Dagblaðið - 10.01.1979, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 10. JANÚAR 1979.
Nokkrir
fróðleiksmolar
um hass:
Hassus skrifar:
í Dagblaðinu síðastliðinn föstudag
5/1 var spurningu um hass svarað af
heimilislaekni og tel ég það jákvæða
þróun í rannsóknarblaðamennsku hér-
lcndis. Tilgangurinn með þessu bréfi
er að skýra viðhorf hassneytandans,
en fyrsta forsenda einhverrar vitn-
eskju um hass hlýtur að vera að hafa
reykt það. Ég treysti mér ekki til að
láta fullt nafn fylgja þvi fordómarnir
eru sterkir enda hafa yfirvöld verið
ötul að æla áróðri yfir landsmenn.
Hver treystir mönnum sem byggja af-
komu sína á einhverjum hlutum til að
dæma þá hlutlægt? Menn sem vinna
við það að handtaka hassreykinga-
nienn á skemmtistöðum og yfirheyra
þá eftir að þeir hafa viðúrkcnnt að þcir
hafi neytt hass. Og hika ekki við að
loka unglinga inni.
Alkóhólisti getur
alltaf hlaupið í faðm
þjóðfélagsins
Það getur enginn sagt að þessir
menn séu einungis að gera skyldu sina.
Þeir vita vel hvað hass er, þeir hafa
lesið fleira en Dagblaðið á föstudaginn
enda er fátt um svörin þegar neytand-
inn spyr i yfirheyrslu hvað sé nú skað-
lcgt við hass. Þeir vita líka að lækna-
„Hið framsækna hass leysir
vonandi hið afturhaldssama
brennivín af hólmi"
dóp er ofnotað af fleirum en Önnu
Dóru í Eldhúsmellum ogekkertergert
i þvi.
Það er engin nýlunda að fólk velti
fyrir sér spurningunni um áhrif hass á
þjóðfélagið og einstaklinginn. Oftast
er hass skoðað út frá áfengi og verður
sú leiðin farin hér. Ekki stendur á
svörunum ef heimilislæknirinn er
spurður um skaðsemi áfengis, jú það
er á hreinu að það drepur heilafrumur,
eyðileggur magann, lifrina og mörg
önnur líffæri, skemmir kynlífið og er
stór baggi á þjóðfélaginu. Rikið selur
áfengi fyrir gígantískar upphæðir ár-
lega, en þó tapar það á sölunni vegna
afleiðinga neyzlu þess, þ.e.a.s. sjúkra-
húsa- og löggæzlukostnaðar, sem við
skattborgararnir verðum að greiða.
Tap atvinnuveganna vegna tapaðra
vinnustunda er líka mikið, því timbr-
aður maður mætir ekki í vinnuna, það
vita allir. Heilu heimilin leggjast í rúst
og flestir hjónaskilnaðir hérlendis eiga
rætur sínar að rekja til drykkju. Talið
er að alkóhólismi geti verið arfgengur
og áfengisbölið verður stærra og
stærra enda ekki nema von þar sem ýtt
er undir það af yfirvöldum. Þar á ég
við að alkóhólistinn getur leyft sér að
drekka á kostnað þjóðfélagsins,
honum eru stöðugt gefin tækifæri,
hann getur gengið á milli hressingar-
L:. koslrœli 9 sími 11811
hæla og lifað fritt. Hann sekkur aldrei
svo djúpt að hann geti ekki hallað sér í
arma þjóðfélagsins.
Ekki hefur neitt verið sannað af vís-
indamönnum sem bendir til að hass sé
skaðlegt fyrir líkamann nema að það
er sjálfsagt jafnhættulegt fyrir lungun
að anda að sér hassreyk og öðrum reyk
(ekki er heldur nauðsynlegt að reykja
það því til eru aðrar leiðir), en aftur á
móti er talið að það geti verið hægt að
nota það i baráttunni gegn gláku. Get-
gátur hafa verið uppi um félagslegar
afleiðingar hassneyzlu, t.d. að nem-
endur verði slappir í skóla, menn missi
viljastyrkinn og flýi raunveruleika
erfiðrar lifsbaráttu.
Viljastyrkurinn
hlýtur að hafa verið
lítill fyrir
Þau tvö ár sem ég hef reykt hefur
minn námsárangur verið síður en svo
lélegri en áður og það sama á við um
mina kunningja. Ef menn missa vilja-
styrkinn hefur hann undantekningar
laust verið lítill fyrir. Ég tel að ntaður
nálgist fremur raunveruleikann þvi
hugsunin verður raunsæ og enginn er
að flýja erfiða lífsbaráttu heldur að
sækjast frekar eftir henni vegna þeirra
erfiðleika sem fylgja þvi að reykja I
fordómafullu, vanhugsuðu þjóðfélagi.
