Dagblaðið Vísir - DV - 27.02.2003, Blaðsíða 18

18
FIMMTUDAGUR 27. FEBRÚAR 2003
Skoðun DV
Háseta vantar á
250 tonna dragnátabát!
Ár 1940 1945 1950 1955 1960 1965 1970 1975 1980 1985 1990 1995 2000
„Línurit
þetta hefur nú veriö sent til 22 náttúruverndarsamtaka vítt og breitt um heiminn.
„Frjálsar krókaveiðar
frá fjöruborði og út að
40 mílum, fyrir báta upp
að 10 metrum. Allur
afli verði fullunninn
innanlands svo sem
kostur er og sendur
ferskur út með flugi. -
ísland verði stórveldi í
matvælaiðnaði."
Hvaö segir svona auglýsing
okkur? Hún segir: Hryðjuverkin
eru komin upp í fjörur. Dragnóta-
bátur sem er 250 tonn er aflmeiri
en bresku togaramir sem Guö-
mundur Kjærnested rak út fyrir
200 mílurnar. Nútímadragnót er
einfaldlega troll. Fyrir hverju
barðist Axel V. Tulinius alþingis-
maðm-? Að botnvörpungar yrðu
aldrei leyfðir á íslandsmiðum. Af
hverju gýs upp fiskveiði þegar
hlé verður á rányrkjunni, svo
sem á stríðsárunum? Já, og allir
muna hvað fiskigengd glæddist
þegar Smuguveiðarnar stóðu sem
hæst. Af hverju hefir aflaaukning
orðið hjá Færeyingum? Af því að
þar eru togveiðar bannaðar á
grunnslóð, svo og er sóknardaga-
kerfi fyrir stærri skip í Færeyj-
um. Einmitt það sem koma þarf
við ísland ef menn vilja bæta hag-
kerfið.
Aukning á kolakvóta
Hvað þýðir hún? Meiri notkun
á fjörutrolli, meiri skemmdir á
grunnslóðinni. Minni möguleikar
á því að nýliðun beri árangur.
Meiri fjárfesting í skipum sem
heyra brátt sögunni til því þessi
gífurlegu náttúruspjöll sem unn-
in eru á íslandsmiðum verða
brátt stöðvuð með þrýstingi utan-
lands frá. Þessi orð á að taka al-
varlega.
Rödd sannfæringarinnar
Það þarf aðeins raunsæi til að
sjá það sem er að gerast á land-
grunni íslands. Það er verið í
bókstaflegri merkingu að leggja
það í rúst með „þungavinnuvél-
um“. Hér eru ekki lengur stimd-
aðar fiskveiðar. Nei, það er
rányrkja. Og ekki nóg með það
heldur er verið að umturna aílri
lífkeðjunni í heild meö allt of
mikilli uppsjávarrányrkju. Hér
er ég að benda á mjög alvarlega
hluti sem kunna að varða allt
mannkyn.
Svangur umheimurinn hrópar:
Hingað og ekki lengra. Ég upplýsi
það hér og nú að meðfylgjandi
línurit eru komin til 22 náttúru-
vemdarsamtaka vítt og breitt um
heiminn. Ef vinnubrögð okkar
gagnvart náttúrunni þola ekki
dagsljósið þá er eitthvað að. Það
er gjarnan rætt um takmarkaðar
náttúruauðlindir.
Af hverju er þá farið svona
með þær? Af hverju er þá unnið
að því að afhenda þær fáum út-
völdum til einkanota? Innheimt-
um auðlind okkar - nú eða aldrei.
Það eru innan við 90 dagar til
stefnu.
Kosið um mannréttindi
Við horfum ekki upp á þetta
lengur. Spurningin er: Hvaða
stjórnmálaafl treystir sér til að
beita sér fyrir því að innheimta
fiskimiðin sem stolið var frá al-
menningi I nafni laga? Ekki kem-
ur til greina að þýfinu verði skil-
að með niðurtalningu. Hver vill
til dæmis kaupa af mér Þjóð-
minjasafnið og Þjóðarbókhlöð-
una? Myndi ég fá að skila þeim
i gersemum í áfóngum ef ég gæti á
annað borð selt?
Þess vegna bretta menn ein-
faldlega upp ermar og róa ef ekk-
ert verður aðhafst af viti.
Útgerðina á að aðskilja í stór-
skipaflota og smærri skip og
báta. Stærri skipin, úthafsflotinn,
skulu út fyrir 100 milur í fyrsta
áfanga. Dragnót skal aflögð. Plat-
an hans Arthúrs verði endurnýj-
uð og gerð ófolsk og látin snúast
allan sólarhringinn. Frjálsar
krókaveiðar frá fjöruborði og út
að 40 mílum, fyrir báta upp að 10
metrum. Allur afli verði fullunn-
inn innanlands svo sem kostur er
og sendur ferskin- út með flugi. -
ísland verði stórveldi matvæla-
iönaðar.
