Dagblaðið Vísir - DV - 26.08.2003, Blaðsíða 18

18 SKOÐUN ÞRIÐJUDAGUR 26. ÁGÚST2003
Lesendur
Innsendar greinar ■ Lesendabréf
Lesendur geta hringt allan sólarhringinn í s(ma: 550 5035, sent
tölvupóst á netfangið: gra@dv.is eða sent bréf til: Lesendaslða DV,
Skaftahlfð 24,105 Reykjavlk. Lesendur eru hvattir til að senda mynd af
sértil birtingar.
Ámælisvert
Helgi Jónsson skrifan
Blaðamaður DV reiknaði það
út að þegar bílaumboð
nokkurt lánaði fyrrverandi
borgarstjóra jeppa í 3 vikur
hefði það verið ígildi 380
þúsund króna. Það er meira
en fjögurra mánaða fram-
færsla öryrkja. Þetta eru því
mikilvæg og dýrmæt hlunn-
indi fyrir þann útvalda hóp
sem nýtur þessara sérkjara
hjá bílaumboðunum. Þarf
ekki að telja svona hlunnindi
fram sem tekjur á skattfram-
tölum? Mér finnst að fram
þurfi að koma hvort Ingi-
björg muni ekki telja þetta
fram sem tekjur. Annað tel
ég siðferðilega ámælisvert.
Var þó málið nógu vont fyrir,
svo ekki sé meira sagt.
Tryggjum löghlýðni!
Guðný hringdl:
Slys í umferðinni valda ómældum
harmi og þjáningum eins og allir
vita. Hraðakstur veldur flestum
slysum. Ég spyr: Hvers vegna í
ósköpunum er leyfilegt að bílar
séu útbúnir þannig að þeir geti
keyrt hraðar en á löglegum há-
markshraða? Eins og reglurnar eru
nú nákvæmar og eftirlitið strangt
um hvert einasta annað smáatriði
þá er eins og þessi meginslysa-
valdur komi engum við. Auðvitað
ætti að setja einhvers konar bún-
að í bíla sem kemur í veg fyrir að
hægt sé að aka þeim hraðar en á
hámarkshraða. Þetta geturekki
verið neinum vandkvæðum
bundið tæknilega og allir sjá í
hendi sér hve mörgum mannslíf-
um mætti bjarga með þessari ein-
földu aðgerð.
Fangi á Litla-Hrauni skrifar:
Þetta byrjaði allt með því að
strákur sem vistaður er á 3. hæð
í Húsi 3 á Litla-Hrauni var að
reyna að koma smáræði af am-
fetamíni til kunningja á öðrum
fangagangi.
Þeir voru með áætlun. Sá með
efnið fékk leyfi til að fara fram á
gang undir því yfirskini að hann
þyrfti að sækja eitthvað. Hann
stakk spfttinu í grænt stígvél sem
stóð í skóhillu á ganginum, beint
fyrir framan eftirlitsmyndavél.
Skömmu síðar kallaði sá sem átti
að fá efnið til varðanna frammi í
„Búri“ og spurði hvort hann mætti
ekki fara fram og sækja græn stígvél
sem kunningi hans hefði lánað
honum! Snillingarnir í Búrinu
lögðu saman tvo og tvo og földu sig
allt í kringum grænu stígvélin,
reiðubúnir. Drengurinn var svo
gripinn með stæl um leið og hann
lyfti upp stígvélinu. Báðir voru sett-
ir í einangrun.
ítarleg leit gerð
Og þá byrjaði ballið. Það var eins
og fangelsið hefði fengið aukafjár-
veitingu. Sjö manna hópur fanga-
varða gekk ásamt tveimur frá Fíknó
og einum hundi á allar deildirnar
og ítarleg leit hófst. Áður en yfir
lauk voru 9 manns færðir hand-
járnaðir í einangrun. Sá fyrsti var
látinn strippa sig og standa þannig
nakinn í korter meðan verðirnir
voru að skoða fötin hans. Síðan var
hann látinn dúsa í grútskítugum
einangrunarklefa í óþvegnum
fangabúningi í sólarhring án þess
að við hann væri rætt. Það fannst
reyndar ekkert hjá honum eða á
honum og hefur aldrei fundist. Yf-
irvöld hér eru hins vegar sannfærð
um að hann sé stór „díler" í fang-
elsinu. Hann hefur verið strippaður
um 40 sinnum (sfðast fyrr sama
dag) og gestir hans nokkrum sinn-
um, þar af eiginkona hans tvisvar.
Henni er svo misboðið að hún hef-
ur ekki komið í heimsókn í meira
en ár.
Þung refsing
Ekki var athafnasemi fangavarð-
anna minni daginn eftir. Þá var
kerfisbundið gengið á alla ganga og
hver einasti klefi skoðaður. Það
gerist þannig að fyrst er fanginn lát-
inn klæða sig úr öllu og leitað á lík-
ama hans og fötum. Síðan er hann
látinn klæða sig og fara fram með-
an leitað er í herberginu. Þá er öllu
snúið við, rafmagnstenglar skrúf-
aðir af, sturtuhausinn tekinn í
sundur, klósett, hillur o.s.frv. Leitin
stóð yfir heilan laugardagseftirmið-
dag og líklega hafa 50-60 klefar ver-
ið skoðaðir. Upp úr krafsinu höfðu
þeir eina „möllu" (hassblandað tó-
bak), einn farsíma og einn vasa-
hníf.
