Dagblaðið Vísir - DV - 14.06.2003, Blaðsíða 40

44 ÚVHÉLGAMLA& LAUGARDAGUR 14.JÚNÍ2003
Fer ekki
langt á
montinu
ÉG ER SVÖÖÖÖNG! María með dóttur sína, Berglindi Rán Helgadóttur. Miðað við munnsvipinn á Berg-
lindi virðist hún vera efnileg söngkona sjálf.Takið sérstaklega eftir handahreyfingunum - sú litla nýr saman
lófunum og túlkar þannig mikinn tilfinningahita.Mjög„prófessíónar.Enda stelpan sennilega svöng.
María Jónsdóttir er söngkona, skála-
vörður á hálendinu og nýbökuð
móðir. Hún lauk klassísku söngnámi í
vor með 8. stigi og endaði efst í sín-
um árgangi í Söngskólanum í Reykja-
vík með einkunn sem skarar fram úr
á heimsmæiikvarða. Sá árangur er
ekki síst merkilegur í Ijósi þess að
hún tók prófið kasólétt, fékk hríðir
um kvöldið og eignaðist stelpu tveim
dögum síðar. María ræddi við helgar-
^blaðið um þessa reynslu og einnig
ástir á fjöllum, ómannlega læknis-
fræði og stelpuslag í söngheiminum.
Ég mælti mér mót við Maríu á Austurvelli
einn sólardag í sfðustu viku. Á slíkum dög-
um verður maður að taka veðrið með í
reikninginn og tilheyrandi mannfjölda og
því sagði ég við Maríu að skilnaði að ef við
kæmum ekki auga hvort á annað þá myndi
ég bara hringja í hana og við tala okkur sam-
an þannig. Svarið:
„Þetta er ekkert mál, ég verð með barna-
vagn.“
„Nú? OK,“ svaraði ég og fannst ég verða að
leggja eitthvað af mörkum líka. Eftir að hafa
. velt fyrir mér örskotsstund sígildum spæj-
arafrösum á borð við „Þeir segja að vorið sé
hlýtt í Búdapest núna“, sem ku vera notaðir
til að sigta út rétta viðmælendur á stefnu-
mótum sem þessum, varð nokkuð sjón-
rænna ofan á:
„Ég verð með rauða rós í linappagatinu."
Að vísu ekki alveg satt en það er alltaf
gaman að njósnaraklisjum.
Skömmu síðar fundum við María eina
auða bekkinn á Austurvelli, hún parkeraði
barnavagninum fyrir framan sig og leysti frá
skjóðunni. Ég þurfti ekki einu sinni að segja
henni ísmeygilega að „við kynnum leiðir til
að fá hana til að tala".
María hefur starfað sem skálavörður á há-
lendinu á sumrin við, eins og hún orðar það
sjálf, „að þrífa klósett og hugsa um túrista".
f „Ég var í hjálparsveitinni í Kópavoginum
* og það fóru svo margir krakkar þaðan í
skálavarðarstarfið að mér datt í hug að sækja
um. Mér líður mjög vel á fjöllum. Það má
segja að ég hafi hoppað ofan í djúpu laugina
því fyrsta sumarið var ég ein allt sumarið. Ég
var í Hrafntinnuskerjum, skála sem er á
gönguleiðinni Laugaveginúm, og ég get
ímyndað mér að túristunum hafi brugðið
þegar þeir komu gangandi og fundu fyrir
skálavörð með óstöðvandi munnræpu eftir
að hafa verið einn í margar vikur og vantað
einhvern að tala við. í fyrra var ég í Land-
mannalaugum. Það var meiri vinna en mað-
ur var samt. að vinna með öðru fólki svo
4 maöur fékk smáfélagsskap," segir María og
finnst það eðlilegri mannlegri samskipti.
Ómannleg læknisfræði
María er á leið aftur upp á fjöll í næstu
viku og er förinni heitið í Landmannalaugar
þar sem hún dvelst í sumar, þó ekki sé hún
að fara að vinna í þetta skiptið.
