Dagblaðið - 27.12.1977, Blaðsíða 2

DAGBLA IÐ. ÞRIÐJUDAGUR 27. DESEMBER 1977.
2
r
EKKIBARA BÆNDAKONUR FÁIKAUP HELDUR
ALLAR HEIMAVINNANDIHÚSMÆÐUR
Bangsi skrifar:
Hvernig má það vera að
eiginkonur bænda fá allt í einu
full laun reiknuð til skatts þótt
framtal bænda geri ekki ráð
fyrir því að afgangur sé til þess
að greiða húsmæðrum laun?
Er þetta svikamylla land-
búnaðarins að vera búinn að
koma því inn hjá verðlagningu
landbúnaðarvara að reiknað sé
með heimilisvinnu kvenna
bænda?
Er ekki með þessu kominn
tími til þess að heimavinnandi
konur fái fullt kaup, eins og á
Þórshöfn.
Væri ekki rétt að jafnréttis-
ráð tæki þetta mál alvarlega og
rétti hlut allra þeirra kvenna
sem vinna heimilisverk án
launa miðað við laun land-
búnaðarkvenna?
Vona að þetta verði eitt af
afréttingarmálum jafnréttis í
þjóðfélaginu. Nú megum við
miða við laun allra heima-
kvenna.
Að bjóða gott kvöld
Sigurður Halldórsson skrifar:
Ég tel það alveg fráleitt að
þeir sem koma fram í sjónvarp-
inu með alls konar fróðleik,
bæði fréttir og annað, bjóði
ekki gott kvöld eða góðan dag,
eftir þvi sem við á. Þegar
veðurfréttir eru lesnar á að
bjóða gott kvöld. Einn af þeim
veðurfræðingum sem segir
veðurfréttirnar, Guðmundur
Hafsteinsson, gerir það ekki.
Þetta er sá þáttur sem flestir
horfa á og hlusta á. Það er
sjálfsögð kurteisi að bjóða gott
kvöld, eins og að heilsa. Enginn
kemur svo að bæ eða húsi öðru-
vísi en að heilsa eða bjóða
góðan dag eða gott kvöld, eftir
því sem við á.
Eg vil því mælast til þess að
Guðmundur taki sér til fyrir-
myndar þá sem lesa með
honum veðurfréttir að bjóða
gott kvöld. Þetta er bæði sjálf-
sögð skylda og kurteisi.
eða ekki
Aths.
Guðmundur Hafsteinsson
svaraði svipuðu lesendabréfi í
öðru dagblaði á dögunum.
Sagði hann að sá fréttamaður-
inn eða þulurinn sem hæfi
fréttalesturinn bjóði jafnan
gott kvöld og telji hann þvf
óþarfi að fleiri geri það í einum
og sama fréttatímanum.
Má einnig benda á að frétta-
mennirnir sem lesa fréttirnar
bjóða heldur ekki gott kvöld*1
nema þeir séu fyrstir á skerm-
inum.
Störf sveitakvenna eru vita-
skuld erfið en enginn getur
mótmælt þvi að störf heima-
vinnandi húsmæðra eru iika
erfið. Því að gera einhvern
mun á þeim?
Þjóðarleiðtogarnir voru dæmdir af sigurvegurunum
Helgi skrifar:
„Athyglisvert er fyrir bæði
leika og lærða að lesa grein
eftir W. Maser f Lesbók Mbl.
þann 20. nóv. si. um Niirnberg
réttarhöldin f lok sfðari heims-
styrjaldarinnar. Grein þessi er,
eins og búast mátti við, mjög
hlutdræg gegn hinum þýzku
leiðtogum og stjórnmálamönn-
um þessa tfmabils. Virðist t.d.
slfkur skætingur nauðsynlegur
eins og að segja að Herman
Göring sötri súpu sína í réttar-
hléi f stað þess að borða hana.
Þegar svona heimsku-
skætingur er viðhafður þegar
um er að ræða eitt sorglegasta
tfmabil mannkynssögunnar
lýsir það eingöngu gáfnafari
greinarhöfundar eða þýðenda
og sýnir að það er ekki upp á
marga fiska.
En greinin er engu að sfður
fróðleg, þvf hún er um málefni
sem mikið hefur verið logið um
og hugsandi fólk er að byrja að
átta sig á því. í fyrsta sinn f
sögunni eru þjóðarleiðtogar
dæmdir af sigurvegurunum
sem almennir glæpamenn. Þar
með er sjálfumgleði hinna svo-
kölluðu bandamanna eins-
dæmi.
Hinir dæmdu fengu ekki að
velja sér lögmenn og verjendur
samkvæmt eigin ósk. Þeir urðu
að velja úr lista sem erkióvinir
þeirra sköffuðu þeim. Á þess-
um lista var enginn sem fyllti
frumskilyrði til þess að verja
þá. Það má deila um stjórnmál
og framkvæmd þeirra af hálfu
þýzkra yfirvalda. En um var að
’ræða löglega stjórnendur þýzka
ríkisins, sem lyftu Grettistaki f
landi sfnu og framfylgdu
stjórnmálastefnu sem átti örum
vinsældum að fagna, beggja
vegna Atlantshafsins.
