi.is
Ætlaðiröu aldrei í pólitlk?
„Nei, það er svo sem i ættinni og hefur hvarflað að
mér. Ég hef samt aldrei haft alvöru áhuga á því að hella
mér út i pólitík."
Þú ert kominn með eigin miðil, www.palmi.is.
„Já, ég hef reyndar ekki skrifað mikið upp á síðkast-
ið. Mér varð mjög brugðið þegar aðsóknin að síðunni
varð svipuð og að mbl.is. Fimmtíu þúsund manns komu
á einni viku inn á síðuna. Ég forðaði mér frá tölvunni
þá,“ segir Pálmi og brosir. „Ég er afskaplega ánægður
með hvemig þessi pistill um starf Stefáns Karls í bar-
áttimni við einelti vakti athygli á málefninu. Það varð
einhverra hluta vegna heilmikil vakning í kjölfarið og
það þykir mér vænt um.“
Kómíkin er erfiðust
Hefurðu verið hér í Þjóðleikhúsinu frá því þú útskrif-
aðist úr leiklistarskóla?
„Eiginlega en ég steig þó fyrst á svið í Iðnó. Fljótlega
fór ég hingað og hef verið fastráðinn við Þjóðleikhúsið
síðan.“
Hvaða hlutverk er eftirminnilegast á þeim tuttugu
árum sem þú hefur leikið?
„Það er erfitt að segja. Mörg hlutverk eru eftirminni-
leg. Lengi vel þótti mér afskaplega vænt um Hjálmar
Ekdal í Villiöndinni eftir Ibsen. Mér þykir vænt um
Hjálmar, Kasper og fleiri þótt ég hugsi ekki um þá eins
og börnin mín. Auðvitað er starfið misjafnlega
skemmtilegt og leiðinlegt. Það er oft dálítið gaman,“
segir hann hugsi og bætir svo við: „hvað er ég að segja:
mér þykir mjög vænt um Georg í Hver er hræddur við
Virginíu Woolf?"
Það hlýtur að vera erfitt að þykja beint vœnt um Ge-
org, hann er ekki mjög viðkunnanlegur.
„Hann var óhamingjusamur maður enda ærin ástæða
því þau hjónin gátu ekki eignast börn.“
Þú nefnir tvö alvarleg hlutverk.
„Já, ég hef verið mjög heppinn í gegnum árin að leika
jöfnum höndum alvarleg hlutverk og gamanhlutverk. í
sjónvarpinu er gamanleikarinn hins vegar alls ráðandi.
Það erfiðasta sem hægt er að leika er kómík og það er
svo skrýtið að góðir gamanleikarar eru nánast undan-
tekingarlaust góðir dramatískir leikarar en það er ekki
endilega eins á hinn veginn.“
45 ára gamall leikari, ertu ekki kominn á vandræða-
tímabil?
„Ég segi stundum að það sé enginn vandi að vera
stjama í einn dag þegar maður er ungur, viku, mánuð,
jafnvel ár. Vandinn á íslandi er að lialda það út. Það
sem hefur gerst þegar menn eru komnir á þennan ald-
ur er að margir hafa helst úr lestinni þannig að leikar-
ar á mínum aldri eru ekki ýkja margir. Ég held að rull-
urnar verði bitastæðari á þessum aldri, sérstaklega fyr-
ir karlmenn. Ég hef samt ekki haft tíma til að hafa
áhyggjur af þessu.“
Leilíarastarfið stundum skítadjobb
Hvemig leið þér þegar þú komst út úr leiklistarskól-
anum á sínum tíma? Það er mikið af ungum leikurum
og samkeppnin mikil.
„Ég var heimóttarlegur sveitamaður á þeim tíma og
allan tímann sem ég var í skólanum var ég ákveðinn í
því að fara ekki út i einhvern hákarlabisness. Ég ætlaði
aftur heim í Bolungavík með ágætt nám í farteskinu.
Mér hraus hreinlega hugur við að fara út í þessa hring-
iðu. En svo lenti ég úti i iðunni og allt gekk vel. Þetta
hefur svo undið upp á sig og ég er enn hér.“
Leikarar þurfa að vinna mjög náið en jafnframt er
samkeppnin mikil.
„Leikarastarfið er stundum mesta skítadjobb sem ég
hef verið í og hef ég þó verið í þeim mörgum. Ég væri
að ljúga ef ég segði að þetta væri auðvelt starf. Það er
ekki nóg með að Vera í vinnunni og reyna að sinna
henni vel heldur eru alltaf einhverjir vitleysingar að
skrifa um mann í blöðin.