Rangfærslup í leiðana DV
Opinberu klámleikhúsin
Björg Siguröardóttir
skrifar:
Það virðist sem ýmis afbrigði
súludans sé orðinn fastur liður
í sýningum leikhúsanna og eru
þau þó öll á opinberu framfæri
að mestu leyti. Ég hef ekki
heyrt andstæðinga súlustað-
anna og kvennafræðarana um
vesöld hinnar misþyrmdu konu
minnast neitt á sýningar þess-
ar sem vaða uppi í opinberu
klámleikhúsunum eins og ég
vil kalla þessa staði. Ég sá þó
lesendabréf í DV nýlega þar
sem m.a. var gerð atlaga að
striplingum í berrassa leikriti
einu á fjölum Þjóðleikhússins.
Og núna má lesa lofsamlega
leikdóma um „hjartaför" ís-
lenska dansflokksins í Borgar-
leikhúsinu. Þar gefur víst á að
líta: kroppana í vímuástandi,
uppi af hver öðrum í einni
greddu, vímu og dýrslegri
grimmd eins og það er svo fim-
lega orðað. En meira af kynlífs-
menningu, takk. Og fyrirfram
þökk fýrir næstu „sýningar" á
kostnað okkar skattborgaranna
á nýjustu súlustöðum Tahlíu.
Dansatriöi úr „Stingrey"
- vímuástand kroþpanna?
Pétur Árni Jónsson
skrifar:
Sigmundur Ernir Rúnarsson,
ritstjóri DV, ritaði leiðara um síð-
ustu helgi þar sem hann endurseg-
ir misskilninginn - öllu heldur
rangfærslurnar - úr frétt Krist-
jáns Más Unnarssonar sem birtist
í kvöldfréttum Stöðvar 2 á
fimmtud. í síðustu viku. Sigmund-
ur Emir kannar augsýnilega ekki
hvort eitthvað sé til í því sem
fréttamaður Stöðvar 2 hélt fram
um þróun barnabóta á þessu kjör-
tímabili. Þess í stað grípur hann
fegins hendi þetta tækifæri sem
hann telur sig skyndilega hafa til
að höggva í pólitíska andstæðinga
sína, ríkisstjórnina.
I.KJ.
skrifar:__________________________
Lesandi ritar í blaðið mánudag-
inn 17. febrúar og hneykslast á
þeirri rosaupphæð sem ríkis-
stjómin ætlar að moka í menning-
arhús á landsbyggðinni. Engin
furða þótt honum blöskri. Það er
gömul árátta hjá ráðamönnum aö
halda að það að byggja hús utan
um allt og ekkert sé það sem helst
komi menningu og listum að
gagni. Það er því meira en rétt að
hneykslast á þessari ákvörðun.
Hins vegar er það líklega mis-
skilningur hjá bréfritara að gera
því skóna að fólk úr menningar-
og listageiranum sé endilega him-
inglatt yfir svona fjáraustri. Það
er alls staðar til nóg af húsum.
Svona byggingaræði er bara til að
skapa iðnaðarverktökum vinnu og
Ritstjórinn segir ríkisstjómina
hafa hækkað skatta þegar hann
má vita að hún hefur lækkað þá,
ólíkt því sem pólitískir samherjar
hans í Reykjavík hafa gert. Alvar-
legust er þó kannski sú rang-
færsla sem Sigmundur Ernir hef-
ur eftir frétt Stöðvar 2, að barna-
bætur hafi lækkað „að raungildi“
og miðar þar við bæturnar sem
„hlutfall af landsframleiðslu“.
Bamabætur sem hlutfall af lands-
framleiðslu hefur hins vegar enga
merkingu, skiptir barnafólk engu
máli og hefur ekkert með raun-
gildið að gera. Samanburður við
neysluverðsvísitölu hefur aftur á
móti þýðingu og snýst um raun-
gildi og á þann mælikvarða hafa
Það er því meira en rétt
að hneykslast á þessari
ákvörðun.“
snýst í raun ekki um annaö. Ef
þessi ríkisstjórn vildi gera vel við
listir og menningu væri peningur
lagður í grasrótarstarfsemi verka-
fólksins í víngarði listanna þar
sem hugmyndirnar blómstra, eru
atvinnuskapandi og gætu orðið
þjóðarbúinu til tekjuaukningar
væri betur staðið að málrnn.
Það er t.d. nokkuð víst að við
erum að missa af heilmiklum aur-
um meðan ríkið skattpínir t.d. ís-
lenskan tónlistariðnað, en hefur
enn ekki rænu á að koma á fót út-
flutningssjóöi íslenskrar tónlistar
sem styðja myndi einstaklinga,
þær barnabætur sem ríkið greiðir
hækkað verulega. Á kjörtímabil-
inu hafa bamabætur hækkað nær
tvöfalt á við vísitöluna, sem segir
öllum sem vilja fara rétt með að
bamabætur hafa aukist, en ekki
minnkað frá því fyrir síðustu
kosningar.