„Ég verð bara í mömmuleik. Kærastinn
minn er búinn að vera þarna í þrjú ár og
verður landvörður á friðlandi að ijallabaki í
sumar. Reyndar kynntumst við þarna upp
frá - fjallarómantíkin lætur ekki að sér
hæða!“ segir María og kinkar hlæjandi kolli í
átt til barnavagnsins. „Þetta er afrakstur-
inn.“
Það eru 12 kflómetrar milli Hrafntinnu-
skerja, þar sem María var skálavörður fyrsta
sumarið, og Landmannalauga, þar sem
kærastinn hennar núverandi var staðsettur.
María var ein og leiddist stundum og þá lét
hún sig ekki muna um að skokka þessa 12
kflómetra yfir í Laugar, þar sem fleira fólk
var.
„Það var voða gaman að komast í smá-
spjall. Við fórum kannski í laugina og feng-
um okkur bjór og urðum voða góðir vinir.
Svo var ég niðri í Laugum síðustu tvær vikur
sumarsins og þá byrjaði allt að blómstra."
Það er svo mikill stuðningur
frá barninu upp íþindina að
það þarfmiklu minni kraft í
hvern tón.
Maður þarf hreinlega
að hafa minna fyrir því að
syngja óléttur, það verður
auðveldara.
María byrjaði að læra söng 1998, 21 árs
gömul. Hún hefur alltaf haft gaman af nám-
inu en segist fyrst hafa farið að taka það
raunverulega alvarlega þegar hún byrjaði í
óperukórnum og fór að syngja með honum í
óperuuppfærslum fyrir tveimur árum. Þá
fékk hún fyrst nasaþef af því hvernig væri að
starfa sem söngkona og áttaði sig á því að
kannski gæti hún hreinlega unnið þannig
fyrir sér í framtíðinni. Þegar María byrjaði í
söngnáminu átti hún að baki stúdentspróf
og ár í læknisfræði við HÍ þar sem hún lærði
fyrir og gekkst undir hið alræmda sam-
keppnispróf fyrsta árs. Hún dæsir þegar hún
er spurð um hvernig henni fannst sú lífs-
reynsla.
,Æ, ég missti mig hálfpartinn í þessu og
varð svo mjög fúl þegar ég komst ekki inn.
Ég ákvað að fara ekki aftur. Mér fannst
klásusinn ekki mannlegur."
- Er söngurinn mannlegri?
„Já. Hann byggist meira að segja fyrst og
fremst á því. Þetta er svo persónulegt - eng-
inn hefur nákvæmlega það sem þú hefur.
Hver hefur sitt nef, segja þeir. Þetta er mjög
ólíkt."
Óléttan hjálpar
María var hæst í fimmtán manna árgangi
þegar hún útskrifaðist frá Söngskólanum í
vor. Hún segir það hafa verið tæpt að henni
tókst að útskrifast í ár í stað þess að þurfa að
fresta því um ár því hún tók prófið kasólétt.
„Ég átti að taka próf fimmtudaginn 1. maí
og var sett 6. maí að eiga. Daginn sem ég átti
að taka prófið var ég lögð inn á spítala með
verki. Barnið þrýsti á nýrum eða eitthvað
álíka. Á föstudegi fékk ég að fara heim og
hringdi þá í upp í skóla og sagðist vilja fara í
próf. Ég fór í próf á laugardaginn og var
komin með hríðir um kvöldið. Stelpan mín
fæddist svo mánudaginn 5. maí,“ segir Mar-
ía og hlær að hinni hröðu atburðarás. Það er
ekki of djúpt í árinni tekið hjá henni að þetta
hafi verið tæpt.
- En hvernig var að syngja svona, komin á
steypirinn, sérstaklega í svona stóru prófi?