Hass er ekki ávanabindandi og leiðir
ekki til notkunar sterkari efna. Við
þurfum ekki annað en að líta til
Bandaríkjanna þar sem meirihluti
ungmenna hefur reykt og ekki er hægt
að álíta að það litla brot sem fer út í
neyzlu sterkra, ávanabindandi efna
geri það af völdum hass, því þá getum
við alveg eins sagt að bjórinn, kókið
eða hvað sem er sem þetta fólk neytti
áður hafi verið orsökin. Höldum
okkur frekar við vísindaleg vinnu-
brögð og vísum órökstuddum tilgátum
á bug. Einnig veit ég að áhugi minn og
minna vina fyrir öðrum efnum er ekki
fyrir hendi og persónulega hef ég reykt
á hverjum degi i lengri tima en ekki
snert efnið þess á milli þannig að ekki
er ég ncinn lyfjaþræll. Hass kemur
ekki i veg fyrir að nokkur verði dópisti
en orsakar það ekki heldur.
En af hverju reykir fólk hass?
Helztu ástæðurnar, og þá dæmi ég að
sjálfsögðu út frá sjálfum mér, cru að
öll nautn verður mun betri svo sem að
hlusta á músík, að borða, einnig eykur
það ánægju af kynlífi og veitir al-
menna líkamlega og andlega vellíðan.
Listamenn nota líka oft hass því það
frjóvgar hugsun og hugarflug. Það er
hugvikkandi, vekur fólk til umhugsun-
ar og eykur skilning á lífinu, tilverunni
og einstaklingnum. Á þetta ekki að-
eins við um þegar menn eru undir
áhrifum heldur yfirleitt. Þá er ótaldir
þeir kostir sem það hefur umfram
áfengi að ekki verður maður þunnur,
þarf ekki að fá útrás fyrir kyn- ogárás-
arhvöt og vera öðrum til óþæginda
eins og oft fylgir víndrykkju.
Ekki eru allir vissir um að hass sé svo
óskaplega skaðlegt.
Ríkið getur ekki
grætt eins á hassi
Af hverju er hass þá ekki leyfilegt?
Ástæður þess eru einkum sögu- og
efnahagslegar eins og heimilislæknir
DB benti réttilega á í svari sinu á
föstudaginn, þ.e. að undanfarandi
kynslóðir í hinum vestræna heimi hafa
drukkið áfengi frá örófi alda og íhald-
semi er þeim jú eðlislæg, en efnahags-
lega veit ég að í Kanada var gerð stór
athugun á afleiðingum hassneyzlu á
land og þjóð. Komizt var að þeirri
niðurstöðu að ef hassneyzla yrði leyfð
myndu tekjur rikis og áfengisauð-
hringa minnka mikið og ekki væri
mikið á hasssölu að græða þvi
grammið (nægir fyrir 4—6) kostar inn-
an við 100 kr. i framleiðslulöndunum.
Engar forsendur eru fyrir hassbanni
hérlendis fyrst ríkið græðir ekki á sölu
þess eða er kannski hagur innflytjenda
borinn ofar hagsmunum hins almenna
skattgreiðanda af okkar „alþýðlegu"
ríkisstjórn; ekki ætti það að vera ótt-
inn við að alþýðan, sem er alltaf sagt
að hugsa „rétt” í kjörklefunum, færi
að hugsa. Við viljum svör, engan
þvætting.
Sem betur fer virðist baráttan fyrir
frjálsu hassi fara sigrandi í hinum vest-
ræna heimi og eru stjómvöld þegar
farin að gefa eftir í Hollandi og í
sumum fylkjum Bandaríkjanna. í ná-
grannalandi okkar Danmörku hafa
verið stofnuð stór samtök hassreyk
ingamanna og í Kristjaníu eru hass-
neytendur farnir að berjast með lög-
reglunni gegn neyzlu sterkari efna.
Umræðan er komin á það stig að hin
virtari dagblöð eins og t.d. Informa-
tion eru farin að skrifa fyrir hassi i
leiðurum sínum.
Með von um skilning gagnvart þeim
sem vilja nota heilann i stað þess að
skemma hann, og hið framsækna hass
leysi afturhaldsvímugjafann, brenni-
vínfeilspor liðandi kynslóðaafhólmi.
Gaman væri að heyra álit fleiri sem
hafa aðra heimildarmenn en al'tur-
haldssinna. Helztu heimildir greinar-
stúfs þessa eru bók unnin upp úr
skýrslu fyrrnefndrar kanadískrar
könnunar, Drugs and the Mind eftir
Robert S. De Ropp, Delta 1976, New
York. Allt sem þú hefur viljað vita um
kynlifið en ekki þorað spyrja um eftir
David Reuben, örn og Örlygur 1972
Reykjavík, eigin reynsla, og viðtöl við
fjölda fólks sem hefur eitthvað með
þessi mál að gera.
Konan hvetur fólk til aö muna eftir fiðruðu vinunum sinum á Tjörninni. I lifi
þeirra er ekki alltaf sumar, sól og nóg af brauðmolum.
Munið eftir öndunum
Kona hringdi:
Sagðist hún hafa farið um daginn að
gefa öndunum á Tjörninni í Reykjavík
brauðmola. Endurnar hefðu greinilega
verið glorsoltnar því þær réðust á
brauðið með argi og slagsmálum.
Hvatti konan Reykvíkinga til að sinna
þessum fiðruðu vinum sinum betur.
®ÍD Hring» í
Heimilis- J.I 1,1 C/
læknir 27022
ftaddir lesenda taka við milli kl. 13 og 15,
skilaboðum til umsjónar- manns þáttarins „Heim-
ilislæknir svarar" f síms 27022, kl. 13-15 alla virka daga. eöa skrifiö