Dagblaðið Vísir - DV - 14.06.2003, Blaðsíða 18

78 DVHELGARBLAÐ LAUGARDAGUR 14.JÚNÍ2003
Hljómsveitin maus er nýorðin tíu ára
og gefur út fimmtu plötu sína, Musick,
í næstu viku. Þrír fjórðu sveitarinnar
sögðu helgarblaðinu frá plötunni,
rokkinu, góðri heimsókn í bjórkjallara
í Þýskalandi, nýju og torræðu skjald-
armerki sveitarinnar og bókhalds-
stöðunni eftir 10 ára starf.
Meðan við Biggi söngvari og Eggert bassa-
leikari bíðum eftir Palla gítarleikara á efri
hæðinni á Kaffibarnum fara þeir smám sam-
an að glotta breiðar eftir því sem biðin leng-
ist. Loks standast þeir ekki mátið og segja
mér að Palli hafi fengið viðurnefnið „das
Pottmann" meðan á upptökum plötunnar
stóð úti í Þýskalandi vegna tíðra heimsókna
sinna á salernið. Danni trommari er sá eini
sem vantar. Hann er vant við látinn við
skyldustörf á leikskólanum, þar sem hann er
deildarstjóri. Virðist vera kjöratvinna ís-
lenskra trommara af ungu kynslóðinni að
vinna á leikskóla. Kannski er það mótvægi við
rokklífernið. Reyndar er það tilfmning mín að
leitun sé að stabílli rokkurum en mausurun-
um og sést það kannski best á því að allir eru
í fastri og fremur borgaralegri vinnu (blaða-
maður, fóstra, afgreiðslumaður og starfs-
maður í tölvufyrirtækj) og tveir, Eggert og
Danni, eru orðnir feður. Danni, deildarstjóri
gulu deildar, meira að segja með annað á
leiðinni.
„Hann er alltaf að ríðandi, maður!“ segir
Palli um leið og hann hlammar sér niður hjá
okkur.
Das Pottmann stimplar sig þannig inn í
spjallið en upp úr dúrnum kemur að fleiri í
hljómsveitinni eiga sér viðurnefni eftir
Þýskalandsreisuna.
„Við Danni erum „the Laundry boys",“ við-
urkennir Eggert léttur í bragði. Útleggst lík-
lega sem þvottastrákarnir á íslensku. „Við
vorum búnir að taka upp allan bassa og
trommur eftir fimm daga. Það er yfirleitt tek-
ið upp fyrst. Svo fer mesti tíminn í að taka
upp söng og gítara og allt annað. Við sáum þá
bara um þvottinn fyrir hljómsveitina á með-
an. Fórum í bæinn og versluðum og svona."
Strákarnir segja einn helsta kostinn við að
taka upp úti hafa verið þann að þeir skildu
einfaldlega lífið eftir heima á meðan. Ekkert
truflaði.
„Hér heima er alltaf reikningur sem þarf að
borga, fjölskylduboð sem þarf að mæta í. Úti
þurftum við ekkert að hugsa um þannig og
gátum einbeitt okkur fullkomlega að plöt-
unni. Ef við vorum ekki að taka upp, þá leidd-
ist okkur bara," segir Biggi söngvari og hinir
taka undir.
Hugmyndin um að taka upp í Þýskalandi
varð til fýrir röð af tilviljunum þegar þeir sem
seinna urðu upptökustjórarnir á plötunni,
Jochen og Marcus, buðu þeim að taka ein-
hvern tímann upp með sér ef þeir vildu. Um
ári síðar var maus komin til Þýskalands.
Danna fýsti í einn rammís-
lenskan gamnislag með hnúa-
höfuðnuddi og alles. Fyrír val-
inu varð Jochen sem vissi ekki
hvaðan á sig stóð veðrið.
Gamnislagur í bjórkjallara
Musick er fimmta plata maus. Með nokk-
urri einföldun má segja að þeir hafi verið hrá-
ir, myrkir og þungir á fyrstu tveim plötunum
en síðan nálgast yfirborðið - þó algerlega án
þess að verða froða ofan á því - lést eilítið og
leyft poppinu að springa út á stöku stað.
Sveitin hefur alltaf haft mikil karakterein-
kenni og þótt afar þétt með þá Eggert og
Danna í kjallaranum en Bigga og Palla
reisandi gítarveggi yfir og allt um kring. Að-
spurðir við hvaða heygarðshom sveitin sé-á
Musick segjast þeir kannski bara vera enn
meira maus.
„Þetta er nokkuð klár þróun áfram, held
ég," segir Eggert. „Við emm mjög ánægðir
með hljóminn á plötunni, lögin fá dálítið
meira pláss en áður. Við emm kannski ívið
rólegri... en samt er þetta enn þá rokk," bæt-
ir hann við til öryggis.