„Ég var dálítið andstutt, enda ekkert rosa-
lega mikið pláss þarna niðri,“ segir María
glöð í bragði. „En þetta hafðist, greinilega,
mér gekk að minnsta kosti frekar vel. Þetta
er reyndar svo sem alveg ákjósanlegt ástand
til að syngja í. Það er svo mikill stuðningur
frá barninu upp í þindina að það þarf miklu
minni kraft í hvern tón. Maður þarf hrein-
lega að hafa minna fyrir því að syngja ólétt-
ur, það verður auðveldara. En allt er náttúr-
lega miklu viðkvæmara en venjulega. Maður
finnur meira fyrir sér.“
- En tilfinningarnar sem skipta svo miklu
máli í söng og túlkun. Óléttar konur eru nú
sagðar eiga nóg af þeim í handraðanum.
„Já, maður verður ofsalega næmur og til-
finningaríkur. Ætli túlkunin hafi ekki stór-
batnað við þetta. Þetta gerði mér að minnsta
kosti ekkert illt. Ég bjóst við að óléttan
myndi setja strik í reikninginn og þetta
myndi jafnvel ekki hafast. Þegar ég svo fór í
prófið var mér orðið alveg slétt sama. Ég
hefði þá bara þurft að bíða í eitt ár í viðbót
eftir að útskrifast. Við tökum nefnilega próf
frá The Royal Academy of Music í London.
Öll stærri próf eru á þeirra staðli og fyrir
hvert próf kemur prófdómari frá þeim hing-
að. Það er því bara hægt að taka þessi próf á
vorin."
I prófinu fékk María 140 stig af 150 mögu-
legum en þess má geta að meðaltal yfir
heiminn frá Royal Academy of Music er 114
stig. Reyndar var árgangurinn svo góður í
heild að meðaltalið þar var 129 stig svo sjá
má að þetta er ekki bara í nösunum á ís-
lenskum söngvurum.
Vildi stundum vera með typpi
María verður að eigin sögn í mömmuleik í
sumar eins og áður kom fram. I haust hyggst
hún svo fara aftur í söngskólann og taka
þaðan burtfararpróf en þaðan segir hún að
leiðin liggi út í frekara nám. í framtíðinni
dreymir Maríu svo vitaskuld um að geta lagt
sönginn fyrir sig sem ævistarf en henni
finnst of langt gengið til að taka undir þegar
ég spyr hvort kúrsinn sé ekki bara settur á La
Scala sem brosmildum íslenskum tenór
verður svo tíðrætt um. „Sjáum til, mig
myndi langa til að komast eitthvað út á
samning, eignast fleiri börn, syngja í mörg ár
og koma svo hérna heim og syngja í Óper-
unni í ellinni. Það er því miður afar lítið að
gera og engin framtíð hérna heima fyrir
söngvara, nema í brúðkaupum og jarðarför-
um," segir hún.
I frumskóginum í framtíðinni gæti það
unnið með Maríu að rödd hennar er í dýpri
kantinum, sem er mun sjaldgæfara meðal
söngkvenna en hitt.
„Eg veit ekki hvort ég er mezzósópran eða
dramatískur sópran. Ef ég væri bara að
hugsa um að eiga meiri möguleika þá myndi
ég reyna að vinna röddina mína meira niður
af því að sópranar eru mikið fleiri. Ég býst
við að ég geri það en ég legg samt áherslu á
háu tónana líka.
I söngbransanum eru karlar mun færri en
konur og því eiga karlar auðveldara með að
koma sér á framfæri. María segir að þar af
leiðandi sé mikil samkeppni meðal söng-
kvenna.
„Stundum vildi ég óska að ég væri með
typpi," grínast María og brosir út að eyrum.
„Og þó, og þó. En þetta er rosaleg barátta. Ég
þarf kannski að fara efla með mér mont og
hörku fyrir samkeppnina í framtíðinni. Vera
ákveðnari. Ætli ég fari samt ekki varlega í
það, ég hugsa að maður fari ekkert of langt á
montinu." fin&dv.is