Dagblaðið Vísir - DV - 14.06.2003, Síða 20

Dagblaðið Vísir - DV - 14.06.2003, Síða 20
20 DV HELCARBLAÐ LAUGARDAGUR 14.JÚNÍ2003 Boglínur steinsins Steininn er harður en það er samt hægt að móta hann. Það hefur Örn Þorsteinsson fengist við í áratugi og sér steina öðrum augum en við hin. Örn talaði við DV um harða steina, mjúkar línur og niðurrif herstöðva. Um þessar mundir eru Kjarvalsstaðir á Miklatúni fullir af steinum. Það er grjót úti um allt hús og það liggur eins og hráviði fyr- ir utan húsið líka. Sá sem gengur þar um sal- arkynni er umkringdur undarlegum form- um meitluðum í stein. Þessir grjóthnullung- ar og völur eru handaverk Arnar Þorsteins- sonar myndlistarmanns sem þarna sýnir verk sem hann hefur unnið í stein undanfar- in ár. Sýningin hefur staðið nokkrar vikur eða nógu lengi til þess að sýningarskrár eru á þrotum í afgreiðslu þegar blaðamann DV ber að garði. Nú stendur hins vegar yfir síð- asta sýningarhelgin svo það munu vera síð- ustu forvöð að líta á hana. Við settumst með listamanninum undir vegg í sólinni og horfðum á undarlega mjúk- ar og fallegar boglínur í hörðum steinhnull- ungum og örn fer að tala um ólíkt lundarfar steinanna. Steinar eins og menn „Það heillar mig að vinna með steina sem náttúran hefur verið að fást við að móta í þúsundir ára. Steinar eru nefnilega líkt og menn. Sumir eru léttlyndir og aðrir þung- lyndir og sumir steinar kalla á meitilför og í litlum steini getur komið í ljós heill ævin- týraheimur þegar maður byrjar að fást við að móta hann,“ segir Örn sem hefur sótt marga af stóru steinunum í fjöruna við Lón- kot í Skagafirði sem er ekki langt frá Hofsósi. Það er ekki vegna þess að hann hafi ein- hver sérstök tengsl við Skagafjörð eða sé sér- staklega heillaður af þeim steinum sem þar liggja í fjömm heldur kom það til með þeim hætti að hann fékk tilboð um að vinna sýn- ingu fyrir Lónkot sem er vinsæll ferðamanna- staður rétt hjá Hofsósi. örn fór norður og féll fyrir steinunum í fjömnni og hjó marga þeirra til og sýndi í Lónkoti og nokkur þeirra verka em á sýning- unni á Kjarvalsstöðum. „Mín vinna síðustu árin hefur falist í því að draga myndir undan skikkju steinanna. Ég kanna viðbrögð steinsins með því að kríta á hann áður en fyrsta meitilfarið lendir á honum og að móta mynd í stein getur verið: Hætta- hljóð-umbreyting-þögn-niðurbrot-samruni- vindur og ljós-myrkur-logn og mökkur.“ Það yngsta 30 ára Þessar stærstu myndir eru höggnar í grá- grýti sem er að sögn jarðfræðinga myndast við eldgos fyrir um það bil 500-700 þúsund- um ára og blágrýti er eitt algengasta berg á jörðinni sem er basalt. Nokkrar smærri myndanna eru síðan unnar úr grágrýti sem er fengið úr hraunhettunni á Öskjuhlíð en það er miklum mun yngra, eða 100-200 þús- und ára. Þetta er sama grágrýtið og var not- að í Stjórnarráðshúsið, Alþingishúsið og Hegningarhúsið við Skólavörðustíg. Örn segir að margir steinanna sem hann sótti í gamla grjótnámið í Öskjuhlíð hafi borið þess merki að mannshöndin hafði komið við þá áður og það fannst honum gefa verkunum aukna vídd. „Þetta er ekki í fyrsta sinn sem þessir steinar komast í manna hendur og það hafa aðrir en ég svitnað við þá.“ Yngsta bergið sem Örn notar sem hráefni í listaverk á sýningu sinni er hluti af hraun- inu sem rann í Vestmannaeyjagosinu árið 1973 og er því aðeins 30 ára og telst vera svo- kallað hawaiít enda kennt við eldfjallaeyju. Á hinum endanum, ef svo má segja, er mynd sem örn vann í gabbró frá Geitafelli í Horna- firði en gabbróið er djúpberg sem storknaði í iðrum jarðar fyrir 4-5 milljónum ára. Höggmyndirnar eru að mestu unnar ut- andyra vð Sævarhöfða f Reykjavík og á bryggju í Reykjavík en annars hefur örn vinnustofu við heimili sitt í Seljahverfi. „Að vinna með steinum í svo langan tíma hefur gefið mér mikinn kraft og orku sem blikar vonandi í þessari sýningu." Lengi að kynnast grjótinu örn segist hafa verið í mörg ár að kynnast grjótinu en hann útskrifaðist úr Myndlista- og handfðaskólanum í Reykjavfk árið 1971 og fór síðan í framhaldsnám í Konstskolan í Stokkhólmi í eitt ár. „Ég sérhæfði mig ekki í steinhöggi í skól- anum enda var eiginlega ekki sérstök mynd- höggvaradeild við skólann á þeim tíma. Ég kenndi við Myndlista- og handíðaskólann í ellefu ár eftir heimkomuna, meðan ég var að koma undir mig fótunum í heiminum, en hætti því árið 1983 og hef síðan fengist ein- vörðungu við myndlist. Maður þarf að ráða við ákveðna tækni við steinhöggið og það er engin ástæða til að slíta sér út við þetta. Maður á að eyða eins lítilli orku í þetta og hægt er. Það er nauð- synlegt að sýna útsjónarsemi og natni til þess að hleypa ekki allri orkunni út.“

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.