Járnbentu gítarveggirnir em enn til staðar í
tónlistinni en „bara þar sem þeir eiga við",
segir Biggi og segir tvö lög á plötunni alger-
lega laus við rifna gítara, sem er nýlunda hjá
maus.
„Það hefur verið mottó hjá okkur að hafa
söngkaflana frekar minimah'ska en viðlögin
stór og við göngum enn þá lengra með það á
þessari plötu," klykkir Palli út.
Palli bendir á að strákarnir hafi haft plöt-
una tilbúna í höndunum frá því í janúar og
þeir séu enn jafnánægðir með hana. Slíkur
skortur á bakþönkum er án efa frekar undan-
tekning en hitt meðal tónlistarmanna og
hlýtur að gefa til kynna að vandað hafi verið
til verksins. Því vitað er að Maus er vandvirk
og ófeimin við skoða á sér naflann.
Strákarnir segja vel hafa gengið að vinna
með þýsku upptökustjórunum. Aðeins einn
árekstur hafi orðið og hann hafi verið milli
tveggja erfiðustu mannanna í hljóðverinu,
nefnilega Jochens og Danna trommara.
Strákarnir upplýsa svo með glampa í augum
að reyndar hafi þeir átt sér netta sögu áður.
Fyrsta kvöldið var hljómsveitinni boðið í
grillveislu á heimili foreldra Jochens. Það var
steikjandi hiti og logn, menn nýskriðnir út úr
flugvélum og búnir að róta græjunum frá
flugvellinum. Garðurinn var grænn og falleg-
ur og pylsurnar feitar. Þjóðverjarnir gerðu
þau taktísku mistök að vísa flugþreyttum og
þyrstum íslendingunum beinustu leið niður í
bjórkjallarann og segja svo bara: bitte. Menn
létu ekki segja sér það tvisvar og eftir nokkra
hrfð kom upp íslendingurinn í Danna þannig
hann fýsti í einn rammíslenskan gamnislag
með hnúahöfuðnuddi og alles. Fyrir valinu
varð Þjóðverjinn sem vissi ekki hvaðan á sig
stóð veðrið og trúði hinum lújómsveitarmeð-
limunum seinna fyrir því að hann hefði
hreinlega óttast að sín hinsta stund væri upp
runnin og hann slyppi ekki lifandi úr klóm
trommarans.
Um samstarfið við upptökustjórana þýsku
segja þeir annars:
„Það var meðvituð álcvörðun að fara út og
leyfa öðrum dálítið að ráða. Treysta öðrum
fyrir stjórninni og ákvörðununum. Þeir komu
ferskir að þessum lögum sem við vorum bún-
ir að vinna með sum hver alveg frá síðustu
plötu, í næstum þrjú ár, og heyrðu þannig
ábyggilega margt sem gat verið betra. Ef þeir
sögðu okkur að gera eitt frekar en annað þá
fórum við oftast eftir því. Þetta var líka í fyrsta
sinn sem við unnum með sérstökum upp-
tökustjórum á þennan hátt. Hingað til höftim
við mest séð um þetta sjálfir, hvaða stefna er
tekin í stúdíóinu og framkvæmdina. Við vor-
um kannski orðnir dálítið samdauna lögun-
um en þau öðluðust svo nýtt líf í höndnum á
þeim."
Afleiðingin: betri og vandaðri plata, segja
strákarnir, sem áttu 30 lög þegar þeir fóru út
en skáru tvo þriðju hluta þeirra niður við trog
inn á plötuna.
Herra Töff
Maus er komin í fríðan hóp með íslenska
ríkinu, sveitarfélögum og Lions-klúbbum
með það að eiga sér sitt eigið skjaldarmerki.
Merkið var gert í kringum 10 ára afmæli sveit-
arinnar nú í vor, að sögn strákanna var sveit-
in eiginlega orðin lítið samfélag og þurfti því
sitt eigið merki. Merkið er stílhreint en nokk-
uð torrætt svo Biggi er beðinn um túlkun.
„Þetta efra er þögn í tónfræði, einn áttunda
úr takti. Síðan getur þetta líka verið m. Þetta
neðra á að tákna kraft og hávaða. Ég var
reyndar spurður að því um daginn hvort
þetta væri leikarinn Harold Uoyd."
„Þetta eru sólgleraugu og yfirvararskegg,"
segir Eggert stríðnislega við Bigga sem þver-
tekur fyrir það. „Mér sýnist merkið, séð öfugt,
einna helst minna mig á herra Töff, ef hann
er þá yfirhöfuð til, með sólgleraugu og slétt-
greitt niður á enni. Ástæða þess að við höfum
merkið fyrir augunum er sú að tveir hljóm-
sveitarmeðlimir hafa tekið skrefið til fulls og
bókstaflega merkt sig maus. Biggi og Danni
hafa tattúverað skjaldarmerkið á líkamann.
Biggi skartar því innan á vinstri framhand-
leggnum, rétt neðan við úlnlið en Danni á