Út frá röngum samanburði og
vegna misskilnings lét Sigmundur
Ernir mjög að því liggja í leiðara
sínum - sagði það nánast hreint út
- að ríkisstjórnarflokkarnir hefðu
svikið loforð sín frá því fyrir síð-
ustu kosningar. Ef ritstjórinn er
ekki orðinn þeim mun meiri
leigupenni stjórnarandstöðunnar
hlýtur hann að leiðrétta þessa
missögn snarlega.
hópa og útgáfur til að koma ís-
lenskum verkmn á framfæri er-
lendis. Eftirspurnin er þegar fyrir
hendi. Samt er ekki verið að tala
mn annað en helming virðisauka-
skattsins, sem þessi iðnaður eða
listgrein veltir sem rynni í slíkan
sjóð. Þetta er svo lítil upphæð að
það er líklega þess vegna að
stjórnmálamönnum finnst fyrir
neðan virðingu sína að tala um
þetta, hvað þá meira.
Skemmtilegra er að slá um sig
með tölum sem eru svo fáránlega
háar að fólk trúir ekki sínum eig-
in eyrum. Eflaust vantar nýtt leik-
hús á Akureyri en að öðru leyti er
nóg af ágætum og lítt notuðum
samkomuhúsum um allt land. Það
er bara stundum svolítið erfitt að
nýta þau, t.d. til tónleikahalds. -
Einmitt sökum skattpíningar.
Mennhigaphús á landsbyggðinni
Sammælst um ofurlaun
Jón Gíslason skrifar;
Mér heyrist að
þeir sem spurðir
eru um 70 milljóna
laun Kaupþings-
mannsins séu farnir
að sammælast um
að þetta sé „bara
þróunin hér“. Nema
forsætisráðherraefn-
in Davíð og Ingi-
björg Sólrún. Þau segja þessa þró-
un ófæra og óæskilega. Formaður
VR segir t.d. að þessi laun séu ekki
í ætt við þau sem hér gildi á
vinnumarkaði - en samningar
skuli jú standa, og við séum bara
að færast inn í hina alþjóðlegu
hringrás þar sem menn eru að tala
um hærri tölur. Hann vonast þó til
að þessi laun skili sér til fleiri en
forstjóranna. Já, hvemig er það, er
nú ekki kominn timi til að forystu-
sveit verkalýðsfélaganna taki sér
tak og hafi þetta til marks: Skæra
stjörnu Kaupþingsmannsins á
himni sem setur á stað skriðu
kröfu um launahækkanir sem skili
sér fljótt til íslenskra launþega.
Dæmalaus smekkleysa
Atli Rúnar Halldórsson skrifar:
Undirritaður varð kjaftstopp og
rúmlega það við að lesa meinta
fjölmiðlarýni eftir blaðamann á DV
á bls. 68 í helgarblaðinu 22. febrú-
ar. Sá lýsir velþóknun sinni á
vinnuslysi viö Kárahnjúka á dög-
unum, en er að vísu pínulítið von-
svikinn yfir að „reyndar var bara
um eitt riíbeinsbrot að ræða“. Ger-
ir sér samt nokkrar vonir um fleiri
slys (og þá væntanlega alvarlegri)
við virkjunarframkvæmdir þar
eystra í framtíðinni „ef álfar og
landvættir taka sig saman“. Ég
ætla ekki blaðamanninum að vera
jafnilla innrættur og skrifin benda
til, heldur kýs að trúa því að þessi
dæmalausa smekkleysa sé frum-
hlaup greinarhöfundar eða einstæð
útgáfa af aulafyndni. En svo er
bara allt eins líklegt að viðkom-
andi iðrist einskis, gangi glaður til
vinnu sinnar að morgni mánudags
og bíði spenntur eftir fleiri slysum
eystra til að skrifa á landvættina.
Eða hvað?
Siguröur
Einarsson.
Sigurður Sigurftsson skrifar:
Sl. sunnudag
hafa áreiðan-
lega margir
horft á sjón-
varpsþátt
Ómars Ragnars-
sonar, Á meðan
land byggist.
Þátt mn virkj-
anir og þjóð-
garða í Banda-
ríkjunum og í
Noregi og sam-
spil þeirra við
náttúru landsins. Og í framhaldinu
um hugmyndir af svipuðum toga
norðan Vatnajökuls. Allt var þetta
byggt á heimsóknum Ómars yfir
tvo tugi þjóðgarða og tólf virkjanir
erlendis á ferðum hans og heimild-
um um þessi mál öll. Þátturinn var
einstaklega fræðandi og skemmti-
legm- að venju þegar Ómar á í
hlut. Það verður þó að segja, að
það var eins og þátturinn skiptist í
tvö hom; annars vegar frábært
samspil virkjana og landslags, t.d. í
Ameríku, þar sem allt virtist í
hinu besta standi - og svo hins
vegar ömurleikann hér heima, þar
sem eiginlega allt virtist því til for-
áttu að reisa virkjanir í óbyggðun-
um. Neikvæðnin hér heima leyndi
sér ekki. Manni flaug í hug brot úr
lagatexta: „Þeir vakna bara í býtið
í sjálfskaparvítið"
DV Lesendur
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangið:
gra@dv.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Skaftahlíö 24, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til að senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.
Úr þjóögarða-
þætti Omars.