Þetta er náinn og krefjandi heimur og ég verð reglu-
lega mjög þreyttur á honum. Þegar maður sest niður og
hugsar er niðurstaðan þó alltaf að maður vill hvergi
annars staðar vera.
Á hverjum degi efast maður um getu sína og óttast að
einn morguninn vakni maður og verði búinn að missa
það. Leikarinn kemur alltaf jafnblankur að hverju verk-
efni. Efist maður ekki um eigin getu hlýtur maður að
vera fullkominn og það er hættulegt. Það er gott að vera
ekki alltaf jafh sannfærður um eigin snilld!"
Gagnrýni, já, hvemig er að opna blöðin daginn eftir
frumsýningu?
„Þegar ég var að byrja rauk ég alltaf í blöðin að skoða
gagnrýnina. Þá tók ég það mjög inn á mig en það trufl-
ar mig ekki eins núna tuttugu árum síðar. Ég hef feng-
ið margar blíðar strokur og eins skítkast. Frómt frá sagt
snertir það mig ekki mikið. Auðvitað er það óþægileg
tilfmning að verða fyrir skítkasti. Það er svipað því og
að sparkað sé í mann úti á götu fýrir það eitt að vera
til. En ef maður ætlar að vera í þessu starfi þá má ekki
láta þetta á sig fá: nokkrar býflugur stoppa ekki fola á
harðaspretti.
Auðvitað leyni ég því ekki að mér þykir gagnrýni á
íslandi ekki bera gagnrýnendum fagurt vitni. Oft þykir
mér gagnrýnendur ekki hafa nokkra tilfinningu fyrir
leiklist og vita lítið um hvað leiklist snýst. Það er algjör-
lega vonlaust að ætla sér að hafa gagn af gagnrýni sem
„Það er dálítið gaman að fólk komi til okkar [SpaugstofumannaJ og segi: þið eruð bara skemmtilegir! Ég veit ekki hvað fólk hefur
haldið að hafi komið fyrir okkur, hvort það hefur haldið að við yrðum fullkomlega gerilsneyddir á því að taka fri. Við erum allir
eldri, feitari og þroskaðri sem leikarar og vonandi með betri húmor. Ég veit ekki af hverju það kemur sumum á óvart en við virk-
um enn,“ segir Pálmi Gestsson á milli dósa í leikmynd Gretars Reynissonar á Stóra sviði Þjóðleikhússins.
væri þó helvíti gott. Gagnrýnin er ekki fyrir áhorfend-
ur, ekki leikhúsfólk og hvem þá? Kannski gagnrýnend-
ur sjálfa. Stundum er þetta mjög pirrandi. Það virðist
ekki méga gagnrýna gagnrýni því þá er sagt að maður
sé sár sem er bara bull. Ég hef fengið frábæra gagnrýni
fyrir tiltölulega ómerkilega hluti sem hver einasti ama-
tör hefði getað gert. Þegar mér hefur fundist ég vinna
persónulegan sigur og náð árangri í minni list hef ég
hins vegar verið hakkaður í spað. Það er auðvitað ekki
hægt að taka mark á þessu sem listamaður. Þetta hefur
ekkert með list að gera. Ekki neitt. En þeir geta jamlað
eins og þeir vilja.
Leiklist er sjálfstætt listform en ekki bókmenntir.
Sumir leikritahöfundar vilja ekki láta hagga hjá sér
orði. Þannig höfundar eiga bara að gefa út bækur sem
hægt er að lesa uppi í rúmi. Það verður að mega diskút-
era leikrit þótt leikaramir vaði ekki yfir það á skítug-
um skónum. Leikhúsið lýtur sínum eigin lögmálum og
höfundar verða að vera nógu sveigjanlégar til að átta
sig á þvi að leikhús er samvinna þar sem mörg listform
koma saman.“
Bakteríaii er seig
Ertu ekki hestamaður?
„Jú, ég hef alltaf verið hestamaður og á hest einhvers
staðar. Mamma sagði mér einhvem tíma að þegar ég
var þriggja ára hefði ég sagt henni að ég hefði verið
hestur inni í Djúpi. EQaust hefur það verið í fyrra lífi.
Þennan áhuga er ekki hægt að drepa. Ég bíð alltaf eftir
því að verða miðaldra og ríkur svo ég geti komið mér
upp stóði. Hestamennskan er eins og leiklistin baktería
sem erfitt er að lækna. Leiklistin er samt eins og hver
önnur vinna, hvorki æöri né óæðri. Ég gæti vel hugsað
mér að fást við aðra hluti en leiklist. Þótt bakterían sé
seig er það ekki upphaf alls og endir að vera leikari."
-sm