Daginn eftir voru refsingarnar
gefnar út. Sá með hnífinn og GSM-
símann fékk þyngsta refsingu. Ekk-
ert sjónvarp, útvarp eða tölva í tvo
mánuði, hálf laun í 21 dag og heim-
sóknar-, síma- og bréfabann í 3 vik-
ur. Tveimur dögum síðar birtist svo
smáfrétt í DV þar sem sagði að tvö
LÁS OG SLÁ: Fangelsið Litla-Hraun þar sem greinarhöfundur afplánar dóm.
eiturlyfjamál hefðu komið upp á
Lida-Hrauni um helgina. Það
fannst okkur heldur óvirðuleg af-
greiðsla á „Stóra Græna Stígvéla-
málinu" okkar.
Börn gerð að fíklum
Það er ef til vill ekki okkar sem
erum hér tugum saman fyrir eitur-
lyfjaneyslu og eiturlyfjasölu að tjá
okkur mikið um fíkniefnavandann.
En því er ekki að neita að sumir
okkar eiga dálftið erfitt með að
skilja siðferðið sem að baki liggur.
Hér er dreift læknadópi nánast eins
og hver vill, það gengur meira að
segja kaupum og sölum eins og
hvert annað dóp. Á sama tíma og
fyrirmenn þjóðarinnar efna til
hvers þjóðarátaksins á fætur öðru
til að vinna gegn vímuefnabölinu
þá tvöfaldast lögleg lyfjasala á 5 ára
fresti. Auðvitað er megnið af því
eitthvað róandi, örvandi, deyfandi,
sefandi, gleðjandi, slakandi, svæf-
andi, mýkjandi eða „stinnandi".
Hagnaður eins lyfjafyrirtækisins
var 3 milljarðar króna í fyrra!
Það er heldur ekki mjög sannfær-
andi þegar kennarastéttin upp-
fræðir börnin um vandann á sama
tíma og hundruð barna eru gerð að
framtíðarfíklum með því að haida
niðri í þeim óþekktinni með rítalíni
sem er náskylt amfetamíni.
Of stór biti fyrir réttlætið
Og þegar kemur að refsingum er
svo sannarlega ekki sama hvort þú
ert Jón eða séra Jón. Þannig eru
þær upphæðir sem nú er talað um
að tryggingafélögin og olíufélögin
hafi svikið út úr þjóðinni margfalt
það sem þjófarnir hér á Litla-
Hrauni hafa samanlagt stolið á allri
ævinni. En þar eru náttúrulega
máttarstólpar samfélagsins, borg-
arstjórinn og fleiri sómamenn, svo
það verður líklegast of stór biti fyrir
réttlætið.
Á Hrauninu eru hins vegar innan
um menn sem hafa játað á sig sekt
eftir margra vikna einangrun óg
uppdópun (sem er ekkert annað en
siðlaus pyntingaraðferð til að fá
menn til að játa það sem yfirvaldið
heldur) eða sem eru dæmdir fyrir
það sem dómarar halda að sé satt.
Svo þegar fyrirmenni eru látin
sæta refsingu er fyrir þá sérstakt
lúxusfangelsi, Kvíabryggja. Þar sit-
ur riú meðal annars einn fyrrver-
andi þingmaður og býsnast yfir
óréttlætinu sem hann sætir, hálf-
gerðu stofufangelsi þar sem BMW-
bflinn stendur í hlaði og hann
gengur um íjörur í reiði sinni þegar
hann fær ekki að fara á þjóðhátíð.
Á Litla-Hrauni er
mönnum kennt það
upp á hvern dag að þeir
séu aumingjar, hafi
alltafverið aumingjar
og muni alltafverða
aumingjar.
Hann var þó kjörinn fulltrúi þjóð-
arinnar til að gæta þess sem hann
stal, hvort sem það var nú úr rflcis-
sjóði, kirkjusjóði á Grærflandi eða
frá Þjóðleikhúsinu.' En það er auð-
heyrt að honum finnst hann hafa
orðið fyrir einelti; að hann fái ekki
að kúra heima í rannsóknarvillunni
sinni og syngja með kjósendunum
sem hann sveik, í brekkunni. Hon-
um finnst lfldega að hann hafi ekki
stolið meira en félagar hans, að
hann hafi verið „freimaður", grey-
ið. Það finnst sumum hér á Hraun-
inu lflca, án þess að þeir séu
vælandi um það í fjölmiðla. Enda
Jdustar svo sem enginn á þann sem
ekkert á undir sér.
Skurðurinn langi
Á Litla-Hrauni er mönnum kennt
það upp á hvern dag að þeir séu
aumingjar, hafi alltaf verið aum-
ingjar og muni alltaf verða aum-
ingjar. Helsta endurhæfingin felst í
því að grafa skurðinn langa alla
virka daga og fylla hann með grjóti
úr grjóthleðslunni sem var hlaðin í
fyrra. Enginn veit hvers vegna hann
er grafinn og öllum er sama um af-
köstin. Þegar út kemur þá bíður
margra ekkert annað en að grafa
sér sama sauruga skurðinn, vitandi
að það vísar veginn beina leið aftur
„heirn" á Litla-Hraun. Þannig mun
það sannast, sem kerfið hefúr alltaf
vitað, að þeim er ekki viðbjargandi.
Bestu kveðjur.
Stígvélamálið