Ekki var nóg með að hinir
þýzku menn væru dæmdir
fyrirfram af dómurum sfnum í
Niirnberg sem voru fulltrúar
alþjóðakommúnismans og al-
þjóðaauðvaldsins, heldur var
þessum stoltu mönnum mis-
þyrmt og þeir pyntaðir f prfs-
und sinni þar til þeir misstu
andlega og lfkamlega heilsu.
Meðal aðferða sem hinir
sómakæru bandamenn notuðu
til þess að'niðurlægja og mis-
þyrma föngum sfnum var bæði
óreglulegt, takmarkað og slæmt
mataræði. Var leitazt við að
skammta þeim mat, sem hver
um sig var óvanur eða hafði
óbeit á. Fangarnir fengu ekki
að sofa f friði. Þeir fengu ekki
að ræða saman einslega og þeir
fengu ekki heldur að ræða við
verjendur sina í einrúmi.
Bandarískur sérfræðingur í
áróðurs-sálfræði hafði það
verkefni að eyðileggja upp-
byggingu varna þeirra og bar
lygasögur á milli þeirra. Og
þegar á reyndi var þeim bannað
að halda varnarræður sfnar og f
hvert sinn sem þeir reyndu að
segja eitthvað var gripið fram í
fyrir þeim. Enda voru þeir
fyrirfram dæmdir af dómurun-
um.
Fangaklefarnir voru ógeðs-
lega óhreinir og ódaunninn
óþolandi, múrhúðin var að
detta af veggjunum, nær ljós-
laust nema á næturnar þegar
fangarnir ætluðu að reyna að
sofna. Þá var ljóskösturum
beint að þeim. Rottugangur var
mikill og allt sem þeir sögðu
var hlerað og allt sem þeir
skrifuðu var annaðhvort rit-
skoðað eða eyðilagt. Þessi sál-
fræðingur, G.M. Gilbert, hefur
skrifað bók um þessi „réttar-
höld“ sem nefnist Ndrnberg
Diary. Það er fróðleg bók.
Fangarnir fengu ekki að
svara ákærunum á sig i friði og
voru ekki dæmdir hver fyrir sig
heldur f hóp. Ekki var nóg að
þessir stoltu Þjóðverjar væru
eyðilagðir með hinum ýmsu að-
ferðum þar til þeir misstu vitið,
þeir voru hreinlega drepnir eða
afréðu að taka þátt f þessum
sorglega skrfpaleik og tóku lff
sitt sjálfir eins og Göring og
fleiri. Enn þann dag f dag er
verið að kvelja einn þessara
manna f hræðilegu fangelsi
bandamanna. Þessi maður er
Rudolf Hess, sem er yfir átt-
rætt. Hann var tekinn höndum
f Englandi árið 1941 þegar
Rudolf Hess situr aleinn í hinu stóra Spandau fangelsi. Bandamenn, það er að segja aðrir en Rússar,
hafa viljað sleppa karlinum, því það þykir ómannúðlegt að halda honum lengur í prísundinni. Þar að
auki er þetta dýrt spaug því starfslið í fangelsinu verður að vera til að „passa upp á karlinn".
hann fór þangað að eigin frum-
kvæði til að leitast við að semja
frið. Englendingar launuðu
honum með fangeisun og hefur
Hess setið f fangelsi síðan i
einangrun. Menn geta spurt
sjálfa sig hve miklum hörmung-
um hefði mátt afstýra ef hægt i
hefði verið að koma á friði árið
1941.
1 ensku fangabúðunum
missti Hess heilsuna og minnið.
Bandarisku sálfræðingarnir f
Nilrnberg komust að þeirri
niðurstöðu að Hess þjáðist af
-ninnisleysi „amnesia" og því
ósakhæfur. Samt var hann
dæmdur í ævilangt fangelsi í
Niirnberg. Hess var sekur fund-
inn fyrir tvennt. Fyrst fyrir að
hafa verið háttsettur i stjórn
Þýzkalands og í öðru lagi fyrir
að vita um innrás í Austurríki,
Tékkóslóvakíu 0g
Pólland. Auðvitað var þetta eitt
og hið sama en kjarni málsins
er sá að Hess var í enskum
fangabúðum meirihluta strfðs-
ins vegna friðarumleitana
sinna.
Þegar til NUrnberg kom var
Hess orðinn sjúkur maður sem
hafði ekki nokkra minnstu
möguleika til þess að verja sig.
Það má sannarlega segja að það
sé rangt þegar eitt rfki gerir
innrás f annað, þótt slfkt hafi
verið f tízku undanfarin tutt-
ugu og fimm ár.
Hvers konar glæpur er það
að ráðast inn í hlutlaust og
óhervætt land og hernema þjóð
þess eins og gert var með Is-
land? Hver verður látinn svara
til saka fyrir það? NUrnberg
var sorglegur skrfpaleikur i
endalok mikils harmleiks, sem
heldur áfram á meðan hinn
aldraði Hess er látinn lfða
hræðilegar misþyrmingar, ein-
angraður f fangeisi banda-
manna.
Sagan og framtiðin munu
dæma þetta athæfi þegar þeim
gefst gæfa, siðgæði og mann-
dómur til. Dómurinn yfir hin-
um raunverulegu glæpamönn-
um er óuppkveðinn."